Provided by: manpages-tr_2.0.6-2_all 
İSİM
rsync - hızlı, becerikli, uzak (ve yerel) dosya kopyalama aracı
KULLANIM
Yerel:
rsync [SEÇENEK...] KAYNAK... [HEDEF]
Uzak bağlantı:
Alım:
rsync [SEÇENEK...] [KULL@]KONAK:KAYNAK... [HEDEF]
Gönderim:
rsync [SEÇENEK...] KAYNAK... [KULL@]KONAK:HEDEF
rsync sürecinden erişim:
Alım:
rsync [SEÇENEK...] [KULL@]KONAK::KAYNAK... [HEDEF]
rsync [SEÇENEK...] rsync://[KULL@]KONAK[:PORT]/KAYNAK... [HEDEF]
Gönderim:
rsync [SEÇENEK...] KAYNAK... [KULL@]KONAK::HEDEF
rsync [SEÇENEK...] KAYNAK... rsync://[KULL@]KONAK[:PORT]/HEDEF
HEDEF belirtmeksizin yalnızca KAYNAK belirtilen kullanımda kopyalama yapılmaz, kaynak dosyalar
listelenir.
Bu kılavuz sayfasının belge içi bağlarla gezilebilir sürümü için bkz:
http://tlbp.gen.tr/man/man1/man1-rsync.html
AÇIKLAMA
rsync hızlı ve olağanüstü becerikli bir dosya kopyalama aracıdır. Yerel olarak veya herhangi bir uzak
kabuk ya da uzak rsync sunucusu üzerinden başka bir konağa/konaktan kopyalama yapabilir. Davranışının her
yönünü denetleyebilen çok sayıda seçenek sunar ve kopyalanacak dosyaların çok esnek belirlenmesine olanak
sağlar. Yalnızca kaynak dosyalar ile hedefteki mevcut dosyalar arasındaki farkları göndererek ağ
üzerinden gönderilen veri miktarını azaltan delta aktarım algoritmasıyla ünlüdür. rsync, yedekleme ve
yansılama için ve günlük kullanım için geliştirilmiş bir kopyalama komutu olarak yaygın olarak
kullanılır.
rsync boyutuna veya son değişiklik zamanında bakarak değişen dosyaları bulan "hızlı denetim"
algoritmasını (öntanımlıdır) kullanarak aktarılacak dosyaları saptar. Hızlı bir denetimle dosya verisinin
güncellenmesinin gerekmediği saptandığında bile ilgili seçenekler belirtilerek istendiği takdirde diğer
öznitelikler de hedef dosyaya aktarılır.
rsync’e özgü bazı ek özellikler:
○ bağların, aygıtların, sahip, grup ve izinlerin kopyalanmasını destekler
○ GNU tar’a benzer exclude ve exclude-from seçenekleri
○ CVS’nin yok sayacağı dosyaların yoksayılmasını sağlayan CVS dışlama (.ignore) kipi
○ rsh, ssh gibi uzak geçirgen kabukları kullanabilir
○ ayrıcalıklı kullancının yetkilerine ihtiyaç duymaz
○ görünmeyen maliyetleri asgari düzeyde tutmak için dosya aktarımlarında borulama yapar
○ hem anonim hem de kimlik doğrulamalı rsync sunucu desteği (yansılama için ideal)
GENEL
rsync dosyaları, uzak konaktan yerele veya yerelden uzak konağa ya da yerel dosya sistemi içinde
kopyalayabilir. İki uzak konak arasında dosya kopyalamayı desteklememektedir.
rsync’in uzak bir sisteme bağlanmasının iki yolu vardır: ssh(1) veya rsh(1) gibi uzak kabuk
uygulamalarından birini kullanarak ya da doğrudan TCP üzerinden rsync sunucusuna bağlanarak. Kaynak veya
hedef, konak belirtiminden sonra tek bir : imi ile ayrılarak belirtiliyorsa uzak kabuk aktarımı
uygulanır. Kaynak veya hedef, konak belirtiminden sonra bir çift : imi (::) ile ayrılarak belirtiliyorsa
veya rsync://URL belirtimi kullanılmışsa doğrudan rsync sucucusuna bağlanmaya çalışılır. (İkinci kuralın
bir istisnası için bkz: RSYNC ARTALAN SÜRECİNE UZAK KABUKTAN BAĞLANMAK).
Özel bir durum olarak, hedef belirtmeksizin tek bir kaynak belirtilmesi durumunda dosyalar "ls -l"
çıktısına benzer biçemde listelenir.
Beklendiği gibi, ne hedefte ne de kaynakta uzak bir konak belirtilmiyorsa dosya sistemi içinde kopyalama
yapılır (ayrıca, bkz: --list-only seçeneği).
rsync yerel tarafı istemci, uzak tarafı sunucu olarak ele alır. Sunucu ile rsync artalan sürecini
karıştırmayın. Artalan süreci daima sunucudur fakat sunucu (uzak taraf) bir artalan süreci olabileceği
gibi uzak kabuğun çatalladığı bir süreç de olabilir.
AYARLAR
Kurulum işlemleri için README.md dosyasına bakınız.
Kurduktan sonra, bir uzak kabuk üzerinden erişelebilen (veya rsync artalan kipi protokolü kullanarak
erişilebilen) her makinede rsync kullanılabilir. Uzak dosya aktarımları için, günümüzde rsync
iletişiminde ssh kullanmasına rağmen öntanımlı olarak kullanacağı uzak kabuk rsh veya remsh gibi bir
kabuk olarak da ayarlanabilir.
Bundan başka, istediğiniz uzak kabuk uygulamasını -e komut satırı seçeneğinin girdisi olarak veya
RSYNC_RSH ortam değişkenine atayarak da belirtebilirsiniz.
Yalnız, rsync’in hem yerel hem de uzak makine üzerinde kurulu olması gerektiğini unutmayın.
KULLANIMI
rsync’i rcp’yi nasıl kullanıyorsanız öyle kullanabilirsiniz. Biri uzak makine olmak üzere bir kaynak ve
bir hedef belirtmelisiniz.
Şüphesiz sözdizimini açıklamanın en kolay yolu bir örnek vermektir:
rsync -t *.c foo:src/
Bu komut çalışma dizinindeki *.c kalıbı ile eşleşen tüm dosyaları foo makinesinin src dizinine
kopyalayacaktır. Bu dosyalardan uzak makinede mevcut olanları için rsync uzak güncelleme protokolü
kullanılarak sadece farklar gönderilir. Komut satırında belirtilen *.c kalıbını yorumlayarak dosyaları
bulma işlemini rsync değil, rsync’i çalıştırmadan önce kabuk yapar (tüm diğer Posix tarzı uygulamalar
için de bu böyledir).
rsync -avz foo:src/bar /data/tmp
Bu komut, foo makinesindeki src/bar dizinindeki tüm dosyaları varsa alt dizinlerdekileri de içererek
yerel makinenin /data/tmp/bar dizinine kopyalar. Dosyaların, sembolik bağların, aygıtların,
özniteliklerinin, izinlerinin, sahiplerinin, v.s.sinin korunmasını sağlayan "arşiv" kipinde aktarım
yapılır. Buna ek olarak, aktarım işleminin verileri içeren kısımlarının boyutunu küçültmek için
sıkıştırma uygulanır.
rsync -avz foo:src/bar/ /data/tmp
Kaynak yolunun sonuna eklenen / işareti hedefte ek bir dizin oluşturma davranışını değiştirir. Sona
eklenen bu / işaretinin "dizini ismiyle kopyala" davranışının zıddı olarak "bu dizinin içeriğini kopyala"
anlamına geldiğini düşünebilirsiniz, fakat her iki durumda da dizinin öznitelikleri hedefteki dizine
kopyalanacaktır. Başka bir deyişle, aşağıdaki komutların her biri ile dosyalar aynı şekilde, /dest/foo
dizininin öznitelikleri ayarlanarak kopyalanır:
rsync -av /src/foo /dest
rsync -av /src/foo/ /dest/foo
Ayrıca, geçerli dizinin içeriğini kopyalarken konak ve modül gönderimlerinde de sona eğik çizgi koymak
gerekmez. Örneğin, aşağıdakilerin ikisi de uzak dizinin içeriğini "/hedef" dizinine kopyalayacaktır:
rsync -av konak: /hedef
rsync -av konak::modul /hedef
Ayrıca, rsync’i sadece yerel kipte de kullanabilirsiniz. Bu durumda hedef ve kaynak dosya yollarının
ikisi de isimlerinde ’:’ içermeyecektir. Kopyalama işlemi güçlendirilmiş bir kopyalama komutu verilmiş
gibi yürüyecektir.
Son olarak, belli bir rsync sunucusundaki modüllerden listelenebilir olanlar modül ismi boş bırakılarak
listelenebilir:
rsync somehost.mydomain.com::
Daha fazla bilgi için aşağıdaki bölümlere bakınız.
İLERİ DÜZEY KULLANIM
Bir uzak makineden çok sayıda dosya için istek yaparken aralarında boşluk bırakılmış kaynak dosya
yolları, ilkinden sonra uzak konağı belirterek de belirtmeyerek de yazılabilir. Aşağıdakilerin hepsi
çalışacaktır:
rsync -aiv konak:dosya1 :dosya2 konak:dosya{3,4} /hedef/
rsync -aiv konak::modismi/dosya{1,2} konak::modismi/ek /hedef/
rsync -aiv konak::modismi/first ::modismi/ek{1,2} /hedef/
Günümüz rsync’inde, yerel kabukta bir şeyleri tırnak içine almak veya ters eğik çizgi ile öncelemek
gerekirse bunu ayrıca uzak konak için de yapmak gerekmez:
rsync -aiv konak:’basit bir dosya.pdf’ /hedef/
rsync’in oldukça eski sürümlerinde, tek bir konak girdisne izin verilirdi, dolayısıyla diğer tarafın
girdileri boşluklara göre ayıklaması gerekirdi. --old-args seçeneği belirtilerek eski tarz girdi
ayıklaması hala kullanabilmektedir:
rsync -ai --old-args konak:’dzn1/dosya1 dzn2/dosya2’ /hedef
rsync -ai --old-args konak::’modismi/dzn1/dosya1 modismi/dzn2/dosya2’ /hedef
Eski toplu işlem dosyalarına yardımcı olmak üzere atanabilecek ortam değişkeni için --old-args
seçeneğinin açıklamasına bakınız.
RSYNC ARTALAN SÜRECİNE BAĞLANMAK
Dosya aktarımı için rsync’i bir uzak kabuk olmaksızın kullanmak da mümkündür. Bu durumda, TCP 873. port
üzerinde çalışan bir uzak rsync sunucusuna bağlanırsınız. Bu açıkça artalan sürecinin uzak makinada
çalışıyor olmasını gerektirir. Bu konuda daha ayrıntılı bilgi için bkz: RSYNC ARTALAN SÜRECİNE UZAK
KABUKTAN BAĞLANMAK
rsync’i bu yöntemle kullanmanın bir uzak kabuk üzerinden kullanmaya göre farkları şunlardır:
○ Ya makine ismini dosya yolundan ayırmak için tek bir : yerine :: kullanırsınız ya da rsync://URL
biçimini kullanırsınız.
○ Dosya yolunun ilk sözcüğü aslında bir modül ismidir.
○ Sunucu bağlandığınızda günün iletisini basabilir.
○ Sunucu için bir dosya yolu belirtmezseniz, sunucu üzerinde erişilebilir olan dosya yollarının
listesini alırsınız.
○ Bir yerel hedef belirtmezseniz, uzak sunucu istediğiniz dosyaların bir listesini yollar.
○ --rsh (-e) seçeneğini belirtmemelisiniz (yoksa ssh bağlantısı bir süreç çatallayacağından sunucuda
çalışan artalan süreci yoksayılır -- bkz: RSYNC ARTALAN SÜRECİNE UZAK KABUKTAN BAĞLANMAK)
"kaynak" adlı uzak modüldeki dosyaların tümünü kopyalayan bir örnek:
rsync -av konak::kaynak /hedef
Sunucu üzerindeki bazı dosya depoları kimlik doğrulaması gerektirebilir. Böyle bir durumda bağlanmak
istediğinizde sizden parola istenecektir. Parola istemi almamak için parolanızı RSYNC_PASSWORD ortam
değişkenine kaydedebileceğiniz gibi, --password-file seçeneğini de kullanabilirsiniz. Bu kullanım rsync’i
bir toplu işlem dosyası ile kullandığınız durumlarda yararlıdır.
Uyarı:
Bazı sistemlerde ortam değişkenlerini tüm kullanıcılar görebilmektedir. Bu tür sistemlerde
--password-file seçeneğinin tercih edilmesi önerilir.
RSYNC_PROXY ortam değişkenine bir konak:port çifti belirterek bir vekil sunucu üzerinden de bağlantı
sağlayabilirsiniz. Burada, vekil sunucunuzun yapılandırmasının 873. port üzerinden bağlantıya izin
verdiğinden emin olmalısınız.
Doğrudan soket bağlantısı yapmak yerine RSYNC_CONNECT_PROG ortam değikenine çalıştırmak istediğiniz
komutları atayarak bir uygulamayı vekil olarak kullanmak suretiyle artalan sürecinin ağa bağlanması
sağlanabilir. Komut dizgesi, rsync komutunda belirtilen konak adını ifade etmek üzere "%H" değişkenini
içerebilir (dizgede tek bir % belirtmek gerekirse yerine %% kullanılabilir). Örnek:
export RSYNC_CONNECT_PROG=’ssh vekilkonak nc %H 873’
rsync -av hedefkonak1::modul/kaynak/ /hedef/
rsync -av rsync://hedefkonak2/modul/kaynak/ /hedef/
Yukarıda, ilk komutta, tüm verileri hedefkonaktaki (%H) 873. porta (rsync artalan sürecine) ileten
vekilkonak üzerinde nc(1) (netcat) çalıştırmak için ssh(1) kullanılmaktadır. Ayrıca, RSYNC_SHELL ortam
değişkenine bir uygulama tanımlanırsa, RSYNC_CONNECT_PROG komutunu çalıştırmak için system(3) çağrısının
öntanımlı kabuğu yerine bu uygulama kullanılır.
RSYNC ARTALAN SÜRECİNE UZAK KABUKTAN BAĞLANMAK
rsync artalan sürecinin, (isimli modüller gibi) çeşitli özelliklerini kullanarak, fazladan bir soket
bağlantısı yapmadan, sisteme uzak kabukla bağlanmak bazen yararlıdır. rsync, bir konağa uzak kabuk
kullanarak bağlanmayı ve ardından uzak kullanıcının ev dizinindeki bir yapılandırma dosyasını okuyacak
tek kullanımlık bir "artalan" sunucusu çatallamayı destekler. Artalan süreci tarzı bir aktarımda
verilerin şifrelenmek istenmesi durumunda bu yararlı olabilir, ancak artalan süreci uzak kullanıcı
tarafından başlatıldığından, chroot(1) gibi özellikler kullanılamayabilir veya artalan süreci tarafından
kullanılan kullanıcı kimliği değiştirilemeyebilir. (Artalan süreci aktarımını şifrelemenin başka bir yolu
da, ssh(1) kullanarak yerel bir portu uzak bir konağa tünellemek ve uzak konaktaki normal rsync artalan
sürecini yalnızca "localhost" bağlantılarına izin verecek şekilde yapılandırmaktır.)
Kullanıcı açısından, uzak kabuk bağlantısıyla uzak artalan süreci çatallayarak aktarımda, normal rsync
artalan süreci aktarımında kullanılanla hemen hemen aynı komut satırı sözdizimi kullanılır. Tek fark,
uzak kabuğun --rsh=KOMUT seçeneğiyle komut satırında açıkça belirtilmesi gerekliliğidir. (RSYNC_RSH ortam
değişkeninin kullanımı aynı işlevselliği sağlamaz.) Örnek:
rsync -av --rsh=ssh konak::modul /hedef
Farklı bir uzak kabuk kullanıcısı belirtmeniz gerekiyorsa, konaktan önce belirtilen kullanıcının
(kullanıcı tabanlı kimlik doğrulaması gerektiren bir modül için) rsync kullanıcısını belirttiğini
unutmayın. Yani, --rsh seçeneğinin kısa sürümünün kullanıldığı aşağıdaki örnekte olduğu gibi, Uzak kabuk
kullanıcısını, rsync kullanıcısından ayırmak için uzak kabuk komutunda ’-l kullanıcı’ seçeneğini
kullanmak gerekir:
rsync -av -e "ssh -l ssh-kull" rsync-kull@konak::modul /hedef
ssh-kullanıcısı ssh(1) seviyesinde kullanılmalıdır; rsync-kullanıcısı ise "modul"e oturum açmak için
kullanılacaktır.
Bu kullanımda, rsync artalan süreci ssh(1) tarafından sisteme erişilerek başlatılmaktadır (istenirse,
~/.ssh/authorized_keys dosyası üzerinden de zorlanabilir). Ancak, artalan sürecine (uzak kabuk uygulaması
ile değil) doğrudan erişilecekse sürecin önceden çalıştırılmış olması gerekir.
BAĞLANTI BEKLEYECEK RSYNC ARTALAN SÜRECİNİ BAŞLATMAK
Bir rsync artalan sürecine bağlanabilmek için uzak sistemde rsync artalan sürecinin çalışmakta olması
gerekir (veya belli bir porttan gelen bağlantıda bir rsync artalan sürecini çatallaması için inetd
benzeri bir sürecin yapılandırılması gerekir). Gelen soket bağlantılarını işleyecek bir artalan sürecinin
nasıl başlatılacağı hakkında bilgi için bkz: rsyncd.conf(5) -- bu, artalan sürecinin yapılandırma
dosyasıdır ve artalan sürecinin nasıl çalıştırılacağına ilişkin tüm ayrıntıları içerir (artalan süreci ve
inetd yapılandırmaları dahil).
Uzak kabuk aktarımlarından biri kullanılacaksa rsync artalan sürecini başlatmak gerekmez.
AKTARIM SIRALAMASI
rsync, belirtilen dosya adlarını her zaman dahili aktarım listesinde sıralar. Aynı adlı dizinlerin
içerikleri birleştirilerek, yinelenen dosya adlarını kaldırmak kolaylaşır, yoksa dosyalar komut satırında
verilenden farklı bir sırada aktarıldığında birilerinin kafası karışabilirdi.
Belli bir dosyanın diğerlerinden önce aktarılması gerekirse, dosyalar farklı rsync oturumlarında
aktarılabileceği gibi --delay-updates seçeneği de kullanılabilir (ikincisi sıralı dosya aktarımını
etkilemez ama son dosya güncelleme aşaması daha hızlı olur).
ÖRNEKLER
Burada rsync kullanımıyla ilgili bazı örneklere yer verilmiştir.
Büyük MS Word dosyaları ve eposta dizinlerinden oluşan eşimin ev dizinini yedeklemek için her gece bir
PPP bağlantısı üzerinden bunları kendi makinemin arvidsjaur dizinine şöyle bir cron işi ile aktarıyorum:
rsync -Cavz . arvidsjaur:backup
Samba kaynak ağacını eşzamanlı tutmak için şu Makefile hedeflerini kullanıyorum:
get:
rsync -avuzb --exclude ’*~’ samba:samba/ .
put:
rsync -Cavuzb . samba:samba/
sync: get put
Bu sayede bağlantının öbür ucundaki bir CVS diziniyle benimkini güncellememi sağlıyor. Uzak makinede bir
takım CVS işlemleri yaptıktan sonra uzak CVS protokolü ile bunları kendi makinemde güncellemek
gecikmelerden dolayı pek verimli olmuyor.
"eski" ve "yeni" ftp sitelerim arasında bir dizini şu komutla yansılıyorum:
rsync -az -e ssh --delete ~ftp/pub/samba nimbus:"~ftp/pub/tridge"
Bu komut her saat başı cron(8)’dan çalıştırılıyor.
ÖZETLE SEÇENEKLER
Burada rsync’de kullanılabilen seçeneklerin bir özetine yer verilmiştir. Bu seçenekler bir sonraki
bölümde ayrıntılı olarak açıklanmıştır.
--verbose, -v çıktı daha ayrıntılı olur
--quiet, -q hatalar dışında bilgi verilmez
--info=SÇNK ince taneli bilgilendirici ayrıntılama
--debug=SÇNK ince taneli hata ayıklayıcı ayrıntılama
--stderr=e|a|c std hata çıktı kipi değişir (ön: errors)
--quiet, -q hata olmayan iletiler baskılanır
--no-motd süreç kipi MOTD baskılanır
--checksum, -c sadece toplam sağlamaya bakılır, zaman ve
boyut değişikliklerine bakılmaz
--archive, -a arşiv kipi; -rlptgoD (-H’sız) ile aynı
--no-SEÇENEK belirtilen seçeneği olumsuzlar (--no-D gibi)
--recursive, -r dizinlerin alt dizinlerine inilir
--relative, -R göreli dosya yolları kullanılır
--no-relative --relative kapatılır
--no-implied-dirs -R uygulanmış dizinler gönderilmez
--backup, -b yedekleme yapılır (--suffix ve
--backup-dir seçeneklerine bakın)
--backup-dir=DİZİN sadece belirtilen dizinin içeriği
yedeklenir
--suffix=SONEK yedekleme soneki
(--backup-dir yoksa ~ öntanımlıdır)
--update, -u hedeftekiler daha yeniyse bu dosyalar
atlanır
--inplace hedef dosyaları yerinde günceller
--append hedef kısaysa ve eşit olacaksa veriyi ekler
--append-verify eski veri sağlama toplamına eklenir
--dirs, -d altdizinlere inmeden dizinleri aktarır
--old-dirs, --old-d eski rsync ile iletişimde --dirs gibidir
--mkpath hedefin yol bileşeni oluşturulur
--links, -l sembolik bağları sembolik bağ olarak
kopyalar
--copy-links, L sembolik bağ değil bağın son hedefi
kopyalanır
--copy-unsafe-links sadece güvensiz sembolik bağlar
dönüştürülür
--safe-links ağacın dışını hedefleyen sembolik
bağlar yoksayılır
--munge-links sembolik bağı bağ değil dosya olarak aktarır
--copy-dirlinks, -k sembolik bağı hedefindeki dosyaya dönüştürür
--keep-dirlinks, -K sembolik bağlı dizinler alıcıda dizin
yapılır
--hard-links, -H sabit bağlar korunur
--perms, -p izinler korunur
--executability, -E çalıştırılabilirlik korunur
--chmod=CHMOD dosya ve/ya dizin izinleri korunur
--acls, -A ACLler korunur (--perms uygular)
--xattrs, -X ek öznitelikler korunur
--owner, -o sahip korunur (sadece root)
--group, -o grup korunur
--devices, -D aygıtlar korunur (sadece root)
--copy-devices aygıt içeriğini normal dosya gibi kopyalar
--write-devices aygıtlara dosya gibi yaz (--inplace uygula)
--specials özel dosyalar korunur
-D --devices --specials kullanımına eşdeğer
--times, -t zamanlar korunur
--atimes, -U erişim zamanları korunur
--open-noatime açılan dosyaların erişim zamanı değiştrlmez
--crtimes, -N oluşturulma zamanları korunur (yeni-lik)
--omit-dir-times, -O zamanlar korunurken dizinler bunun
dışında tutulur
--super alıcıya root’un işlerini de yapmasını söyler
--fake-super xattr’lerle ayrıcalıklıları saklar/kurtarır
--sparse, -S seyrek dosyaları en verimli şekilde
elde eder
--preallocate hedef dosyaları yazmadan önce yer ayırır
--dry-run, -n işlemi yapıyormuş gibi gösterir ama yapmaz
--whole-file, -W dosyaları tamamen kopyalar
(rsync algoritması ile farkları değil)
--checksum-choice=AD sağlama toplamı algoritmasını seçer (--cc gibi)
--one-file-system, -x dosya sistemi sınırlarının dışına çıkılmaz
--block-size=BOYUT, -B sabit bir blok boyunda sağlama toplamına
zorlar
--rsh=KOMUT, -e kullanılacak uzak kabuk uygulaması
belirtilir
--rsync-path=UYGULAMA uzak makinede rsnc’in çalıştıracağı
uygulama
--existing sadece hedefte mevcut olan dosyalar
güncellenir
--ignore-existing hedefte mevcut olan dosyalar yoksayılır
--remove-source-files gönderen dosyaları eşzamanlı siler (dizinsiz)
--del --delete-during ile aynı
--delete göndericide olmayan dosyalar alıcıda
silinir
--delete-before alıcıda aktarım öncesi silme yapılır
(öntanımlı)
--delete-during alıcıda aktarım sırasında silme yapılır
--delete-delay silinenleri saptar, aktarım sonrası siler
--delete-after alıcıda aktarım sonrası silme yapılır
--delete-excluded alıcıda ayrıca dışlanmış dosyalar da
silinir
--ignore-missing-args kaynakta belirtilmeyenleri hatasız yoksayar
--delete-missing-args kaynakta belirtilmeyenler hedefte silinir
--ignore-errors G/Ç hataları olsa da siler
--force dizinler boş olmasa bile silinir
--max-delete=SAYI SAYIdan fazla dosya silinmez
--max-size=BOYUT BOYUTtan büyük dosyalar aktarılmaz
--min-size=BOYUT BOYUTtan küçük dosyalar aktarılmaz
--max-alloc=BOYUT bellek ayırma sınırını değiştirir
--partial kısmen aktarılmış dosyalar tutulur
--partial-dir=DİZİN kısmen aktarılmış dosyalar DİZİNde tutulur
--delay-updates güncellenecek tüm dosyalar sona bırakılır
--prune-empty-dirs, -m dosya listesindeki boş dizinleri budar
--numeric-ids kullanıcı/grup kimliklerini isimlerle
eşleştirmez
--usermap=İSİM özel kullanıcı adı eşlemi
--groupmap=İSİM özel grup adı eşlemi
--chown=KULL:GRUP basit kullanıcı/grup eşlemi
--timeout=SÜRE G/Ç zamanaşımını SÜRE saniyeye ayarlar
--contimeout=SÜRE bağlantı zamanaşımını SÜRE saniyeye ayarlar
--ignore-times, -I zaman ve boyut bakımından eşleşen dosyalar
atlanmaz
--size-only boyutları aynı olan dosyalar atlanır
--modify-window=SAYI doğruluğu arttırmak için değişiklik
zamanları karşılaştırılır
--temp-dir=DİZİN, -T geçici dosyaları DİZİNde oluşturur
--fuzzy, -y hedefte dosya yoksa benzerini bulur
--compare-dest=DİZİN alınan dosyaları ayrıca DİZİNdekilerle
karşılaştırır
--copy-dest=DİZİN DİZİNde değişmemiş dosyaları hedefe kopyalar
--link-dest=DİZİN değişmediyse DİZİNdeki dosyalara sabit bağ
--compress, -z aktarım sırasında dosya verisi sıkıştırılır
--compress-choice=STR sıkıştırma algoritması belirtir (--zc gibi)
--compress-level=SAYI sıkıştırma seviyesi belirtir (--zl gibi)
--skip-compress=LISTE uzantısı LİSTEdeki dosyalar sıkıştırılmaz
--cvs-exclude, -C dosyalar CVS’nin yaptığı gibi yoksayılır
--filter=KURAL, -f bir dosya süzme kuralı ekler
-F --filter=’dir-merge /.rsync-filter’ ve
yinelemeli: --filter=’- .rsync-filter’
ile aynı
--exclude=KALIP KALIP ile eşleşen dosyalar dışlanır
--exclude-from=DOSYA dışlama kalıpları DOSYAdan okunur
--include=KALIP KALIP ile eşleşen dosyalar dışlanmaz
--include-from=DOSYA dışlanmayan kalıplar DOSYAdan okunur
--files-from=DOSYA aktarılacak dosyaların isimlerinin listesi
DOSYAdan okunur
--from0, -0 *from seçeneklerindeki dosya listeleri boş
karakter sonlandırmalı kabul edilir
--old-args eski tarz boşluk ayıklaması etkin olur
--protect-args, -s boşluk ayıklama yok; yalnız jokerler
--copy-as=KULL[:GRUP] kopyalama içim kullanıcı ve seçimlik grup
--address=ADRES giden soketine adresi bağlar
--port=PORT başka bir port belirtmek için
--sockopts=SÇNK özel TCP SeÇeNeKleri belirtilir
--blocking-io uzak kabukta engellemeli G/Ç kullanılır
--outbuf=N|L|B çıktı tamponu biçim: None, Line, Block
yok, satır, blok
--stats dosya aktarımı sırasında durum bilgileri
verir
--8-bit-output, -8 yüksek bitli karakterler çıktıda öncelenmez
--human-readable, -h okunabilen sayılar çıktılanır
--progress aktarım sırasında gelişimi gösterir
-P --partial --progress ile aynı
--itemize-changes, -i tüm güncellemeler için bir değişiklik
özeti çıktılar
--remote-option=SÇN, -M SEÇENEK sadece uzak taraf gönderilir
--out-format=BÇM çıktı belirtilen BiÇeMde güncellenir
--log-file=DOSYA günlük belritilen DOSYAya kaydedilir
--log-file-format=BÇM günlük belirtilen BiÇeM ile güncellenir
--password-file=DOSYA parola DOSYAdan okunur
--early-input=DOSYA sürecin başta çalıştıracağı DOSYA
--list-only dosyaları kopyalamaz, sadece listeler
--bwlimit=KBPS saniyede kBayt cinsinden G/Ç band genişliği
--stop-after=DAK DAK dakika sonra rsync durdurulur
--stop-at=y-m-dTh:m rsync belirtilen zamanda durdurulur
--write-batch=DOSYA bir toplu işlemli güncellemeyi DOSYAya yazar
--only-write-batch=DOSYA --write-batch gibi ama hedef güncellenmez
--read-batch=DOSYA bir toplu işlemli güncellemeyi DOSYAdan okur
--protocol=SAYI eski protokol sürümüne zorlar
--iconv=DNŞM dosyalara karakter kümesi dönüşümü ister
--checksum-seed=SAYI blok/dosya sağlama toplamı tohumunu ayarlar
--ipv4, -4 IPv4 tercih edilir
--ipv6, -6 IPv6 tercih edilir
--version, -V sürüm + diğer bilgileri basar ve çıkar
--help, -h bu yardım iletisini gösterir ve çıkar
rsync ayrıca bir artalan süreci olarak da çalıştırılabilir. Bu durumda şu seçenekleri kabul eder:
--daemon bir rsync artalan süreci olarak çalışır
--address=ADRES belirtilen adres kullanılır
--bwlimit=KBPS saniyede kBayt cinsinden G/Ç band genişliği
--config=DOSYA rsyncd.conf yerine kullanılacak DOSYA
--dparam=YENİSİ, -M genel sunucu yapılandırması geçersiz olur
--no-detach üst süreçten ayrık çalışmaz
--port=PORT belirtilen PORTu dinler
--log-file=DOSYA "günlük dosyası" ayarları geçersiz olur
--log-file-format=BÇM "günlük biçemi" ayarları geçersiz olur
--sockopts=SÇNKLER özel TCP seçenekleri belirtilir
--verbose, -v ayrıntı düzeyini arttırır
--ipv4, -4 IPv4 tercih edilir
--ipv6, -6 IPv6 tercih edilir
--help, -h --daemon bu yardım iletisini gösterir ve çıkar
AÇIKLAMALARIYLA SEÇENEKLER
rsync hem kısa (tek tire artı harf) hem de uzun seçenekleri (çift-tire artı sözcük) kabul eder. Aynı
amaca yönelik birden fazla seçenek varsa aralarına virgül konarak listelenmiştir. Bir seçenek girdi
alıyorsa ve sadece uzun seçenekte belirtilmişse, girdinin kısa seçenekte için de kullanılması zorunludur.
Bazı seçenekler ise sadece uzun seçeneklerden oluşur, kısaları yoktur. ’=’ işareti içeren seçeneklerde
’=’ isteğe bağlıdır; ’=’ yerine boşluk kullanılabilir. girdileri kabuk yorumlamasından korumak için
önceleyerek belirtmek gerekebilir. Bir dosya yolundaki yaklaşık imi (~) kabuk tarafından ev dizininiz
olarak yorumlanır, bu nedenle --option=~/foo kullanımında yaklaşık iminin kabuk tarafından ev dizininiz
olarak yorumlanabilmesi için ’=’ işareti yerine boşluk kullanılmalıdır.
