Ubuntu Manpage: xargs - wykonuje polecenie z argumentami pobranymi ze standardowego wejścia

NAZWA

       xargs - wykonuje polecenie z argumentami pobranymi ze standardowego wejścia

SKŁADNIA

       xargs [opcje] [polecenie [argumenty-początkowe]]

OPIS

Ta strona opisuje wersję GNU programu xargs. xargs czyta ze standardowego wejścia listę elementów
rozdzielonych spacjami (argumenty je zawierające mogą być ujęte w pojedyncze lub podwójne cudzysłowy albo
spacje w argumentach mogą być poprzedzone przez odwrotne ukośniki) lub znakami nowego wiersza. Następnie
wykonywane jest polecenie (domyślnie echo) jeden lub więcej razy z argumentami-początkowymi, po których
następują argumenty przeczytane ze standardowego wejścia. Puste wiersze ze standardowego wejścia są
ignorowane.

Wiersz poleceń dla polecenia jest budowany aż do momentu osiągnięcia systemowego limitu (chyba że podano
opcje -n i -L). Podane polecenie może być wywołane tak wiele razy, jak to potrzebne, aby użyć całą listę
elementów wejściowych. Ogólniej, wystąpi znacznie mniej wywołań polecenia niż było elementów na wejściu.
Zwykle daje to znaczącą różnicę w wydajności. W przypadku niektórych poleceń, przydatne okaże się ich
wykonanie równolegle; zob. opcja -P.

Ponieważ nazwy plików pod Uniksem mogą zawierać spacje i znaki nowego wiersza, to domyślne zachowanie
jest często problematyczne: xargs niepoprawnie przetwarza pliki zawierające powyższe znaki. W takich
sytuacjach lepiej jest używać opcji -0, co zapobiega takim problemom. Podczas używania tej opcji należy
się upewnić, że program, który przetwarza wejście dla xargs także używa znaku null jako separatora. Jeśli
na przykład tym programem jest GNU find, to odpowiednia opcja to -print0.

Jeśli uruchomione polecenia zakończy się z kodem 255, to xargs natychmiast przerwie swoje działanie bez
czytania dalszego wejścia. Jeśli się to zdarzy, to na standardowym wyjściu błędów wypisywany jest
komunikat błędu.

OPCJE

-0, --null
Nazwy plików wejściowych są zakończone znakiem null zamiast spacją, a cudzysłowy i odwrotne
ukośniki nie mają specjalnego znaczenia (wszystkie znaki są brane dosłownie). Łańcuch końca pliku
jest traktowany jak każdy inny. Opcja jest użyteczna, gdy argumenty mogą zawierać białe znaki,
cudzysłowy, apostrofy lub odwrotne ukośniki. Ta opcja może być użyta do pobrania argumentów od
programu GNU find uruchomionego z opcją -print0.

-a plik, --arg-file=plik
Czyta elementy z podanego pliku zamiast ze standardowego wejścia. Jeśli ta opcja jest używana, to
standardowe wejście nie jest zmieniane podczas uruchamiania poleceń. W przeciwnym wypadku
standardowe wejście jest przekierowywane z /dev/null.

--delimiter=ogranicznik, -d ogranicznik
Elementy wejściowe są zakończone podanym znakiem. Podany ogranicznik może być pojedynczym znakiem,
cytowanym znakiem w stylu C, takim jak \n, albo ósemkowym lub szesnastkowym kodem ucieczki.
Ósemkowe i szesnastkowe kody ucieczki są interpretowane tak, jak w przypadku polecenia printf. Nie
są obsługiwane znaki wielobajtowe. Przy przetwarzaniu wejścia, znaki cytatu i odwrotny ukośnik nie
są znakami specjalnymi; każdy znak wejścia jest przyjmowany dosłownie. Opcja -d wyłącza wszelkie
łańcuchy końca pliku, które są traktowane jak każdy inny argument. Można użyć tej opcji, gdy
wejście składa się z elementów oddzielonych znakiem nowego wiersza, aczkolwiek niemal zawsze,
lepiej jest zaprojektować swój program, aby używał --null tam, gdzie to możliwe.

