Provided by: manpages-pl_4.21.0-2_all bug

NAZWA

       intro - wprowadzenie do poleceń użytkownika

OPIS

       Sekcja  1.  podręcznika  ekranowego  opisuje polecenia i narzędzia dostępne dla użytkowników, na przykład
       narzędzia obróbki teksów, powłoki, kompilatory, przeglądarki stron www, przeglądarki  plików  i  obrazów,
       edytory itd.

UWAGI

       Linux  jest odmianą systemu UNIX i w zasadzie wszystkie uniksowe polecenia użytkownika działają dokładnie
       tak samo pod Linuksem (oraz pod FreeBSD i na wielu innych systemach uniksopodobnych).

       Pod Linuksem są dostępne różne graficzne  środowiska  użytkownika  (GUI,  graphical  user  interface),  w
       których  można  używać myszki do wykonywania różnych operacji, co pozwala zacząć pracę bez wcześniejszego
       przebijania się przez tony dokumentacji. Jednakże tradycyjnym środowiskiem Uniksa  jest  interfejs  linii
       poleceń (CLI,  command line interface), w którym wpisuje się polecenia, aby powiedzieć komputerowi, co ma
       zrobić.  Jest  to  szybsze i ma większe możliwości, ale wymaga sprawdzenia, jakie te komendy są.  Poniżej
       przedstawiono podstawowe minimum, tak na początek.

   Logowanie
       Aby zacząć pracę, najprawdopodobniej trzeba najpierw otworzyć sesję,  wprowadzając  nazwę  użytkownika  i
       hasło.  Program  login(1)  uruchamia  powłokę  (interpreter poleceń). W przypadku środowiska graficznego,
       wyświetlony zostanie ekran z menu lub ikonkami i powłokę będzie można uruchomić kliknięciem myszy.  Patrz
       także xterm(1).

   Powłoka (shell)
       Polecenia  są  wydawane powłoce, czyli interpreterowi poleceń. Jest to zwykły program i można go zmienić.
       Każdy ma swoją ulubioną powłokę. Ta standardowa nazywa się sh. Patrz  także:  ash(1),  bash(1),  chsh(1),
       csh(1), dash(1), ksh(1), zsh(1).

       Przykładowa sesja może wyglądać tak:

           knuth login: aeb
           Password: ********
           $ date
           Tue Aug  6 23:50:44 CEST 2002
           $ cal
                August 2002
           Su Mo Tu We Th Fr Sa
                        1  2  3
            4  5  6  7  8  9 10
           11 12 13 14 15 16 17
           18 19 20 21 22 23 24
           25 26 27 28 29 30 31

           $ ls
           bin  tel
           $ ls -l
           total 2
           drwxrwxr-x   2 aeb       1024 Aug  6 23:51 bin
           -rw-rw-r--   1 aeb         37 Aug  6 23:52 tel
           $ cat tel
           maja    0501-1136285
           peter   0136-7399214
           $ cp tel tel2
           $ ls -l
           total 3
           drwxr-xr-x   2 aeb       1024 Aug  6 23:51 bin
           -rw-r--r--   1 aeb         37 Aug  6 23:52 tel
           -rw-r--r--   1 aeb         37 Aug  6 23:53 tel2
           $ mv tel tel1
           $ ls -l
           total 3
           drwxr-xr-x   2 aeb       1024 Aug  6 23:51 bin
           -rw-r--r--   1 aeb         37 Aug  6 23:52 tel1
           -rw-r--r--   1 aeb         37 Aug  6 23:53 tel2
           $ diff tel1 tel2
           $ rm tel1
           $ grep maja tel2
           maja    0501-1136285
           $

       Użycie kombinacji klawiszy Control-D zakończyło sesję.

       The  $  here  was  the  command  prompt—it is the shell's way of indicating that it is ready for the next
       command.  The prompt can be customized in lots of ways,  and  one  might  include  stuff  like  username,
       machine  name,  current directory, time, and so on.  An assignment PS1="What next, master? " would change
       the prompt as indicated.