--help
rsync tarafından kabul edilen seçenekleri açıklayan kısa bir yardım iletisi basar ve çıkar. Normalde
--human-readable seçeneğinin kısa kullanımı olan --h seçeneğini başka seçenekler olmadan --help
yerine de kullanabilirsiniz.
-V, --version
rsync sürüm numarasını ve ek bilgiler basar ve çıkar.
Çıktıda, lisans ve telif hakkı bilgilerinden başka rysnc sitesine bir bağlantı, öntanımlı sıkıştırma
ve sağlama toplamı algoritmalarının listesi ile derlenmiş yeteneklerin listesi bulunur.
-v, --verbose
Bu seçenek aktarım sırasında verilen bilgi miktarını arttırır. rsync öntanımlı olarak sessiz çalışır.
Tek -v belirtildiğinde, hangi dosyaların aktarıldığını gösterip sonunda bir özet basar. İki -v
belirtildiğinde atlanan dosyaları gösterir ve sonunda daha fazla bilgi verir. İkiden fazla -v
kullanımı sadece rsync hata ayıklaması yapıyorsanız anlamlıdır.
Çalıştırma sonu özeti, oturum boyunca uzak rsync’e (yerel kopyalamada alıcı tarafa) gönderilen ve
alınan bayt sayısını ve saniyede aktarılan bayt sayısını gösterir. İkinci satır, rsync’in oturumda
aktaracağı dosyaların toplam bayt sayısı ile gönderilen ve alınan baytların bunların toplamına
oranları (bunlar gerçekten daha iyi hissettiren, daha büyüğün daha iyi olduğu sayılardır) gösterilir.
Bu değerler ayrıca, --human-readable (veya --no-human-readable) seçenekleri kullanılarak insan
tarafından daha fazla (veya daha az) okunabilir duruma da getirilebilir.
Günümüz rsync’inde, -v seçeneği --info ve --debug seçeneklerinin birlikte kullanımına eğdeğer bir
çıktı üretir. Ayrıntı düzeyi arttıkça her bilginin ayrıntı düzeyi aynı oranda artmadığından -v
seçeneği yerine veya birlikte bu yeni seçeneklerin kullanımı tercih edilebilir. Hem --info hem de
--debug, ayrıntıdaki her artış için tam olarak hangi ayarlamaların yapıldığını belirten bir yardım
istemine de sahiptir.
Bununla birlikte, artalan sürecinin "azami ayrıntı" ayarlarının, artalan süreci tarafında hangi
seçenekleri ne kadar yüksek bir ayrıntıyla sınırlayabileceği de dikkate alınmalıdır. Örneğin azamilik
2 ise, -vv ile ayarlanandan daha yüksek bir değere ayarlanan info ve debug seçeneklerinin ayrıntı
düzeyi, artalan süreci oturumunun -vv düzeyine indirilir.
--info=SEÇENEKLER
--info çıktıda görmek istenilen bilgiler üzerinde ince ayar yapılabilmesini sağlar. Her SEÇENEK
sonunda bir rakam içerir. 0 çıktıda sessizliğe, 1 öntanımlı çıktı düzeyine, daha yüksek değerler de
(daha yüksek ayrıntı düzeyini destekleyenler için) daha yüksek ayrıntı düzeyine karşılık gelir.
Kullanılabilecek seçenek isimlerini, bunların ne çıktıladıklarını ve ayrıntı düzeyindeki her artış
için hangi seçenek isimlerinin ekleneceğini görmek için rsync --info=help komutu verilebilir. Bazı
örnekler:
rsync -a --info=progress2 kaynak/ hedef/
rsync -avv --info=stats2,misc1,flist0 kaynak/ hedef/
--info=name çıktısının --out-format ve --itemize-changes (-i) seçeneklerinden etkileneceği dikkate
alınmalıdır. Bu seçeneklerin ne zaman ne çıktılayacaklarını görmek için seçeneklerin açıklamalarına
bakılabilir.
Bu seçenek 3.1.0 sürümünde eklenmiştir, bu nedenle sunucu tarafındaki daha eski bir rsync, ince ayar
girişimlerini reddedebilir (sunucuya bir veya daha fazla seçenek gönderilmesi gerekiyorsa ve sunucu
bunları anlamayacak kadar eskiyse). Bir artalan süreciyle çalışılacaksa yukarıdaki azami ayrıntı
uyarısına da bakmakta yarar vardır.
--debug=SEÇENEKLER
--debug çıktıda görmek istenilen bilgiler üzerinde ince ayar yapılabilmesini sağlar. Her SEÇENEK
sonunda bir rakam içerir. 0 çıktıda sessizliğe, 1 öntanımlı çıktı düzeyine, daha yüksek değerler de
(daha yüksek ayrıntı düzeyini destekleyenler için) daha yüksek ayrıntı düzeyine karşılık gelir.
Kullanılabilecek seçenek isimlerini, bunların ne çıktıladıklarını ve ayrıntı düzeyindeki her artış
için hangi seçenek isimlerinin ekleneceğini görmek için rsync --debug=help komutu verilebilir. Bazı
örnekler:
rsync -avvv --debug=none kaynak/ hedef/
rsync -avA --del --debug=del2,acl kaynak/ hedef/
Bazı hata ayıklama iletilerinin, özellikle G/Ç ve tampon ile ilgili olanlarının sadece --stderr=all
seçeneği belirtildiğinde çıktılanacağına dikkat edilmelidir.
3.2.0 sürümünden itibaren, her aktarım tarafı için farklı hata ayıklama değerleri belirlemenize ve
rsync sürümlerinden yalnızca birinde bulunan yeni bir hata ayıklama seçeneğini belirtmenize izin
vermek için bu seçenek, artık sunucu tarafına otomatik olarak iletilmemektedir. Aynı seçeneğin her
iki tarafa da uygulanması istenirse, kaşlı ayraç genişletmesini kullanmak, kod yazmaktan kurtulmanın
kolay bir yoludur. Aşağıdaki komut, zsh(1) ve bash(1)’ta çalışır:
rsync -aiv {-M,}--debug=del2 kaynak/ hedef/
--stderr=errors|all|client
Bu seçenek, hangi işlemlerin ve bilgi iletilerinin standart hataya çıktılanacağını belirtmekte
kullanılır. Kip dizgeleri kısaltılabilir, bu nedenle tek harflik değerler de kullanılabilir. Olası 3
seçim şunlardır:
errors
Süreç aktarımın uzak tarafında olsa bile rsync öntanımlı olarak hataları doğrudan standart hataya
gönderir. İstemci tarafa bilgi iletileri ise protokol akımı üzerinden gönderilir. Standart hata
kullanılabilir değilse (yani, sürece doğrudan bir soket üzerinden bağlanılıyorsa) hatalar son
çare olarak protokol akımı üzerinden gönderilir.
all Tüm rsync iletilerinin (bilgi ve hata) tüm (olası) süreçler tarafından doğrudan standart hataya
gönderilmesini sağlar. Bu, standart hatanın (ham değil) satır tamponlu duruma gelmesine sebep
olarak, bilgi ve hata iletilerinin dosya tanıtıcısına göre işlenmesi özelliğini ortadan kaldırır.
Hata ayıklaması yapılan veya yüksek ayrıntı düzeyiyle kullanılan süreçler için bu seçenek,
aktarım akımının tıkanmasını önlemeye yardımcı olabilir (bunun, çıkmaza girme hatasında bir
şeylerin kapanma olasılığını önlemesi gerekir). Ayrıca --debug seçeneğinin G/Ç ile ilgili bazı ek
iletileri etkinleştirmesini sağlar.
client
Tüm rsync iletilerinin istemci tarafa protokol akımı üzerinden gönderilmesini sağlar. Tüm
iletileri tek istemci süreç çıktılar; hataları standart hataya, bilgi iletilerini standart
çıktıya gönderir. Bu durum, eski rsync sürümlerine öntanımlıydı. Fakat, iletilerin önünde çok
fazla aktarım verisi olduğunda hata gecikmelerine neden olabiliyordu. Dosyalar eski bir rsync’e
gönderiliyorsa, çoğu sürümde geçerli olan --stderr=all seçeneği tercih edilebilir.
Bu seçenek rsync’e 3.2.3 sürümünde eklenmiştir. Bu sürüm ayrıca uzak tarafa öntanımlı olmayan bir
ayarı iletmeye başlamasına rağmen rsync, sırasıyla all ve client ayarlarını temsil etmek üzere geriye
dönük uyumlu --msgs2stderr ve --no-msgs2stderr seçeneklerini kullanıyordu. Yeni rsync sürümleri,
uyumluluğu korumak için bu eski seçenek adlarını kabul etmeye devam edecektir.
-q, --quiet
Bu seçenek aktarım sırasında verilen bilgi miktarını azaltır. Özellikle uzak sunucudaki bilgi
iletileri baskılanır. Bu seçenek rsync’i cron’dan çalıştırırken yararlıdır.
--no-motd
Artalan sürecine aktarımın başlangıcında istemci tarafından çıktılanan bilgiyi etkiler. Günün
iletisini (MOTD) baskılar fakat ayrıca, (rsync protokolü ile ilgili sınırlamalar nedeniyle) artalan
sürecinin rsync host:: isteğine yanıt olarak gönderdiği modül listesini de etkiler. Bu bakımdan,
artalan sürecinden modül listesi isteği yapılacaksa bu seçeneğin kullanılmaması gerekir.
-I, --ignore-times
Normalde rsync hedefte de aynı boyutta ve aynı değişiklik zamanına sahip dosyalar varsa bunları
atlayacaktır. Bu seçenek bu "hızlı sınama" davranışını kapatarak tüm dosyaların güncellenmesini
sağlar.
Bu seçenek rsync’in daha fazla dosya aktarmasına sebep olduğundan, rsync’in birkaç dosya aktarmasına
sebep olan --ignore-existing ve --ignore-non-existing seçenekleriyle karşılaştırıldığında kafa
karıştırıcı olabilir.
--size-only
Bu seçenek bu "hızlı sınama" davranışını değiştirerek dosyaların değişiklik zamanlarına bakılmaksızın
hedefte de aynı boyutta iseler aktarılmamalarını sağlar. rsync, zaman değerlerinin doğru tutulmadığı
başka bir yansılama sistemini kullandıktan sonra kullanılmaya başlanacaksa bu seçenek yararlıdır.
-@, --modify-window=SAYI
İki zaman değerini karşılaştırırken, fark SAYI’da küçükse rsync bu değerleri eşit kabul eder. Bu fark
normalde 0 saniyedir (tam eşitlik). Negatif değer belirtilirse, nanosaniyeler de dikkate alınır
(alıcı tarafın sürümü en az 3.1.3 olmalıdır). Ancak bu farkı bazı durumlarda daha büyük bir değere
ayarlamak daha yararlıdır. Örneğin, MS Windows FAT dosya sistemi (zaman değerleri 2 saniyelik
çözünürlüğe sahiptir) taraflardan biri olduğunda --modify-window=1 yararlıdır (1 saniyelik farklara
izin vermek).
Tüm aktarımlarda nanosaniyelik karşılaştırmanın öntanımlı olması istenirse bir ~/.popt dosyası
oluşturulup içine şu satırlar konabilir:
rsync alias -a -a@-1
rsync alias -t -t@-1
Bu artık öntanımlı olduğundan, örneğin, ext3 ve ext4 arasında kopyalama yapılacaksa ya da alıcı
rsync, 3.1.3 sürümünden eskiyse nanosaniyeleri yoksaymak ve geçersiz kılmak için --modify-window=0
(yani, -@0) seçeneğinin belirtilmesi gerekecektir.
-c, --checksum
Bu seçenek rsync’in dosyaların değiştirilip değiştirilmediğini ve bir aktarıma ihtiyaç olup
olmadığını denetleme şeklini değiştirir. Bu seçenek olmadan rsync, (öntanımlı olarak) her dosyanın
boyutunun ve son değişiklik zamanının gönderici ve alıcı arasında eşleşip eşleşmediğini denetlemek
için "hızlı sınama" yöntemini kullanır. Bu seçenek ile, her dosyanın 128 bitlik sağlama toplamıyla
eşleştirilmesi sağlanmaya çalışılır. Sağlama toplamlarının oluşturulması, her iki tarafın da
aktarımdaki dosyalardan tüm verileri okumak için çok fazla disk G/Ç işlemi yapılacağı anlamına gelir,
bu nedenle bu seçenek, işleri önemli ölçüde yavaşlatabilir (ve bu, değiştirilen dosyaları aktarmak
için yapılacak herhangi bir okumadan önce yapılır).
Gönderen taraf, kullanılabilir dosyaların listesini oluşturmak için dosya sistemini tararken sağlama
toplamlarını da üretir. Alıcı taraf ise, sağlama toplamlarını değişmiş dosyaları tararken üretir ve
gönderici taraftakiyle aynı boyuttaki dosyalarda sağlama yapar; boyutları veya sağlama toplamaları
değişen dosyalar aktarım için seçilir.
rsync’in, dosya aktarılırken oluşturulan dosya sağlama toplamlarını sınayarak, aktarılan her dosyanın
alıcı tarafta doğru şekilde yeniden oluşturulduğunu daima doğruladığı unutulmamalıdır. Ancak bu
aktarım sonrası otomatik doğrulamanın, bu seçeneğin aktarım öncesi yaptığı “Bu dosyanın güncellenmesi
gerekiyor mu?” sınaması ile hiçbir ilgisi yoktur.
Kullanılan sağlama toplamı üzerinde, istemci ve sunucu arasında uzlaşım otomatiktir, ancak
--checksum-choice (--cc) seçeneği veya bu seçeneğin açıklamasında bahsi geçen RSYNC_CHECKSUM_LIST
ortam değişkeni kullanılarak bu geçersiz kılınabilir.
-a, --archive
Bu seçenek -rlptgoD seçeneklerine eşdeğerdir. Alt dizinlere inerek işlem yapılmasını ve hemen hemen
herşeyin korunmasını istemenin en kestirme yoludur; bir şey dışında: --files-from seçeneği
belirtilmişse -r uygulanmayacaktır.
ACL’lerin (-A), ek özniteliklerin (-x), erişim zamanlarının (-U), oluşturma zamanlarının (-N)
korunmasını veya sabit bağların bulunmasını ve korunmasını (-H) sağlayan seçeneklerin
belirtilmemesine özen gösterilmelidir.
--no-SEÇENEK
Seçenek adının önüne --no- getirerek seçenekleri olumsuzlayabilirsiniz. Ancak olumlu seçeneklerin
hepsi olumsuzlanamaz ama çoğu için bu yapılabilir. Bazıları bir işlemi kapatırken (--no-D, --no-perms
gibi), bazıları da öntanımlıkları değiştirir (--no-whole-file, --no-blocking-io, --no-dirs gibi).
Olumsuzlama uzun seçeneklere uygulanabildiği gibi kısa seçeneklere de uygulanabilir (--no-relative ve
--no-R gibi).
Bir örnek olarak, -rlptgoD seçeneklerine eşdeğer olan -a seçeneğinde sadece -o seçeneğinin
uygulanmaması istenirse -a seçeneğini -rlptgD’ye dönüştürüp kullanmak yerine -a --no-o (yani,
--archive --no-owner) kullanılabilirdi.
Seçeneklerin birbirlerine göre konumları da önemlidir: -a --no-r kullanımının tersine --no-r -a
kullanıldığında -r tekrar etkin olur. Bunun yanında, çeşitli seçeneklerin öntanımlı durumlarını
etkileyerek -a seçeneğinin anlamını oldukça değiştiren --files-from seçeneğinin yan etkisi konumsal
bile değildir. Daha fazla bilgi için bkz: --files-from
-r, --recursive
Bu seçenek alt dizinlerinde ardışık olarak kopyalanmasını sağlar. Ayrıca, tek bir dizinin taranmasını
sağlayan --dirs (-d) seçeneğine de bakınız.
Aktarılacak dosyaların listesini oluşturmaya yönelik arttırımlı özyinelemeyle ilgili bilgiler için
--inc-recursive seçeneğine bakılabilir.
--i-r, --inc-recursive
rsync 3.0.0 ve sonrasında aktarımın her iki tarafında da --recursive seçeneği kullanılırken öntanımlı
olarak etkinleştirilen yinelemeli dosya taramasının arttırımlı olmasını sağlar.
Arttırımlı özyineleme, dosyalar aktarılmaya başlanmadan önce tüm dosya hiyerarşisinin taranmasını
gerektirmediğinden arttırımsız olana göre aktarımın daha çabuk başlamasını sağlar. Kaynak dosyalarda
özyineleme etkin değilse bu seçenek etkisizdir.
Bazı seçenekler rsync’in dosya listesinin tamamını bilmesini gerektirir, dolayısıyla bu seçenekler
arttırımlı özyineleme kipini iptal eder. Arttırımlı özyinelemeyi iptal eden seçenekler:
--delete-before (--delete seçeneğinden önce öntanımlıydı)
--delete-after
--prune-empty-dirs
--delay-updates
--delete seçeneğinin arttırımlı özyineleme ile uyumlu olması için rsync 3.0.0’da --delete-during
öntanımlı silme kipi yapıldı (silme kipi 2.6.4 sürümünde eklenmişti).
Arttırımlı özyinelemenin tek yan etkisi, özyinelemeli olarak taranan bir dizindeki eksik alt
dizinlerin (öntanımlı olarak) özyinelemeden önce oluşturulmasıdır. Bu erken oluşturma aşaması
(arttırımsız olanın tersine) rsync’in bitmiş dizinin değişiklik zamanını (özyinelemeli kopyalama
bitene kadar geciktirmek zorunda kalmadan) hemen tanımlamasını sağlar. Ancak, daha sınırlayıcı
ayrıcalıklar bu alt dizinlere kopyalama bitmeden atanmaz. --omit-dir-times seçeneği kullanılarak bu
erken oluşturma aşamasından kaçınılabilir.
Arttırımlı özyineleme --no-inc-recursive (--no-i-r>) seçeneği ile iptal edilebilir.
--no-i-r, --no-inc-recursive
--recursive seçeneğinin yeni arttırımlı özyineleme algoritmasını iptal eder. Böylece rsync dosyaları
aktarmaya başlamadan önce tüm dosya listesini tarar. Daha fazla bilgi için bkz: --inc-recursive
-R, --relative
Göreli dosya yolları kullanılır. Yani, komut satırının gönderici kısmında belirtilen dosya yolunun
son parçası değil, dosya yolunun tamamı kopyalanır. Bu seçenek aynı anda çok sayıda farklı dizini
göndermek için yararlıdır. Örneğin şöyle bir komut,
rsync /foo/bar/foo.c remote:/tmp/
uzak makinede /tmp/foo.c dosyasını oluşturur. Bunun yerine şu komutu kullansaydınız,
rsync -R /foo/bar/foo.c remote:/tmp/
uzak makinede /tmp/foo/bar/foo.c dosyası oluşturulacaktı (dosya yolunun tamamı kopyalanır). Bu
fazladan yol elemanlarına rsync terminolojisinde örtük dizin adı verilir (yukarıdaki foo ve foo/bar
dizinleri).
rsync 3.0.0 ve sonrasında, dosya yolu aslında sembolik bağ olsa bile dosya listesindeki örtük
dizinler daima gerçek dizin olarak gönderilir. Bu, dosya yolunu kopyalarken bir sembolik bağın
varlığını fark etmediğiniz durumda beklenmeyen bazı davranışları önler. Bir sunucu tarafı sembolik
bağlı kopyalamak istiyorsanız, hem yolu ile birlikte sembolik bağı hem de gerçek yolu ile birlikte
hedef dizini ekleyin. Gönderen tarafta daha eski bir rsync ile uğraşıyorsanız, --no-implied-dirs
seçeneğini kullanmanız gerekebilir.
Ayrıca, belirtilen her yol için, örtük dizin olarak gönderilen dizin miktarını da sınırlamak
mümkündür. Gönderen tarafta 2.6.7 ve üstü bir rsync olması durumunda, kaynak yola aşağıdaki gibi bir
nokta ve eğik çizgi yerleştirebilirsiniz:
rsync -avR /foo/./bar/baz.c uzak:/tmp/
Bu, uzak konakta /tmp/bar/baz.c dosyasını oluşturur. (Dikkat: Noktadan sonraki eğik çizgi zorunludur,
“/foo/.” gibi bir kısaltma çalışmaz). Daha eski rsync sürümlerinde kaynak yolunu sınırlamak için
cd(1) ile dizin değiştirmek gerekebilir. Örnek:
(cd /foo; rsync -avR bar/baz.c uzak:/tmp/)
(Yaylı ayraçlar komutların bir alt kabukta çalışmasını sağlar, böylece daha sonraki komutlar için
dizin değişikliğinin etkisi olmaz.) Uzak dosyalar eski bir rsync’den alınıyorsa şöyle bir işlem
yapılabilir (artalan süreci aktarımı olmamak koşuluyla):
rsync -avR --rsync-path="cd /foo; rsync" uzak:bar/baz.c /tmp/
--no-implied-dirs
Bu seçenek, --relative seçeneğinin öntanımlı davranışını etkiler. Belirtildiğinde kaynak taraftaki
örtük dizinlerin öznitelikleri aktarıma dahil edilmez. Bu, hedef sistemdeki karşılık gelen yol
elemanlarının varsa değişmeden bırakıldığı ve eksik örtük dizinlerin öntanımlı özniteliklerle
oluşturulduğu anlamına gelir. Böylece, bu örtük yol elemanlarının alıcı taraftaki bir dizine sembolik
bağ olması gibi büyük farklılıklara bile izin verilir.
Örneğin, bir komut satırı girdisini veya bir gönderici dosya girdisi ile rsync’in "yol/foo/dosya"
dosyasını aktarması istenirse --relative seçeneği de kullanılmışsa buradaki "yol" ve "yol/foo" örtük
dizinlerdir. "yol/foo", hedef sistemdeki ""bar"a bir sembolik bağ ise, alıcı rsync normalde
"yol/foo"yu siler, onu bir dizin olarak yeniden oluşturur ve dosyayı yeni dizine yerleştirir. --no-
implied-dirs seçeneği ile, alıcı rsync, mevcut yol elemanlarını kullanarak "yol/foo/dosya"yı
günceller; bu, "yol/bar" dosyasının oluşturulmasının sona erdiği anlamına gelir. Bu bağ korumasını
gerçekleştirmenin bir başka yolu da --keep-dirlinks seçeneğini kullanmaktır (bu, aktarımın geri
kalanındaki dizin sembolik bağlarını da etkiler).
3.0.0’dan eski bir rsync’den dosya kopyalarken, gönderen tarafta bir sembolik bağ varsa ve örtük
dizinlerin normal dizinler gibi aktarılması isteniyorsa bu seçeneğin kullanılması gerekebilir.
-b, --backup
Bu seçenekle, evvelce mevcut hedef dosyaların her aktarımında ya da silinmesinde bu dosyaların
isimleri değiştirilir. Yedek dosyaların nereye gideceğini ve nasıl bir sonek alacaklarını --backup-
dir ve --suffix seçenekleri ile belirtebilirsiniz.
Eğer --backup-dir seçeneğini belirtmezseniz:
1. --omit-dir-times seçeneği etkin kılınır.
2. --delete kullanımı (--delete-excluded olmadan), rsync’in --filter "P *~" kuralının benzeri olarak
tüm mevcut süzgeçlerin sonuna yedekleme soneki için "koruyucu" bir süzme kuralı eklenmesine neden
olur. Bu kural, önceden yedeklenmiş dosyaların silinmesini engeller.
Kendi süzme kurallarını sağlayanların, dışlama/koruma kurallarını, etkili olması ve yeterince yüksek
bir önceliğe sahip olması için listede daha yüksek bir yere elle eklemeleri gerekebileceği
unutulmamalıdır (örneğin, kurallarınız sonuna bir * içerme/dışlaması eklerseniz otomatik eklenen
kurala asla ulaşılmaz).
--backup-dir=DİZİN
--backup seçeneğinin uygulanmasını sağlayan bu seçenekle yedek dosyaların alıcı tarafta saklanacağı
DİZİN belirtilebilir. Arttırımlı yedekleme yaparken kullanılabilir. Buna ek olarak --suffix
seçeneğini kullanarak bir yedek soneki de belirtebilirsiniz (aksi takdirde dosyalar belirtilen DİZİNe
kendi isimleri ile yedeklenir).
Göreli bir yol belirtilirse, yedekleme dizininin hedef dizine göreli olacağını unutulmamalıdır, bu
nedenle muhtemelen mutlak bir yol veya “../” ile başlayan bir yol belirtmek gerekebilir. Alıcı rsync
artalan süreciyse, yedekleme dizini modülün yol hiyerarşisinin dışına çıkamaz, bu nedenle DİZİNi
silmemeye veya içine kopyalamamaya özen göstermek gerekir.
--suffix=SONEK
Bu seçenek --backup (-b) ile kullanıldığında, belirtilen SONEK öntanımlı yedekleme sonekinin yerine
kullanılır. Öntanımlı sonek, --backup-dir belirtilmemişse ~ imi, belirtilmişse boş dizgedir.
-u, --update
Bu seçenek, hedefteki dosyanın değişiklik zamanı kaynak dosyanınkinden yeniyse dosyanın atlanmasını
sağlar. (Eğer hedef dosyanın değişiklik zamanı kaynağınkiyle aynıysa, ama boyutları farklıysa
güncelleme yapılır.)
Dizinlerin, sembolik bağların veya diğer özel dosyaların kopyalanmasını etkilemez. Ayrıca, gönderici
ve alıcı arasındaki dosya biçemi farkı, nesneler üzerinde hangi tarih olursa olsun, güncelleme için
her zaman yeterince önemli kabul edilir. Başka bir deyişle, hedefteki bir dosyayı içeren dizin
kaynakta da varsa, aktarım zaman damgalarına bakılmaksızın gerçekleşir.
Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu nedenle dosya listelerine giren
verileri etkilemez ve dolayısıyla silme işlemlerini de etkilemez. Sadece alıcının aktarılmasını
istediği dosyaların sayısını sınırlar.
--inplace ile birlikte kullanım
Kesintiye uğramış bir aktarım, alıcı tarafta aktarımı bitmemiş bir dosya bırakabilir, bu durumda
aktarımı yeniden çalıştırmak muhtemelen kesintiye uğrayan dosyadan devam edilmesini
sağlamayacaktır. Bu nedenle, kesintiye uğrayan ve devam eden dosyaları işlemek için elle bir
takım işlemler yapmak gerekiyorsa --inplace seçeneği işe yarayabilir.
--inplace
Bu seçenek, verilerinin güncellenmesi gerektiğinde dosyaların aktarılma yöntemini değiştirir:
Dosyanın yeni bir kopyasını oluşturma ve tamamlandığında yerine taşıma şeklindeki öntanımlı yöntem
yerine, rsync güncellenecek verileri doğrudan hedef dosyaya yazar.
Bunun bazı yan etkileri vardır:
• Sabit bağları bozmaz. Bu, yeni verilerin diğer sabit bağlar üzerinden hedef dosyaya görünür
olacağı anlamına gelir. Dahası, farklı kaynak dosyaları hedefteki birden çok sabit bağlı hedefe
kopyalama girişimleri, hedef verilerin ileri geri değişmesine yol açan "çekme savaşları" ile
sonuçlanabilir.
• Kullanımdaki ikil dosyalar güncellenemez (işletim sistemi bunun olmasını engeller yoksa verileri
değiştirilmeye çalışılan ikil dosyalar hatalı çalışır ve çöker).
• Aktarım sırasında tutarsız olan dosya verileri, aktarım kesintiye uğrar veya güncelleme başarısız
olursa bu şekilde kalır.
• rsync’in yazamadığı bir dosya güncellenemez. Yazma işlemi, dosyanın yazmak amacıyla açılmasını
gerektirdiğinden ayrıcalıklı kullancının bu kullanıcıya bu dosyada yazma izni vermesi gerekir.
• Aktarım sürerken hedef dosyadaki veriler, rsync dosyaya yazmadan önce değişikliğe uğrarsa,
rsync’in delta-aktarım algoritmasının verimliliği düşebilir. Bu, --backup kullanıyorsanız geçerli
değildir, çünkü rsync, yedekleme dosyasını aktarım için temel dosya olarak kullanacak kadar
akıllıdır.
Uyarı:
Bu seçenek, başkaları tarafından erişilen dosyaları güncellemek için kullanılmamalıdır. Kopyalama
için bu seçenek kullanılacaksa buna dikkat edilmelidir.
Bu seçenek, büyük dosyalardaki blok değişiklikleri veya veri eklenmesi durumlarında özellikle ağdan
değil diskten açılan sistemlerde yararlıdır. Ayrıca, ’sadece kopyada değişiklik olduğunda aslın
güncellendiği’ dosya sistemlerinde, bir dosyadaki küçük değişikliklerden dolayı dosyanın tamamı için
anlık kopya oluşturulmasını engellemeye de yardımcı olabilir.
--partial seçeneğinin uygulanmasını sağlar (kesintiye uğrayan aktarım dosyayı silmez), dolayısıyla
--partial-dir ve --delay-updates seçenekleri ile birlikte kullanılamaz. rsync 2.6.4’ten önce bu
seçenek, --compare-dest ve --link-dest ile de uyumlu değildi.
--append
Bu özel kopyalama kipi, yalnızca, alıcı taraftaki içeriğin göndericidekiyle aynı olduğu bilindiğinde,
büyüdüğü bilinen dosyaları verimli bir şekilde güncellemeye yarar. Aktarımdaki tüm dosyaların büyüyen
dosyalar olduğundan %100 emin değilseniz --append kullanımı tehlikeli olabilir. Bu nedenle, bu koşula
uymayan dosyaların ayıklandığından emin olmak için süzme kuralları kullanılmalıdır.
rsync, dosyada içeriğini tamamen doğrulamadan büyüyen dosyayı yerinde günceller (yalnızca eklediği
içeriği doğrular). rsync, alıcı tarafta göndericideki dosyadan daha kısa olmayan tüm dosyaları atlar
(bu, yeni dosyaların da aktarıldığı anlamına gelir). Ayrıca, gönderme uzlaşımları sırasında gönderen
taraftaki boyutu kısalan dosyaları da atlar (bu olduğunda rsync "küçülen dosya" uyarısı yapar).
Dosyanın aktarımına gerek yoksa ya da bir dizinin veya sıradan olmayan dosyaların güncellenmesini
etkilemiyorsa, dosyanın içerik dışı özniteliklerinin (örneğin, izinler, sahiplik ve benzerlerinin)
güncellenmesini engellemez.
--append-verify
Bu özel kopyalama kipi --append gibi çalışır, farklı olarak dosyadaki tüm veriler sağlama toplamı
doğrulamasına dahil edilir (bunu daha az verimli ama muhtemelen daha güvenli hale getirir).
Aktarımdaki tüm dosyaların büyüyen dosyalar olduğundan %100 emin değilseniz --append-verify kullanımı
tehlikeli olabilir. Daha fazla ayrıntı için ---append seçeneğine bakın.
Bilgi:
3.0.0 sürümünden önce --append seçeneği --append-verify gibi çalışıyordu, bu nedenle böyle bir
rsync ile etkileşim durumunda (veya aktarımda 30’dan eski bir protokol kullanıyorsa), ekleme
seçeneklerinden herhangi birinin belirtilmesi bile --append-verify aktarımını başlatılacaktır.
-d, --dirs
Gönderen tarafta saptanan her dizinin aktarıma dahil edilmesini sağlar. --recursive seçeneğinin
tersine, komut satırında dizin ismi "." ya da bölü çizgisi ile bitmedikçe (“.”, “dizin/.”, "foo/"
gibi) dizinin içeriği kopyalanmaz. Bu seçenek ya da --recursive seçeneği olmaksızın, rsync saptadığı
tüm dizinleri atlar (ve her biri için bir ileti çıktılar). --dirs ve --recursive seçenekleri birlikte
belirtilirse, önceliği --recursive alır.
--files-from ve --list-only seçeneklerinin (örtük --list-only dahil) yanında --recursive
belirtilmezse, --dirs seçeneği örtük olarak uygulanır (böylece dizinler de listede görünür). Bunun
olmaması istenirse --no-dirs (veya --no-d) belirtilebilir.
Ayrıca, geriye uyumluluğa yardımcı bir seçenek de vardır: --old-dirs (--old-d) seçeneği, taraflarda
eski bir rsync bulunması durumunda özyineleme olmadan tek bir dizini listelemek için -r
--exclude=’/*/*’ çözümünün kullanılmasını sağlar.
