NAZWA

       term - zasady nazywania typów terminali

OPIS

       Zmienna  środowiskowa  TERM  powinna  standardowo  zawierać  nazwę typu terminala, konsoli lub urządzenia
       wyświetlającego,  który  jest  używany.  Informacja  ta   jest   niezbędna   dla   wszystkich   programów
       wyświetlających wyniki na ekranie, włączając w to edytor czy program pocztowy.

       Standardowa  wartość zmiennej TERM będzie ustawiona poprzez inicjalizację linii poprzez plik /etc/inittab
       (Linux i podobne do Systemu V Uniksy) lub plik /etc/ttys (BSD  UNIX).  To  prawie  zawsze  wystarczy  dla
       stacji roboczych czy konsoli mikrokomputerów.

       Jeśli  używana  jest  linia  telefoniczna,  to typ urządzenia dołączonego do niej może być różny. Starsze
       systemy uniksowe ustawiają początkowo bardzo prosty typ terminala np. "dumb" lub "dialup".   Nowsze  mogą
       używać  terminala  "vt100",  odzwierciedlając  rozpowszechnienie  terminali  DEC-a VT100-kompatybilnych i
       emulatorów z komputerów osobistych.

       Nowoczesne telnety przekazują zmienną środowiskową TERM z lokalnego systemu do odległego.  Mogą  wystąpić
       problemy jeżeli terminfo lub termcap na odległym systemie nie zawiera definicji terminala kompatybilnej z
       bieżącą,  ale  ta sytuacja jest rzadka i może być prawie zawsze uniknięta przez ustawienie typu terminala
       na "vt100" (zakładając, że rzeczywiście używana jest podobna do VT100 konsola,  terminal,  lub  emulatora
       terminala).

       W  każdym razie, można dowolnie zmieniać zmienną TERM ustawioną przez system na dowolną wartość w profilu
       powłoki. Program tset(1) może być w tym pomocny; można mu podać zbiór reguł aby wydedukował  lub  zażądał
       podania typu terminala bazując na urządzeniu tty i prędkości przesyłu danych (baud rate).

       Ustawienie  zmiennej  TERM  własną  wartością  może  być także użyteczne jeśli stworzono własną definicję
       terminala włączając opcje (takie jak widzialny dzwonek (czyli błyśnięcie ekranu lub podświetlenie)  które
       mają zamienić standardowe ustawienia systemu.

       Opisy  typów  terminali  są przechowywane jako pliki zawierające dane opisujące ich możliwości w katalogu
       /etc/terminfo. Aby przejrzeć listę wszystkich nazw terminali rozpoznawanych przez system, proszę wykonać

               toe | more

       z poziomu powłoki. Pliki te, opisujące możliwości terminali są  przechowywane  w  formacie  binarnym  aby
       zapewnić  optymalną  prędkość  dostępu  do  nich (odwrotnie niż w przypadku starego bazującego na tekście
       pliku termcap, który zastępują); aby sprawdzić jedną z pozycji należy użyć polecenia infocmp(1).  Wywołać
       można go następująco:

               infocmp nazwa

       gdzie nazwa jest nazwą typu terminala, który ma być sprawdzony  (i  zarazem  nazwą  pliku  w  podkatalogu
       /etc/terminfo  nazwanym od pierwszej litery typu terminala). Komenda ta wyświetla plik z opisem terminala
       w formacie tekstowym opisanym przez terminfo(5).

       Pierwsza linia terminfo(5) opisuje nazwy, pod którymi terminfo rozpoznaje terminal, nazwy przedzielone są
       znakami "|", a ostatnia zakończona jest przecinkiem.  Pierwsza  nazwa  jest  podstawową  nazwą  terminala
       (primary   name),  i  powinna  być  używana  przy  ustawianiu  zmiennej  TERM.   Ostatnia  nazwa  jest  w
       rzeczywistości opisem typu terminala (może zawierać spacje; inne muszą być pojedynczymi  słowami).  Nazwy
       pomiędzy  pierwszą, a ostatnią (o ile istnieją)  są aliasami nazwy terminala i zazwyczaj przechowywane są
       tam dawne nazwy terminala dla kompatybilności.

       Istnieją pewne konwencje jak dobierać podstawowe nazwy terminala, które pozwalają aby  były  unikalne,  a
       zarazem  niosły  w  sobie  pewną  informację.  Poniżej  zamieszczony jest przewodnik, który krok po kroku
       wyjaśnia jak nazywać a także jak je rozumieć:

       Najpierw proszę wybrać główną nazwę. Powinna się ona składać z małej litery i następujących  po  niej  do
       siedmiu  małych  liter  bądź  cyfr. Powinno się unikać używania znaków przestankowych w głównych nazwach,
       ponieważ są one używane i interpretowane jako nazwy plików i meta-znaków powłoki (np. takie jak !, $,  *,
       ? itp.), umieszczone w nich mogą spowodować dziwne i kłopotliwe zachowanie.  Ukośnik (/), czy jakikolwiek
       inny  znak,  który  może  zostać zinterpretowany przez czyjś system plików (\, $, [, ]), jest szczególnie
       niebezpieczny (terminfo jest niezależne od platformy, więc wybór nazwy zawierającej znaki specjalne  może
       któregoś  dnia  spowodować  pewne  problemy  dla przyszłych użytkowników). Znak kropki (.) jest względnie
       bezpieczny o ile  występuje  co  najwyżej  jedna  w  nazwie  głównej;  niektóre  starsze  nazwy  terminfo
       wykorzystują ją.