-E łańcuch-końca-pliku
Nadaje łańcuchowi końca pliku wartość łańcuch-końca-pliku. Jeżeli ciąg oznaczający koniec pliku
pojawi się w jednym z wierszy wejściowych, reszta danych jest ignorowana. Jeśli nie użyto opcji
-E, ani -e, to łańcuch końca pliku nie jest używany.

-e[łańcuch-końca-pliku], --eof[=łańcuch-końca-pliku]
Opcja jest synonimem opcji -E. Należy zamiast niej używać opcji -E, ponieważ jest zgodna z
POSIX-em, podczas gdy ta opcja — nie jest. Jeśli pominięto łańcuch-końca-pliku, to łańcuch końca
pliku nie jest używany. Jeśli nie podano ani opcji -E, ani opcji -e, to łańcuch końca pliku nie
jest używany.

-I łańcuch-do-zastąpienia
Zastępuje wszystkie wystąpienia łańcucha-do-zastąpienia w początkowych-argumentach argumentami
przeczytanym ze standardowego wejścia. Ponadto, niecytowane odstępy nie separują argumentów,
zamiast nich separatorem jest znak nowego wiersza. Automatycznie włączane są opcje -x oraz -L 1.

-i[łańcuch-do-zastąpienia], --replace[=łańcuch-do-zastąpienia]
Opcja jest synonimem -I łańcuch-do-zastąpienia, jeśli podano łańcuch-do-zastąpienia. Jeśli brak
argumentu łańcuch-do-zastąpienia, to działa to jak -I{}. Opcja jest przestarzała, należy zamiast
niej używać -I.

-L maksymalna-liczba-wierszy
Używa co najwyżej maksymalnej-liczby-wierszy niepustych wierszy danych wejściowych na każdy wiersz
poleceń. Spacje na końcu wiersza powodują, że jest do niego dołączany następny wiersz.
Automatycznie włączana jest opcja -x.

-l[maksymalna-liczba-wierszy], --max-lines[=maksymalna-liczba-wierszy]
Synonim opcji -L. W przeciwieństwie do -L argument maksymalna-liczba-wierszy jest opcjonalny;
jeśli nie jest podany to jego wartością domyślną jest jeden. Opcja -l jest przestarzała ponieważ
standard POSIX wymienia -L zamiast niej.

-n maksymalna-liczba-argumentów, --max-args=maksymalna-liczba-argumentów
Używa co najwyżej maksymalnej-liczby-argumentów na każdy wiersz poleceń. Może zostać użytych mniej
argumentów niż maksymalna-liczba-argumentów, jeśli zostanie przekroczony ich rozmiar (patrz opcja
-s), chyba że podana jest opcja -x, w którym to przypadku działanie programu xargs zostanie
zakończone.

-P maksymalna-liczba-procesów, --max-procs=maksymalna-liczba-procesów
Uruchamia do maksymalnej-liczby-procesów jednocześnie; domyślnie 1. Jeśli
maksymalna-liczba-procesów wynosi 0, to xargs uruchomi tak wiele procesów jednocześnie, jak to
możliwe. Należy korzystać z opcji -n lub z opcji -L razem z -P; w innym przypadku może się
zdarzyć, że będzie uruchomione tylko pojedyncze wykonanie. W trakcie działania xargs, można wysłać
jego procesowi sygnał SIGUSR1 aby zwiększyć liczbę równoległych poleceń do uruchomienia, lub
SIGUSR2 — aby ją zmniejszyć. Nie można zwiększyć liczby ponad wynikający z implementacji limit
(ukazany za pomocą opcji --show-limits). Liczby nie można zmniejszyć poniżej 1. xargs nigdy nie
przerywa swoich poleceń, przy żądaniu zmniejszenia liczby równoległych procesów, program jedynie
poczeka, aż więcej niż jedno dotychczasowe polecenie się zakończy, zanim rozpocznie kolejne.