--mkpath
girdide belirtilen ancak hedefte bulunmayan yol bileşenini oluşturur. Bu, rsyncin hedefte çok
seviyeli dizinler oluşturmasına ve gerekirse adını değiştirerek tek bir dosyayı bu yola
yerleştirilmesine olanak tanır. Tek bir girdi ile kopyalama yaparken hedef yolun tamamının bir dizin
olarak ele alınmasını (rsync’in hedefte yol bileşeni zaten varmış gibi davranmasını) istiyorsanız,
sona bir eğik çizgi yerleştirmeniz gerekir.
Aşağıdaki örnekte, foo dosyasından alt/dizin dizininde bar dosyası oluşturulmakta, "alt" ve
"alt/dizin" dizinleri hedefte yoksa oluşturulmaktadır:
rsync -ai --mkpath foo alt/dizin/bar
Bunun yerine işlem aşağıdaki gibi yapılsaydı, foo dosyası hedefte alt/dizin/bar dizini altında
oluşturulacaktı:
rsync -ai --mkpath foo alt/dizin/bar/
-l, --links
Karşılaşılan her sembolik bağ "skipping non-regular file" (normal dosya olmadığından atlanıyor)
uyarısı ile yok sayılmak yerine, aktarılan dosyalara sessizce sembolik bağ eklenir. Uyarıyı
--info=nonreg0 kullanarak susturmak da mümkündür.
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
-L, --copy-links
Gönderici, sembolik bağın gösterdiği dosya veya dizine giden zinciri izleyerek karşılaşılan her
sembolik bağı olduğu gibi kopyalar. Sembolik bağ zinciri bozulursa, bir hata çıktılanır ve dosya
aktarımdan çıkarılır.
Bu seçenek, aktarımda hiçbir sembolik bağ bırakmadığından, aktarımdaki sembolik bağları etkileyen
diğer seçeneklerin yok sayılmasına sebep olur.
Bu seçenek, sembolik bağların alıcı tarafta da izlenmesine sebep olan bir yan etkiye sahip 2.6.3’ten
önceki rsync sürümlerinden farklı olarak, alıcı tarafta zaten mevcut olan sembolik bağların izlenmesi
işleminde bir değişiklik yapmaz. Günümüz rsync’i, bu seçeneği uzak alıcıya iletmez (çünkü yalnızca
gönderenin bunu bilmesi gerekir), bu nedenle, bu yetersizliğin yalnızca 2.6.7’den eski (alıcıya -L
seçeneğinin aktarımı durdurmayan) rsync istemcisi kullananları etkilemesi gerekir.
Alıcı tarafta gerçek bir dizin olarak ele alınması için bir dizine sembolik bağ gereksinimi varsa
bkz: --keep-dirlinks (-K).
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
--copy-unsafe-links
Bu seçenek rsync’e, kopyalanan ağacın dışındaki bir hedefi gösteren sembolik bağları kopyalamasını
söyler. Mutlak sembolik bağlar ayrıca sıradan dosyalar olarak ele alınır, böylece bunlar --relative
kullanıldığında kaynak dosya yolunun kendindeki sembolik bağlar haline gelir.
Kesme noktasının, rsync’in ayrıntılı çıktıda bahsetmediği yolun parçası olarak aktarımın tepe dizini
oluşuna dikkat edilmelidir. “/kaynak/alt” dizinini “/hedef/” dizinine kopyalarsanız, “alt" dizini
aktarımın tepe dizini değil (/kaynak için tepe dizindir) aktarım ağacının içindeki bir addır,
dolayısıyla oluşturulan göreli sembolik bağlar, /kaynak ve /hedef dizinlerindeki diğer adlar için
meşrudur. Bunun yerine “/kaynak/alt/” (sonda eğik çizgi ile) “/hedef/alt” dizinine kopyalanırsa,
“alt" dizini dışındaki hiçbir dosyaya sembolik bağa izin verilmez.
Güvenli sembolik bağların yalnızca --links açıkça veya örtük olarak belirtilmişse kopyalanacağını
unutmayın. --copy-unsafe-links seçeneğinin, --copy-links ile birlikte kullanılınca fazladan bir
etkisi olmaz.
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
--safe-links
Bu seçenek rsync’e, kopyalanan ağacın dışındaki bir hedefi gösteren sembolik bağları yoksaymasını
söyler. Ayrıca, mutlak sembolik bağların da tamamı yok sayılır.
Yok sayma alıcı tarafta gerçekleştiğinden, gönderen taraf geçersiz sembolik bağlara sahip olsa bile
(--munge-links kullanılıyorsa) bu yok sayma yine de etkili olacaktır. Ayrıca, silme işlemlerini de
etkiler, çünkü dosya aktarımda mevcut ise, sembolik bağın güvenli olmadığı kabul edildiğinde ve
atlandığında alıcıdaki karşılığının silinmesini önler.
Sembolik bağların aktarımda koşullu olarak yok sayılabilmesi için bu seçenek --links (veya --archive)
ile birlikte kullanılmalıdır. --copy-unsafe-links seçeneğini etkisiz kılar.
Bu seçeneğin --relative ile birlikte kullanımı istenmeyen sonuçlara yol açabilir.
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
--munge-links
Bu seçenek, aktarımın yalnızca bir tarafını etkiler ve rsync’e, sembolik bağ değerlerini dosya
alırken geçersiz kılmasını veya dosya gönderirken geçerli kılmasını söyler. rsync’in sembolik bağları
geçersiz kılmak için kullandığı yöntem, sembolik bağ (adının değil) dizgesinin önüne “/rsyncd-
munged/” dizgesi koymak, geçerli kılmak için de dizgenin önüne konan “/rsyncd-munged/” dizgesini
kaldırmaktır. Geçersiz kılınmış değerler, sembolik bağları diskte kullanılamaz hale getirir, ancak
sembolik bağın gösterdiği dosyaya/dizine dokunulmaz.
Örneğin bir rsync artalan sürecinin yapılandırma dosyasındaki veya rrsync(1) (sınırlı rsync) betiğine
aktarılan bir seçenek üzerinden rsync sunucu tarafında bu seçeneği genellikle istemcinin bilgisi
dışında etkinleştirir. İstemci tarafında belirtildiğinde, geçersiz sembolik bağlara sahip
olan/ihtiyaç duyan istemci tarafıysa seçenek normal olarak belirtilmelidir; geçersiz sembolik bağlara
sahip olduğunda/ihtiyaç duyduğunda sunucuya seçenek vermek için -M --munge-links kullanılmalıdır.
Yerel bir aktarımda, istemcinin gönderici olduğuna dikkat edin, bu nedenle seçeneğin belirtilmesi
sembolik bağları doğrudan geçerli kılarken, uzak seçenek olarak belirtildiğine sembolik bağları
geçersiz kılar.
Bu seçeneğin --remote-option aracılığıyla bir artalan sürecine gönderildiğinde hiçbir etkisi yoktur,
çünkü artalan süreci geçersiz sembolik bağlar isteyip istemediğini "--munge-symlinks" aracılığıyla
yapılandırır.
Sembolik bağ değeri, aktarıma girdikten sonra geçerli/geçersiz duruma getirilir, bu nedenle, sembolik
bağları sembolik olmayanlara dönüştüren herhangi bir seçenek, alıcının yaptığı bir seçim olan --safe-
links dışında, geçerli/geçersiz kılma işleminden önce gerçekleşir, bu nedenle, karar geçerli/geçersiz
kılma değerine dayandırılır. Bu, bir alıcıda geçersiz kılma etkinleştirilmişse, --safe-links
kullanmanın tüm sembolik bağların yok sayılmasına neden olacağı anlamına gelir (çünkü hepsi
mutlaktır).
rsync’in sembolik bağları geçersiz kılmak için kullandığı yöntem, her birinin değerinin önüne
“/rsyncd-munged/” dizgesi koymaktır. Bu, dizin olmadığı sürece bağların kullanılmasını engeller. Bu
seçenek etkinleştirildiğinde, bu yol bir dizinse veya bir dizine bir sembolik bağ ise rsync çalışmayı
reddedecektir (ancak yalnızca başlangıçta buna bakar). Bir veya daha fazla sembolik bağı yerinde
geçerli/geçersiz kılmak için kaynak kodun support dizinindeki "munge-symlinks" python betiğine de
bakın.
-k, --copy-dirlinks
Bu seçenek, gönderen tarafın bir dizin sembolik bağını gerçek bir dizinmiş gibi ele almasına neden
olur. --copy-links kullanılırken, dosya sembolik bağlarının etkilenmesi istenmiyorsa bu seçenek
kullanışlıdır.
Bu seçenek olmadan, gönderen taraf bir dizini dizin sembolik bağıyla değiştirmişse, alıcı taraf yeni
sembolik bağın yolunda olan her şeyi dizinler dahil siler (--force veya --delete etkili olduğu
sürece).
Alıcı taraf için benzer bir seçenek --keep-dirlinks seçeneğidir.
--copy-dirlinks, kaynaktaki dizin sembolik bağlarının tamamına uygulanır. Yalnızca belli birkaç
sembolik bağın izlenmesi isteniyorsa, yolların doğru eşleşmesi için --relative seçeneğini kullanarak
bunları eğik çizgi sonlandırmalı kaynak girdileri olarak belirtmektir. Örnek:
rsync -r --relative kaynak/./ kaynak/./devam/ hedef/
Bunun çalışmasının nedeni, rsync’in kaynak girdide belirtildiği gibi lstat(2) çağrısı yapması ve
sondaki eğik çizginin lstat() işlevinin sembolik bağı izlemesini sağlamasıyla dosya listesinde
"kaynak/./” taraması sırasında bulunan sembolik bağı geçersiz kılan bir dizine yol açmasıdır.
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
-K, --keep-dirlinks
Alıcı taraftaki bir dizin sembolik bağı, göndericide gerçek bir dizinle eşleşiyorsa gerçek bir
dizinmiş gibi ele alınır. Bu seçenek olmaksızın alıcıdaki sembolik bağ silinip yerine gerçek bir
dizin konur.
Örneğin, "dosya" dosyasını içeren "foo" dizinini aktardığınızı, ancak "foo"nun alıcıda "bar" dizinine
sembolik bağ olduğunu varsayalım. --keep-dirlinks olmadan, alıcıda "foo" sembolik bağı silinir, bir
dizin olarak yeniden oluşturulur ve dosya bu yeni dizine kopyalanır. --keep-dirlinks ile alıcıdaki
sembolik bağ korunur ve "dosya" içeriği "bar" dosyasına aktarılır.
Dikkat:
--keep-dirlinks kullanıyorsanız, alıcıdaki tüm sembolik bağlara güvenmeli veya alıcı tarafta
--munge-links seçeneğini etkinleştirmelisiniz! Güvenilmeyen bir kullanıcının gerçek bir dizini
gösteren bir sembolik bağ oluşturması mümkünse, kullanıcı (bir sonraki kopyada) sembolik bağı
gerçek bir dizinle değiştirebilir ve sembolik bağın başvurduğu dizinin içeriğini etkileyebilir.
Yedekleme kopyalarında, alıcıdaki hiyerarşiyi değiştirmek için sembolik bağ kullanmak yerine
dosyayı bir bağlama noktası gibi kullanmak daha iyidir.
Gönderen taraf için benzer bir seçenek --copy-dirlinks seçeneğidir.
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
-H, --hard-links
Bu seçenek rsync’e, sabit bağları aynı kaynak sistemdeki gibi yeniden oluşturmasını söyler. Bu
seçenek olmaksızın kaynak taraftaki sabit bağlı dosyalar ayrı dosyalar olarak ele alınır.
Bu seçenek, hedefteki sabit bağ kalıbının kaynaktakiyle tam olarak eşleşmesini GEREKTİRMEZ. Hedefte
ek sabit bağların oluşabileceği durumlar:
• Alıcı, ikincil sabit bağlar (kaynak dosya listesinde mevcut olandan daha fazlasını) içeriyorsa,
kopyalama algoritması bunların bağını açıkça kesmez. Ancak, yollardan birinin veya daha
fazlasının içerik farklılıkları varsa, normal dosya güncelleme işlemi bu ek bağları kesecektir
(--inplace seçeneği kullanılmıyorsa).
• Sabit bağlar içeren bir --link-dest dizini belirtilirse, hedef dosyaların --link-dest
dosyalarıyla karşılıklı bağlanması, --link-dest ilişkilendirmeleri nedeniyle hedefteki bazı
yolların birbirine bağlanmasına neden olabilir.
rsync’in yalnızca aktarım listesinde bulunan dosyalar arasındaki sabit bağları algılayabildiği
unutulmamalıdır. rsync, aktarımın dışındaki dosyalarla fazladan sabit bağ ilişkileri olan bir dosyayı
güncellerse, bu ilişki kopacaktır. Bu kırılmayı önlemek için --inplace seçeneği kullanılmak
istenirse, dosyaların nasıl güncellendiğinin bilinmesi gerekir, böylece kalıcı sabit bağlar nedeniyle
istenmeyen değişikliklerin olmayacağından emin olunabilir (başka uyumsuzluklar için --inplace
seçeneğine de bakılabilir).
Arttırımlı özyineleme etkinse (bkz. --inc-recursive), rsync, başka bir yerde bu içerikler için başka
bir bağın bulunduğunu keşfetmeden önce eksik bir sabit bağlı dosyayı aktarabilir. Bu, aktarımın
doğruluğunu (yani, hangi dosyaların birbirine sabit olarak bağlı olduğunu) değil, yalnızca
verimliliğini etkiler (yani, aktarımda sabit bağlı dosya kümesinin daha sonra bulunabilecek başka bir
üyesi olan sabit bağlı bir dosyanın yeni bir ilk kopyası için verilerin kopyalanması). Bu
verimsizliği önlemenin tek yolu, --no-inc-recursive seçeneğini kullanarak arttırımlı özyinelemeyi
devre dışı bırakmaktır.
-p, --perms
Bu seçenek rsync’e, izinleri hedefte aynı kaynak sistemdeki gibi belirlemesini söyler. (rsync’in
kaynak izinlerini hedefte nasıl değiştirdiği --chmod seçeneğinde açıklanmıştır.)
Bu seçenek belirtilmediğinde izinler şöyle belirlenir:
• Mevcut dosyaların (güncellenmiş dosyalar dahil) mevcut izinleri korunursa da --executability
seçeneği ile dosyanın çalıştırma izni değiştirilebilir.
• Yeni dosyalar "normal" izin bitlerini, alıcı dizinin öntanımlı izinleriyle (alıcı sürecin umask’ı
veya hedef dizinin öntanımlı ACL’si aracılığıyla belirtilen izinler) maskelenmiş kaynak dosya
izinlerinden alır, özel izin bitleri ise, yeni bir dizinin setgid bitini kendi üst dizininden
devraldığı durum dışında devre dışı bırakılır.
Bu nedenle, --perms ve --executability seçeneklerinin ikisi de devre dışı bırakıldığında, rsync’in
davranışı cp(1) ve tar(1) gibi diğer dosya kopyalama uygulamalarıyla aynıdır.
Özetle: Hedef dosyalara (hem eski hem de yeni) kaynak izinlerini vermek için --perms kullanılmalıdır.
Yeni dosyalara hedefin öntanımlı izinlerini vermek için (mevcut dosyaları değiştirmeden bırakarak),
--perms seçeneği olmaksızın --chmod=ugo=rwX kullanılması gerekir (bu, tüm maskelenmemiş bitlerin
etkinleştirilmesini sağlar). Bu seçeneklerin daha sonra kolayca yazılması için, ~/.popt adında bir
dosya oluşturup komut satırının bu dosyay yazılması ve popt takma adının tanımlanması yeterli olur.
Aşağıdaki örnekte, diğer seçeneklere ek olarak hedef dizinin öntanımlı grubunun kullanılması için
--no-g seçeneğini de içeren bir takma ad olarak -Z seçeneği tanımlanmaktadır:
rsync alias -Z --no-p --no-g --chmod=ugo=rwX
Bu yeni seçenek komut satırında şöyle kullanılabilirdi:
rsync -avZ kaynak/ hedef/
(Önemli: -a seçeneğinin -Z seçeneğinden önce kullanılmasına dikkat edilmelidir, yoksa yukarıdaki
--no-* seçeneklerinin ikisi de geçersiz olur.)
--perms seçeneğinin belirtilmediği durumda yeni oluşturulan dizinlerde hedefin setgid bitinin
korunması özelliği 2.6.7 sürümünde eklenmiştir. Daha eski rsync sürümleri, yeni oluşturulan dizinde
hedefin setgid bitini geçersiz kılarken, --perms belirtilmediğinde yeni oluşturulan dosyalar için üç
özel izin bitini hatalı bir şekilde koruyordu. rsync 2.6.7 sürümünde ACL yamasına öntanımlı ACL
gözlemi eklendi, bu nedenle daha eski (veya ACL-etkin olmayan) rsync’ler, öntanımlı ACL’ler mevcut
olsa bile umask’ı kullanır. (Bu davranışları etkileyenin, alıcının rsync sürümü olduğunu
unutulmamaldır.)
-E, --executability
--perms seçeneği etkin değilse bu seçenek normal dosyaların
çalıştırılabilirliğini/çalıştırılamazlığını korur. Normal bir dosyanın çalıştırılabilir olması için
izinlerinde en azından bir "x" etkin olmalıdır. Mevcut bir hedef dosyanın çalıştırılabilirliği
kaynaktakinden farklıysa rsync hedef dosyanın izinlerinde aşağıdaki gibi değişiklik yapar:
• Bir dosyanın çalıştırılabilir olmaması için rsync dosyanın tüm ’x’ izinlerini kapatır.
• Bir dosyayı çalıştırılabilir yapmak için her etkin ’r’ izni için ’x’ iznini etkin kılar.
--perms seçeneği etkinse bu seçenek yok sayılır.
-A, --acls
Bu seçenekle hedefin ACL’si (Erişim Denetim Listesi) kaynağınkiyle aynı yapılır. Bu seçenek --perms
seçeneğinin örtük olarak uygulanmasına sebep olur.
Bu seçeneğin düzgün çalışabilmesi için kaynak ve hedef ACL’lerinini uyumlu olması gerekir. Uyumlu
olmayan ACL’lerin yedeklenmesi ve geri yüklenmesi ile ilgili bilgi için bkz: --fake-super.
-X, --xattrs
Bu seçenek, hedefin ek özniteliklerinin kaynağınkiyle aynı olmasını sağlar.
Genişletilmiş öznitelik isim alanlarını destekleyen sistemler için, ayrıcalıklı kullancı tarafından
yapılan bir kopyalama, sistem.* dışındaki tüm isim alanlarını kopyalar. Normal bir kullanıcı yalnızca
user.* isim alanını kopyalar. Normal kullanıcı aidiyetinde olmayan isim alanlarının normal bir
kullanıcı olarak yedeklenmesi ve geri yüklenmesi ile ilgili bilgi için bkz: --fake-super.
Yukarıdaki isim alanı yetkilendirmesi x belirteçli süzme seçenekleriyle geçersiz kılınabilir. Ek
öznitelikleri etkileyen bir süzme kuralı belirtildiğinde, rsync, kullanıcının kendi sistem.*/user.*
süzme kurallarını uygulamasını ve ayrıca kopyalanacak veya silinecek ek öznitelik adlarına ilişkin ek
süzme işlemlerini yapmasını gerektirir. Örneğin, sistem.* isim alanını atlamak için şu
belirtilebilir:
--filter=’-x system.*’
Kullanıcı isim alanı dışındaki tüm isim alanlarını atlamak için kullanıcı isim alanına olumsuzlama
uygulanabilir:
--filter=’-x! user.*’
Özniteliklerin silinmesini engellemek için tüm isimleri dışlayan alıcıya özel bir kural
belirtilebilir:
--filter=’-xr *’
-X seçeneği yinelenmedikçe (-XX gibi) rsync’in özel ek öznitelik değerlerini (örn, --fake-super ile
kullanılanları) kopyalamaz. Bu "tüm ek öznitelikleri kopyala" kipi --fake-super seçeneğiyle birlikte
kullanılamaz.
--chmod=KİP
Bu seçenek, aktarımdaki dosyaların izinlerine bir veya daha fazla virgül ayraçlı chmod kipinin
uygulamasını sağlar. Ortaya çıkan değer, gönderen tarafın dosya için sağladığı izinler olarak
değerlendirilir; --perms seçeneği belirtilmemişse bu seçeneğin mevcut dosyalar üzerinde hiçbir etkisi
olmaz.
chmod(1) kılavuz sayfasında belirtilen normal çözümleme kurallarına ek olarak, ’D’ ile öncelenerek
belirtilen öğeler yalnızca dizinlere, ’F’ ile öncelenerek belirtilen öğeler ise yalnızca dosyalara
uygulanır. Örneğin, aşağıdakiler tüm dizinlerin setgid olarak imlenmesini, dosyalara başkaları
tarafından yazılamamasını, kullanıcı ve grup tarafından yazılabilmesini ve tüm bitlerle tutarlı
çalıştırılabilirlik sağlayacaktır:
--chmod=Dg+s,ug+w,Fo-w,+X
Ayrıca sekizlik gösterime de izin verilir:
--chmod=D2775,F664
Çok sayıda --chmod seçeneği belirterek bunların yapılacak değiklikler listesine eklenmesini sağlamak
da mümküdür.
Aktarımdaki dosyalara uygulanabilen izin değerlerinin --perms ve --executability seçenekleriyle
verdiği sonuçları incelemek için bu seçeneklerin açıklamalarına bakılabilir.
-o, --owner
Alıcı taraftaki rsync ayrıcalıklı kullancının aidiyetinde çalıştırıldığı takdirde, hedef dosyanın
sahibinin aynı kaynak dosyadaki gibi belirlenmesini sağlar (ayrıca, bkz: --super ve --fake-super).
Çoğu sistemde sadece ayrıcalıklı kullanıcı dosya aidiyetini belirleyebilir. Bu seçenek olmaksızın
yeni ve/veya aktarılan dosyaların sahibi alıcı taraftaki rsync’i çalıştıran kullanıcıdır.
Sahiplik koruması, ilişkilendirmenin öntanımlı olarak kullanıcı adıyla yapılmasını gerektirir, ancak
bazı durumlarda son çare olarak kullanıcı kimliği de kullanılabilir (Bu konu --numeric-ids
seçeneğinin açıklamasında daha ayrıntılı incelenmiştir).
-g, --group
Alıcı taraftaki rsync ayrıcalıklı kullancının aidiyetinde çalıştırıldığı takdirde, hedef dosyanın
grubunun aynı kaynak dosyadaki gibi belirlenmesini sağlar. Alıcı tarafta rsync’i ayrıcalıklı
kullanıcı çalıştırmıyorsa (veya --no-super belirtilmişse), yalnızca çalıştıran kullanıcının üyesi
olduğu gruplar korunur. Bu seçenek olmaksızın yeni ve/veya aktarılan dosyaların grubu alıcı taraftaki
rsync’i çalıştıran kullanıcının öntanımlı grubudur.
Grup koruması, ilişkilendirmenin öntanımlı olarak grup adıyla yapılmasını gerektirir, ancak bazı
durumlarda son çare olarak grup kimliği de kullanılabilir (Bu konu --numeric-ids seçeneğinin
açıklamasında daha ayrıntılı incelenmiştir).
--devices
Aktarılan karakter ve blok aygıtları alıcı sistemde yeniden oluşturulur. Alıcı taraftaki rsync
ayrıcalıklı kullanıcının aidiyetine değilse, aygıt dosyalarını oluşturma adımı sessizce atlanır
(ayrıca, bkz: --super ve --fake-super).
Bu seçenek belirtilmemişse, öntanımlı olarak rsync rastladığı her aygıt dosyası için "skipping non-
regular file" (normal dosya olmadığından atlanıyor) uyarısı üretir. Uyarıyı --info=nonreg0 kullanarak
susturmak mümkündür.
--specials
Soket, isimli boru gibi özel dosyaların aktarılmasını sağlar. Alıcı taraftaki rsync ayrıcalıklı
kullanıcının aidiyetine değilse, bu dosyaları oluşturma adımı sessizce atlanır (ayrıca, bkz: --super
ve --fake-super).
Bu seçenek belirtilmemişse, öntanımlı olarak rsync rastladığı her özel dosya için "skipping non-
regular file" (normal dosya olmadığından atlanıyor) uyarısı üretir. Uyarıyı --info=nonreg0 kullanarak
susturmak mümkündür.
-D "--devices --specials" seçeneklerine eşdeğerdir.
--copy-devices
Bir aygıtın gönderen tarafta sıradan bir dosya olarak ele alınmasını ve alıcı tarafta normal bir
dosyaya (veya --write-devices seçeneği de belirtilmişse başka bir aygıta) kopyalanmasını sağlar.
Bu seçenek rsync artalan süreci tarafından öntanımlı olarak reddedilir.
--write-devices
Bir aygıtın alıcı tarafta sıradan bir dosya olarak ele alınmasını ve dosya verisinin bir aygıta
yazılmasını sağlar.
Örtük olarak --inplace seçeneğinin uygulanmasını sağlar.
Dikkat:
rsync özellikle, ayrıcalıklı kullancının aidiyetinde çalışıyorsa, aktarım sırasında alıcı tarafta
hangi aygıtların mevcut olduğunun bilinmesi gerekir.
Bu seçenek rsync artalan süreci tarafından öntanımlı olarak reddedilir.
-t, --times
Bu seçenek rsync’e, dosyaları değişiklik zamanlarına göre aktarmasını ve bunları uzak sistemde
güncellemesini söyler. Bu seçenek kullanılmazsa, değiştirilmemiş dosyaları dışlayan en iyileme etkili
olamaz; başka bir deyişle, bu seçeneğin veya -a seçeneğinin yokluğu sonraki aktarımda -I kullanılmış
gibi tüm dosyaların güncellenmesine yol açar (eğer dosyalar gerçekten değişmemişse, rsync’in delta
aktarım algoritması güncellemeyi oldukça verimli yapsa da bu seçeneğin kullanılması çok daha iyi
olacaktır).
-U, --atimes
Hedef dosyanın erişim zamanına kaynak dosyadaki değerin atanmasını sağlar.
Yinelenirse, aktarım tamamlandıktan sonra rsync’in bir süre daha çalıştırılması gerekmeksizin,
gönderici ve alıcı sistemlerin aktarılan dosyaların erişim zamanlarını eşlemesine yardımcı olan
--open-noatime seçeneğini örtük olarak etkinleştirir.
Bilgi:
3.2.0 öncesi bazı rsync sürümleri, bu seçenek yinelendiğinde örtük olarak --open-noatime
uygulamayan bir ön --atimes yamasıyla derlenmiş olabilir.
--open-noatime
Aktarılmakta olan dosyaların erişim zamanının değiştirilmemesi için dosyaların O_NOATIME bayrağıyla
(destekleyen sistemlerde) açılmasını sağlar. İşletim sisteminiz O_NOATIME bayrağını desteklemiyorsa,
rsync bu seçeneği sessizce yok sayar. Ayrıca, bazı dosya sistemlerinin, O_NOATIME bayrağı
belirtilmeden bile, okuma erişiminde erişim zamanın güncellenmesini önleyecek şekilde bağlanabildiği
unutulmamalıdır.
-N, --crtimes
Hedef dosyanın oluşturulma zamanına kaynak dosyadaki değerin atanmasını sağlar.
-O, --omit-dir-times
Değişiklik, erişim ve oluşturulma zamanlarını korumak için dizinlerin atlanmasını sağlar. Alıcı
tarafta NFS’nin paylaştığı dizinler için bu seçeneği kullanmak daha iyidir. --backup bu seçenekle
birlikte --backup-dir olmaksızın kullanılamaz.
Bu seçeneğin ayrıca --inc-recursive seçeneğinde incelendiği gibi arttırımlı özyineleme
etkinleştirildiğinde eksik alt dizinlerin önceden oluşturulmasını önleme gibi bir yan etkisi de
vardır.
-J, --omit-link-times
Değişiklik, erişim ve oluşturulma zamanlarını korumak için sembolik bağların atlanmasını sağlar.
--super
Bu seçenekle rsync, alıcı tarafta ayrıcalıklı kullanıcı tarafından çalıştırılmamış olsa bile
ayrıcalıklı kullanıcı etkinliklerini yerine getirebilir. Bu etkinlikler şunları içerir: --owner
seçeneği aracılığıyla kullanıcıları korumak, --group seçeneği aracılığıyla tüm grupları (yalnızca
geçerli kullanıcının gruplarını değil) korumak ve --devices seçeneği aracılığıyla aygıtları
kopyalamak. Ayrıcalıklı kullanıcı olmadan bu tür etkinliklere izin veren sistemler için ve ayrıca
alıcı taraf ayrıcalıklı kullanıcı olarak çalıştırılmıyorsa hata almanızı sağlamak için kullanışlıdır.
Ayrıcalıklı kullanıcı etkinliklerini kapatmak için ayrıcalıklı kullanıcı --no-super seçeneğini
kullanabilir.
--fake-super
Bu seçenek etkinleştirildiğinde, rsync, her dosyaya eklenen özel ek öznitelikler aracılığıyla
(gerektiğinde) ayrıcalıklı öznitelikleri kaydederek/geri yükleyerek ayrıcalıklı kullanıcı
etkinliklerini taklit eder. Buna dosyanın sahip ve grubu (öntanımlı değilse), dosyanın aygıt bilgisi
(aygıt ve özel dosyalar boş metin dosyaları olarak oluşturulur) ve gerçek dosyalara atanmasına izin
verilmeyen veya sahibinin erişimini kısıtlayan (chattr +i <dosya> komutundaki gibi) izin bitleri
dahildir. Bu seçenek ayrıca ACL’lerin (--acls belirtilmişse) ve kullanıcı ek özniteliklerinin
(--xattrs belirtilmişse) de işlenebilmesini sağlar.
Bu seçenek, ayrıcalıklı kullanıcı olmaksızın verileri yedeklemenin ve uyumsuz sistemlerdeki ACL’leri
depolamanın iyi bir yoludur.
Bu seçenek sadece seçeneği kullanan tarafı etkiler. Uzak kabuk bağlantısının uzak tarafını etkilemek
için --remote-option (-M) seçeneği kullanılır:
rsync -av -M --fake-super /kaynak/ konak:/hedef/
Yerel kopya için, bu seçenek hem kaynağı hem de hedefi etkiler. Yerel kopyanın sadece hedef dosyalar
için bu seçeneği etkinleştirmesi istenirse -M --fake-super seçenekleri, sadece kaynak dosyalar için
ise --super ile -M -fake-super birlikte kullanılır.
Bu seçenek hem --super hem de --no-super seçeneğini geçersiz kılar.
Artalan sürecinin rsyncd.conf(5) dosyasındaki "fake super" modül seçeneğinin açıklamasına da
bakılabilir.
-S, --sparse
Bu seçenekle rsync, seyrek dosyaların hedefte daha az yer kaplayacak şekilde elde edilmesini
sağlamaya çalışır. --inplace ile birlikte kullanılırsa, oluşturulan dosya bazı çekirdek sürümlerinde
ve/veya dosya sistemlerinde seyrek bloklarla sonuçlanmayabilir. --whole-file etkinse (örneğin yerel
kopya için), güncellenmiş sürüm yazılmadan önce dosya kırpıldığından daima en iyi sonuç elde edilir.
Uyarı:
3.1.3 öncesi rsync sürümlerinde --sparse ve --inplace birlikte kullanılamaz.
--preallocate
Alıcı tarafın, dosyaya veri yazmadan önce her hedef dosyaya nihai boyutunu tahsis etmesini sağlar.
rsync, her bloğa boş karakter yazan yavaş glibc uygulamasını değil, yalnızca Linux’un fallocate(2)
sistem çağrısı veya Cygwin’in posix_fallocate(3) çağrısı tarafından sağlanan gerçek dosya sistemi
düzeyinde ön tahsis desteğini kullanır.
Bu seçenek olmadan, büyük dosyaların blokları dosya sisteminde bitişik olmayabilir, ancak bu
seçenekle rsync muhtemelen daha yavaş kopyalama yapar. Hedef, genişletme destekleyen bir dosya
sistemi (ext4, xfs, NTFS, vb.) değilse, bu seçeneğin hiçbir olumlu etkisi olmayabilir.
--sparse ile birlikte kullanımda çekirdek sürümü ve dosya sistemi türü, (boş karakter dizgeleri
tahsisinin aksine) ayrılan veride delikler oluşturmayı destekliyorsa, dosyada yalnızca seyrek bloklar
bulunacaktır.