       Nazwa główna terminala lub typu konsoli stacji roboczej powinna prawie zawsze zaczynać się od przedrostka
       sprzedawcy  (np.  hp  dla  Hewlett-Packard, wy dla Wyse, czy att dla terminali AT&T), lub popularną nazwą
       linii terminala (vt dla terminali typu VT od DEC-a, czy sun dla konsoli stacji roboczych Suna lub  regent
       dla  modeli  ADDS  Regent).   Można  wypisać  drzewo  terminfo  aby  zobaczyć  jakie przedrostki są już w
       powszechnym użyciu.  Po nazwie głównej powinien znajdować się, jeśli to potrzebne, numer modelu;  a  więc
       vt100, hp2621, wy50.

       Nazwą  główną  dla konsoli typu PC-Unix powinna być nazwa systemu operacyjnego np. linux, bsdos, freebsd,
       netbsd.  Nie powinna to być nazwa typu console czy jakakolwiek inna ogólna nazwa  która  może  spowodować
       zamieszanie  w  środowisku  o wielu platformach. Jeśli później następuje numer modelu, powinien wskazywać
       albo numer wersji systemu operacyjnego lub numer wersji sterownika konsoli.

       Nazwą główna dla emulatora terminala (zakładając że nie pasuje do któregoś ze  standardu  ANSI  lub  typu
       vt100) powinna być nazwa programu lub z łatwością rozpoznawalny skrót (np. versaterm, ctrm).

       Po  nazwie  głównej,  można  dodać  dowolną,  lecz  rozsądną,  ilość rozdzielonych łącznikiem przyrostków
       określających specjalne właściwości.

       2p   Ma dwie strony pamięci.  Podobnie 4p, 8p, itd.

       mc   Magic-cookie.  Niektóre terminale (szczególnie starsze Wyse) mogą obsługiwać jedynie  jeden  atrybut
            bez utraty magic-cookie. Ich definicja w terminfo zazwyczaj jest sparowana z inną (która posiada ten
            przyrostek) aby wspierać dużą ilość atrybutów.

       -am  Włącza auto-margines (prawostronne zawijanie)

       -m   Tryb mono - wyłączenie obsługi kolorów

       -na  Bez  strzałek  -  termcap  ignoruje strzałki które w rzeczywistości są na terminalu, więc użytkownik
            może używać ich lokalnie.

       -nam Bez auto-marginesu - Wyłącza opcję am

       -nl  Bez etykiet - wyłącza miękkie etykiety

       -nsl Bez linii statusu - likwiduje linię statusu

       -pp  Ma port drukarki który jest używany

       -rv  Terminal w odwróconym trybie video (czarny na białym)

       -s   Używa linii statusu.

       -vb  Używa widzialnego dzwonka (błysk) a nie krótkiego dźwięku.

       -w   Szeroki; terminal jest w trybie 132 kolumnowym.

       Standardowo, jeśli typ używanego terminala jest jednym z wariantów, który ma za zadanie  określić  liczbę
       linii,  przyrostek  powinien  znaleźć się tam pierwszy. Dla hipotetycznego terminala FuBarCo model 2317 w
       30-liniowym trybie z odwrotnym wyświetlaniem (reverse video), lepszą nazwą byłaby  fubar-30-rv  (niż  np.
       "fubar-rv-30").

       Typy  terminali,  które  nie są opisane jako samodzielne sekcje, a raczej jako składniki do dołączenia do
       innych sekcji poprzez use, są rozróżniane poprzez użycie znaków plus (+) a nie minus (-).

       Komendy, które używają typu terminala aby kontrolować  wyświetlanie  często  akceptują  opcję  -T,  która
       pozwala  podać  typ terminala jako argument.  Takie programy powinny skorzystać ze zmiennej środowiskowej
       TERM kiedy opcja -T jest nie podana.

PLIKI

       /etc/terminfo
              skompilowana baza danych o terminalach

       /etc/inittab
              inicjalizacja linii tty (uniksy podobne do AT&T)

       /etc/ttys
              inicjalizacja wiesza tty (uniksy podobne do BSD).

PRZENOŚNOŚĆ

       Dla maksymalnej kompatybilności ze starszymi uniksami System V, nazwy i aliasy  powinny  być  unikalne  w
       pierwszych 14 znakach.

ZOBACZ TAKŻE

       ncurses(3NCURSES), term(5), terminfo(5)

TŁUMACZENIE

       Tłumaczenie  niniejszej  strony  podręcznika: Marcin Mazurek <mazek@capella.ae.poznan.pl> i Michał Kułach
       <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając   się   z   GNU General Public License w wersji 3   lub  nowszej.  Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej  manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

ncurses 6.5                                      11 maja 2024 r.                                         term(7)