Proszę zauważyć, że to do procesów wywołujących należy poprawne zarządzanie równoległym dostępem
do zasobów dzielonych. Przykładowo, jeśli więcej niż jeden z nich spróbuje wypisać na standardowe
wyjście, wyjście zostanie utworzone w nieokreślonej (i najprawdopodobniej przemieszanej)
kolejności, chyba że procesy w jakiś sposób współpracują ze sobą, aby temu zapobiec. Jednym ze
sposobów uniknięcia takich problemów jest korzystanie z jakiegoś typu blokad. Mówiąc ogólnie,
blokady zapewnią poprawną kolejność wyjścia, kosztem wydajności. Jeśli koszt zmniejszenia
wydajności jest nieakceptowalny, należy doprowadzić do tego, aby każdy proces tworzył wyjście do
oddzielnego pliku (lub innego typu oddzielnego zasobu).

-o, --open-tty
Otwiera ponownie standardowe wejście jako /dev/tty w procesie potomnym, przed wykonaniem
polecenia. Przydaje się to, gdy xargs ma uruchomić aplikację interaktywną.

-p, --interactive
Prosi użytkownika o potwierdzenie przed uruchomieniem każdego wiersza poleceń i przeczytaniem
danych z terminala. Uruchamia wiersz poleceń tylko wtedy, gdy odpowiedź zaczyna się od „y” lub
„Y”. Automatycznie włącza opcję -t.

--process-slot-var=nazwa
Ustawia zmienną środowiskową nazwa na unikalną wartość dla każdego procesu potomnego. Wartości są
używane ponownie, po zakończeniu potomków. Może to posłużyć np. jako prymitywny sposób rozłożenia
obciążenia.

-r, --no-run-if-empty
Jeżeli w danych ze standardowego wejścia nie znajdują się znaki inne niż spacje, polecenie nie
jest uruchamiane. Normalnie polecenie jest uruchamiane jednorazowo, nawet gdy nie odczytano
żadnych danych. Ta opcja jest rozszerzeniem GNU.

-s maksymalna-liczba-znaków, --max-chars=maksymalna-liczba-znaków
Używa co najwyżej maksymalnej-liczby-znaków w każdym wierszu poleceń, włączając w to polecenie,
argumenty początkowe oraz znaki null kończące każdy z łańcuchów argumentów. Największa możliwa
wartość zależy od systemu i jest wyliczana jako limit długości argumentów wywołania exec(2)
pomniejszony o rozmiar środowiska, następnie pomniejszony o 2048 bajtów. Jeśli wartość ta jest
większa niż 128 KiB, to 128 KiB jest używane jako wartość domyślna, w przeciwnym wypadku wartością
domyślną jest wyliczona wartość maksymalna. 1 KiB (kibibajt) to 1024 bajty. xargs automatycznie
dostosowuje się do silniejszych ograniczeń.

--show-limits
Wyświetla ograniczenia na długość wiersza poleceń, które są ustanawiane przez system operacyjny,
przez xargs w przypadku rozmiaru wewnętrznego bufora lub przez opcję -s. Aby xargs nie zrobił nic
poza wyświetleniem ograniczeń, jego wejście powinno być przekierowane z /dev/null (i być może
powinna być podana opcja --no-run-if-empty).

-t, --verbose
Wiersz poleceń jest wypisywany na standardowe wyjście błędów przed wykonaniem polecenia.

-x, --exit
Kończy działanie programu, jeżeli rozmiar zostanie przekroczony (patrz opcja -s).

--help Podaje wszystkie opcje programu xargs i kończy działanie.

--version
Wypisuje numer wersji xargs i kończy działanie programu.