-n, --dry-run
Bu seçenek rsync’e, herhangi bir dosya aktarımı yapmamasını, sadece yapıyormuş gibi işlemleri
raporlamasını söyler. rsync gerçekten çalıştırılmadan önce ne yapacağını görmek için çoğunlukla
--verbose (-v) ve/veya --itemize-changes (-i) seçenekleriyle birlikte kullanılır.
--itemize-changes çıktısının, kuru çalıştırmada ve sonraki gerçek çalıştırmada tamamen aynı olması
beklenir (kasıtlı hile ve sistem çağrısı hataları hariç); aynı değilse, bu yazılım hatasıdır. Diğer
çıktıların çoğunlukla değişmemesi gerekir, ancak bazı alanlarda farklılık gösterebilir. Özellikle,
kuru çalıştırmada dosya aktarımları için gerçek veriler gönderilmez, bu nedenle --progress
seçeneğinin hiçbir etkisi olmaz, "gönderilen baytlar", "alınan baytlar", "değişmez veriler" ve
"eşleşen veriler" istatistikleri çok küçüktür ve "hızlanma" değeri, dosya aktarımının gerekmediği bir
çalıştırmaya eşdeğerdir.
-W, --whole-file
Bu seçenekle delta aktarım algortiması kullanılmaz ve bunun yerine dosya olduğu gibi gönderilir. Eğer
kaynak ile hedef konaklar arasındaki aktarım hızı disk yazma hızından (özellikle disk, ağ dosya
sisteminin bir parçası ise) yüksekse bu seçenekle aktarım daha hızlı olabilir. Kaynak ve hedef yerel
dosya yolları olarak belirtilmişse ve hiçbir toplu işlem dosyası yazma seçeneği etkin değilse bu
seçenek öntanımlıdır.
-no-W, --no-whole-file
Yerel aktarımda --whole-file öntanımlı olduğunda bu seçenek onu kapatır. Bu genellikle rsync’i
yavaşlatır, ancak hedef dosyaya yazılanlar en aza indirilmeye çalışılıyorsa (--inplace ile birlikte
kullanılıyorsa) veya sağlama toplamı tabanlı güncelleme algoritması sınanacaksa yararlı olabilir.
Bkz: Yukarıdaki --whole-file seçeneği.
-cc, --checksum-choice=ALGO
Bu seçenek, sağlama toplamı algoritmalarını geçersiz kılar. Bir algoritma adı belirtilirse, hem
aktarım sağlama toplamları hem de (--checksum belirtildiğini varsayarak) aktarım öncesi sağlama
toplamları için kullanılır. Virgülle ayrılmış iki ad verilirse, ilk ad aktarım sağlama toplamlarını
ve ikinci ad aktarım öncesi sağlama toplamlarını (-c) etkiler.
Algoritma seçenekleri:
auto (öntanımlı otomatik seçim)
xxh128
xxh3
xxh64 (diğer adı: xxhash)
md5
md4
none
Kurulu sürümün öntanımlı sağlama toplamı algoritmalarının listesi (yukarıdakinden farklı olabilir)
için rsync --version komutu kullanılabilir.
İlk isim veya tek isim olarak "none" belirtilirse --whole-file seçeneği zorlanır ve hiçbir sağlama
toplamı sınaması yapılmaz. İkinci veya tek isim olarak "none" belirtilirse --checksum seçeneği
belirtilemez.
"auto" seçeneği öntanımlı olup rsync, algoritma seçimini aşağıdaki gibi istemci ve sunucu arasındaki
uzlaşıma dayalı olarak yapar:
Aktarımın her iki tarafında da 3.2.0 ve üstü rsync olduğunda, istemcinin ve sunucunun seçenekler
listesindeki ilk algoritma seçilir. Ortak bir sağlama toplamı seçeneği bulunamazsa, rsync hata
vererek çıkar. Uzak rsync, sağlama toplamı uzlaşımını desteklemek için çok eskiyse, protokol sürümüne
göre bir değer seçilir (protokol yaşına göre MD4’ün çeşitli türleri ile MD5 arasından bir seçim
yapılır).
Öntanımlı sıra, RSYNC_CHECKSUM_LIST ortam değişkenine boşlukla ayrılmış kabul edilebilir sağlama
toplamı adları listesi atanarak özelleştirilebilir. Dizge bir "&" karakteri içeriyorsa, liste
"istemci dizgesi & sunucu dizesi" olarak ayrılır, aksi takdirde aynı dizge her ikisi için de geçerli
olur. Dizge (veya dizge bölümü) boşluk olmayan karakterler içermiyorsa, öntanımlı sağlama toplamı
listesi kullanılır. Bu yöntem, aktarım sağlama toplamını, aktarım öncesi sağlama toplamından ayrı
olarak belirlemenize izin vermez ve "auto" ve tüm bilinmeyen sağlama toplamı adlarını yok sayar.
Yalnızca geçersiz adlardan oluşan bir liste, başarısız uzlaşımla sonuçlanır.
Bu seçenek ortam değişkeninde belirtilen listeyi geçersiz kılar.
-x, --one-file-system
Bu seçenek rsync’e, ardışık aktarım sırasında dosya sistemi sınırlarının dışına çıkmamasını söyler.
Bu, kullanıcının birden çok dosya sisteminden kopyalanacak öğeleri belirleme yeteneğini sınırlamaz,
yalnızca rsync’in kullanıcının belirlediği her dizini ve alt dizinlerini ardışık taramasını ve ayrıca
silme sırasında alıcı tarafta da buna benzer bir işlem yapmasını sağlar. Ayrıca, rsync’in aynı aygıta
bir "bağlama" noktası oluşturup aynı dosya sistemindeymiş gibi davrandığını unutulmamalıdır.
Bu seçenek yinelenirse, rsync tüm bağlama noktası dizinlerini kopyadan çıkarır. Aksi takdirde,
karşılaştığı her bağlama noktasında (bağlama noktasının bulunduğu dizininin özelliklerine
erişilemediğinden bağlı dizinin özniteliklerini kullanarak) boş bir dizin oluşturur.
rsync’ten sembolik bağları daraltması istendiyse (--copy-links veya --copy-unsafe-links
aracılığıyla), başka bir aygıttaki bir dizine giden bir sembolik bağ, bir bağlama noktası olarak
değerlendirilir. Dizin olmayanlara sembolik bağlar bu seçenekten etkilenmez.
--existing, --ignore-non-existing
Bu seçenek rsync’e, hedefte yeni dosya/dizin oluşturulmasını gerektirecek aktarımları yapmamasını
sadece güncelleme yapmasını söyler. --ignore-existing seçeneği ile birlikte kullanılırsa, hiçbir
dosya güncellenmez (yapılmak istenen gereksiz dosyaları silmekse yararlı olabilir).
Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu bakımdan dosya listelerine giden veriyi
ve dolayısıyla silme işlemini etkilemez. Sadece alıcının aktarılmasını istediği dosyaları sınırlar.
--ignore-existing
Bu seçenek rsync’e, hedefte mevcut olan dosyaları güncellememesini söyler (Bu mevcut dizinleri yok
saymaz ya da hiçbir şey yapılmaz). Ayrıca bkz: --ignore-non-existing
Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu bakımdan dosya listelerine giden veriyi
ve dolayısıyla silme işlemini etkilemez. Sadece alıcının aktarılmasını istediği dosyaları sınırlar.
Bu seçenek, --link-dest seçeneğini kullanarak yedekleme yapanlar için kesintiye uğrayan bir
yedeklemeyi devam ettirmek gerektiğinde yararlı olabilir. --link-dest kullanımı (düzgün
kullanıldığında) yeni bir dizin hiyerarşisine kopyalama yapılmasını sağladığından --ignore-existing
seçeneği ile evvelce işlem görmüş dosyaların didiklenmemesi sağlanır (sabit bağlı dosyaların
izinlerinde değişiklik yapılmasını önler). Yani, bu seçenek yalnızca hedef hiyerarşi içinde mevcut
olan dosyalarla ilgilenir.
--info=skip2 kullanıldığında rsync, BİLGİ’nin "tür değişikliği", "toplam değişiklik" (-c gerektirir),
"dosya değişikliği" (hızlı sınamaya dayalı olarak),"öznitelik değişikliği" veya "güncel" anlamına
geldiği "DOSYA var (BİLGİ)" iletisini çıktılar. --info=skip1 kullanıldığında ise (örtük olarak -vv
uygulayarak) mevcut iletiyi BİLGİ soneki olmadan çıktılar.
--remove-source-files
Bu seçenek rsync’e, hedefte yeni oluşturulan dosyalarla içeriği güncellenenleri, gönderen taraftan
silmesini söyler. Dizinler ve aygıtlar ile sadece öznitelikleri değiştirilmiş dosyalar silinmez.
Bu seçenek yalnızca hareket görmeyen kaynak dosyalarda kullanılmalıdır. Belirli bir dizinde görünen
dosyaların başka bir konağa taşınması için kullanılıyorsa, tamamlanan dosyaların kaynak dizinde
doğrudan üzerlerine yazılmadığından, isimlerinin değiştirildiğinden emin olunmalıdır, böylece rsync
henüz tam olarak yazılmamış bir dosyayı muhtemelen aktaramayacaktır. Dosyalar önce farklı bir dizine
yazılamıyorsa, rsync’in henüz tamamlanmamış dosyaları aktarmaktan kaçınmasını sağlayan bir adlandırma
deyimi kullanılmalıdır (örneğin, dosyanın adını yazıldığında “foo.new”, işi bittiğinde “foo” yapmak
ve ardından rsync aktarımı için --exclude=’*.new’ seçeneğini kullanmak gibi).
3.1.0 sürümünden başlayarak, dosyanın boyutu veya değiştirilme zamanı değişmemişse, rsync gönderen
tarafı silme işlemini bir hata vererek atlayacaktır.
--delete
Bu seçenek rsync’e, hedefte olup kaynakta olmayan dosyaları hedeften silmesini söyler, fakat sadece
dosyalar dizinleri ile belirtilmişse bu yapılır. Yani, rsync’den tüm dizini ("dir" veya "dir/" gibi)
göndermesini istemeli, dizin içeriğini belirten dosya kalıpları ("dir/*" gibi) belirtmemelisiniz.
Dosya kalıpları belirtildiğinde kalıp kabuk tarafından yorumlanır ve kabuk rsync’den dosyaları
kapsayan dizini değil, tek tek dosyaları aktarmasını ister. Aktarımdan dışlanan dosyalardan biriyse,
--delete-excluded kullanılmamışsa ya da kurallar sadece gönderen tarafla eşleşenleri imliyorsa
hedefte silinecek olanlar da dışlanır (SÜZME KURALLARI bölümündeki içerme/dışlama belirteçlerine
bakınız).
rsync 2.6.7 öncesinde, --recursive etkin olmadıkça bu seçeneğin hiçbir etkisi olmazdı. 2.6.7
sürümünden itibaren, silme işlemi sadece içeriği kopyalanan dizinler için sadece --dirs (-d) etkin
olduğunda etkili olur.
Bu seçenek doğru şekilde kullanılmazsa tehlikeli olabilir. Önce --dry-run (-n) seçeneğiyle silinecek
dosyaları görüp, önemli dosyaların silinmeyeceğinden emin olduktan sonra asıl işlemi başlatmak çok
daha iyidir.
Gönderen tarafta bir G/Ç hatası saptandığında hedefteki dosya silme işlemi iptal edilir. Bu, gönderen
tarafın alıcı taraftaki dosyaları tümden silmesi gibi geçici dosya sistemi hatalarına karşı (NFS
hataları gibi) bir önlemdir. Bu davranış --ignore-errors seçeneğiyle iptal edilebilir.
--delete seçeneği silme zamanını belirten --delete-* seçenekleriyle, --delete-excluded dahil,
herhangi bir sorun olmaksızın birleştirilebilir. Ancak, silme zamanını belirten --delete-*
seçeneklerinden biri belirtilmemişse, öntanımlı olarak hedefteki rsync 3.0.0 veya sonraki bir sürümse
--delete-during algoritmasını, öncekilerden biri ise --delete-before algoritmasını seçer. Ayrıca bkz:
--delete-after ve --delete-delay.
--delete-before
Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım başlamadan önce yapılmasını sağlar. Doğrudan veya
örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.
Aktarımın başında silme yapılması, eğer dosya sistemi doluluk bakımından sınırda ise ve ancak
fazlalıkların kaldırılmasıyla dosya aktarımı mümkün olabilecekse yararlıdır. Ancak, bu seçenek
aktarımın başlamasını geciktirdiğinden aktarımın zamanaşımına uğramasına (--timeout belirtilmişse)
sebep olabilir. Ayrıca rsync’i, aktarımdaki tüm dosyaları bellekte bir kerede taramak için eski,
artırımlı olmayan yineleme algoritmasını kullanmaya zorlar. (Bkz: --recursive seçeneği).
--del, --delete-during
Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım sırasında arttırımlı yapılmasını sağlar. Bu yöntem
silme işleminin aktarımdan önce ve sonra yapıldığı algoritmalardan daha hızlıdır. Dizin başına silme
taraması, her dizin güncellemeler için denetlenmeden hemen önce yapılır, bu nedenle daha verimli bir
--delete-before gibi davranır, silme işlemlerinin dizin başına süzme dosyalarının güncellenmesinden
önce yapılması da buna dahildir. Fakat ilk olarak rsync’in 2.6.4 sürümüyle kullanılabilir olmuştur.
Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.
--delete-delay
Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım sırasında hesaplanmasını (--delete-during gibi) ve
aktarım tamamlandıktan sonra da gerçekleştirilmesini sağlar. Bu, --delay-updates ve/veya --fuzzy ile
birleştirildiğinde yararlıdır ve --delete-after kullanmaktan daha verimlidir (ancak farklı
davranabilir, çünkü --delete-after silmeleri, tüm güncellemeler yapıldıktan sonra ayrı bir geçişte
hesaplanır). Kaldırılan dosyaların sayısı dahili bir tamponu aşarsa, adları tutmak için alıcı tarafta
geçici bir dosya oluşturulur (açılırken kaldırılır, bu nedenle aktarım sırasında göremezsiniz).
Geçici dosyanın oluşturulması başarısız olursa, rsync --delete-after kullanmaya geri dönmeye çalışır
(eğer --recursive arttırımlı bir tarama yapıyorsa bu yapılamaz). Doğrudan veya örtük dosya silinmesi
ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.
--delete-after
Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım tamamlandıktan sonra yapılmasını sağlar. Eğer
aktarımın bir parçası olarak dizin başına yeni dosya birleşimleri yapıyorsanız ve bunların
dışlanmasının aktarımın silme fazında etkin olmasını istiyorsanız bu seçenek yararlı olacaktır.
Ayrıca rsync’i, aktarımdaki tüm dosyaları bellekte bir kerede taramak için eski, arttırımlı olmayan
özyineleme algoritmasını kullanmaya zorlar. (Bkz: --recursive seçeneği). Doğrudan veya örtük dosya
silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.
Ayrıca, yalnızca silme işlemlerinin aktarımın sonunda gerçekleşmesini isteyenler için daha hızlı bir
seçim olabilecek --delete-delay seçeneğine de bakılabilir.
--delete-excluded
Alıcı tarafta olup, gönderici tarafta olmayan dosyaların alıcı tarafta silinmesine ek olarak, alıcı
tarafta dışlanan dosyalarında silinmesini sağlar (bkz: --exclude seçeneği). Alıcı tarafta tek tek
dosyaların dışlanmasının bu yöntemle silinmesi ve silinmesi istenmeyen dosyaların bu seçenekten
korunması ile ilgili bilgiler için SÜZME KURALLARI bölümüne bakınız. Doğrudan veya örtük dosya
silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.
--ignore-missing-args
rsync, açıkça (örneğin, komut satırı girdileri veya --files-from girdileri ile) istenen kaynak
dosyaları ilk kez işlerken, dosyanın bulunamaması normalde bir hatadır. Bu seçenek bu hatayı baskılar
ve dosyayı aktarmaya çalışmaz. Bir dosyanın başlangıçta mevcut olduğu ve daha sonra artık orada
olmadığı tespit edilmişse, sonraki kaybolan dosyalarla ilgili hatalar bundan etkilenmez.
--delete-missing-args
Bu seçenek --ignore-missing-args seçeneğinin (örtük) davranışını bir adım öteye taşır: her eksik
girdi, alıcı taraftaki (varsa) karşılık gelen hedef dosya için silme isteği haline gelir. Hedef dosya
boş olmayan bir dizinse, yalnızca --force veya --delete etkinse başarıyla silinir. Bunun dışında, bu
seçenek diğer herhangi bir silme işlemi türünden bağımsızdır.
Eksik kaynak dosyalar, --list-only çıktısında "*missing" girdisi olarak görünen özel dosya listesi
girdileriyle temsil edilir.
--ignore-errors
G/Ç hataları olsa bile --delete işleminin sürdürülmesini sağlar.
--force
Gönderici tarafta olmayan ancak alıcı tarafta olan dizinlerin içleri dolu bile olsa yerlerine aynı
isimde bir dosya aktarılıyorsa silinmesini sağlar. Bu sadece --delete seçeneği olmaksızın böyledir,
çünkü silme işlemleri artık iç içe dizinler içeren bir tepe dizinin silinmesi şeklinde yapılmaktadır.
Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.
Eski rsync sürümlerinde
--delete-after kullanılırken --force hala zorunluydu ve --recursive seçeneği de
etkinleştirilmediği takdirde işlevsel değildi.
--max-delete=SAYI
SAYI’dan fazla dosya ya da dizin silinmez. Sınır aşılırsa silme işlemi aktarımın sonuna atlar ve
atlanan silme işlemlerinin sayısını bildiren bir uyarı çıktılayıp (daha önemli hatalar olmadıkça) 25
hata koduyla çıkar. Yansılama yapılırken çok büyük ağaçların yıkımına yol açmamak için yararlıdır.
3.0.0 sürümünden itibaren, hedefteki gereksiz dosyalar hakkında hiçbiri silinmeden uyarılmak için
--max-delete=0 belirtilebilir. Daha eski istemciler bunu "sınırsız" olarak yorumluyordu, bu nedenle
istemcinin sürümü bilinmiyorsa, silmeye izin verilmeyeceğini belirtmek için geriye dönük uyumlu bir
yol olarak, daha az belirgin olan --max-delete=-1 kullanılabilir (gerçekten eski sürümler, sınır
aşıldığında uyarmıyordu).
--max-size=BOYUT
BOYUT bayttan dha büyük dosyalar aktarılmaz. BOYUT belirtilirken, bayttan büyük birimler için sonek
olarak K, M, G gibi bayt çarpanları belirtilebileceği gibi kesirli değerler de belirtilebilir (--max-
size=1.5m gibi).
Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu nedenle dosya listelerine giren
verileri etkilemez ve dolayısıyla silme işlemlerini de etkilemez. Sadece alıcının aktarılmasını
istediği dosyaların sayısını sınırlar.
Birim dizgesinin ilk harfi B (bayt), K (kilo), M (mega), G (giga), T (tera) veya P (peta) olabilir.
Dizge tek bir karakterse veya kendisine "ib" eklenmişse (örneğin, "G" veya "GiB") bu durumda birimler
1024’ün katlarıdır. "B" ile biten iki harfli bir son ek kullanırsanız (ör. “kb”) 1000’in katları olan
birimler elde edersiniz. Dizgenin harfleri, birimi belirten herhangi bir büyük veya küçük harfi
içerebilir.
Son olarak, dizge “+1” veya “-1” ile bitiyorsa, belirtilen yönde bir bayt kaydırılır. Mümkün olan en
büyük değer genellikle 8192P-1’dir.
Örnekler: --max-size=1.5mb-1 ise 1499999 bayttır ve --max-size=2g+1 ise 2147483649 bayttır.
3.1.0 öncesi rsync sürümlerinde --max-size=0 belirtilemezdi.
--min-size=BOYUT
Belirtilen BOYUT değerinden daha küçük herhangi bir dosyayı aktarmaktan kaçınmasını söyler, küçük,
gereksiz dosyaları aktarmamaya yardımcı olabilir. BOYUT açıklaması ve diğer bilgiler için bkz: --max-
size seçeneği.
3.1.0 öncesi rsync sürümlerinde --max-size=0 belirtilemezdi.
--max-alloc=BOYUT
Öntanımlı olarak rsync, malloc/realloc’u ayrırma başına boyut olarak yaklaşık 1 GB ile sınırlar. Çoğu
durumda bu sınır gayet iyi çalışır ve rsync’in çok büyük miktarda bellek talep etmesine neden olan
bir protokol hatasını önler. Ancak, bir aktarımda milyonlarca dosya, büyük miktarda sunucu belleği
varsa ve aktarım birden çok parçaya bölünmek istenmiyorsa, ayırma başına sınır daha büyük bir değere
yükseltilebilir ve böylece rsync daha fazla bellek tüketir.
Bunun, ayrılan belleğin toplam boyutu için bir sınır olmadığını unutmayın. Her ayrı tahsis için
tutarlılık değeridir.
BOYUT --max-size seçeneğinde açıklanan bir sonekle belirtilebilmektedir. Bir sonek belirtilmezse
birim olarak bayt öntanımlıdır.
3.2.3 sürümü itibariyle 0 değeri sınır olmadığını belirtmektedir.
Bu seçenek tarafından desteklenen BOYUT değerlerini kullanarak RSYNC_MAX_ALLOC ortam değişkenine
öntanımlı bir değer atayabilirsiniz. Uzak rsync --max-alloc seçeneğini anlamıyorsa, --max-alloc=1g
belirterek ortam değişkenindeki değeri geçersiz kılabilirsiniz; "1G" öntanımlı değer olduğundan rsync
seçeneği uzak tarafa göndermeyecektir.
-B, --block-size=BOYUT
Delta aktarım algoritmasında sabit bir blok boyunun kullanımına zorlar. Normalde, bu değer
güncellenen her dosya için ayrı ayrı seçilir. Daha ayrıntılı bilgi için teknik rapora bakınız.
3.2.3 sürümü itibariyle, BOYUT --max-size seçeneğinde açıklanan bir sonekle belirtilebilmektedir.
Daha eski sürümler BOYUT olarak sadece bayt sayısı kabul ederdi.
-e, --rsh=KOMUT
Bu seçenek yerel ve uzak rsync kopyaların arasında iletişim için başka bir uzak kabuk uygulaması
belirleyebilmeyi sağlar. Genelde, rsync öntanımlı olarak ssh(1) kullanacak şekilde yapılandırılır,
fakat yerel ağda rsh(1) kullanımı da tercih edilebilir.
Bu seçenek [kullanıcı@]konak::modül/yol girdisi ile birlikte kullanılırsa, uzak makinedeki rsync
sunucusunu çalıştırmak için belirtilen uzak kabuk KOMUT’u kullanılacak ve aktarım için uzak makinede
çalışan rsync sunucusunun soket bağlantısı değil, uzak kabuk bağlantısı kullanılacaktır. Ayrıca, bkz:
RSYNC ARTALAN SÜRECİNE UZAK KABUKTAN BAĞLANMAK
rsync 3.2.0 ve sonrasında, uzak kabuk bağlantısı aracılığıyla artalan sürecine bağlanılırsa
RSYNC_PORT ortam değişkeni etkinleştirilir. Öntanımlı artalan süreci portu kullanılacaksa değişkene 0
atanır. Ya da rsync://URL ile veya --port seçeneği ile belirtilen rsync portunun değeri atanır. Bu,
betiğin öntanımlı olmayan bir port istenip istenmediğini ayırt etmesine ve ssl veya stunnel yardımcı
betiğinin öntanımlı porta veya başka bir porta bağlanmasını sağlar.
KOMUT’un rsync’e tek bir girdi olarak sunulması koşuluyla, KOMUT içinde komut satırı girdileri
kullanımına izin verilir. Komutu ve girdileri birbirinden ayırmak için boşluk (sekme veya diğer
boşluk karakterlerini değil) kullanılmalıdır. Bir girdideki boşlukları korumak için ise tek ve/veya
çift tırnak kullanılabilir (ancak ters eğik çizgileri değil). Tek tırnaklı bir dizge içinde çifte tek
tırnak kullanımının tek tırnakla sonuçlandığı, çift tırnak için de benzerinin geçerli olduğunu
unutulmamalıdır (ayrıca, kabuğun ve rsync’in hangi tırnakları çözümlediğinin de bilinmesi gerekir).
Bazı örnekler:
-e ’ssh -p 2234’
-e ’ssh -o "VekilKomutu nohup ssh firewall nc -w1 %h %p"’
(ssh kullanıcıları konağa özgü bağlantı seçeneklerini kendi .ssh/config dosyalarında belirtebilir.)
Ayrıca, uzak kabuk uygulaması -e seçeneğindeki gibi değer kabul eden RSYNC_RSH ortam değişkeni
kullanılarak da belirtilebilir.
Ayrıca, bu seçenekten etkilenen --blocking-io seçeneğine de bakılabilir.
--rsync-path=UYGULAMA
Uzak makinede başlangıçta çalıştırılacak UYGULAMAyı belirtmek için kullanılır. Çoğunlukla, rsync’in
uzak kabuğun öntanımlı yolları dışında bulunduğu durumda kullanılır (--rsync-
path=/usr/local/bin/rsync gibi). UYGULAMA kabuk tarafından çalıştırılacağından herhangi bir uygulama,
betik ya da bir dizi komut olabilir. Bir dizi komut belirtiyorsanız rsync’in iletişimde kullanacağı
standart girdi ve standart çıktının devre dışı kalmamasına dikkat edilmelidir.
Aşağıdaki örnekte uzak makinede --relative seçeneği ile kullanmak için farklı bir öntanımlı dizin
belirtilmektedir:
rsync -avR --rsync-path="cd /a/b && rsync" konak:c/d /e/
-M, --remote-option=SEÇENEK
Bu seçenek, belli etkilerin aktarımın sadece bir tarafıyla sınırlanmasının istendiği ileri düzey
durumlarda kullanılır. Örneğin, --log-file=DOSYA ve --fake-super seçenekleri uzak sisteme aktarılmak
istenirse, şöyle belirtilebilir:
rsync -av -M --log-file=foo -M --fake-super kaynak/ hedef/
Normalde her iki tarafı da etkileyen bir seçeneğin, aktarımın sadece yerel tarafını etkilemesi
istenirse uzak tarafa bir red gönderilebilir:
rsync -av -x -M --no-x kaynak/ hedef/
Bu kullanılırken dikkatli olunmalıdır, çünkü rsync’in soket üzerinden hangi verilerin bekleneceği
konusunda farklı bir fikre sahip olmasına neden olacak ve anlaşılmaz bir nedenle başarısız kılacak
bir seçeneği açıp kapamak mümkündür.
Aktarmak istediğiniz her uzak seçenek için ayrı bir -M seçeneği kullanmanız gerektiğini unutmayın.
Daha eski rsync sürümlerinde, uzak seçenek girdisi içinde herhangi bir boşluğun varlığı, onun ayrı
ayrı uzak girdilere bölünmesine neden olabilir, ancak günümüz rsync’inde bu durum --old-args
kullanımını gerektirir.
Yerel aktarım açısından, "yerel" taraf gönderici, "uzak" taraf alıcıdır.
Popt seçenek çözümleme kütüphanesinin bazı sürümlerinde, içinde eşit imi bulunan bir seçeneğin, kısa
bir seçenek harfine bitişik olarak kullanılmasını (-M--log-file=/tmp/foo gibi) engelleyen bir yazılım
hatası vardır. Kullanılan popt sürümünü etkileyen böyle bir hata varsa, rsync ile birlikte gelen popt
sürümü kullanılabilir.
-C, --cvs-exclude
Sistemler arasında aktarımı istenmeyen geniş bir dosya kümesinin dışlanması için bir kısayol olarak
kullanışlıdır. CVS’nin yoksayılacak dosyaları saptamakta kullandığı algoritma kullanılır.
Dışlama listesi aşağıdakilerle ilklendirilir (bunlar kolay bozulan olarak imlenir - bkz: SÜZME
KURALLARI):
RCS SCCS CVS CVS.adm RCSLOG cvslog.* tags TAGS .make.state .nse_depinfo *~ #* .#* ,* _$* *$ *.old
*.bak *.BAK *.orig *.rej .del-* *.a *.olb *.o *.obj *.so *.exe *.Z *.elc *.ln core .svn/ .git/ .hg/
.bzr/
$HOME/.cvsignore içindeki dosyalarla CVSIGNORE ortam değişkeninde (tüm isimler bir boşlukla ayrılarak
belirtilir) listelenen her dosya aralarına boşluk konarak bu listeye eklenir.
Son olarak, .cvsignore dosyası ile aynı dizindeki dosyalardan .cvsignore dosyasında listelenmiş
kalıplarla eşleşen dosyalar yok sayılır. rsync’in süzme ve dışlama uyguladığı dosyaların aksine bu
kalıplar boşluklarla ayrılır. Daha fazla bilgi için cvs(1) sayfasına bakınız.
Bu seçenek --filter kurallarıyla birlikte belirtilirse, -C seçeneğinin komut satırının neresinde
olduğuna bakılmaksızın, CVS dışlananları --filter kurallarının sonuna eklenir. Bu, onlara --filter
kurallarına göre daha düşük öncelik verir. CVS dışlananlarının --filter kurallarına nasıl ekleneceği
belirlenmek istenirse, -C seçeneği, komut satırında değil --filter=:C veya --filter=-C biçeminde
--filter seçeneğinin bir uzantısı olarak belirtilebilir (bu, komut satırında belirtilebileceği gibi
süzme dosyasına ":C" ve "-C" kuralları yerleştirilerek de belirtilebilir). İlk kural her dizinde
.cvsignore dosyalarına bakılmasını, ikinci kural ise yukarıda bahsedilen CVS dışlananlarının bir
kereliğine dahil edilmesini sağlar.
-f, --filter=KURAL
Bu seçenek aktarılacak dosyalar listesinden belli dosyaların seçilerek dışlanması için kurallar
eklemenizi mümkün kılar. Bu seçenek alt dizinlerin ardışık aktarıldığı aktarımlarda kullanıldığında
çok yararlıdır.
Dışlanacak dosyaların listesini oluşturmak içim komut satırında çok sayıda --filter seçeneği
belirtebilirsiniz. KURAL boşluk karakterleri içeriyorsa, kabuğun kuralı tek bir terim olarak
aktarabilmesi için tırnak içine alınması gerekir. Kılavuzun devamında belirtildiği gibi, kuralı
girdileriyle ilişkilendirmek için boşluk yerine alt çizgi konulabilir.
Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: SÜZME KURALLARI
-F Bu seçenek iki defa belirtildiğinde komuta iki --filter kuralı eklemeye eşdeğerdir. İlk seçenek şu
kuralı ekler:
--filter=’: /.rsync-filter’
Bu kural, rsync’in dizin hiyerarşisi dahilinde serpiştirilmiş .rsync-filter dosyalarına bakmasını ve
aktarımda bu dosyalardaki süzme kurallarını kullanmasını sağlar. -F seçeneği ikinci kez kullanılmışsa
şu kuralı uygular:
--filter=’- .rsync-filter’
Bu kural .rsync-filter dosyalarının kendilerinin aktarımdan dışlanmasını sağlar.
Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: SÜZME KURALLARI
--exclude=KALIP
Bu seçenek bir dışlama kuralı tanımlanmasını sağlayan --filter seçeneğinin basitleştirilmiş bir
biçimidir. Seçenek, normal süzme kurallarının kural çözümleme sözdizimine izin vermez.
Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: SÜZME KURALLARI
--exclude-from=DOSYA
Bu seçenek, dışlama kurallarının belirtilen dosyadan alınmasını sağlaması dışında --exclude
seçeneğinin benzeridir. DOSYA içindeki boş satırlar, ’;’ veya ’#’ ile başlayan satırlar yoksayılır.
DOSYA olarak - belirtilmişse, liste standart girdiden okunur.
--include=KALIP
Bu seçenek bir içerme kuralı tanımlanmasını sağlayan --filter seçeneğinin basitleştirilmiş bir
biçimidir. Seçenek, normal süzme kurallarının kural çözümleme sözdizimine izin vermez.
Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: SÜZME KURALLARI
--include-from=DOSYA
Bu seçenek, içerme kurallarının belirtilen dosyadan alınmasını sağlar. DOSYA içindeki boş satırlar,
’;’ veya ’#’ ile başlayan satırlar yoksayılır.
DOSYA olarak - belirtilmişse, liste standart girdiden okunur.
