Provided by: manpages-pl_4.26.0-1_all bug

NAZWA

       intro - wprowadzenie do poleceń użytkownika

OPIS

       Sekcja  1.  podręcznika  ekranowego  opisuje polecenia i narzędzia dostępne dla użytkowników, na przykład
       narzędzia obróbki teksów, powłoki, kompilatory, przeglądarki stron www, przeglądarki  plików  i  obrazów,
       edytory itd.

UWAGI

       Linux  is  a  flavor  of UNIX, and user commands under UNIX work similarly under Linux (and lots of other
       UNIX-like systems too, like FreeBSD).

       Under Linux, there are GUIs (graphical user interfaces), where you can point  and  click  and  drag,  and
       hopefully get work done without first reading lots of documentation.  The traditional UNIX environment is
       a  CLI (command line interface), where you type commands to tell the computer what to do.  This is faster
       and more powerful, but requires finding out what the commands are and how to use them.  Below is  a  bare
       minimum guide to get you started.

   Logowanie
       In order to start working, you'll probably first have to open a session.  The program login(1)  will wait
       for  you  to type your username and password, and after that, it will start a shell (command interpreter)
       for you.  In case of a graphical login, you get a screen with menus or icons and a mouse click will start
       a shell in a window.  See also xterm(1).

   Powłoka (shell)
       One types commands into the shell, the command interpreter.  It is  not  built-in;  it  is  just  another
       program.   You  can  change  your  shell,  and everybody has their own favorite one.  The standard one is
       called sh.  See also ash(1), bash(1), chsh(1), csh(1), dash(1), ksh(1), zsh(1).

       A session might look like this:

           knuth login: aeb
           Password: ********
           $ date
           wto, 6 sie 2002, 23:50:44 CEST
           $ cal
                Lipiec 2002
           ni po wt śr cz pi so
                        1  2  3
            4  5  6  7  8  9 10
           11 12 13 14 15 16 17
           18 19 20 21 22 23 24
           25 26 27 28 29 30 31

           $ ls
           bin  tel
           $ ls -l
           razem 2
           drwxrwxr-x   2 aeb       1024 07-06 23:51 bin
           -rw-rw-r--   1 aeb         37 07-06 23:52 tel
           $ cat tel
           maja    0501-1136285
           piotr   0136-7399214
           $ cp tel tel2
           $ ls -l
           razem 3
           drwxr-xr-x   2 aeb       1024 07-06 23:51 bin
           -rw-r--r--   1 aeb         37 07-06 23:52 tel
           -rw-r--r--   1 aeb         37 07-06 23:53 tel2
           $ mv tel tel1
           $ ls -l
           razem 3
           drwxr-xr-x   2 aeb       1024 07-06 23:51 bin
           -rw-r--r--   1 aeb         37 07-06 23:52 tel1
           -rw-r--r--   1 aeb         37 07-06 23:53 tel2
           $ diff tel1 tel2
           $ rm tel1
           $ grep maja tel2
           maja    0501-1136285
           $

       Użycie kombinacji klawiszy Control-D zakończyło sesję.

       Znak $ był znakiem zachęty — jest to sposób oznajmiania  przez  powłokę,  że  jest  gotowa  na  przyjęcie
       kolejnego  polecenia.  Znak zachęty może być skonfigurowany na wiele sposobów, można w nim umieścić takie
       rzeczy, jak nazwa użytkownika, nazwa komputera, bieżący katalog, czas, itd.  Przypisanie  PS1="Co  dalej,
       mistrzu? " zmieni znak zachęty na właśnie taki, jak podano.

       Widzieliśmy, że istnieją polecenia date (wyświetla datę i czas) oraz cal (pokazuje kalendarz).

       Polecenie ls listuje zawartość bieżącego katalogu — mówi, jakie pliki znajdują się w katalogu. Z opcją -l
       wyświetla długą listę, która zawiera właściciela, rozmiar i datę pliku oraz uprawnienia do czytania i/lub
       zmieniania  pliku.  Na  przykład  plik  "tel"  ma 37 bajtów, jego właścicielem jest aeb i właściciel może
       czytać z pliku i do niego zapisywać, inni mogą tylko czytać.  Właściciela  i  uprawnienia  można  zmienić
       poleceniami chown i chmod.

       Polecenie  cat wyświetla zawartość pliku. (Nazwa pochodzi od "concatenate and print" ("scal i wydrukuj"):
       wszystkie pliki podane jako parametry są łączone a następnie  wysyłane  na  "standardowe  wyjście"  (zob.
       stdout(3)), w tym przypadku ekran terminalu).

       Polecenie cp (od "copy" — ang. kopiuj) kopiuje plik.

       Polecenie mv (od "move" — ang. "przenieś") tylko zmieni mu nazwę.

       Polecenie  diff wyświetla różnice między dwoma plikami. Tutaj nie było żadnego wyjścia, ponieważ nie było
       różnic.

       Polecenie rm (od "remove" — ang. "usuń") usuwa plik i — bądź ostrożny! — plik nieodwołalnie znika. Nie ma
       kosza ani nic w tym rodzaju. Usunięcie oznacza utracenie pliku.