Opcje --max-lines (-L, -l), --replace (-I, -i) i --max-args (-n) wzajemnie się wykluczają. Jeśli poda się
niektóre z nich w tym samym czasie, xargs zwykle użyje opcji podanej w wierszu polecenia jako ostatniej
tj. zresetuje ona wartość sprzecznej opcji (podanej wcześniej) na jej wartość domyślną. Dodatkowo xargs
wypisze ostrzeżenie na stderr. Wyjątkiem od tej reguły jest specjalna wartość
maksymalnej-liczby-argumentów równa 1 („-n1”); jest ona ignorowana po opcji --replace i jej aliasach -I
oraz -i, ponieważ nie prowadzi to do faktycznego konfliktu.

PRZYKŁADY

       find /tmp -name core -type f -print | xargs /bin/rm -f

       Wyszukuje a następnie usuwa pliki o nazwie core w katalogu /tmp i jego podkatalogach. Proszę zauważyć, że
       będzie to działać niepoprawnie jeśli którakolwiek z nazw plików zawiera znaki nowego wiersza lub spacji.

       find /tmp -name core -type f -print0 | xargs -0 /bin/rm -f

       Wyszukuje  a  następnie  usuwa  pliki o nazwie core w katalogu /tmp i jego podkatalogach. Nazwy plików są
       przetwarzane w taki sposób, że nazwy plików lub katalogów zawierające znaki spacji lub nowego wiersza  są
       poprawnie obsługiwane.

       find /tmp -depth -name core -type f -delete

       Wyszukuje  a  następnie  usuwa pliki o nazwie core w katalogu /tmp i jego podkatalogach. Robi to jednak w
       sposób bardziej efektywny niż w poprzednim przykładzie  (ponieważ  nie  używa  fork(2)  i  exec(2),  żeby
       uruchomić rm i nie potrzebuje dodatkowego procesu xargs).

       cut -d: -f1 < /etc/passwd | sort | xargs echo

       Tworzy zwięzłą listę wszystkich użytkowników systemu.

STATUS ZAKOŃCZENIA

       xargs zwraca następujące statusy zakończenia:

              0      jeśli się powiedzie

              123    jeśli dowolne z wywołanych poleceń zakończy się ze statusem 1-125

              124    jeśli polecenie zakończyło się ze statusem 255

              125    lub polecenie zostało zabite sygnałem

              126    jeśli polecenie nie może być uruchomione

              127    jeśli nie znaleziono polecenia

              1      jeśli wystąpił jakiś inny błąd.

       Kody  zakończenia  większe  od  128 są używane przez powłokę do wskazania, że program został zabity przez
       sygnał.

ZGODNOŚĆ ZE STANDARDAMI

       Według stanu na wersję 4.2.9 programu GNU xargs, domyślnie xargs nie  używa  logicznego  znacznika  końca
       pliku. Standard POSIX (IEEE Std 1003.1, edycja 2004) na to pozwala.

       Opcje  -l  i  -i  pojawiają  się w wersji standardu POSIX z roku 1997, ale brak ich w wersji z roku 2004.
       Dlatego powinno się używać zamiast nich opcji - odpowiednio - -L i -I.

       Opcja -o jest rozszerzeniem standardu POSIX, mającą na celu lepszą kompatybilność z BSD.

       Standard POSIX pozwala implementacjom na stosowanie limitu rozmiaru argumentów funkcji  exec.  Limit  ten
       może  wynosić tylko 4096 bajtów, włączając w to rozmiar środowiska. Przenośne skrypty nie mogą polegać na
       tym, że większa  wartość  jest  obsługiwana.  Jednakże  nie  znamy  żadnej  implementacji,  w  której  to
       ograniczenie  jest  tak  małe.  Można  użyć  opcja  --show-limits,  aby  wyświetlić  ograniczenia  mające
       zastosowanie do bieżącego systemu.