--files-from=DOSYA
Bu seçeneği kullanarak aktarılacak dosyaların tam listesi belirtilebilir. Liste DOSYAdan ya da "-"
belirtilmişse standart girdiden okunur. Ayrıca, bu seçenekle birlikte öntanımlı uygulanan seçeneklere
bağlı olarak rsync’in öntanımlı davranışı kolayca değiştirilebilir:
○ --relative (-R) seçeneği uygulanarak DOSYA içindeki her öğede belirtilen yol bilgisi korunmuştur
(bu davranışı kapatmak için --no-relative veya --no-R seçeneği kullanılmalıdır).
○ --dirs (-d) seçeneği uygulanarak listede belirtilen dizinlerin atlanmayıp, hedefte oluşturulması
sağlanmıştır (bu davranışı kapatmak için --no-dirs veya --no-d seçeneği kullanılmalıdır).
○ --archive (-a) seçeneği uygulanmasına rağmen bu seçeneğin uygulamalarından biri olan --recursive
(-r) seçeneği uygulanmadığından, bu davranışın uygulanması istenirse --recursive (-r) seçeneğinin
ayrıca belirtilmesi gerekir.
○ Yan etkiler rsync’in öntanımlı durumunu değiştirir. Bu nedenle komut satırındaki --files-from
seçeneğinin konumunun diğer seçeneklerin çözümlenişiyle hiçbir ilgisi yoktur (örneğin, -a
seçeneği, --files-from seçeneğinin öncesinde de sonrasında da aynı biçimde çalışır).
DOSYA’dan okunan dosya isimlerinin hepsi kaynak dizine göre değerlendirilir; öğelerin başındaki
"/"lar ile daha üst dizinlere çıkılmasını sağlayan "../"lar kaldırılır. Örnek:
rsync -a --files-from=/tmp/foo /usr uzak:/yedek
/tmp/foo içinde "bin" (hatta "/bin") diye bir girdi varsa, /usr/bin dizini hedefte /yedek/bin dizini
olarak oluşturulur. Dizin "bin/" olarak içeriliyorsa (sondaki /’a dikkat), 2.6.4 ve üstü sürümlerde
/usr/bin dizinindeki dosyalar da aktarılır. Her iki durumda da -r (ardışıklık) seçeneği belirtilmişse
dizinin tüm hiyerarşisi aktarılır (-a seçeneği tarafından uygulanmadığından -r seçeneğinin açıkça
--files-from seçeneği ile birlikte belirtilmesi gerektiği unutulmamalıdır). Ayrıca -r seçeneğinin
etkisinin (öntanımlı olarak etkindir) yalnızca dosyadan okunan yol bilgisini yinelemek olduğu da
unutulmamalıdır - ancak, kaynak için belirtilmiş yolun yinelenmesine zorlamaz (örnekte /usr)
Ek olarak, eğer DOSYA’yı "uzak:" öneki ile belirtirseniz, bu dosya yerel konaktan değil, uzak
konaktan okunur (konak eşleştirmesi aktarımın sonunda yapılır). Bir kısaltma olarak, "aktarımın
yapıldığı uzak konak" anlamında sadece ":" önekini de kullanabilirsiniz. Örnek:
rsync -a --files-from=:/yol/dosya-listesi uzak:/ /tmp/kopya
Bu komut "uzak" makinesindeki /yol/dosya-listesi dosyasında listelenmiş dosyaları kopyalayacaktır.
--iconv ve --protect-args seçenekleri belirtilmişse ve --files-from seçeneği dosyaları bir konaktan
diğerine gönderiyorsa aktarılan dosyaların karakter kümesi, gönderen konağın karakter kümesinden
alıcı konağın karakter kümesine dönüştürülür.
Bilgi:
--files-from girdisindeki dosya listesini sıralamak, bitişik girdiler arasında paylaşılan yol
öğelerinin yeniden ziyaretinden kaçınılacağından rsync’in daha verimli olmasına yardımcı olur.
Giriş sıralanmazsa, bazı yol öğeleri (örtük dizinler) birden çok kez taranabilir ve rsync,
bunları eninde sonunda dosya listesi öğelerine dönüştürerek tekilleştirir.
-0, --from0
Bu seçenek rsync’e, bir dosyadan okunan dosya isimlerinin sonlandırılmasının satır sonu karakteri
(LF) veya satır başı karakteri (CR) ya da her bu ikisinin birlikte kullanılmasıyla (CR+LF) değil
sadece boş karakterle (’\0’) yapıldığını belirtir. Bu seçenek --exclude-from, --include-from,
--files-from ve --filter kuralı ile belirtilen dosyaları etkiler. Dosya isimlerinin boşluk ile
ayrıldığı .cvsignore dosyalarını kullanan --cvs-exclude seçeneğini etkilemez.
--old-args
rsync’e uzak taraftaki girdi değerlerini istenmeyen sözcük ayrıştırmasından veya diğer yanlış
yorumlamalardan korumaya çalışmayı bırakmasını söyler.
Günümüz rsync’inde öntanımlı olan, uzak kabuğa gönderilen girdilerde kabuğun özel karakterlerinin
(boşluklar dahil) ters eğik çizgi ile öncelenmesidir. *, ?, [, ] joker karakterleri , --usermap gibi
seçenek girdilerinde öncelenirken dosya adı girdilerinde öncelenmez (birden çok dosya adına
genişlemeleri sağlanır).
Dosya adlarında eski tarz sözcük ayrıştırması bir betikle yapılıyorsa, bu seçenek bir kez belirtilir.
Uzak kabukta ters eğik çizgi öncelemesi sorunluysa, iki kez belirtilir.
Bu seçenek yerine RSYNC_OLD_ARGS ortam değişkeni de kullanılabilir. Ortam değişkenin değeri "1" ise
rsync öntanımlı olarak tek seçenekli, "2" veya daha büyük ise, rsync öntanımlı olarak yinelenen
seçenek durumuna geçer. "0" ise, öntanımlı önceleme davranışı elde edilir. Ortam değişkeninin değeri,
komut satırından belirtilen olumlu veya olumsuz seçenekler tarafından geçersiz kılınabilir (--no-old-
args olumsuz seçenektir).
Bu seçenek --protect-args seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.
-s, --protect-args
Bu seçenek, tüm dosya adlarını ve çoğu seçeneği rsync’e uzak kabukta yorumlamamak üzere gönderir.
Joker karakterler, uzak konakta kabuk yerine rsync tarafından genişletilir.
Bu, 3.2.4’te eklenen, girdilerin yeni tarz ters eğik çizgi öncelemesine benzer, ancak bazı ek
özellikler de desteklenir ve işlem, uzak kabuktaki ters eğik çizgi öncelemesine bırakılmaz.
Bu seçenek --iconv ile birlikte kullanıldığında, uzak taraftaki ilgili girdilerin karaktar kümesi
yerelinkinden uzağınkine dönüştürülür. Bu dönüşüm joker karakterler genişletilmeden önce yapılır.
Ayrıca bkz: --files-from.
Bu seçenek yerine RSYNC_PROTECT_ARGS ortam değişkeni de kullanılabilir. Sıfırdan farklı bir değer
atanırsa işlem öntanımlı olarak etkin olur, aksi takdirde öntanımlı olarak etkin olmaz. Ortam
değişkeninin değeri, komut satırından belirtilen olumlu veya olumsuz seçenekler tarafından geçersiz
kılınabilir (--no-s ve --no-protect-args olumsuz seçeneklerdir). Bu ortam değişkeni ayrıca sıfırdan
farklı bir değerle atanmış RSYNC_OLD_ARGS ortam değişkeni tarafından da geçersiz kılınabilir.
3.0.0 öncesi bir rsync ile etkileşirken bu seçeneği iptal etmeniz gerekebilir.
Bu seçenek --old-args seçeneği ile birlikte kullanılamaz.
Bu seçeneğin, seçenekleri betiğin incelemesinden gizleyen kısıtlı rsync betiğinin (rrsync)
kullanımıyla uyumlu olmadığını unutulmamalıdır.
--copy-as=KULLANICI[:GRUP]
Bu seçenek, kopyalama işlemleri için rsync’e KULLANICI’yı ve (iki nokta üst üste belirtilmişse)
GRUP’u kullanmasını söyler. Bu, yalnızca rsync’i çalıştıran kullanıcının kullanıcıları değiştirme
yeteneği varsa çalışır. GRUP belirtilmemişse, kullanıcının öntanımlı grubu kullanılır.
Bu seçenek, sistem dosyalarının root yetkileriyle okunup yazılmadığından emin olunmak istenmesi
durumunda ve rsync’in, üzerinde anlık değişiklikler olabilecek bir dizinde root olarak dizin içinden
veya dışından çalıştırılma riskini azaltmaya yardımcı olabilir. Seçenek, bazen root seviyesinde konak
erişim yetkilerinin kullanımına ihtiyaç duyulan bir ortamda rsync’i belirtilen kullanıcı olarak
çalıştırabilmeyi mümkün kılar. Böylece, uzak kabuk veya artalan süreci bağlantısından sonra kopyalama
aşaması için rsync’in root yetkilerini belirtilen kullanıcya terketmesi sağlanabilir.
Seçenek, aktarım yerelken iki tarafıda etkilerken yerel olmadığı durumda yalnızca yerel tarafı
etkiler. Uzak tarafı etkilemek için --remote-option kullanılır. Yerel aktarım için, aktarımın uzak
tarafını etkileyen seçenekleri belirtmek için "localhost:" veya "lh:" konak belirtiminin kullanımına
olanak sağlayan (rsync paketinin support dizinindeki) lsh (veya lsh.sh) destek betiği kullanılabilir.
Örneğin, aşağıdaki komut root aidiyetinde çalıştırılmakta fakat yerel dosyaları "veli" kullanıcısı
yazmaktadır:
sudo rsync -aiv --copy-as=veli konak1:backups/veli/ /home/veli/
Bu, tüm dosyaların sahibini ve grubunu "veli" yapar ve veli kullanıcısının değişiklik yapma
yetkisinin olmadığı bir dosyada değişiklik başlatmak için zamanlı saldırı yapmasını imkansız hale
getirir.
Aşağıdaki root aidiyetinde çalıştırılan komutta "veli" kullanıcısı olarak hedef/ dizinine yerel
kopyalama yapılmaktadır (support/lsh betiğinin $PATH dizinlerinde bir yere kopyalanmış olduğu
varsayılmaktadır):
sudo rsync -aive lsh -M--copy-as=veli kaynak/ lh:hedef/
-T, --temp-dir=DİZİN
Bu seçenek, aktarılan dosyaların alıcı tarafta geçici kopyaları oluşturulurken DİZİN’in çalışma
dizini olarak kullanmasını sağlar. Öntanımlı davranış, her geçici dosyayı ilişkili hedef dosyanın
bulunduğu dizinde oluşturmaktır. rsync 3.1.1 ve sonrasında, belirtilen DİZİN içindeki geçici dosya
adlarının önüne fazladan bir nokta eklenmez (yine de bunlara rastgele bir sonek eklenir).
Bu seçenek çoğunlukla, alıcı disk bölümünde aktarımdaki en büyük dosyanın bir kopyasını tutacak kadar
yer olmadığında kullanılır. Bu durumda (yani, göndericinin dizini farklı bir disk bölümünde
olduğunda), rsync alınan her geçici dosyayı adını değiştirerek ilişkili hedef dosyanın üstüne
yazamaz, geçici dosya yapmadan dosyayı yerine kopyalaması gerekir. Bu durumda, hedef dosya, kopyalama
sırasında kırpılan verileri de içerir. Bu şekilde yapılmasaydı (hedef dosya önce silinse, veriler
hedef dizindeki geçici bir dosyaya yerel olarak kopyalanıp sonra bu dosya silinenin yerine
aktarılsaydı) eski dosya diskte yer kaplamaya devam eder (birisi zaten açmışsa) ve bu nedenle aynı
anda diskte yeni sürümü sığdırmak için yeterli yer olmayabilirdi.
Bu seçenek disk alanı yetersizliği dışında bir nedenle kullanılıyorsa, --delay-updates seçeneğiyle
birlikte kullanmak iyi olabilir; bu, kopyalanan tüm dosyaların hedef hiyerarşisindeki alt dizinlere
yerleştirilmesini ve aktarımın bitmesinin beklenmesini sağlayacaktır. Hedef bölüme gelen tüm
dosyaların kopyalarını yapmak için yeterli alanınız yoksa, rsync’e disk alanı hakkında fazlaca endişe
duyulmadığını söylemenin başka bir yolu, göreli bir yol belirten --partial-dir seçeneğini
kullanmaktır; Bu, rsync’e hedef hiyerarşideki bir alt dizinin, tek bir dosya kopyasını saklamak için
uygun olduğunu söylediğinden, rsync, belirtilen dizini kopyalanan dosyayı getirmek için bir hazırlama
alanı olarak kullanacak ve ardından onu yeniden adlandırarak yerine yazacaktır. (--partial-dir
seçeneğine mutlak bir yol belirtmenin böyle bir yan etkisi yoktur.)
-y, --fuzzy
Bu seçenekle, hedefte bulunmayan her dosya için benzer bir dosya aranacağı belirtilir. Şimdiki
algoritma, hedef dosya için aynı dizinde, aynı boyda ve aynı değişiklik zamanlı ya da aynı isimli bir
dosya arar. Böyle bir dosya varsa, bu dosya bulanık bir hedef dosya olarak aktarımın hızlandırılması
amacıyla kullanılır.
Seçenek tekrarlanırsa, bulanık tarama, --compare-dest, --copy-dest veya --link-dest seçenekleriyle
belirtilenlerle eşleşen diğer hedef dizinlerde de yapılır.
Bilgi:
--delete seçeneği bu amaçla kullanılabilecek bir dosyanın işlem öncesinde silinmesine yol
açabileceğinden, dosyanın silinmemesi için, bu seçenek yerine ya --delete-after seçeneği
kullanılmalı ya da uygun bir dışlama kuralı belirtilmelidir.
--compare-dest=DİZİN
Bu seçenekle, alıcı makinede hedef dizinde olmayan dosyalar için karşılaştırmanın DİZİNe göre
yapılacağı belirtilir. Eğer DİZİN içinde göndericideki dosyanın aynısı varsa bu dosya aktarılmaz. Bu,
sadece bir önceki yedeklemeden beri değişmiş dosyaların yedeklenmesi için kullanışlıdır. Bu seçenek
genellikle dosyaları boş (veya yeni oluşturulan) bir dizine kopyalamak için kullanılır.
rsync 2.6.4 ve sonrasında, çok sayıda --compare-dest dizini belirtilebilmektedir. Sadece
öznitelikleri uyuşmayan bir dosya bulunursa, yerel bir kopya yapılıp öznitelikleri güncellenir. Eğer
bir eşleşme bulunamazsa, işlemi hızlandırmak için bu DİZİNlerin birinden temel bir dosya seçilir.
Eğer DİZİN göreli belirtilmişse hedef dizine göreli olduğu kabul edilir. Ayrıca bkz: --link-dest ve
--copy-dest
Bilgi:
3.1.0 ve üstü sürümlerde, belirtilen diğer --compare-dest DİZİNlerde tam bir eşleşme bulunması
durumunda boş olmayan hedef dizinlerden (nihai sonucun yeni bir kopyayla daha iyi eşleşmesini
sağlamak için) bir dosya silinir.
--copy-dest=DİZİN
Bu seçenek --compare-dest gibi davranır, ancak rsync ayrıca DİZİN’de bulunan değişmemiş dosyaları
yerel bir kopya kullanarak hedef dizine kopyalar. Bu, mevcut dosyaları olduğu gibi bırakırken yeni
bir hedefe aktarım yapmak ve ardından tüm dosyalar başarıyla aktarıldığında hızlıca bir geçiş yapmak
için kullanışlıdır.
Çok sayıda --copy-dest DİZİNi belirtilebilir, bu da rsync’in değişmemiş bir dosyayı listede
belirtilen sırada aramasına neden olur. Bir eşleşme bulunamazsa, aktarımı hızlandırmak için
DİZİN’lerden birinden temel bir dosya seçilir.
DİZİN göreli bir yol belirtiyorsa hedef dizine görelidir. Ayrıca bkz --compare-dest ve --link-dest.
--link-dest=DİZİN
Bu seçenek, DİZİN içindeki değişmemiş dosyaların hedef dizine sabit bağlı yapılması dışında
--compare-dest seçeneği gibi davranır. Sabit bağlı yapılacak dosyalar öznitelikleri (izinler,
sahipler, v.s) bakımından kaynaktakilerle tamamen aynı olmalıdır. Örnek:
rsync -av --link-dest=$PWD/öndizin konak:kaynak/ yeni/
Dosyalar bağlanmıyorsa, özniteliklerine en az iki kez bakılmalıdır. Ayrıca bazı özniteliklerin
rsync’in denetimi dışında zorlanıp zorlanmadığına da bakılmalıdır, örneğin kök dizini tek bir
kullanıcıya zorlayan veya çıkarılabilir bir sürücü soysal sahiplikle bağlayan bir mount seçeneği (OS
X’in "Bu birimde sahipliği yoksay" seçeneği gibi).
2.6.4 sürümünden başlayarak, çok sayıda --link-dest dizini belirtilebilmektedir. Bu da rsync’in tam
eşleşme için listeyi belirtilen sırayla aramasına neden olur (bu türde 20 dizinlik sınır vardır).
Yalnızca niteliklerde farklılık gösteren bir eşleşme bulunursa, yerel bir kopya yapılır ve nitelikler
güncellenir. Bir eşleşme bulunamazsa, aktarımı hızlandırmak için DİZİN’lerin birinden temel bir dosya
seçilecektir.
Bu seçenek en çok boş bir hedef hiyerarşisine kopyalama yaparken işe yarar, çünkü mevcut dosyaların
öznitelikleri değiştirilebilir ve bu da diğer hedef dosyaları sabit bağlar yoluyla etkileyebilir.
Ayrıca, değişikliklerin ayrıntılandırılması biraz karışık olabilir. 3.1.0 sürümünden önce, bir hedef
dosya zaten mevcut olduğunda, başka bir dizinle tam bir eşleşmenin asla sağlanamayacağı (veya hedefe
bağ oluşturulamayacağı) unutulmamalıdır.
Bilgi:
Bu seçenek --ignore-times ile birlikte kullanılırsa, rsync hiçbir dosyayı birbirine
bağlamayacaktır, çünkü dosyanın aktarılması için yedek olarak sadece eş dosyalar birbirine
bağlanır, dosya güncellendikten sonra asla ek bir denetim yapılmaz.
DİZİN göreli bir yol belirtiyorsa hedef dizine görelidir. Ayrıca bkz: --compare-dest ve --copy-dest.
2.6.1 sürümünden önceki sürümlerde, -o seçeneği (-a seçeneği de bu seçeneği uygular) belirtilmişse,
--link-dest seçeneği root olmayan bir kullanıcı için istendiği gibi çalışmayacaktır (yazılım hatası).
Bu hatadan korunmak için böyle bir rsync ile gönderimde -o seçeneği kullanılmamalıdır.
-z, --compress
Bu seçenekle gönderilen dosyaların verileri, aktarım miktarını azaltmak için sıkıştırılır. Özellikle,
yavaş bağlantılar için çok yararlıdır.
Rsync çok sayıda sıkıştırma yöntemini desteklemektedir, --compress-choice (--zc) seçeneği ile
zorlanmadıkça birini otomatik olarak seçecektir.
Derleme sırasında seçilmiş sıkıştırma algoritmalarının listesi rsync --version komutu ile
görüntülenebilir.
Aktarım sırasında her iki tarafta da 3.2.0 veya üstü bir sürüm kullanılıyorsa, istemcinin ve
sunucunun algoritma listesinden ilk algoritmaları ayrı ayrı seçer. Ortak bir sıkıştırma algoritması
bulunamazsa rsync hata vererek çıkar. Uzak rsync sağlama toplamı uzlaşımını desteklemek için çok eski
ise listesinde "zlib" bulunduğu varsayılır.
Öntanımlı sıra, RSYNC_COMPRESS_LIST ortam değişkenine kabul edilebilir algoritma isimleri boşluk
ayraçlı sıralanarak özelleştirilebilir. Algortima isimleri & içeriyorsa "istemci dizgesi & sunucu
dizgesi" biçeminde oluşturulduğu varsayılır, aksi takdirde aynı dizge her iki tarafa da uygulanır.
Dizge (veya bir kısmı) boşluk olmayan karakterler içermiyorsa öntanımlı sıkıştırma listesi
kullanılır. Listedeki bilinmeyen algoritma isimleri iptal edilir, ancak liste tamamen geçersiz
isimlerden oluşuyorsa uzlaşım başarısız olur.
Bazı eski rsync sürümleri öntanımlı zlib sıkıştırma yöntemi ile uyumsuz olduklarında -zz seçeneğinin
kullanımı gerektirecek şekilde yapılandırıldıklarından -z seçeneğinin kullanımını reddeder. rsync
sunucusu, açıkça -zz belirtilmesi gerektiği konusunda uyarmadıkça bu tuhaflık yok sayılabilir.
-zc, --compress-choice=DİZGE
Bu seçenek, --compress kullanıldığında yapılan otomatik sıkıştırma algoritması uzlaşımını geçersiz
kılmak için kullanılabilir. Örtük olarak --no-compress uygulanmasını sağlayan "none" belirtilmedikçe
bu seçenek örtük olarak --compress seçeneğinin uygulanmasını sağlar.
Kullanılabilen sıkıştırma seçenekleri:
zstd
lz4
zlibx
zlib
none
Derleme sırasında seçilmiş sıkıştırma algoritmalarının listesi rsync --version komutu ile
görüntülenebilir (yukarıdaki listeden farklı olabilir).
--old-compress veya --new-compress seçeneği hakkında bir hata görürseniz, daha fazla rsync sürümünün
tanıdığı --compress-choice=zlib veya --compress-choice=zlibx seçeneği geriye uyumluluk adına
gönderilmeye çalışılıyor demektir. Bu hata, sunucudaki eski rsync sürümünün sıkıştırma türünü
zorlamanıza izin vermeyeceğini gösterir.
"zlibx" sıkıştırma algoritmasının, (harici bir zlib gerçeklenimiyle uyumlu hale gelebilmesi için)
eşleşen verilerin sıkıştırma akımına dahil edilmediği bir "zlib" algoritması oluşuna dikkat
edilmelidir.
-zl, --compress-level=SAYI
Öntanımlı sıkıştırma seviyesi yerine kullanılacak sıkıştırma seviyesini (bkz: --compress, -z)
doğrudan tanımlamak için kullanılır. --compress seçeneği, geçerli olan sıkıştırma algoritması için
"sıkıştırma yapılmayan" seviye seçilmediği sürece örtük olarak uygulanır (örneğin, zlib sıkıştırması,
0. seviyeyi "sıkıştırma yapılmayan" seviye olarak değerlendirir).
Seviye değerleri etkin olan sağlama toplamına bağlı olarak değişiklik gösterir. Çünkü rsync öntanımlı
olarak bir sağlama toplamı seçiminde (uzak rsync yeterince yeni bir sürümse) uzlaşım arayacaktır.
Geçerli seçimden emin olunamıyorsa, bu seçeneği bir --compress-choice (--zc) seçeneğiyle birlikte
kullanmak iyi olabilir. Örnek:
rsync -aiv --zc=zstd --zl=22 konak:kaynak/ hedef/
zlib ve zlibx sıkıştırmaları için geçerli değerler 1’den 9’a kadar olup 6 öntanımlı değerdir. --zl=0
belirtilirse sıkıştırma yapılmaz. --zl=-1 ile öntanımlı olan 6. seviye sıkıştırma uygulanır.
zstd sıkıştırması için geçerli değerler -131072’den 22’ye kadar olup 3 öntanımlı değerdir. SAYI
olarak 0 belitilirse öntanımlı öntanımlı olan 3. seviye sıkıştırma uygulanır.
lz4 sıkıştırması için geçerli bir değer yoktur, dolayısıyla değer daima 0 olur.
Çok küçük ya da çok büyük bir değer belirtilirse sayı sessizce geçerli değerle sınırlanır. Bu,
--zl=999999999 gibi bir değer belirtilmeye ve hangi algoritma seçilirse seçilsin azami sıkıştırma
seviyesine ulaşmaya olanak tanır.
Etkin olan sıkıştırma seviyesini sorgulamak ve "uzlaşılan dizge" sonuçlarını görüntülemek için
--debug=nstr belirtilebilir. Bu, (etkin sağlama toplamı seçimi ile birlikte) "Client compress: zstd
(level 3)" benzeri bir dizge çıktılar.
--skip-compress=LİSTE
Bilgi:
Her dosya için ayrı ayrı sıkıştırma değişikliği desteği olan herhangi bir yöntem yoksa bu
seçeneğin de herhangi bir etkisi yoktur.
Çok az sıkıştırılabilecek dosya soneklerini içeren LİSTEyi geçersiz kılar. rsync, her dosya için
sıkıştırma düzeyini dosyanın sonekine göre ayarlar. Sıkıştırma algoritmasının "sıkıştırma yapılmayan"
seviyesi varsa, bu dosyalar için sıkıştırma gerçekleşmez. Akım seviyesinde anında seviye değiştirmeyi
destekleyen diğer algoritmalar, eşleşen her dosya için işlemci kullanımını mümkün olduğunca azaltmak
için seviyeyi en aza indirecektir.
LİSTE eğik çizgilerle (/) ayrılmış birden fazla dosya soneki içerebilir. Hiçbir dosyanın
atlanmayacağını belirtmek için değer olarak boş dizge ("") verilebilir.
Basit karakter sınıfı eşleşmesi desteklenmektedir. Örneğin "[:alpha:]" sınıfından başka birşey
belirtilmezse ’-’ karakterinin özel bir anlamı olmaz.
Yıldız (*) ve soru iminin (?) özel anlamları vardır.
Aşağıdaki örnekte atlanacak 6 sonek belirtilmektedir (mp[34] iki sonekle eşleşir):
--skip-compress=gz/jpg/mp[34]/7z/bz2
rsync tarafından bu sürümde desteklenen sıkıştırılmayacak dosyaların öntanımlı sonek listesi:
3g2 3gp 7z aac ace apk avi bz2 deb dmg ear f4v flac flv gpg gz iso jar jpeg jpg lrz lz lz4 lzma lzo
m1a m1v m2a m2ts m2v m4a m4b m4p m4r m4v mka mkv mov mp1 mp2 mp3 mp4 mpa mpeg mpg mpv mts odb odf odg
odi odm odp ods odt oga ogg ogm ogv ogx opus otg oth otp ots ott oxt png qt rar rpm rz rzip spx
squashfs sxc sxd sxg sxm sxw sz tbz tbz2 tgz tlz ts txz tzo vob war webm webp xz z zip zst
Bu listenin yerini, biri hariç tüm durumlarda LİSTE alacaktır: rsync artalan sürecinden alınan bir
kopya, LİSTEye eklenir (artalan sürecinin listesi farklı bir öntanımlı liste ile yapılandırılabilir).
--numeric-ids
Bu seçenekle rsync, her iki uçta kullanıcı ve grup isimlerini değil, kullanıcı ve grup kimliklerini
eşleştirmeye çalışacaktır.
Öntanımlı olarak rsync, dosyaların sahibini belirlemekte kullanıcı ve grup isimlerini kullanır. Özel
kullanıcı ve grup kimliği olan 0 kimliği, bu seçenek belirtilmemiş olsa bile, kullanıcı ve grup
isimleriyle asla eşleştirilmez.
Eğer kullanıcı ve grup yerelde herhangi bir isimle eşleşmiyorsa veya hedefte bir eşleşme yoksa,
bunların yerine kaynak sistemdeki kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır. chroot ayarlarının
rsync’in kullanıcı ve grup isimlerini arama yeteneklerini nasıl etkilediğini ve bunların nasıl
değiştirebileceği hakkında bilgi için bkz: rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki use chroot modül
seçeneğinin açıklaması.
--usermap=DİZGE, --groupmap=DİZGE
Bu seçenekler, alıcı tarafın diğer değerlere eşlenmesi gereken kullanıcıları ve grupları
belirlemesine olanak tanır. DİZGE, virgülle ayrılmış bir veya daha fazla GÖNDEREN:ALAN değer
çiftidir. Göndericiden gelen herhangi bir eşleşen GÖNDEREN değeri, alıcıdan gelen bir ALAN değeri ile
değiştirilir. GÖNDEREN ve ALAN değerleri için kullanıcı adları veya kullanıcı kimlikleri
belirtebilirsiniz ve GÖNDEREN değeri, gönderenin adlarıyla eşleştirilecek bir joker karakter dizisi
de olabilir (joker karakterler kimlik numaralarıyla eşleşmez, ancak ’*’ iminin neden her şeyle
eşleştiğini görmek için aşağıya bakın). Bunun yerine, bir kimlik numarası aralığı belirtebilirsiniz:
DÜŞÜK-YÜKSEK. Örnek:
--usermap=0-99:nobody,wayne:admin,*:normal --groupmap=usr:1,1:usr
Listedeki ilk eşleşme kullanılan eşleşmedir. Tüm kullanıcı eşlemeleri tek bir --usermap seçeneği
kullanılarak ve/veya tüm grup eşlemeleri tek bir --groupmap seçeneği kullanılarak belirtilmelidir.
0 kullanıcısı ve grubu için gönderici adının alıcıya iletilmediğine dikkat edilmelidir, bu nedenle ya
0 kullanarak bu değerleri eşleştirmelisiniz ya da alıcı tarafta geçerli olan adları kullanmalısınız
(genelde "root"). Diğer tüm GÖNDEREN adları, gönderen tarafta kullanılanlarla, tüm ALAN adları, alıcı
tarafta kullanılanlarla eşleşir.
Gönderen tarafta adı olmayan tüm kimlikler, eşleştirme amacıyla boş ad olarak değerlendirilir. Bu,
bir "*" ile veya boş ad kullanılarak eşleştirilmelerine olanak tanır. Örneğin:
--usermap=:nobody --groupmap=*:nobody
---numeric-ids seçeneği kullanıldığında, gönderici hiçbir ad göndermez, bu durumda tüm kimliklerin
boş ada sahip olduğu varsayılır. Adsız kimlikler farklı değerlerle eşleştirilmek istenirse GÖNDEREN
olarak bu sayısal kimlikleri belirtmek gerekir.
--usermap seçeneğinin çalışması için alıcının ayrıcalıklı kullanıcı aidiyetinde çalıştırılması
gerekir (bkz: --super ve --fake-super). --groupmap seçeneğinin çalışması için, alıcının grubu
atayacak izinlere sahip olması gerekir.
rsync 3.2.4 ve sonrasında, --usermap seçeneği örtük olarak --owner (-o) seçeneğini uygularken
--groupmap seçeneği örtük olarak --group (-g) seçeneğini uygular (rsync eşleşme seçeneklerinin
çalışması için bu seçeneklerin etkin olmasını gerektirdiğinden).
Eski bir rsync’in joker karakterlerden şikayetini önlemek için --protect-args (-s) kullanımı
gerekirken günümüz rsync’leri bunu otomatik olarak halleder.
--chown=KULLANICI:GRUP
Bu seçenek, tüm dosyaları GRUP grubundaki KULLANICI’ya ait olmaya zorlar. Bu, doğrudan --usermap ve
--GroupMap kullanmaktan daha basit bir arayüzdür, ancak karıştırılamayacakları için bu seçenekler
kullanılarak gerçeklenmiştir. KULLANICI veya GRUP boşsa, atlanan kullanıcı/grup için eşleme olmaz.
GRUP boşsa, iki nokta imi atlanabilir, ancak KULLANICI boşsa, iki nokta imi bulunmalıdır.
"--chown=foo:bar", belirtilirse "--usermap=*:foo --groupmap=*:bar" belirtmekten farkı yoktur, sadece
daha kolaydır (ve örtük olarak --owner ve/veya --group seçenekleri ile aynıdır).
Eski bir rsync’in joker karakterlerden şikayetini önlemek için --protect-args (-s) kullanımı
gerekirken günümüz rsync’leri bunu otomatik olarak halleder.
--timeout=SÜRE
Bu seçenekle G/Ç zamanaşımını saniye cinsinden belirtebilirsiniz. Belirtilen süre içinde bir aktarım
gerçekleşmezse, rsync işlemi sonlandırır. Öntanımlı değer, bir zamanaşımı olmadığını belirten 0
değeridir.
--contimeout=SÜRE
Bu seçenek, rsync’in rsync artalan süreciyle bağlantısının başarılı olması için kaç saniye
bekleyeceğini belirtmek için kullanılır. Belirtilen süre içinde bir bağlantı gerçekleşmezse, rsync
işlemi bir hatayla sonlandırır.