       Polecenie grep (od "g/re/p") szuka wystąpień podanego łańcucha znaków w jednym lub więcej plikach.  Tutaj
       znalazło numer telefonu Mai.

   Ścieżki i katalog bieżący
       Pliki  znajdują  się  w rozległym drzewie, hierarchii plików. Każda ma nazwę ścieżki, opisującą ścieżkę z
       korzenia drzewa  (który  jest  nazywany  /)  do  pliku.  Na  przykład  taką  pełną  ścieżką  mogłoby  być
       /home/aeb/tel.  Ponieważ  podawanie  pełnych  ścieżek  za  każdym razem nie byłoby zbyt wygodne, więc dla
       plików znajdujących się w bieżącym katalogu można podać  tylko  ostatni  komponent  ścieżki.  To  dlatego
       /home/eb/tel można skrócić do tel, jeżeli bieżącym katalogiem jest /home/aeb.

       Polecenie pwd wyświetla nazwę bieżącego katalogu.

       Polecenie cd zmienia bieżący katalog.

       Porównaj polecenia cd i pwd i poznaj zastosowania cd: "cd", "cd .", "cd ..", "cd /" i "cd ~".

   Katalogi
       Polecenie mkdir tworzy nowy katalog.

       Polecenie rmdir usuwa katalog, jeżeli jest pusty, lub zgłasza błąd w przeciwnym wypadku.

       Polecenie  find  (z  raczej  rozbudowaną składnią) wyszuka pliki o danej nazwie lub innej właściwości. Na
       przykład "find . -name tel" znalazłoby wszystkie pliki tel, zaczynając wyszukiwanie od obecnego  katalogu
       (który  jest  nazywany .). A "find / -name tel" zrobiłoby to samo, ale zaczęłoby wyszukiwanie od korzenia
       drzewa. Ponieważ przeszukiwanie wielogigabajtowego dysku może zająć sporo czasu, czasami lepszym pomysłem
       może być użycie polecenia locate(1).

   Dyski i systemy plików
       Polecenie mount dołącza system plików znaleziony na  jakimś  dysku  (lub  dyskietce,  CDROM-ie  itp.)  do
       hierarchii  systemu  plików.  A  umount  z  powrotem  go  odłącza. Polecenie df mówi, ile wolnego miejsca
       pozostało na dysku.

   Procesy
       W systemach uniksowych może jednocześnie działać wiele procesów, zarówno uruchomionych przez użytkownika,
       jak i systemowych. Procesy uruchamiane z konsoli są procesami pierwszoplanowymi, a pozostałe są procesami
       działającymi w tle.  Polecenie ps pokazuje, jakie procesy są aktywne i jakie  numery  zostały  przypisane
       tym  procesom.  Polecenie  kill  pozwala  na  pozbycie  się  procesów.  Bez  żadnej  opcji  wysyła  tylko
       przyjacielskie żądanie: proszę się zakończyć. A "kill -9", po którym następuje numer procesu, natychmiast
       zabije proces. Procesy pierwszoplanowe mogą często zostać zabite przez naciśnięcie Control-C.

   Wyszukiwanie informacji
       Istnieją tysiące poleceń, każde mające wiele opcji. Tradycyjnie polecenia są  udokumentowane  w  stronach
       podręcznika  ekranowego  (takich,  jak  ta),  tak  więc  polecenie  "man  kill" dokumentuje sposób użycia
       polecenia "kill" (a "man man" wyświetla dokumentację programu "man").  Program  man  wyświetla  tekst  za
       pomocą  pagera,  którym  zazwyczaj  jest  less.   Naciśnij klawisz spacji, aby wyświetlić kolejną stronę,
       naciśnij q, aby zakończyć.

       Wszelka dokumentacja zwyczajowo odwołuje się do stron podręcznika ekranowego przez podanie nazwy i numeru
       sekcji, jak na przykład man(1). Strony podręcznika są zwięzłe i pozwalają na szybkie wyszukanie  jakiegoś
       zapomnianego  szczegółu.  Dla  nowych  użytkowników  użyteczny  jest  tekst wprowadzenia z większą liczbą
       przykładów i wyjaśnień.

       Z wieloma programami GNU/FSF są dostarczane pliki info.  Polecenie "info info" wyświetli wprowadzenie  na
       temat użycia programu info.

       Specjalne    tematy    są   często   omawiane   w   dokumentach   HOWTO.   Sprawdź   zawartość   katalogu
       /usr/share/doc/howto/pl lub /usr/share/doc/howto/en i użyj przeglądarki www, jeżeli znajdziesz tam  pliki
       HTML.

ZOBACZ TAKŻE

       ash(1),  bash(1),  chsh(1),  csh(1),  dash(1),  ksh(1),  locate(1),  login(1),  man(1), xterm(1), zsh(1),
       wait(2), stdout(3), man-pages(7), standards(7)

TŁUMACZENIE

       Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony  podręcznika  są:  Adam  Byrtek  <alpha@irc.pl>,  Robert
       Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze  tłumaczenie  jest  wolną  dokumentacją.  Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać
       zapoznając  się  z  GNU General Public License w wersji 3  lub  nowszej.   Nie   przyjmuje   się   ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy  w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

Linux man-pages 6.9.1                          17 czerwca 2024 r.                                       intro(1)