USTERKI

Nie jest możliwe używanie xargs w sposób całkowicie bezpieczny, ponieważ zawsze istnieje luka czasowa
pomiędzy utworzeniem listy plików wejściowych i użyciem tej listy przez polecenia, które xargs wykonuje.
Jeśli inni użytkownicy mają dostęp do systemu, to mogą zmienić stan systemu plików podczas tej luki
czasowej, tak żeby wymusić na poleceniach uruchomianych przez xargs wykonywanie akcji na plikach, które
nie były zamierzone. Bardziej szczegółową dyskusję dotyczącą tego i podobnych problemów można znaleźć w
rozdziale „Security Considerations” dokumentacji texinfo pakietu findutils. Opcja -execdir polecenia find
często może stanowić bardziej bezpieczną alternatywę.

Podczas używania opcji -I każdy przeczytany wiersz wejściowy jest wewnętrznie buforowany. Oznacza to, że
istnieje górne ograniczenie długości wierszy wejściowych akceptowanych przez xargs z opcją -I. Aby ominąć
to ograniczenie można użyć opcji -s do zwiększenia rozmiaru bufora używanego przez xargs oraz można także
użyć dodatkowego wywołania xargs, by zapewnić, że bardzo długie wiersze się nie pojawią. Na przykład:

jakieśpolecenie | xargs -s 50000 echo | xargs -I '{}' -s 100000 rm '{}'

Powyższe pierwsze wywołanie xargs nie ma ograniczenia na długość wiersza wejściowego, ponieważ nie używa
opcji -i. Drugie wywołanie xargs ma takie ograniczenia, ale zapewniliśmy, że nigdy nie wystąpi wiersz
dłuższy niż obsługiwany. Nie jest to idealne rozwiązanie. Zamiast tego opcja -i nie powinna wymuszać
ograniczenia na długość wiersza — dlatego też ten opis pojawia się w rozdziale USTERKI. Problem nie
występuje jeśli wejście pochodzi z programu find(1), ponieważ wypisuje on tylko jedną nazwę pliku w
wierszu.

ZGŁASZANIE BŁĘDÓW

       Strona internetowa z pomocą GNU findutils: <https://www.gnu.org/software/findutils/#get-help>
       O błędach tłumaczenia programu prosimy poinformować przez <https://translationproject.org/team/pl.html>

       Wszelkie inne problemy prosimy zgłaszać za pomocą systemu śledzenia błędów GNU Savannah:
              <https://savannah.gnu.org/bugs/?group=findutils>
       Do ogólnej dyskusji na tematy związane z pakietem GNU findutils służy lista dyskusyjna bug-findutils:
              <https://lists.gnu.org/mailman/listinfo/bug-findutils>

PRAWA AUTORSKIE

       Copyright  © 1990-2022 Free Software Foundation, Inc. Licencja GPLv3+: GNU GPL w wersji 3 lub późniejszej
       <https://gnu.org/licenses/gpl.html>.
       Jest to wolne oprogramowanie: można je zmieniać i rozpowszechniać. Nie ma ŻADNEJ GWARANCJI,  w  granicach
       określonych przez prawo.

ZOBACZ TAKŻE

       find(1), kill(1), locate(1), updatedb(1), fork(2), execvp(3), locatedb(5), signal(7)

       Pełna dokumentacja: <https://www.gnu.org/software/findutils/xargs>
       albo dostępna lokalnie przez: info xargs

TŁUMACZENIE

       Autorami    polskiego    tłumaczenia    niniejszej    strony    podręcznika    są:    Łukasz    Kowalczyk
       <lukow@tempac.okwf.fuw.edu.pl>,    Robert     Luberda     <robert@debian.org>     i     Michał     Kułach
       <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze  tłumaczenie  jest  wolną  dokumentacją.  Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać
       zapoznając  się  z  GNU General Public License w wersji 3  lub  nowszej.   Nie   przyjmuje   się   ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy  w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

                                                                                                        XARGS(1)