--address=ADRES
Öntanımlı olarak rsync, bir rsync artalan sürecine bağlanırken joker adres kullanır. --address
seçeneği, bağlanılacak belirli bir IP adresi (veya konak adı) belirtmeye olanak tanır.
Ayrıca bkz: Artalan süreci için --address seçeneği.
--port=PORT
Öntanımlı 873. port yerine kullanılacak portu belirtmek için kullanılır. URL sözdizimi port belirtmek
için zaten bir yöntem içerdiğinden, bu sadece bir rsync sunucusuna "::" kullanarak bağlanıyorsanız
gerekir.
Ayrıca bkz: Artalan süreci için --port seçeneği.
--sockopts=SEÇENEKLER
Bu seçenek, sistemlerini en üst düzeyde ayarlamayı seven insanlar için sonsuz eğlence sağlayabilir.
Aktarımları daha hızlı (veya daha yavaş!) yapabilecek her türlü soket seçeneğini ayarlayabilirsiniz.
Ayarlayabileceğiniz bazı seçenekler hakkında ayrıntılar için setsockopt(2) sistem çağrısının kılavuz
sayfasına bakılabilir. Öntanımlı olarak hiçbir özel soket seçeneği ayarlanmamıştır. Bu sadece uzak
bir rsync artalan sürecine doğrudan soket bağlantılarını etkiler.
Ayrıca bkz: Artalan süreci için --sockopts seçeneği.
--blocking-io
Uzak kabuk aktarımı başlatılırken engellenebilen G/Ç kullanılmasını belirtir. Uzak kabuk rsh veya
remsh ise, rsync öntanımlı olarak engellenebilen G/Ç, aksi takdirde engellenemeyen G/Ç kullanır (ssh
ile engellenemeyen G/Ç tercih edilir).
--outbuf=KİP
Çıktı tamponlama kipini belirler. KİP None (tamponsuz), Line (satır tamponlu) veya Block (Tam
tamponlu) olabilir. Büyük veya küçük tek harfli kip de belirtilebilir.
Seçeneğin başlıca kullanım amacı, rsync çıktısı bir dosyaya veya boruya yönlendirilirken tam
tamponlamadan satır tampolamaya geçmektir.
-i, --itemize-changes
Her dosyanın öznitelik değişikliklerini de içererek yapılmış değişikliklerin dosyalara göre ayrıntılı
bir listesini almak için kullanılır. Bu, --out-format=’%i %n%L’ belirtmekle aynıdır. Seçenek tekrarı,
2.6.7 ve üstü sürümlerde değişmeyen dosyaların da ayrıca çıktılanmasını sağlar. 2.6.7 öncesi
sürümlerde ise diğer ayrıntı iletilerinin de çıktılanmasını sağlayan -vv kullanılabilir.
"%i" belirtimi 11 karakter uzunlukta şifresel bir çıktıya sahiptir. Genel biçimi YXcstpoguax
dizgesine benzer. Burada Y karakteri yapılan güncellemenin çeşidini, X karakteri dosya türünü, diğer
karakterler ise güncellenmişlerse öznitelikleri belirten bir karakterle değiştirilir.
Y karakterinin yerini alan güncelleme türleri şunlardır:
< uzak konağa aktarılan (gönderilen) dosya
> yerel konağa aktarılan (alınan) dosya
c yerel konakta değiştirilen/oluşturulan dosya (bir dizin ya da sembolik bağın oluşturulması gibi).
h başka bir öğeye sabit bağ olan öğe (--hard-links gerektirir).
. (nokta) güncellenmiş (öznitelikleri değişmiş) dosya
* ayrıntılı çıktı alanının geri kalanı bir ileti içeriyor ("siliniyor" gibi).
X karakterinin yerini alan dosya türleri şunlardır:
f dosya
d dizin
L sembolik bağ
D aygıt
S özel dosya (isimli soketler ve isimli borular gibi)
Dizgenin diğer harfleri dosyanın bazı özniteliklerinin değiştiğini belirtir:
"." Öznitelik değişmedi.
"+" Dosya yeni oluşturuldu.
" " Hiçbir öznitelik değişmedi (tüm noktalar boşluklara dönüşür).
"?" Neyin değiştiği bilinmiyor (uzak rsync eski olduğunda).
harf Bir özniteliğin güncellendiğini belirtir.
Harflerin belirttiği öznitelikler şunlardır:
c Sağlama toplamı farklı normal dosya (--checksum gerektirir) veya değeri değişmiş bir sembolik
bağ, aygıt veya özel dosya olduğunu belirtir.
Bilgi:
Dosyaların gönderildiği rsync sürümü 3.0.1’den eskiyse sadece sağlama toplamları farklı
normal dosyaları belirtir.
s Normal dosyanın boyutlarının farklı olduğunu ve dosyanın aktarımla güncelleneceğini belirtir.
t Değişiklik zamanının farklı olduğunu ve göndericinin değeri ile güncelleneceğini belirtir
(--times gerektirir). Bazan bu karakterin yerine T kullanılır ve zamanın aktarım zamanına
ayarlanacağını belirtir. T harfi, bir dosya, sembolik bağ veya aygıt --times seçeneği
belirtilmeksizin güncellenirken ya da bir sembolik bağ değiştiğinde alıcı zamanını tanımlamıyorsa
çıktılanır.
Bilgi:
rsync sürümü 3.0.0’dan eskiyse, bu zaman belirleme hatası için tek bir t bayrağı yerine t
bayrağı T ile birlikte belirtilmiş olabilir.
p İzinlerin farklı olduğunu ve göndericinin değeri ile güncelleneceğini belirtir (--perms
gerektirir).
o Sahiplerin farklı olduğunu ve göndericinin değeri ile güncelleneceğini belirtir (--owner ve
ayrıcalıklı kullanıcı yetkileri gerektirir).
g Grupların farklı olduğunu ve göndericinin değeri ile güncelleneceğini belirtir (--group ve grup
atama yetkileri gerektirir).
u Erişim zamanının göndericidekinden farklı bir değere güncellendiğini belirtir (--atimes
gerektirir).
n Oluşturulma zamanının göndericidekinden farklı bir değere güncellendiğini belirtir (--crtimes
gerektirir).
b Erişim ve oluşturma zamanlarının ikisinin de güncellendiğini belirtir.
a ACL bilgisinin değiştiğini gösterir
x Ek öznitelik bilgisinin değiştirğini gösterir.
Olası diğer bir çıktı daha vardır: Dosyalar silinirken silinen her öğe için "%i" belirteci
"*deleting" dizgesini çıktılar (yeterince son sürüm bir rsync ile konuşulduğu ve silme işlemlerini
bir ayrıntı olarak çıktılamayıp günlük kaydı tuttuğu varsayımıyla).
--out-format=BİÇEM
Bu, rsync istemcisinin kullanıcıya her güncellemede tam olarak ne çıktılayacağının tam olarak
belirlenmesini sağlar. BİÇEM, yüzde (%) imi ile başlayan tek karakterlik öncelemler içeren bir metin
dizgesidir. --info=name veya -v belirtilirse "%n%L" biçemi öntanımlıdır (yalnızca dosyanın adını ve
öğenin bir bağ olup olmadığını çıktılar). Olası biçemleme karakterlerinin tam listesi için,
rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki log format seçeneğinin açıklamasına bakılabilir.
Bu seçeneğinin belirtilmesi, önemli bir şekilde güncellenen (aktarılan bir dosya, yeniden
oluşturulmuş bir sembolik bağ/aygıt veya dokunulan bir dizin) her dosya veya dizinden vb. bahsedecek
olan --info=name seçeneğinin örtük olarak uygulanmasını sağlar. Ek olarak, değişiklikleri ayrıntılı
gösterme öncelemi (%i) dizgeye dahil edilirse (--itemize-changes seçeneği kullanılmış gibi), herhangi
bir şekilde değiştirilen öğe adları da günlüğe eklenir (alıcı tarafın sürümü en az 2.6.4 olduğu
takdirde). %i çıktısının açıklaması için bkz: --itemize-changes
Günlüklemenin aktarımın sonunda yapılmasını sağlayan aktarım istatistiği belirtimlerinden biri
belirtilmedikçe rsync, günlük biçemi dizgesini dosyanın aktarımından önce çıktılayacaktır. Bu geç
günlükleme etkin olduğunda ve ayrıca --progress seçeneği de belirtilmişse rsync aktarılan dosyanın
ismini işlem bilgisinden önce (şüphesiz, --log-format çıktısından sonra) çıktılayacaktır.
--log-file=DOSYA
Bu seçenek, rsync’in yaptıklarını bir dosyaya günlüklemesini sağlar. Bu, artalan sürecinin yaptığı
günlük kaydına benzer, ancak artalan süreciyle yapılmayan bir aktarımın istemci ve/veya sunucu tarafı
için istenebilir. İstemci seçeneği olarak belirtilirse, aktarım günlüğü "%i %n%L" öntanımlı biçemiyle
etkinleştirilir. Bu geçersiz kılınmak istenirse bkz: --log-file-format
Neler yapıldığını günlüklemesi için uzak tarafa istekte bulunma örneği:
rsync -av --remote-option=--log-file=/tmp/rlog kaynak/ hedef/
Bağlantının istem dışı kapanma sebebini incelemek için yaralıdır.
Ayrıca bkz: Artalan sürecinin --log-file seçeneği.
--log-file-format=BİÇEM
--log-file seçeneğiyle belirtilen dosyaya güncelleme başına günlük kaydı olarak neler konulacağının
belirtilebilmesini sağlar. Bu seçeneğin etkili olabilmesi için --log-file seçeneğinin de ayrıca
belirtilmesi gerekir. Boş bir dizge belirtirseniz, günlük dosyasında güncellenen dosyalarla ilgili
kayıtlar olmaz. Olası biçemleme karakterlerinin tam listesi için, rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki
log format seçeneğinin açıklamasına bakılabilir.
--log-file belirtildiği durumda bu seçenekle BİÇEM olarak "%i %n%L" belirtilmedikçe öntanımlı biçem
kullanılır.
Ayrıca bkz: Artalan sürecinin --log-file-format seçeneği.
--stats
Dosya aktarımıyla ilgili ayrıntılı istatistileri çıktılanmasını ve rsync’in delta-aktarım
algoritmasının verileriniz için ne kadar etkili olduğunun anlaşılmasını sağlar. Bu seçenek, -v
seçeneği ile birlikte veya değil, --info=stats2’ye; 2 veya daha fazla -v seçeneğiyle birlikte
--info=stats3’e eşdeğerdir.
Geçerli istatistikler:
• Dosya sayısı dizinler, sembolik bağlar, vb. dahil (genel anlamda) "dosya"ların toplam sayısıdır.
Toplamı, dosya türleri ve bunların sayıları (sıfır olmadıkça) izler. Örnek: "(reg: 5, dir: 3,
link: 2, dev: 1, special: 1)" normal dosyalar, dizinler, sembolik bağlar, aygıt dosyaları, özel
dosyalar ve bunların toplamlarını gösterir. Sayısı 0 olanlar listeye dahil edilmez.
• Oluşturulan dosya sayısı, yeni oluşturulan (genel anlamda) "dosya"ların (güncellenenler değil)
toplam sayısıdır. Toplamı, dosya türleri ve bunların sayıları (sıfır olmadıkça) izler.
• Silinen dosya sayısı, silinen (genel anlamda) "dosya"ların toplam sayısıdır. Toplamı, dosya
türleri ve bunların sayıları (sıfır olmadıkça) izler. Bu satır sadece silmeler etkili ise ve
yalnızca 31. protokol (rsync 3.1.x için öntanımlıdır) kullanımdaysa çıktılanır.
• Aktarılan normal dosyaların sayısı, rsync’in delta aktarım algoritması üzerinden güncellenen
normal dosyaların sayısıdır. Dizinler, sembolik bağlar, vb. dahil değildir. Başlığa "regular"
sözcüğü rsync 3.1.0’da eklenmiştir.
• Aktarımdaki tüm dosyaların toplam boyutu. Toplama dizinler ve özel bağlar dahil edilmez fakat
sembolik bağların boyutları dahildir.
• Aktarılmış toplam dosya sayısı.
• Değişmez veriler, güncellenen dosyaların yeniden oluşturması için alıcıya gönderilmiş eşleşmeyen
dosya güncelleme verisi miktarıdır.
• Eşleşen veriler, güncellenen dosyaları yeniden oluştururken alıcının yerel olarak sahip olduğu
veri miktarıdır.
• Dosya listesi boyutu, göndericinin alıcıya gönderdiği dosya listesi verilerinin miktarıdır.
rsync’in listeyi gönderirken yinelenen verileri bir miktar sıkıştırması nedeniyle dosya
listesinin bellekteki boyutundan daha küçüktür.
• Dosya listesi üretim süresi, gönderenin dosya listesini oluşturmak için harcadığı saniye
sayısıdır. Bu, gönderen tarafta günümüz rsync’lerinden birini gerektirir.
• Dosya listesi aktarım süresi, gönderenin dosya listesini alıcıya göndermek için harcadığı saniye
sayısıdır.
• Gönderilen toplam bayt sayısı, rsync’in istemci tarafının sunucu tarafına gönderildiği tüm
baytların sayısıdır.
• Alınan toplam bayt sayısı, rsync’in istemci tarafının sunucu tarafından aldığı iletiler hariç
toplam bayt sayısıdır. "iletiler hariç" bayt sayısı, sunucunun bize gönderdiği ayrıntılı
iletilerin baytlarını saymadığımız anlamına gelir, bu da istatistiklerin daha tutarlı olmasını
sağlar.
-8, --8-bit-output
Bu, rsync’e, geçerli yerelde geçerli olup olmadıklarını görmek ve geçersiz olanları öncelemek için
sınamaya çalışmak yerine, tüm yüksek bitli karakterlerin çıktıda öncelenmeden bırakılmasını sağlar.
Bu seçeneğe bakılmaksızın, tüm denetim karakterleri (ancak sekmeler hariç) öncelenir.
2.6.7 sürümünden itibaren yüksek bitli karakterler ters eğik çizgi (\) ve diyez (#) iminden sonra 3
sekizlik rakam ile ifade edilmektedir. Örneğin satır sonu karakteri "\#012" ile ifade edilir. Dosya
ismindeki ters eğik çizgi imlerinin ardından bir diyez imi ve 3 sekizlik rakam gelmedikçe ters eğik
çizgiler öncelenmez.
-h, --human-readable
Sayıları insan tarafından okunabilir biçemde çıktılar. Olası 3 düzey vardır:
1. Büyük sayılar 3 rakamlık kümeler halinde aralarına (yerele göre) nokta veya virgül konarak
ayrıştırılır.
2. 1000’lik birimlerle çıktılama yapılır (sonek olarak tek karakterlik birimlerle -- aşağıya bkz).
3. 1024’lük birimlerle çıktılama yapılır.
Öntanımlı düzey 1’dir. Her -h seçeneği düzeyi 1 arttırır. 0. seviyeyi belirmek için seçeneği --no-
human-readable (--no-h) biçiminde kullanmak gerekir (Sayılar sadece rakamlardan oluşur).
2. ve 3. seviyede eklenen birim harfleri: K (kilo), M (mega), G (giga), T (tera), P (peta). Örneğin,
1234567 baytlık dosya 2. seviyede 1,23M olarak çıktılanırdı (yerelde ondalık kısmın virgül ile
ayrıldığı varsayımıyla).
Geriye uyumluluk bilgisi
3.1.0’dan önceki rsync sürümleri, 1. düzeyi desteklemez ve öntanımlı olarak düzey 0’dır. Bu
nedenle, bir veya iki -h seçeneğinin belirtilmesi, öncesinde --no-h seçeneği belirtilmedikçe
rsync sürümüne bağlı olarak farklı çıktılar üretilmesine sebep olacaktır. Tek fark için bkz:
--list-only
--partial
Aktarım kesintiye uğramışsa, öntanımlı olarak rsync, aktarımı yarım kalmış dosyayı silecektir. Bazı
durumlarda kısmen aktarılmış dosyaları silinmemesi istenebilir. Aktarımın bir sonraki bağlantıda
tamamlanmasını hızlandırmak üzere kısmen aktarılmış dosyaların silinmemesi için bu seçeneği
kullanabilirsiniz.
--partial-dir=DİZİN
Bu seçenek, --partial seçeneğinin davranışını değiştirirken aynı zamanda örtük olarak etkinleştirir.
Bu gelişmiş kısmi dosya yöntemi, kısmi dosyayı hedef dosyaya yazmak yerine, belirtilen DİZİN’e
yerleştirir. Bir sonraki aktarımda, rsync, aktarımın yeniden başlamasını hızlandırmak için bu dizinde
bulunan dosyayı veri olarak kullanacak ve amacına hizmet ettikten sonra onu silecektir.
--whole-file açıkça (veya örtük olarak) belirtilirse, dosya rsync’in delta-aktarım algoritması
kullanılmadan gönderildiğinden, DİZİN içindeki güncellenmekte olan dosya ile ilgili kısmi
dosyalarının basitçe kaldırılacağı unutulmamalıdır.
rsync, henüz yoksa, DİZİN’i oluşturacaktır, ancak sadece son dizini oluşturur, yolun tamamını değil.
Bu, rsync’in gerektiğinde hedef dosyanın dizininde kısmi dizini oluşturmasını ve kısmi dosya
silindikten sonra kaldırmasını sağlamak için göreli bir yol ("--partial-dir=.rsync-partial" gibi)
kullanmayı kolaylaştırır. Mutlak bir yolun kısmi dizinin çalışması için ayrılmış özel bir dizini
göstermesi beklendiğinden, bu dizin kaldırma işleminin yalnızca göreli yol için yapıldığı
unutulmamalıdır.
DİZİN değeri mutlak bir yol değilse, rsync mevcut tüm dışlama kurallarının sonuna bir kural daha
ekler. Bu, gönderen tarafta mevcut olabilecek herhangi bir kısmi dizin dosyasının gönderilmesini ve
ayrıca alıcı taraftaki kısmi dizin öğelerinin zamansız silinmesini önleyecektir. Bir örnek:
yukarıdaki --partial-dir seçeneği, diğer dışlama kurallarının sonuna bu "bozulabilir" dışlama
kuralının eşdeğerini ekler: -f ’-p .rsync-partial/’
özel dışlama kuralları kullanılıyorsa, kısmi dizin için özel bir dışlama/gizleme/koruma kuralı
eklemek gerekebilir. Çünkü,
1. diğer özel kuralların sonuna otomatik eklenen bir kural etkisiz kalabilir veya
2. rsync’in dışlama kuralını geçersiz kılmak gerekebilir.
Örneğin, rsync’in orada burada kalmış kısmi dizinleri temizlemesi istenirse, --delete-after
belirtilmeli ve bir "risk" süzme kuralı eklenmelidir, örnek: -f ’R .rsync-kısmi/’. Geçerli çalıştırma
sırasında kalan kısmi dizin verilerinden herhangi birini rsync’in kullanması gerekmedikçe --delete-
before veya --delete-during seçeneklerini kullanmaktan kaçınılmalıdır.
Önemli:
--partial-dir dizinine diğer kullanıcılar yazamamalıdır, aksi güvenlik riskidir. Örneğin "/temp"
dizini ASLA belirtilmemelidir!
Ayrıca DİZİN değerini RSYNC_PARTIAL_DIR ortam değişkeninde belirtebilirsiniz. Bu değişkene bir
değerin atanmış olması --partial seçeneğinin etkin olmasını sağlamaz ama komut satırında --partial
seçeneğini belirtmekle --partial-dir seçeneğine dizin belirtilmiş gibi işlem yapılması sağlanır.
Örneğin, --partial-dir=.rsync-tmp ile --progress seçeneğini birlikte kullanmak yerine, kabukta
RSYNC_PARTIAL_DIR=.rsync-tmp şeklinde bir atama yapıldığını ve .rsync-tmp dizininin eksik kalan
aktarımı tamamlamak için komut satırında sadece -P seçeneği belirtilerek kullanıldığını varsayalım.
--partial seçeneğinin bu ortam değişkenine bakmadığı durumlar,
1. --inplace seçeneğinin belirtilmiş olması (--inplace seçeneği --partial-dir ile çeliştiğinden),
2. --delay-updates seçeneğinin belirtilmiş olmasıdır (aşağıya bkz).
Günümüz rsync’i, kısmi dizindeki bir dosyanın aktarımını sürdürdüğünde, bu kısmi dosya başka bir
geçici dosya oluşturmak yerine, yerinde güncellenir (böylece hedef + kısmi + tmp yerine hedef +
tmp’de azami çıktılama yapılır). Bunun için, aktarımın her iki ucunda da en az 3.2.0 sürümü rsync
olması gerekir.
Sunucu yapılandırmasının refuse options ayarı, amacı gereği --partial-dir seçeneğinin --partial
seçeneğini örtük olarak uygulamamasına sebep olur. Bu, yani, --partial seçeneğinin reddedilmesi,
--partial-dir tarafından sağlanan daha güvenilir üsluba hala izin veriyor olmakla, aktarımı yarım
kalmış hedef dosyaların tekrar yazılmasına izin vermemek amacıyla kullanılabilir.
--delay-updates
Bu seçenek, güncellenen her dosyayı aktarımın sonunda isimleri değiştirilmek suretiyle hızlıca yerine
taşınmak üzere bir dizin içinde geçici bir dosyaya koyar. Bu dosyaların güncellenmesini daha atomik
yapmayı amaçlar. Öntanımlı olarak bu dosyalar her dosyanın hedef dizini içindeki ".~tmp~" isimli bir
dizine konur, fakat bu davranış --partial-dir seçeneği belirtilerek değiştirilebilir. Bu .~tmp~
dizininin aktarımdan nasıl hariç tutulacağı ve rsync’in ortalıkta kalan eski .~tmp~ dizinlerini nasıl
temizleyeceği ile ilgili açıklamalar için bkz: --partial-dir. Bu seçenek ---inplace ve --append
seçeneği ile birlikte kullanılamaz.
Bu seçenek --no-inc-recursive anlamına gelir çünkü üzerinde sonuna kadar yineleme yapabilmek için
bellekte tam dosya listesine ihtiyaç duyar.
Bu seçenek alıcı tarafta daha fazla bellek kullanır (aktarılan dosya başına bir bit) ve ayrıca alıcı
tarafta tüm güncellenmiş dosyaların ek bir kopyasını tutmak için yeterli boş disk alanı gerektirir.
Ayrıca, aşağıdaki durumlar dışında --partial-dir için mutlak yol kullanılması gerekir:
1. Mutlak yol kullanıldığında güncellenen tüm dosyalar aynı dizine konulduğundan aktarılan dosyalar
arasında aynı isimde dosya olmaz ve
2. dosyaların bulunduğu yerde adları değiştirilemezse gecikmiş güncellemeler başarısız olacağından
dizin hiyerarşisi içinde dosya sistemi bağlama dizinleri bulunamaz.
Ayrıca, çok daha atomik bir güncelleme algortiması içeren, rsync paketinin "support" alt dizinindeki
"atomic-rsync" python betiğine de bakılabilir (--link-dest seçeneğini ve dosyalar için paralel bir
hiyerarşi kullanır).
-m, --prune-empty-dirs
Dizinler dışında çocukları olmayan iç içe dizinler dahil tüm boş dizinlerin silinmesini sağlar.
Gönderen rsync içerme/dışlama/süzme kurallarını kullanarak dosya hiyerarşisini ardışık olarak
tararken bir sürü gereksiz dizin oluşmasını önlemek için yararlıdır.
--min-size seçeneği gibi aktarım kurallarının kullanımının dosya listesine girenleri etkilemediği ve
bu nedenle bir dizindeki dosyalardan hiçbiri aktarım kuralıyla eşleşmese bile dizinleri boş
bırakmadığı unutulmamalıdır.
Dosya listesi gerçekte budandığından, bu seçenek ayrıca bir silme etkin olduğunda hangi dizinlerin
silineceğini de etkiler. Ancak, hariç tutulan dosya ve dizinlerin, hem kaynak dosyaları gizleme hem
de hedef dosyaları koruma kurallarıyla hariç tutulan bazı öğelerin silinmesini engelleyebileceği
unutulmamalıdır. Bunun nasıl önleneceğini öğrenmek için bozulabilir süzme kuralına bakılabilir.
Genel bir koruma (protect) süzgeci kullanarak dosya listesinden belirli boş dizinlerin budanmasını
önleyebilirsiniz. Örneğin, bu seçenek "emptydir" dizininin dosya listesinde tutulmasını sağlar:
--filter ’protect emptydir/’
Burada, bir hiyerarşideki tüm .pdf dosyalarını kopyalayan, yalnızca .pdf dosyalarını tutmak için
gereken hedef dizinleri oluşturan ve hedefteki gereksiz dosyaların ve dizinlerin kaldırılmasını
sağlayan bir örnek verilmiştir (dışlama kuralı yerine kullanılan ’hide,! */’ dizin olmayanları
gizleme süzgecine dikkat):
rsync -avm --del --include=’*.pdf’ -f ’hide,! */’ kaynak/ hedef
Gereksiz hedef dosyaların silinmesi istenmiyorsa, gizleme (hide) süzgecinin yerine zamanı daha iyi
kullanan --include=’*/’ --exclude=’*’ seçenekleri kullanılabilirdi.
--progress
Aktarımın ilerleyişini gösteren bilgilerin basılmasını sağlar. Bu, sıkılmış bir kullanıcıya izlenecek
bir şeyler verir. Günümüz rsync’inde, --info=flist2,name,progress seçeneği örtük olarak öntanımlıdır,
ancak kullanıcı tarafından sağlanan --info seçenekleri önceliklidir (örneğin --info=flist0
--progress).
rsync’in normal bir dosyayı aktarırken göstediği ilerleme satır şuna benzer:
782448 63% 110.64kB/s 0:00:04
Bu örnekte, gönderici dosyasının %63’ü olan 782448 baytın saniyede 110.64kB hızla indirilerek alıcıda
oluşturulduğu, aktarım hızı aynı kaldığı takdirde aktarımın 4 saniye sonra biteceği ifade
edilmektedir.
Bu istatistikler, rsync’in delta-aktarım algoritması kullanımdaysa yanıltıcı olabilir. Örneğin,
gönderenin dosyası temel dosyanın ardından ek verilerden oluşuyorsa, alıcıya değişmez veriler
ulaştığında rapor edilen hız muhtemelen önemli ölçüde düşecek ve dosyanın eşleşen kısmını bitirmek
için aktarımın tamamlanması muhtemelen alıcının tahmin ettiğinden çok daha uzun sürecektir.
Dosya aktarımı bittiğinde rsync ilerleme satırına şöyle bir satır yerleştirir:
1,238,099 100% 146.38kB/s 0:00:08 (xfr#5, to-chk=169/396)
Bu örnekte, dosya toplamda 1.238.099 bayt uzunluğundaydı, tüm dosya için ortalama aktarım hızı
saniyede 146,38 kilobayttı ve aktarım 8 saniyede tamamlandı. Bu, mevcut rsync oturumunda normal bir
dosyanın 5. aktarımıydı. Dosya listesindeki toplam 396 dosyadan alıcıda güncel olup olmadıklarına
bakılacak 169 dosya daha var.
Artırımlı bir özyineleme taramasında, rsync, taramanın sonuna ulaşana kadar dosya listesindeki toplam
dosya sayısını bilmeyecek, ancak tarama sırasında dosyaları aktarmaya başladığından, (artırımlı
özyineleme denetimi anlamında) "ir-chk" metnini içeren bir satır görüntüleyecektir. Listenin tam
boyutununun saptandığı noktaya gelindiğinde "ir-chk" yerini "to-chk" metnine bırakacaktır. Yani, "ir-
chk" ifadesini gördüğünüz sürece, dosya listesindeki denetlenecek dosya sayısı giderek artacaktır
(aktarılan her dosya ayrıca bu listeye eklenecektir).
-P --partial --progress seçenekleri için kısayoldur. Amacı, kesintiye uğraması muhtemel uzun bir aktarım
için bu iki seçeneğin birlikte belirtilmesini kolaylaştırmaktır.
Ayrıca, istatistikleri tek tek dosyalar yerine tüm aktarıma dayalı olarak veren bir --info=progress2
seçeneği de vardır. Çok sayıda adın ekranı kaydırmadan aktarımın ilerleyiş izlenmek isteniyorsa, bu
seçeneğin bir dosya adı çıktısı verdirmeden kullanılması gerekir (örneğin -v seçeneğinden
kaçınılabilir veya --info=name0 belirtilebilir). --info=progress2’yi kullanmak için --progress
seçeneğinin belirtilmesi gerekmez.
Son olarak, rsync’e SIGINFO veya SIGVTALRM sinyali göndererek anında ilerleme raporu alınabilir. BSD
sistemlerinde, Ctrl+T tuşları SIGINFO sinyali oluşturulur (Linux şu anda bir SIGINFO sinyalini
desteklememektedir). İstemci süreci bu sinyallerden birini aldığında, mevcut dosya aktarımının
bittiğini bildirecek ilerleme raporu çıktısını üreten bayrağı tanımlar (sinyal geldiğinde büyük bir
dosya aktarılıyorsa bu işlem biraz zaman alabilir). Bir dosya adının (gerekirse) ardından ilerleme
bilgisinin --info=progress2 biçimi gelir. 3 rsync sürecinden hangisinin istemci süreci olduğu
bilinmeksizin, hepsinin sinyallenmesinde sakınca yoktur (çünkü istemci olmayan süreçler sinyali yok
sayar).
Dikkat:
SIGVTALRM sinyali 3.2.0 öncesi rsync’in (kahrından) ölmesine sebep olur.
--password-file=DOSYA
Uzak rsync sunucusuna erişim için parola içeren bir dosya belirtebilmeyi sağlar. DOSYA olarak -
belirtilirse standart girdi okunur. Dosya içinde parolayı içerek tek bir satır bulunmalıdır (kalan
satırlar yok sayılır). DOSYA herkesçe okunabilen bir dosya ise ya da root sahibi olmadığı bir parola
dosyası belirterek rsync’i çalıştırıyorsa rsync hata vererek çıkar.
Bu seçenek ssh gibi bir uzak kabuk aktarımına parola sağlamaz. Bu işlemin uzak kabukra nasıl
yapılacağını öğrenmek için kullanılacak kabuğun belgelerine bakılabilir. Aktarım için uzak kabuk
kullanıldığı durumda bu dosya uzak kabuk oturumunun kimlik kanıtlama işlemi bittikten sonra etkili
olur (yani, artalan sürecinin yapılandırma dosyasında belirtilmiş bir parola varsa kimlik kanıtlaması
için bu dosya okunur).
--early-input=DOSYA
Bu seçenek, rsync’in standart girdideki "aktarım öncesi" betiğine 5K’ya kadar veri gönderebilmeyi
sağlar. Bu verilerin olası kullanımlarından biri, komut dosyasına (bir "aktarım sonrası" betiğiyle
sistemden ayrılması gerekecek) şifrelenmiş bir dosya sistemini bağlamak için kullanılabilecek bir
anahtar vermektir.
Artalan sürecinin sürümü en az 3.2.1 olmalıdır.
--list-only
Bu seçenek dosyaların aktarılmasına değil, kaynak dosyaların listelenmesine sebep olur. Bu seçenek,
eğer bir hedef belirtilmezse çalışır, dolayısıyla kullanım alanları şunlardır:
1. Hedef içeren bir kopyalama komutunu dosya listeleme komutuna dönüştürmek için
2. Birden fazla kaynak belirtebilmek için. Dikkat: Hedefin de eklenmesi gerekir.
Dikkat:
Joker karakterli bir kaynak girdisinin kabuk tarafından birden çok girdiye genişletildiği
unutulmamalıdır, bu nedenle bu seçeneği kullanmadan böyle bir girdi ile listeleme asla güvenli
değildir. Örnek:
rsync -av --list-only foo* hedef/
rsync 3.1.0 ve sonrasında, --list-only ile çıktılanan boyutlar --human-readable seçeneğinden
etkilenmektedir. Öntanımlı olarak rakam gruplaması uygulanacak olsa da daha yüksek seviyeden
okunabilirlik birim sonekli değerler sağlayacaktır. Tüm okunabilirlik düzeylerinde boyut sütunlarının
genişliğinin 11 karakterden 14’e yükseleceği unutulmamalıdır. Boyutların sadece rakamlardan
oluşmasını sağlamak ve eski 11 karakterlik sütun genişliğine dönmek için --no-h seçeneği
belirtilebilir.
Uyumluluk Bilgisi:
2.6.3 öncesi bir rsync’den dosyaların uzaktan listelenmesini isterken, özyinelemeli olmayan bir
listeleme istenirse bir hata oluşabilir. Bunun nedeni, dosya listeleme işleminde örtük olarak
--recursive olmaksızın --dirs seçeneğinin uygulanması ve eski rsync’lerin bu seçeneğe sahip
olmamasıdır. Bu sorunu önlemek için --no-dirs seçeneği belirtilebilir (dizinin içeriğini
genişletmek gerekmiyorsa) veya özyineleme etkinleştirilip alt dizinlerin içeriği dışlanabilir: -r
--exclude=’/*/*’.
--bwlimit=HIZ
Soket üzerinden azami veri aktarım hızının KiB/s cinsinden belirtilebilmesini sağlar. HIZ
belirtilirken ondalık değer belirtilebilir ve değerin sonuna birim eklenebilir (--bwlimit=1.5m gibi).
Hiçbir sonek belirtilmezse 1024 baytlık birimler ("K" veya "KiB") öntanımlıdır. 0 değeri hız
kısıtlaması olmadığını belirtir. Kullanılabilir soneklerin listesi için bkz: --max-size
Geriye uyumluluk için hız sınırı en yakın KiB birime yuvarlanabilir. Yani, 1024 b/s’den küçük hız
belirtilemez.
rsync veriyi soketlere bloklar halinde yazar ve bu seçenek hem blokların yazılması hem de ortalama
aktarım hızını istenen hızda tutmaya çalışmak amacıyla kullanılır. rsync’in veri bloğunu yazarken
uyuduğu durumlarda ortalama hızı tutturmaya çalışırken bazı hız aşımları görülebilir.
Verilerin dahili arabelleğe alınması nedeniyle, --progress seçeneği, verilerin gönderim hızını doğru
şekilde yansıtmayabilir. Bunun nedeni, bazı dosyaların verileri hızlıca arabelleğe alındığında
hızlıca gönderiliyor gibi görünmesi ya da çıktı arabelleğinin boşaltılması sırasında gönderimin
yavaşlamış gibi görünmesidir. Bu durum, gelecekteki bir sürümde düzeltilebilir.
Ayrıca bkz: Artalan sürecininin --bwlimit seçeneği.
--stop-after=SÜRE, --time-limit=SÜRE
--time-limit seçeneğinin kullanımı artık önerilmemektedir.
Belirtilen SÜRE geçtiğinde rsync’in kopyalamayı durdurmasını sağlar.
Azami esneklik için, bir tarafın çıkması bağlantıyı sonlandırdığından bu seçenek uzak tarafa
gönderilmez. Bağlantının yalnızca bir tarafı bu seçeneği desteklese bile seçeneğin kullanımına izin
verilir. Gerektiğinde, --remote-option (-M) seçeneği kullanılarak uzak tarafın bağlantıyı
sonlandırması istenebilir.
--stop-at=yıl-ay-günTsaat:dakika
Belirtilen zamana ulaşıldığında rsync’in kopyalamayı durdurmasını sağlar. Tarih ve zamanın tamamı
yerel zaman diliminde yıl-ay-günTsaat:dakika biçeminde (2000-12-31T23:59 gibi) belirtilebilir. Tarih
belirtirken tire yerine eğik çizgi kullanılabilir.
Değer çeşitli şekillerde kısaltılabilir, örneğin 2 rakamlı yıl belirtilebildiği gibi bazı değerler
hiç belirtilmeyebilir. Her durumda, sağlanan zaman bilgisiyle eşleşen zamanda kopyalama durdurulur.
Geçerli zamanın veya geçmişin belirtilmesi durumunda rsync hata vererek çıkar.
Örneğin, "1-30" 30 Ocak yerel zamanla gece yarısını, "14:00" bir sonraki ös 2’yi, "1" gelecek ayın 1.
gününün geceyarısını, "31" gelecek 31 çeken ayın 31. gününün geceyarısını, "59" ise geçerli saatin
59. dakikasını ifade eder.
Azami esneklik için, bir tarafın çıkması bağlantıyı sonlandırdığından bu seçenek uzak tarafa
gönderilmez. Bağlantının yalnızca bir tarafı bu seçeneği desteklese bile seçeneğin kullanımına izin
verilir. Gerektiğinde, --remote-option (-M) seçeneği kullanılarak uzak tarafın bağlantıyı
sonlandırması istenebilir. Uzak konağın öntanımlı zaman diliminin yerel zaman diliminden farklı
olabileceği hesaba katılmalıdır.
--fsync
Alıcı tarafın aktarımı biten her dosyaya fsync yapmasına sebep olur. Bu aktarımı yavaşlatsa da önemli
dosyaları güncellerken huzuru sağlamaya yardımcı olabilir.
--write-batch=DOSYA
Aynı hedefe yapılacak eşdeğer bir çağrı için --read-batch seçeneği ile kullanılmak üzere bir dosya
oluşturur. Ayrıntılar için bkz: TOPLU İŞLEM DOSYASI KİPİ bölümü ve --only-write-batch seçeneği.
Bu seçenek uzlaşılmış sağlama toplamını ve sıkıştırma listelerini geçersiz kılar ve her zaman eski
tarz md5/md4/zlib seçimlerine dayalı bir seçim üzerinde uzlaşım sağlar. Daha güncel bir seçim
istenirse, --checksum-choice (--cc) ve/veya --compress-choice (--zc) seçenekleri kullanılabilir.
--only-write-batch=DOSYA
Toplu işlem dosyası oluşturulurken hedef sistemde hiçbir güncelleme yapılmaması dışında --write-batch
gibi çalışır. Bu, değişikliklerin başka yollarla hedef sisteme taşınmasına ve ardından
değişikliklerin --read-batch yoluyla uygulanmasına olanak tanır.
Toplu işlem dosyası doğrudan taşınabilir ortamlara yazılabilir: Bu ortam, aktarım bitmeden önce
kapasitesini doldurursa, bu kısmi aktarım hedefe uygulanabilir ve geri kalanını almak için tüm süreç
tekrarlanabilir (çoklu güncelleme döngüsü devam ederken hedef sistemin kısmen güncellenmiş olması
umursanmadığı takdirde).
Ayrıca, değişiklikleri uzak bir sisteme gönderirken bant genişliğinin önemli olmadığı
unutulmamalıdır. Çünkü toplu işlem dosyası, verilerin kablo üzerinden akmasına gerek kalmadan
göndericiden alıcıya yönlendirilmesine olanak tanır (çekerken, gönderen uzakta olduğundan toplu işlem
dosyası oluşturamazsınız).
--read-batch=DOSYA
Evvelce --write-batch ile oluşturulan DOSYA içindekileri uygular. Eğer DOSYA olarak "-" belirtilirse
dosya verisi standart girdiden okunur. Ayrıntılar için TOPLU İŞLEM DOSYASI KİPİ bölümüne bakınız.
--protocol=SAYI
Daha eski bir protokol sürümünü kullanmaya zorlar. Bu, daha eski bir rsync sürümüyle uyumlu bir toplu
iş dosyası oluşturmak için kullanışlıdır. Örneğin, --write-batch seçeneğiyle rsync 2.6.4
kullanılıyorsa, ancak --read-batch seçeneğini çalıştırmak için rsync 2.6.3 kullanılacaksa, eski
protokol sürümünü zorlamak için toplu iş dosyası oluşturulurken "--protocol=28’ kullanılmalıdır
(okuyan sistemde rsync’in yükseltilmeyeceği varsayımıyla).
--iconv=DÖNÜŞÜM
rsync, bu seçeneği kullanarak dosya adlarını karakter kümeleri arasında dönüştürebilir. DÖNÜŞÜM
olarak "." değeri belirtilerek, rsync’e öntanımlı karakter kümesinin yerel tanımına göre aranması
sağlanabilir. Ayrıca, yerelin ve hedefin karakter kümesi --iconv=YEREL,HEDEF biçeminde virgülle
ayrılarak da (--iconv=iso88599,utf8 gibi) belirtilebilir. Bu sıra, dosyaları gönderirken veya alırken
seçeneğin aynı kalmasını sağlar. Son olarak, herhangi bir dönüştürmeyi engellemek için --no-iconv
veya DÖNÜŞÜM olarak "-" belirtebilirsiniz. Bu seçeneğin öntanımlı değeri konağa özeldir ve ayrıca
RSYNC_ICONV ortam değişkeni ile de dönüşüm belirlenebilir.
Yerel iconv(1) kitaplığının desteklediği karakter kümesi adlarının listesi için "iconv --list" komutu
çalıştırılabilir.
--protect-args (-s) seçeneğini belirtilirse, rsync komut satırında belirtilen dosya adlarını gönderen
taraf dönüştürecektir. Ayrıca bkz: --files-from
rsync’in süzme dosyalarında (içerilen/dışlanan dosyalar dahil) herhangi bir ad dönüşümü yapmadığını
unutulmamalıdır. Aktarımın her iki tarafıyla da eşleşecek kuralların belirtildiğinden emin
olunmalıdır. Örneğin, iki tarafta da hesaba katılması gereken dosya adı farklılıkları varsa, fazladan
içerme/dışlama kuralları belirtilebilir.
Bir --iconv seçeneği buna izin veren bir rsync artalan sürecine iletildiğinde, artalan süreci,
gerçekte ilettiğiniz uzak karakter kümesinden bağımsız olarak "charset" yapılandırma seçeneğinde
belirtilen karakter kümesini kullanır. Bu nedenle, bir artalan süreci aktarımı için yalnızca yerel
karakter kümesini belirtmek yeterlidir (--iconv=utf8 gibi).
-4, --ipv4, --6, --ipv6
rsync’e soketleri oluştururken veya ssh çalıştırırken IPv4/IPv6 tercih etmesini söyler. Bu sadece
rsync’in doğrudan kendi denetimi altındaki soketleri ve uzak kabuk olarak kullanılan ssh ile
anlaşabilmek için -4 veya -6 seçeneğinin ssh’ye iletilmesini etkiler. Diğer uzak kabuklar için IPv4
durumunda doğrudan "--rsh SHELL -4" veya IPv6 durumunda "--rsh SHELL -6" seçeneğini belirtmek
gerekebilir.
Ayrıca bkz: Artalan süreci --ipv4 seçeneği.
rsync, IPv6 desteği olmadan derlendiyse, --ipv6 seçeneğinin hiçbir etkisi olmaz. Bu durumda rsync
--version çıktısı "IPv6 yok" dizgesini içerir.
--checksum-seed=SAYI
MD4 sağlama toplamı tohumunun SAYI olarak belirtilebilmesini sağlar. Bu 4 baytlık tohum her blok ve
dosyanın MD4 sağlama toplamı hesaplamasında kullanılır (günümüz MD5 sağlama toplamları tohum
kullanmaz). Öntanımlı tohum o an için time(3) kullanılarak sunucu tarafından üretilir. Bu seçenek,
yinelenebilir blok sağlama toplamları isteyen uygulamalar için ya da kullanıcının daha rastgele bir
tohum kullanmak istediği yerlerde kullanışlıdır. SAYI olarak sıfır değeri verilirse öntanımlı tohum
kullanılır.
ARTALAN SÜRECİ SEÇENEKLERİ
rsync artalan süreci başlatılırken kullanılan seçenekler:
--daemon
Bu seçenek rsync’in artalanda çalışacağını belirtir. Başlattığınız sunucuya bir rsync istemcisi
konak::modül veya rsync://konak/modül/ sözdizimini kullanarak erişebilir.
Eğer standart girdi bir soket ise, rsync, inetd üzerinden çalıştığını varsayacaktır, aksi takdirde,
uçbirimini bırakıp bir artalan süreci haline gelecektir. rsync istemcileri tarafından yapılan her
bağlantı isteğinde süreç, yapılandırma dosyasını (rsyncd.conf) okuduktan sonra isteğe yanıt
verecektir.
Daha fazla bilgi için bkz: rsyncd.conf(5)
--address=ADRES
Öntanımlı olarak rsync, --daemon seçeneği ile başlatıldığında ya da bir rsync sunucuya bağlanırken
bir joker adres kullanır. Bu seçenekle kullanılacak adres olarak belli bir IP adresi (veya konakismi)
belirtebilirsiniz. Bu --config seçeneği ile birlikte kullanılarak sanal konak kullanımını mümkün
kılar.
Ayrıca, rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki address seçeneğinin açıklamasına da bakılabilir.
--bwlimit=HIZ
Sunucu sürecinin gönderdiği veri için azami aktarım hızını KiB/s cinsinden belirtmek için kullanılır.
İstemci bu durumda bile bir --bwlimit değeri belirtebilir, ancak HIZ’dan büyük değerlere izin
verilmez.
Ayrıca bkz: İstemci --bwlimit seçeneği.
--config=DOSYA
Öntanımlı yapılandırma dosyasında farklı bir yapılandırma dosyası belirtmek için kullanılır. Artalan
süreci root dışında bir uzak kullanıcı tarafından bir uzak kabuk uygulaması üzerinden
çalıştırılıyorsa öntanımlı yapılandırma dosyası çalışma dizinindeki (genellikle $HOME) rsyncd.conf
dosyası, aksi takdirde /etc/rsyncd.conf’dur.
-M, --dparam=SEÇENEKLER
Bu seçenek, rsync artalan süreci kipinde başlatılırken bir artalan süreci yapılandırma seçeneğini
tanımlamak için kullanılabilir. İlk modülün tanımından önce seçeneğin genel ayarların sonuna
eklenmesine eşdeğerdir. İstenirse seçenek adları boşluksuz olarak belirtilebilir. Örnek:
rsync --daemon -M pidfile=/yol/rsync.pid
--no-detach
Artalan süreci olarak çalışmada rsync’in uçbirimini bırakıp bir artalan süreci haline gelmesini
engeller. Bu seçenek, rsync, Cygwin üzerinde bir hizmet olarak çalıştırılırken gereklidir. Ayrıca,
daemontools ya da AIX’in Sistem Özkaynak Denetçisi gibi bir uygulama tarafından yönetildiğinde
yararlı olabilir. Seçeneğin ayrıca, rsync bir hata ayıklayıcı altında çalıştırılırken de kullanılması
tavsiye edilir. Bu seçenek, rsync, inetd veya sshd üzerinden çalışıyorsa etkisizdir.
--port=PORT
Artalan süreci tarafından öntanımlı olarak kullanılan 873. port yerine başka bir port belirtmek için
kullanılır.
Ayrıca istemci --port seçeneğinin ve rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki port seçeneğinin
açıklamasına da bakılabilir.
--log-file=DOSYA
Yapılandırma dosyasındaki "log file" seçeneğinde belirtilen dosyanın yerine kullanılacak günlük
DOSYAsını belirtmek için kullanılır.
Ayrıca bkz: İstemci --log-file seçeneği.
--log-file-format=BİÇEM
Yapılandırma dosyasındaki "log format" seçeneğinde belirtilen dizge yerine kullanılacak olan BİÇEM
dizgesini belirtmek için kullanılır. Ayrıca, değeri boş dizge değilse "transfer logging" seçeneğini
etkinleştirir, aksi takdirde aktarım günlüklemesi kapatılır.
Ayrıca bkz: İstemci --log-file-format seçeneği.
--sockopts
rsyncd.conf(5) dosyasındaki socket options seçeneği ile aynı sözdizimine sahip olup onu geçersiz
kılar.
Ayrıca bkz: İstemci --sockopts seçeneği.
-v, --verbose
Artalan sürecinin başlatılması sırasında günlük bilgilerinin miktarını arttırmak için kullanılır.
Artalan sürecinin, istemci bağlandıktan sonraki ayrıntı seviyesi istemci tarafından kullanılan
seçeneklerle ve modülün yapılandırma bölümündeki max verbosity değeriyle denetlenir.
Ayrıca bkz: İstemci --verbose seçeneği.
-4, --ipv4, --6, --ipv6
rsync artalan sürecinin bağlantıları dinleyeceği soketleri oluştururken IPv4/IPv6 tercih etmesini
sağlarlar. Çekirdekteki bir IPv6 hatası nedeniyle Linux’un eski sürümlerinde bu seçeneklerden biri
gerekli olabilir (port kullanılacağı zaman "adres zaten kullanımda" hatası alınıyorsa, rsync artalan
sürecini başlatırken --ipv6 veya --ipv4 belirtmek gerekebilir).
Ayrıca bkz: İstemci --ipv4 seçeneği.
rsync, IPv6 desteği olmadan derlendiyse, --ipv6 seçeneğinin hiçbir etkisi olmaz. Bu durumda rsync
--version çıktısı "IPv6 yok" dizgesini içerir.
-h, --help
--daemon seçeneğinden sonra belirtilirse, rsync artalan süreci başlatılırken kullanılabilecek
seçenekleri kısaca açıklayan bir yardım sayfası basar.
SÜZME KURALLARI
Süzme kuralları hangi dosyaların aktarılacağını (içerileceğini - include), hangi dosyaların atlanacağını
(dışlanacağını - exclude) seçmek için esnek bir yöntem sağlar. Kurallar ya doğrudan include/exclude
seçenekleri ile ya da daha hassas içerme/dışlama kalıpları ile (bir dosyadan okuyarak) belirtilebilir.
rsync, aktarılacak dosya/dizinlerin listesindeki her isim için ayrı ayrı içerme/dışlama kurallarını tarar
ve ilk eşleşen kalıbı uygular: bir dışlama kalıbıyla eşleşen dosya atlanır; bir içerme kalıbı ile eşleşen
dosya atlanmaz; eşleşen bir kalıp yoksa dosya atlanmaz.
rsync, komut satırında belirtilen include/exclude seçeneklerinden sıralı bir süzme kuralları listesi
oluşturur. Süzme kurallarının sözdizimi şöyledir:
kural [kalıp_veya_dosyaismi]
kural,belirteç [kalıp_veya_dosyaismi]
kural ismi olarak, aşağıda açıklanan kısa ya da uzun kural isimlerinden birini kullanabilirsiniz. Eğer
kısa isimli kural kullanırsanız, kuralı belirteç’ten ayıran ’,’ isteğe bağlıdır. Ardından gelen (varsa)
kalıp veya dosyaismi bir boşluk veya alt çizgiden sonra yazılmalıdır. Kullanılabilecek kural önekleri:
uzun kısa açıklama
--------------------------
1. exclude - dışlama kalıbı belirtir
2. include + içerme kalıbı belirtir.
3. merge . ek kuralları okumak için birleştirilecek dosyayı belirtir.
4. dir-merge : bir dizin içi birleştirme dosyası belirtir.
5. hide H aktarımdan gizlenen dosyalar için kalıp belirtir.
6. show S aktarımdan gizlenmeyen dosyalar için kalıp belirtir.
7. protect P silinmekten korunan dosyalar için kalıp belirtir.
8. risk R silinmekten korunmayan dosyalar için kalıp belirtir.
9. clear ! geçerli içerme/dışlama listesini temizler (girdi almaz)
Kurallar bir dosyadan okunduğunda, "#" ile başlayan açıklama satırları ile boş satırlar yoksayılır.
--include ve --exclude komut satırı seçenekleri yukarıdaki kural sözdizimini değil, sadece kalıplarla ek
olarak listeyi temizleyen ünlem (!) imini (ve kalıplar bir dosyadan okunuyorsa boş ve açıklama
satırlarını) kabul eder. Bir kalıp "- " (tire ve boşluk) veya "+ " (artı ve boşluk) ile başlamıyorsa,
kural (içerme seçeneği için) "+ " veya (dışlama seçeneği için) "- " önekli bir dizge olarak yorumlanır.
Diğer yandan, bir --filter seçeneği, kuralın başlangıcında daima kısa veya uzun bir kalıp adı
içermelidir.
Ayrıca, her bir --filter, --include ve --exclude seçeneği tek bir kalıp/kural alır. Çok sayıda
kalıp/kural eklemek için komut satırında bu seçenekler yinelenebilir veya --filter, --include-from ve
--exclude-from seçeneklerinin birleştirme dosyası sözdizimi kullanılabilir.
İçerme/Dışlama Kalıpları
Yukarıda SÜZME KURALLARI bölümünde bahsedildiği gibi dosyalar "+", "-" vb. süzme kuralları kullanılan
kalıplar belirtilerek içerilebilir ya da dışlanabilir. İçerme ve dışlama kurallarının her birinde
aktarılacak dosyaların isimleriyle eşleşen kalıplar belirtilir. Bu kalıplar çeşitli biçimler alabilir:
○ Eğer kalıp bir / ile başlıyorsa, dosya hiyerarşisi içinde belli bir noktaya demirlenir, aksi takdirde
dosya yolunun sonuna eşlenir. Bu düzenli ifadelerde kalıbı ^ ile başlatmaya benzer. Örneğin, "/foo"
kalıbı ya (genel bir kural için) "aktarımın kökü"ndeki ya da (dir-merge kuralı için) birleştirme
dosyasının dizinindeki "foo" isimli dosya ile eşleşirdi. Nitelenmemiş bir "foo" ise, ağacın herhangi
bir yerindeki "foo" isimli bir dosya veya dizin ismi ile eşleşirdi, çünkü algoritma kökten alt
dizinlere doğru ardışık olarak uygulanır; yani, her yol elemanı sonunda bir dosya ismi olacak şekilde
ele alınır. Demirlenmemiş "sub/foo" ise, hiyerarşinin herhangi bir noktasındaki "sub" isimli bir
dizin içindeki bir "foo" ile eşleşirdi. Aktarımın kökü ile eşleşen bir kalıbın nasıl belirtileceği
İçerme/Dışlama Kalıplarının Kök Dizinle İlişklendirilmesi bölümünde ayrıntılı olarak açıklanmıştır.
○ Eğer kalıp bir / ile bitiyorsa, sadece bir dizinle eşleşir, bir dosya, sembolik bağ ya da aygıtla
değil.
○ Eğer kalıp *?[ dosyaismi kalıp karakterlerinden birini içeriyorsa, ifade sınarak ya kabuğun dosyaismi
eşleştirme kuralları ya da basit bir dizge eşleştirmesi kullanılır.
○ Tek yıldız ("*") herşeyle eşleşecek ama eğik çizgilerde (/) duracaktır.
○ Çift yıldız ("**") eğik çizgiler dahil herşeyle eşleşir.
○ Soru imi ("?") eğik çizgi (/) hariç her karakterle eşleşir.
○ Köşeli ayraç ("[") [a-z] veya [[:alpha:]] gibi bir karakter sınıfı başlatır.
○ Bir joker kalıbında ters eğik çizgi bir joker karakteri öncelemekte kullanılabilir, ancak öncelediği
bir joker karakter değilse öncelediği karakterin eşleşmesini sağlar. Bir kalıp, hiçbir şey içermeyen
bir kalıba kıyasla joker karakter içerdiğinde, fazladan bir ters eğik çizgi kaldırma düzeyi var
demektir. Örneğin, “foo\bar” dizgesinde "\b"nin tek başına "b" haline gelmemesi gerekiyorsa dizgeye
ters eğik çizgiyle eşleşen bir önceleme eklemek gerekiyor demektir, bu durumda dizge “foo\\bar*"
olarak belirtilmelidir.
○ Eğer bir kalıp bir / (sonda değil) ya da bir "**" içeriyorsa baştan sona tüm dizinleri dahil tam
dosya yolu ile eşleştirilir. Eğer kalıp bir / ya da "**" içermiyorsa, sadece tam yolun son bileşeni
ile eşleştirilir (algoritmanın altdizinlere inilerek uygulandığını hatırlayın, yani "tam yol"
başlangıç dizininden başlayarak son dizine kadar yolun herhangi bir parçası ile eşleşebilir).
○ Sondaki “bir_dizin/***” kalıbı [3 yıldıza dikkat!] hem dizinle (“bir_dizin/" belirtilmiş gibi) hem de
dizindeki her şeyle ("bir_dizin/**" belirtilmiş gibi) eşleşir. Bu davranış 2.6.7 sürümünde
eklenmiştir.
Bilgi:
--recursive (-r) seçeneğini (örtük olarak -a ile uygular) kullandığınızda, soldan sağa her yolun her
alt bileşeni ziyaret edilir, yani içerme/dışlama kalıpları alt dizinlere de inilerek her alt
bileşenin tam ismine uygulanır. rsync göndereceği dosyaları ararken, dışlama kalıpları aslında dizin
basamaklama aşamasını kısa devre eder.
Örneğin, "/foo/bar/baz" içerilirken "/foo" ve "/foo/bar" dışlanmaz). Eğer bir kalıp belli bir üst
dizini dışlıyorsa, bir düzey daha derin içerme kalıbını sonuçsuz bırakabilir, çünkü rsync,
hiyerarşinin dışlanan bir bölümünden daha derine inmez.
Bir üst dizinin dışlanması "*" ile biten bir kural kullanılırken önem kazanır. Örneğin, bu
çalışmayacaktır:
+ /bir/yol/bu-dosya-bulunmaz
+ /bu-dosya-bulunur
- *
Bu kural listesi, "bir" üst dizini ’- *’ kuralından dolayı dışlayacağından başarısız olur, yani
rsync, "bir" ve "bir/yol" dizinleri içindeki hiçbir dosyayı ziyaret etmez. Hiyerarşideki tüm
dizinleri ziyaret ettirecek bir çözüm "+ */" kuralının listeye dahil edilmesi ("- *" kuralından önce
herhangi bir yere yerleştirilebilir) ve belki --prune-empty-dirs seçeneğinin de kullanılmasıdır.
Diğer bir çözüm ise ziyaret edilmesi gereken üst dizinlerin hepsi için belirli bir içerme kuralı
eklemektir. Örneğin, bu kural kümesi doğru çalışır:
+ /bir/
+ /bir/yol/
+ /bir/yol/bu-dosya-bulunur
+ /bu-dosya-da-bulunur
- *
Dışlama/içerme eşleştirme örnekleri:
• "- *.o" kalıbı *.o ile eşleşen tüm dosya isimlerini dışlar.
• "- /foo" kalıbı aktarımın kök dizinindeki "foo" isimli dosyayı/dizini dışlar.
• "- foo/" kalıbı "foo" isimli her dizini dışlar.
• "- /foo/*/bar" kalıbı aktarımın kök dizinindeki "foo" dizininden iki seviye aşağıdaki "bar" isimli
her dosyayı dışlar.
• "- /foo/**/bar" kalıbı aktarımın kök dizinindeki "foo" dizininden iki veya daha alt seviyedeki "bar"
isimli her dosyayı dışlar.
• "+ */", "+ *.c" ve "- *" kalıplarının birleşimi, tüm dizinler ve C kaynak dosyaları dışında herşeyi
dışlar.
• "+ foo/", "+ foo/bar.c" ve "- *" kalıplarının birleşimi ise sadece "foo" dizinini ve "foo/bar.c"
dosyasını içerecektir ("foo" dizini açıkça içerilmelidir yoksa "*" tarafından dışlanırdı).
"+" veya "-" iminin ardından kabul edilen değiştiriciler;
• / değiştircisi, içerme/dışlama kuralının geçerli öğenin mutlak yol adıyla eşleşmesi gerektiğini
belirtir. Örneğin, "-/ /etc/passwd" kalıbında, "/etc" dizininden dosya gönderilirken passwd dosyası
aktarıma dahil edilmez; "-/ dizin/foo" kalıbında ise, "dizin" alt dizini aktarımın kökü bile olsa
içindeki "foo" dosyası aktarıma dahil edilmez.
• ! değiştircisi, içerme/dışlama kuralının kalıp eşleşmediği takdirde etkili olmasını sağlar. Örneğin,
"-! */" dışlama kuralı dizin olmayan herşeyi dışlar.
• C değiştircisi, tüm küresel CVS-dışlama kurallarının "-C" yerine dışlananlar olarak eklenmesi
gerektiğini belirtmek için kullanılır. Hiçbir girdi kabul etmez.
• s değiştircisi, kuralın gönderen taraf için geçerli olduğunu belirtmek için kullanılır. Gönderen
tarafı etkileyen bir kural dosyaların aktarılmasını engeller. Öntanımlı kuralların gönderen taraf
kuralları haline gelmesini sağlayan --delete-excluded belirtilmediği sürece öntanımlı kurallar her
iki tarafı da etkiler. Gönderen taraf içerme/dışlama kurallarını belirtmenin başka bir yolu hide (H)
ve show (S) kurallarını kullanmaktır.
• r değiştircisi, kuralın alıcı tarafa uygulanacağını belirtmekte kullanılır. Alıcı tarafı etkileyen
bir kural, dosyaların silinmesini engeller. Daha fazla bilgi için üstteki s değiştiricisinin
açıklamasına bakılabilir. Alıcı taraf içerme/dışlama kurallarını belirtmenin başka bir yolu (protect
(P) ve (risk( (R) kurallarını kullanmaktır.
• p değiştircisi, bir kuralın bozulabilir olduğunu, yani silinmekte olan dizinlerde yok sayılacağını
belirtir. Örneğin, --cvs-exclude (-C) seçeneğinin "CVS" ve "*.o" gibi şeyleri dışlayan öntanımlı
kuralları bozulabilir olarak imlenir ve kaynaktan kaldırılan bir dizinin hedeften silinmesini
engellemez.
• x değiştircisi, xattr kopyalama/silme işlemlerinde xattr adlarını etkileyen kuralı belirtir (ve bu
nedenle dosya/dizin adları eşleştirilirken yoksayılır). Hiçbir xattr eşleştirme kuralı belirtilmezse,
öntanımlı xattr süzme kuralı kullanılır (bkz: --xattrs seçeneği).
Birleştirme Dosyası Süzme Kuralları
Yukarıda SÜZME KURALLARI bölümünde bahsedildiği gibi merge (.) ya da dir-merge (:) süzme kuralı
belirtilerek tüm dosyalar süzme kurallarıyla birleştirilebilir.
İki çeşit birleştirme dosyası vardır: tek dosyalık (’.’) ve dizin içi dosyalar (’:’). Tek dosyalık bir
birleştirme dosyası bir defa okunur ve "." kuralındaki süzme listesi ile birlikte işleme sokulur. Dizin
içi birleştirme dosyası türünde ise, rsync adım adım bütün alt dizinleri tarayarak ismi belirtilen
dosyayı buldukça dosya içeriğini o anki kural listesine ekler. Bu dizin içi kural dosyaları aktarımın alt
dizinlerinde aranması gerektinden gönderen tarafta oluşturulmalıdır. Ayrıca, bu kural dosyalarının
silinmeyecek dosyaları etkilemesi isteniyorsa, alıcı tarafa da aktarılmaları gerekecektir (aşağıda,
Diziniçi Birleştirme Kuralları ve Silme bölümüne bakınız).
Bazı örnekler:
merge /etc/rsync/default.rules
. /etc/rsync/default.rules
dir-merge .per-dir-filter
dir-merge,n- .non-inherited-per-dir-excludes
:n- .non-inherited-per-dir-excludes
Bir merge veya dir-merge kuralı şu belirteçleri kabul eder:
○ - belirteci, dosya içi açıklamalar hariç başka bir kural çözümlemesi olmaksızın, dosyanın sadece
dışlama kalıplarından oluşması gerektiğini belirtir.
○ + belirteci, dosya içi açıklamalar hariç başka bir kural çözümlemesi olmaksızın, dosyanın sadece
içerme kalıplarından oluşması gerektiğini belirtir.
○ C belirteci, bir dosyanın CVS uyumluluğu anlamında okunması gerektiğini belirtir. Bu ’n’, ’w’, ve ’-’
belirteçlerini etkin kılar, fakat ayrıca, belirtilecek liste temizleme imine de (!) izin verir. Bir
dosya ismi belirtilmemişse dosya isminin ".cvsignore" olduğu varsayılır.
○ e belirteci, birleştirme dosyasını aktarımdan dışlayacaktır; örneğin, "dir-merge,e .rules" kuralı
"dir-merge .rules" ve "- .rules" kuralları gibidir.
○ n belirteci, kuralların alt dizinlerde miras alınmayacağını belirtir.
○ w belirteci, kurallar için satırlara bölme değil boşluklara göre sözcük ayırma uygulanacağını
belirtir. Bu ayrıca açıklamalara da izin vermeyecektir.
Bilgi:
Kuraldan öneki ayıran boşluklar özel olarak ele alınır, yani "- foo + bar" dizgesi iki kurala
ayrılacaktır (önek çözümlemesinin iptal edilmediği varsayımıyla).
○ Dosya öntanımlısından okunan kuralları zorlarken "+" veya "-" kuralları için yukarıdaki
değiştiricilerden herhangi biri belirtilebilir (kullanışsız olacağından ! değiştiricisi hariç).
Örneğin, "dir-merge,s .filt" ve ":sC" kurallarının herbiri sadece gönderen tarafta uygulanacak dizin
içi birleştirme kurallarını oluştururken, "merge,-/ .excl" kuralıyla .excl dosyasının içeriği mutlak
yol dışlamaları olarak ele alınır. Birleştirme kuralı etkilenecek tarafları belirtiyorsa (s veya r
değiştiricisi veya her ikisi aracılığıyla), dosyadaki kurallar tarafları belirtmemelidir (bir
değiştirici veya hide gibi bir kural öneki aracılığıyla).
dir-merge kuralları n belirteci kullanılmadıkça birleştirme dosyasının bulunduğu her alt dizinde miras
alınır. Her alt dizinin kuralları, miras alınan kurallara göre daha yüksek öncelik almak üzere üst
dizindeki dir-merge kurallarının başına eklenir. Birleşik kural kümesi birleştirme dosyasının bulunduğu
noktalara göre gruplanır, böylece genel kurallar listesinde evvelce belirtilmiş bir kuralın dir-merge
kuralları ile değiştirilmesi mümkün olur. Bir diziniçi birleştirme dosyasında bir liste temizleme
kuralına ("!") rastlandığında, sadece o birleştirme dosyasının bulunduğu noktaya kadar miras alınan
kurallar temizlenir.
Tek dosyalık kuralın dir-merge dosyasından miras alınmasını engellemenin diğer bir yolu, dosyanın başına
bir / getirmektir. Bir diziniçi birleştirme dosyasındaki bu tür kurallar birleştirme dosyasının bulunduğu
dizine göre ele alınır, böylece bir "/foo" kalıbı dir-merge süzme kuralı dosyasının bulunduğu dizindeki
"foo" dosyasıyla eşleşir.
--filter=". dosya" üzerinden belirtilebilecek örnek süzme dosyası:
merge /home/user/.global-filter
- *.gz
dir-merge .rules
+ *.[ch]
- *.o
- foo*
Bu, /home/user/.global-filter dosyasının içeriğini listenin başına ekler ve ayrıca ".rules" dosyasını
dizin içi süzme dosyasına dönüştürür. Dizin taraması başlatılmadan önce okunan tüm kurallar, (aktarımın
köküyle eşleşen eğik çizgi gibi) genel sabitleme kurallarının sonuna eklenir.
Eğer bir dizin içi birleştirme dosyası, ilk aktarım dizininin üst dizini olan bir dosya yolu ile
belirtilmişse, rsync belirtilen dosya için, aktarım dizininin başlangıcından itibaren tüm üst dizinleri
tarayacaktır. Örneğin, böyle bir süzgeç (bkz: -F seçeneği),
--filter=’: /.rsync-filter’
rsync’e .rsync-filter dosyasını, aktarımın bir parçası olarak gönderilen dizinlerde normal dosya
taramasına başlamadan önce aktarımın üst dizini aracılığıyla kökten aşağı doğru tüm dizinlerde aramasını
söyler (Bilgi: bir rsync artalan süreci için kök dizin daima modülün “path” değeridir).
Dizin içi birleştirme dosyaları için bu tarz ön tarama örnekleri:
rsync -avF /kaynak/yol/ /hedef/dizin
rsync -av --filter=’: ../../.rsync-filter’ /kaynak/yol/ /hedef/dizin
rsync -av --filter=’: .rsync-filter’ /kaynak/yol/ /hedef/dizin
İlk iki komut ".rsync-filter" dosyasını "/kaynak/yol" içinde aramaya başlamadan önce "/" ve "/kaynak"
dizinlerinde arama yapar. Son komut ise, üst dizin taramasından kaçınır ve ".rsync-filter" dosyasını
sadece aktarımın parçası olan dizinlerde arar.
".cvsignore" dosyasının içeriği kalıplara dahil etmek istenirse, ":C" kuralı kullanılmalıdır. Bu kural,
.cvsignore dosyalarını dizin içi birleştirme dosyaları haline getirir, fakat dosya CVS uyumluluğu
bağlamında ayrıştırılır. --cvs-exclude (-C) seçeneğinin bulunduğu yerde etkili olması isteniyorsa
kuralların arasına bu noktada ":C" kuralı yerleştirilebilir. Bu olmaksızın, rsync .cvsignore dosyası için
dir-merge kuralını diğer kurallarının sonuna ekleyecektir (komut satırı seçeneklerinden daha düşük bir
öncelik vererek). Örnek:
cat <<EOT | rsync -avC --filter=’. -’ a/ b
+ foo.o
:C
- *.old
EOT
rsync -avC --include=foo.o -f :C --exclude=’*.old’ a/ b
Yukarıdaki rsync komutlarının ikisi de aynı işi yapar. Her ikisi de diziniçi .cvsignore kurallarını
listenin sonuna değil, ortasına ekleyecektir. Bu, onların dizine özel kurallarının sizin kurallarınızın
tümünden daha düşük önemde olması yerine :C’ye kadar olan kuralların yerine geçmesini mümkün kılar. Diğer
CVS dışlama kurallarını etkilemek için (örn, öntanımlı dışlananlar listesi, $HOME/.cvsignore dosyasının
içeriği ve $CVSIGNORE değişkeninin değeri), -C komut satırı seçeneğini belirtmek yerine, kurallarınıza
bir "-C" kuralı eklemelisiniz; örn, "--filter=-C".
Liste Temizleyen Süzme Kuralı
Yukarıda SÜZME KURALLARI bölümünde bahsedildiği gibi mevcut içerme/dışlama listesini "!" süzme kuralını
kullanarak temizleyebilirsiniz. "Geçerli" liste ya genel kural listesi (kural, süzme seçenekleri
çözümlenirken saptanmışsa) ya da dizin içi birleştirme dosyası kurallarından (bunlar kendi alt
listelerinde miras alınırlar, dolayısıyla üst dizinin kurallarını bu kuralla temizleyebilirsiniz) oluşur.
İçerme/Dışlama Kalıplarının Kök Dizinle İlişklendirilmesi
Evvelce de bahsedildiği gibi, genel içerme/dışlama kalıpları aktarımın kök dizini ile
ilişkilendirilebilir (birleştirme dosyasının dizini ile ilişklendirilen dizin içi kalıplarının tersine).
Aktarımı, göndericiden alıcıya bir isim alt ağacının gönderilmesi olarak düşünürseniz, aktarımın kök
dizini hedef dizinde yinelenecek olan ağaç başlangıcıdır. Bu kök, bir / ile başlayan kalıplarla
ilişkilendirilir.
Eşleşme aktarımın köküne göre yapıldığından, kaynak yolun sonundaki bölü çizgisini değiştirmek ya da
--relative seçeneğinin kullanımında değişiklik yapmak eşleştirmede kullanılan yolu etkiler. Aşağıda bu
davranış örneklenmiştir.
Biri "/home/ben/foo/bar", diğeri "/home/sen/bar/baz" olan iki dosya olsun. Aşağıda bu iki dosyanın
çeşitli komut kullanımlarındaki farklı aktarımları gösterilmiştir.
Örnek komut: rsync -a /home/ben /home/sen /hedef
+/- kalıbı: /ben/foo/bar
+/- kalıbı: /sen/bar/baz
Hedef dosya: /hedef/ben/foo/bar
Hedef dosya: /hedef/sen/bar/baz
Örnek komut: rsync -a /home/ben/ /home/sen/ /hedef
+/- kalıbı: /foo/bar (dikkat: "ben" yok)
+/- kalıbı: /bar/baz (dikkat: "sen" yok)
Hedef dosya: /hedef/foo/bar
Hedef dosya: /hedef/bar/baz
Örnek komut: rsync -a --relative /home/ben/ /home/sen /hedef
+/- kalıbı: /home/ben/foo/bar (dikkat: tam dosyayolu)
+/- kalıbı: /home/sen/bar/baz (keza bu da)
Hedef dosya: /hedef/home/ben/foo/bar
Hedef dosya: /hedef/home/sen/bar/baz
Örnek komut: cd /home; rsync -a --relative ben/foo sen/ /hedef
+/- kalıbı: /ben/foo/bar (belirtilen yolla başlar)
+/- kalıbı: /sen/bar/baz (keza bu da)
Hedef dosya: /hedef/ben/foo/bar
Hedef dosya: /hedef/sen/bar/baz
Hangi ismi süzdüğünüzü görmenin en kolay yolu, ismin önüne bir / koymak ve --verbose kullanarak çıktıya
bakmaktır (dosyalar kopyalanmadan önce komutu kuru kuruya çalıştırıp neler olacağını görmek için, --dry-
run seçeneği kullanılabilir).
Diziniçi Birleştirme Kuralları ve Silme
Bir silme seçeneği olmaksızın, diziniçi birleştirme kuralları sadece gönderen tarafı ilgilendirir,
dolayısıyla aktarımı etkilemeksizin birleştirme dosyaları rahatça dışlanabilir. Bunu kolayca yapmanın
yolu, örnekte görüldüğü gibi bu dışlamayı sağlayacak ’e’ belirtecini eklemektir. Bu iki komut eşdeğerdir:
rsync -av --filter=’: .hrc’ --exclude=.hrc konak:kaynak/dizin /hedef
rsync -av --filter=’:e .hrc’ konak:kaynak/dizin /hedef
Buna rağmen, alıcı tarafta bir silme yapmak VE bazı dosyaların da silinerek dışlanmasını isterseniz,
alıcı tarafın dışlanacak dosyaları bilmesini sağlamanız gerekecektir. En kolayı, aktarıma diziniçi
birleştirme dosyalarını dahil etmek ve --delete-after kullanmaktır. Bu yolla, birşeyleri silmeden önce
alıcı tarafta gönderen taraftaki dışlama kuralları alınmış olacaktır:
rsync -avF --delete-after konak:kaynak/dizin /hedef
Yine de, birleştirme dosyaları aktarımın bir parçası değilse, ya bazı genel dışlama kuralları
belirtilmeli (komut satırında belirtilebilir) ya da alıcı tarafta diziniçi birleştirme dosyalarının
bulunması sağlanmalıdır. İlkine bir örnek (uzak .kural dosyalarının kendilerini dışladıkları
varsayılıyor):
rsync -av --filter=’: .kural’ --filter=’. /benim/ek.kuralım’ \
--delete konak:kaynak/dizin /hedef
Bu örnekte ek.kuralım dosyası aktarımın her iki tarafını da etkileyebilir, fakat gönderen taraftaki
kurallar, diziniçi birleştirme kuralından sonra belirtildiğinden, .kural dosyasındaki kurallardan daha
düşük öncelikli olurlar
Aşağıdaki örnekte, uzak taraf .rsync-filter dosyalarını aktarımdan dışlamaktadır, ancak alıcı tarafta
neyin silineceğini denetim altına almak için kendi .rsync-filter dosyalarımızı kullanmak istiyoruz. Bunu
yapmak için diziniçi birleştirme dosyalarını özellikle dışlamalı (böylece silinmezler) ve neyin silinip
silinmeyeceğini denetim altına almak için kuralları yerel dosyalara koymalıyız:
rsync -av --filter=’:e /.rsync-filter’ --delete \
konak:kaynak/dizin /hedef
rsync -avFF --delete konak:kaynak/dizin /hedef
TOPLU İŞLEM DOSYASI KİPİ
Toplu işlem dosyası kipi bir çok sistem için aynı olan güncellemeleri uygularken kullanılabilir. Bir
dizin ağacının çok sayıda konak üzerinde kopyalarının bulunduğunu varsayalım. Şimdi, kaynak ağacında bazı
değişiklikler olduğunu ve bunların diğer konaklara da aktarılması gerektiğini varsayalım. Bu işlemi toplu
işlem dosyası kipini kullanarak yapmak için, rsync, kaynak ağacındaki değişiklikleri hedef ağaçlardan
birinde uygulayan --write-batch seçeneği ile çalıştırılır. --write-batch seçeneği, yapılan işlemlerin
aynı dizin ağacını içeren hedeflerde uygulanmak üzere bir "toplu işlem dosyası" içinde saklanmasını
sağlar.
Toplu iş dosyasını bir kez oluşturmak, birden çok hedef ağacı güncellerken dosya durumu, sağlama toplamı
ve veri bloğu oluşturma işlemlerini her defasında yeniden gerçekleştirme zorunluluğundan kurtarır. Aynı
verileri her konağa ayrı ayrı göndermek yerine, toplu güncelleme dosyalarını birçok konağa aynı anda
aktarmak için çok noktaya yayın aktarım protokolleri kullanılabilir.
Kaydedilen değişiklikleri diğer hedef ağaçlara uygulamak için rsync, bu dosyanın ismi --read-batch
seçeneğinde belirtilerek çalıştırılır. rsync, toplu işlem dosyasında saklanmış bilgileri kullanarak hedef
ağacı günceller.
Rahat olsun diye, --write-batch seçeneği kullanılırken ek bir dosya daha oluşturulur. Bu dosyanın ismi,
toplu işlem dosyasının isminin sonuna ".sh" eklenerek oluşturulur. Bu .sh dosyası toplu işlem dosyasını
kullanarak hedefi güncelleyecek komut satırını içerir. Bir Bourne (ya da benzeri) kabuk kullanılarak
çalıştırılabilir. İsteğe bağlı olarak özgün yol yerine hedef ağacın dosya yolu aktarılabilir. Bu, hedef
ağacın dosya oluşturulurken kullanılandan farklı olduğu durumlarda yararlıdır.
Örnekler:
$ rsync --write-batch=foo -a konak:/kaynak/dzn/ /hedef1/dzn/
$ scp foo* uzak:
$ ssh uzak ./foo.sh /hedef2/dzn/
$ rsync --write-batch=foo -a /kaynak/dzn/ /hedef1/dzn/
$ ssh uzak rsync --read-batch=- -a /hedef2/dzn/ <foo
Bu örneklerde, rsync /kaynak/dzn/’den /hedef1/dzn/’i güncellemekte kullanılmış ve bu işlemi yinelemek
için işlemler "foo" ve "foo.sh" dosyalarına kaydedilmiştir. "uzak" konağı toplu veri /hedef2/dzn/
dizinine gönderilerek güncellenir. Bu iki örnek arasındaki farklar toplu işlem dosyalarının hangi
esneklikte kullanılabileceğini göstermek içindir:
○ İlk örnek ilk kopyanın yerel olmayacağını gösterir -- her iki yönde de aktarım için uzak kabuk
sözdizimi veya rsync artalan süreci sözdizimi kullanılabilir.
○ İlk örnek uzak konak üzerinde --read-batch seçenekli komutu çalıştırırken doğru rsync seçeneklerini
oluşturulan "foo.sh" dosyasından alır.
○ İkinci örnek toplu işlem verisini standart girdiden okur, böylece toplu işlem dosyasının önce uzak
konağa kopyalanması gerekmez. Bu örnek, değiştirilmiş bir --read-batch seçeneğinin kullanılmasını
gerektirdiğinden "foo.sh" betiği kullanılmamıştır, fakat betiği kullanmak için dosya düzenlenebilir
(ancak, başka bir seçeneğin (--exclude-from=- gibi) standart girdiyi kullanmadığından emin
olunmalıdır).
Yetersizlikler
--read-batch seçeneği, hedef ağacın, betiğin oluşturulduğu hedefteki ağaçla aynı olacağı varsayımına
dayanır. Hedef ağaçta bir fark saptandığında işlem ya bir uyarı ile iptal edilir (dosya güncel
görünüyorsa) ya da dosya güncellemesi yapılmaya çalışılır ve bundan sonra eğer dosyanın doğrulanması
başarısız olursa işlem bir hata üretilerek iptal edilir. Bu, eğer işlem kesintiye uğratılırsa toplu okuma
işleminin yeniden başlatılmasının güvenli olması gerektiği anlamına gelir. Eğer toplu güncellemenin
dosyanın boyutuna ve tarihine bakılmaksızın daima yapılabilmesi istenirse, -I seçeneği kullanılabilir
(toplu işlem dosyası okunurken). Eğer bir hata oluşursa, hedef ağaç bir ihtimal, kısmen güncellenmiş
durumda olacaktır. Bu durumda, rsync toplu güncelleme ile değil, normal işlemle kullanılarak hedef ağaç
düzeltilebilir.
Tüm hedeflerde kullanılan rsync sürümü, toplu işlem dosyasını üretmekte kullanılan kadar yeni olmalıdır.
Eğer, toplu işlem dosyasının protokol sürümü onu okuyan rsync’in sürümünden daha yeni ise rsync bir hata
vererek sonlanacaktır. Ayrıca, eski bir rsync sürümünün anlayabileceği rsync üretimi bir toplu işlem
dosyasının oluşturulma yöntemi için --protocol seçeneğine bakılabilir. (2.6.3 sürümünde toplu işlem
dosyalarının biçemi değiştiğinden, bu sürümden eski ve yeni sürümlerin toplu işlem dosyaları bir
diğerinde çalışmayacaktır.)
Bir toplu işlem dosyası okunurken, siz belirtmemiş olsanız bile, işlem dosyası üretilirken kullanılan ve
veriler için gerekli olan bazı seçenekler zorunlu olarak kullanılacaktır. Diğer seçenekler
değiştirilebilir, hatta değiştirilmelidir de. Örneğin, --write-batch seçeneği --read-batch seçeneği
olarak değişmeli, --files-from seçeneği kullanılmamalıdır, bunun yanında --filter/--include/--exclude
seçenekleri ise --delete seçeneklerinden biri belirtilmedikçe gerekli olmaz.
betik.sh dosyasını oluşturan kod, kabuk betiğinin sonuna tek bir listeye dönüştürerek
--filter/--include/--exclude seçeneklerini bir belge niteliğinde ekler. Tecrübeli bir kullanıcı bu
bilgiyi --delete tarafından silinmesi istenenlerde bir değişiklik varsa, dışlama listesini değiştirmekte
kullanabilir. Normal bir kullanıcı ise, bu ayrıntıları yoksayabilir ve betikli veriyi uygun --read-batch
komutuyla çalıştıran kabuk betiğini kullanabilir.
rsync’deki özgün toplu işlem kipi "rsync+" üzerine inşa edilmiş olsa da en son sürümde yeni bir
gerçeklenim kullanılmaktadır.
SEMBOLİK BAĞLAR
rsync kaynak dizini içinde bir sembolik bağ saptadığında üç temel davranış sözkonusudur:
• Öntanımlı olarak, sembolik bağlar oldukları gibi aktarılmazlar. Bir sembolik bağ varsa, "skipping
non-regular file" (normal dosya olmadığından atlanıyor) iletisini alırsınız ve dosya atlanır.
• Eğer --links seçeneği belirtilmişse, sembolik bağlar alıcı tarafta aynı hedefle yeniden oluşturulur.
BİLGİ: --archive seçeneği örtük olarak --links seçeneğini uygular.
• Eğer --copy-links seçeneği belirtilmişse, alıcı tarafa sembolik bağın ismiyle hedefindeki dosya
aktarılır.
rsync ayrıca, "güvenli" ve güvensiz" sembolik bağları ayrımsayabilir. Bunun kullanıldığı yere bir örnek
olarak, bir sanalyöre yansılaması yapılırken, yörenin genel bölümüne /etc/passwd sembolik bağının
aktarımda içerilmediğinden emin olunmak istenmesi gösterilebilir. --copy-unsafe-links seçeneğinin
kullanımı sembolik bağların hedefindeki dosyaların kopyalanmasına sebep olacaktır. --safe-links
seçeneğinin kullanımı ise güvensiz bağların atlanmasına sebep olacaktır.
Uyarı:
--safe-links seçeneğinin etkili olabilmesi için --links seçeneğinin de belirtilmesi gerekir.
Mutlak yol içeren (/ ile başlayan) sembolik bağlarla, boş ve bulunulan dizinden daha yukarıdaki dizinleri
gösteren ".." bileşenlerini içeren sembolik bağlar güvensiz olarak kabul edilir.
Sembolik bağ seçeneklerinin yorumlanışı aşağıda özetlenmiştir. Liste öncelik sırasına göredir, bu nedenle
kullanılan seçeneklerin tamamını içeren bir şık yoksa en yakın kısmi eşleşmeyi içeren ilk şık
kullanılmalıdır:
1. --copy-links Tüm sembolik bağlar dizin veya dosyaya dönüştürülür (diğer seçeneklerden etkilenebilecek
hiçbir sembolik bağ bırakmamacasına).
2. --copy-dirlinks Dizin sembolik bağları gerçek dizinlere dönüştürülür, diğer tüm sembolik bağlar
aşağıdaki gibi ele alınır.
3. --links --copy-unsafe-links Güvenli olmayan sembolik bağlar dosyalara dönüştürülür, güvenli olanların
tamamı oluşturulur.
4. --copy-unsafe-links Güvenli olmayan sembolik bağlar dosyalara dönüştürülür, güvenli olanlar uyarı
verilerek atlanır.
5. --links --safe-links Alıcı, aktarımda bulunan güvenli olmayan sembolik bağları oluşturmayı atlar ve
güvenli olanları oluşturur.
6. --links - Tüm sembolik bağlar oluşturulur.
--munge-links seçeneğinin etkili olduğu durumlar için seçeneğin açıklamasına bakılmalıdır.
--keep-dirlinks seçeneği aktarımdaki sembolik bağları değil alıcı taraftaki dizin sembolik bağlarının ele
alınışını etkiler. Seçeneğin açıklamasında bu konuda bir uyarı bulunmaktadır.
TANI KOYMA
rsync ara sıra biraz şifreli gibi görünen hata iletileri üretir. Bunlardan biri, en kafa karıştıcı olanı,
"protocol version mismatch -- is your shell clean?" (protokol sürümü uyuşmazlığı -- kabuğunuz temiz mi?)
iletisidir.
Bu ileti genellikle, rsync’in aktarım için kullandığı akım üzerinde istenmeyen veriler üreten uzak kabuk
oluşumları ya da başlatma betiklerinizden kaynaklanır. Bu soruna tanı koymanın yolu, uzak kabuğu şöyle
çalıştırmaktır:
ssh uzakkonak /bin/true > out.dat
Bundan sonra oluşturulan out.dat dosyasına bakılmalıdır. Herşey yolunda gitmişse dosya sıfır uzunlukta
olacaktır. Eğer yukarıdaki hata alınıyorsa, dosya bazı veriler içerecektir. Dosyanın içeriğine bakarak
bunları nelerin üretebileceği bulunmaya çalışılmalıdır. Çok yapılan bir hata, etkileşimsiz oturum açmak
için komutlar içeren yanlış yapılandırılmış kabuk betikleridir (.cshrc veya .profile gibi).
Süzme kalıplarında hata ayıklamak için, -vv seçeneği belirtilebilir. rsync, bu ayrıntı seviyesinde
dosyaların tek tek neden içerildiğini veya dışlandığını gösterecektir.
ÇIKIŞ DEĞERLERİ
0 - Başarılı
1 - Sözdizimi ya da kullanım hatası
2 - Protokol uyumsuzluğu
3 - girdi/çıktı dosyalarını, dizinlerini seçerken oluşan hatalar
4 - İstenen eylem desteklenmiyor, iki olasılık var:
• 64 bitlik dosyaları desteklemeyen bir platformda bu tür dosyalarla çalışılmak isteniyordur.
• İstemci tarafından desteklendiği halde sunucu tarafından desteklenmeyen bir seçenek kullanılmıştır.
5 - Sunucu/istemci protokolü başlatılırken hata.
6 - Artalan süreci günlüğe kayıt ekleyemiyor
10 - Soket G/Ç hatası
11 - Dosya G/Ç hatası
12 - rsync protokolü veri akımında hata
13 - Uygulama tanılarında hata
14 - Süreçlerarası iletişim (IPC) kodunda hata
20 - Bir SIGUSR1 veya SIGINT alındı
21 - waitpid() bazı hatalar döndürdü
22 - nüve bellek tamponları ayrılırken hata
23 - Hatadan dolayı kısmî aktarım
24 - Gözden kaçan kaynak dosyalarından dolayı kısmî aktarım
25 - --max-delete sebebiyle silme işlemi durdu
30 - Veri aktarımında zamanaşımı
35 - Artalan süreci bağlantısı için sürenin dolması bekleniyor
ORTAM DEĞİŞKENLERİ
CVSIGNORE
.cvsignore dosyalarındaki gibi yoksayılacak kalıpları belirtmek için kullanılır. Daha fazla bilgi
için bkz: --cvs-exclude
RSYNC_ICONV
--iconv seçeneğinin öntanımlısını belirtmek için kullanılır. 3.0.0 sürümünden itibaren
desteklenmektedir.
RSYNC_OLD_ARGS
--old-args seçeneğinin öntanımlı olarak etkin olması için "1", tekrarlanan seçenek durumunun etkin
olması için bir veya daha fazla sayıda "2" veya öntanımlı olarak etkin ise iptal etmek için "0"
atanabilir. Bu ortam değişkenine sıfırdan farklı bir değer atandığında, RSYNC_PROTECT_ARGS
değişkeninin yerini alır.
--old-args, --no-old-args veya --protect-args seçeneği kullanıldığında bu değişken yok sayılır.
3.2.4 sürümünden itibaren desteklenmektedir.
RSYNC_PROTECT_ARGS
--protect-args seçeneğinin öntanımlı olarak etkin olması için sıfırdan farklı bir değer atanmalıdır.
Öntanımlı olarak etkin ise iptal etmek için "0" atanmalıdır.
--old-args, --no-old-args veya --protect-args seçeneği kullanıldığında bu değişken yok sayılır.
3.1.0 sürümünden itibaren desteklenmektedir. 3.2.4 ve sonrasında RSYNC_OLD_ARGS değişkenine sıfırdan
farklı bir değer atanmışsa bu değişken yok sayılır.
RSYNC_RSH
rsync tarafından kullanılan öntanımlı kabuğun yerine kullanılacak kabuğu belirtmek için kullanılır.
Komut isminden sonra komut satırı seçeneklerine --rsh (-e) seçeneğindeki gibi izin verilir.
RSYNC_PROXY
rsync sunucusuna bağlanırken rsync istemcisi tarafından kullanılacak vekil sunucuyu belirtmek için
kullanılır. Değeri bir konak:port çifti olarak belirtilmelidir.
RSYNC_PASSWORD
Kimlik kanıtlaması gerektiren bir rsync sunucusuna bağlanırken komut satırında parola belirtmek
zorunda kalmamak için parola bu değişkene atanabilir. Aktarım ssh gibi bir kabuk üzerinden
gerçekleştiriliyorsa bu değişkene bakılmayacaktır.
USER veya LOGNAME
USER veya LOGNAME değişkenleri bir rsync sunucusuna gönderilecek kullanıcı ismini belirlemek için
kullanılır. Böyle bir tanım yapılmamışsa, öntanımlı kullanıcı ismi olarak "nobody" kullanılır.
İkisine de tanımlama yapılmışsa USER önceliklidir.
RSYNC_PARTIAL_DIR
Bu ortam değişkeni, kısmi aktarım etkinleştirmesi yapılmaksızın kısmi aktarım için kullanılacak
dizini belirtir. Tüm ayrıntılar için --partial-dir seçeneğine bakılabilir.
RSYNC_COMPRESS_LIST
Bu ortam değişkeni, ardışık bir sıra veya azaltılmış bir ad listesi belirterek sıkıştırma algoritması
uzlaşımının özelleştirilmesine olanak tanır. Kullanılabilir sıkıştırıcıların adlarını görmek için
rsync --version komutu kullanılabilir. Tüm ayrıntılar için --compress seçeneğine bakılabilir.
RSYNC_CHECKSUM_LIST
Bu ortam değişkeni, ardışık bir sıra veya azaltılmış bir ad listesi belirterek sağlama toplamı
algoritması uzlaşımının özelleştirilmesine olanak tanır. Kullanılabilir sağlama toplamlarının
adlarını görmek için rsync --version komutu kullanılabilir. Tüm ayrıntılar için --checksum-choice
seçeneğine bakılabilir.
RSYNC_MAX_ALLOC
Bu ortam değişkeni, --max-alloc seçeneğinin yaptığı gibi ayrılabilecek azami bellek miktarını
belirtmekte kullanılır.
RSYNC_PORT
Bu ortam değişkeni rsync tarafından okunmaz, bunun yerine rsync’in sunucu bağlantısıyla çalıştığı
uzak kabuğun ortamında atanır. Bu, rsync-ssl(1) gibi bir betiğin, kullanıcının komut satırında
belirttiği port numarasını bilmesini sağlar.
HOME
Kullanıcının öntanımlı .cvsignore dosyasını bulmakta kullanılır.
RSYNC_CONNECT_PROG
Bu ortam değişkeni, sunucu bağlantısı yaparken kullanılacak uygulamayı belirtmek için çoğunlukla hata
ayıklama kurulumlarında kullanılır. Tüm ayrıntılar için bkz: RSYNC ARTALAN SÜRECİNE BAĞLANMAK
RSYNC_SHELL
Bu ortam değişkeni, çoğunlukla RSYNC_CONNECT_PROG tarafından belirtilen uygulamanın çalıştırılacağı
kabuğu belirtmek için hata ayıklama kurulumlarında kullanılır. Tüm ayrıntılar için bkz: RSYNC ARTALAN
SÜRECİNE BAĞLANMAK
İLGİLİ DOSYALAR
/etc/rsyncd.conf veya rsyncd.conf
İLGİLİ BELGELER
rsync-ssl(1), rsyncd.conf(5), rrsync(1).
HATALAR
• Zamanlar unix time_t türünden değerler olarak aktarılır.
• Dosyalar FAT dosya sistemine aktarılırken, rsync dosyalarda değişiklik yapmayabilir. Bkz: --modify-
window.
• Dosya izinleri, aygıtlar, vs. temel sayısal değerleriyle aktarılır.
• Ayrıca, bkz: --delete.
• Lütfen hataları raporlayınız! Hataları raporlamak için bkz: https://rsync.samba.org/.
DAHİLİ SEÇENEKLER
--server ve --sender seçenekleri rsync tarafından dahili olarak kullanılır ve normal şartlar altında asla
bir kullanıcı tarafından kullanılmamalıdır. Yalnızca bir rsync komutunu çalıştırabilen bir oturum açmak
gibi belirli senaryolarda bu seçenekler hakkında biraz bilgi sahibi olmak gerekebilir. Örneğin, rsync
paketinin support dizininde, kısıtlı bir ssh oturumu açmak için kullanılabilen rrsync (restricted
-kısıtlı- rsync) adında örnek bir betik bulanmaktadır.
RSYNC HAKKINDA
rsync GNU kamu lisansı altında dağıtılmaktadır. Ayrıntılar için COPYING dosyasına bakılabilir.
Sanalyöremiz: https://rsync.samba.org/
Bu kılavuz sayfasında yanıtlarını bulamadığınız sorular için sanalyöremizde bir SSS bölümü bulunmaktadır.
rsync’in GitHub projesi: https://github.com/WayneD/rsync.
Bu uygulamayı beğeniyorsanız, sizden bunu duymak bizi mennun edecektir.
Bu uygulamada, Jean-loup Gailly ve Mark Adler tarafından yazılmış zlib sıkıştırma kütüphanesi
kullanılmaktadır.
TEŞEKKÜR
Gidenlere teşekkürler: John Van Essen, Matt McCutchen, Wesley W. Terpstra, David Dykstra, Jos Backus,
Sebastian Krahmer, Martin Pool ve aramızdan ayrılan ama unutulmayan yoldaşımız J.W. Schultz’a.
Ayrıca, Richard Brent, Brendan Mackay, Bill Waite, Stephen Rothwell ve David Bell’e de teşekkür ederiz.
Unuttuklarım varsa özür dilerim.
YAZAN
rsync ilk olarak Andrew Tridgell ve Paul Mackerras tarafından yazıldı. Daha sonra bir çok kişi tarafından
geliştirildi. Şu an Wayne Davison tarafından sürdürülmektedir.
Destek ve geliştirme eposta listelerimiz için bkz: https://lists.samba.org
ÇEVİREN
© 2005, 2022 Nilgün Belma Bugüner
Bu çeviri özgür yazılımdır: Yasaların izin verdiği ölçüde HİÇBİR GARANTİ YOKTUR.
Lütfen, çeviri ile ilgili bildirimde bulunmak veya çeviri yapmak için https://github.com/TLBP/manpages-
tr/issues adresinde "New Issue" düğmesine tıklayıp yeni bir konu açınız ve isteğinizi belirtiniz.
rsync 3.2.4 15 Nisan 2022 RSYNC(1)