       Widzieliśmy, że istnieją polecenia date (wyświetla datę i czas) oraz cal (pokazuje kalendarz).

       The command ls lists the contents of the current directory—it tells you what files you have.  With  a  -l
       option  it  gives  a  long  listing,  that  includes  the  owner  and  size and date of the file, and the
       permissions people have for reading and/or changing the file.  For example, the file  "tel"  here  is  37
       bytes  long,  owned  by  aeb  and  the  owner  can read and write it, others can only read it.  Owner and
       permissions can be changed by the commands chown and chmod.

       Polecenie cat wyświetla zawartość pliku. (Nazwa pochodzi od "concatenate and print" ("scal i  wydrukuj"):
       wszystkie  pliki  podane  jako  parametry  są łączone a następnie wysyłane na "standardowe wyjście" (zob.
       stdout(3)), w tym przypadku ekran terminalu).

       Polecenie cp (od "copy" — ang. kopiuj) kopiuje plik.

       Polecenie mv (od "move" — ang. "przenieś") tylko zmieni mu nazwę.

       Polecenie diff wyświetla różnice między dwoma plikami. Tutaj nie było żadnego wyjścia, ponieważ nie  było
       różnic.

       Polecenie rm (od "remove" — ang. "usuń") usuwa plik i — bądź ostrożny! — plik nieodwołalnie znika. Nie ma
       kosza ani nic w tym rodzaju. Usunięcie oznacza utracenie pliku.

       Polecenie  grep (od "g/re/p") szuka wystąpień podanego łańcucha znaków w jednym lub więcej plikach. Tutaj
       znalazło numer telefonu Mai.

   Ścieżki i katalog bieżący
       Pliki znajdują się w rozległym drzewie, hierarchii plików. Każda ma nazwę ścieżki,  opisującą  ścieżkę  z
       korzenia  drzewa  (który  jest  nazywany  /)  do  pliku.  Na  przykład  taką  pełną  ścieżką  mogłoby być
       /home/aeb/tel. Ponieważ podawanie pełnych ścieżek za każdym razem  nie  byłoby  zbyt  wygodne,  więc  dla
       plików  znajdujących  się  w  bieżącym  katalogu  można podać tylko ostatni komponent ścieżki. To dlatego
       /home/eb/tel można skrócić do tel, jeżeli bieżącym katalogiem jest /home/aeb.

       Polecenie pwd wyświetla nazwę bieżącego katalogu.

       Polecenie cd zmienia bieżący katalog.

       Try alternatively cd and pwd commands and explore cd usage: "cd", "cd .", "cd ..", "cd /", and "cd ~".

   Katalogi
       Polecenie mkdir tworzy nowy katalog.

       Polecenie rmdir usuwa katalog, jeżeli jest pusty, lub zgłasza błąd w przeciwnym wypadku.

       Polecenie find (z raczej rozbudowaną składnią) wyszuka pliki o danej nazwie  lub  innej  właściwości.  Na
       przykład  "find . -name tel" znalazłoby wszystkie pliki tel, zaczynając wyszukiwanie od obecnego katalogu
       (który jest nazywany .). A "find / -name tel" zrobiłoby to samo, ale zaczęłoby wyszukiwanie  od  korzenia
       drzewa. Ponieważ przeszukiwanie wielogigabajtowego dysku może zająć sporo czasu, czasami lepszym pomysłem
       może być użycie polecenia locate(1).

   Dyski i systemy plików
       Polecenie  mount  dołącza  system  plików  znaleziony  na  jakimś dysku (lub dyskietce, CDROM-ie itp.) do
       hierarchii systemu plików. A umount z powrotem  go  odłącza.  Polecenie  df  mówi,  ile  wolnego  miejsca
       pozostało na dysku.

   Procesy
       W systemach uniksowych może jednocześnie działać wiele procesów, zarówno uruchomionych przez użytkownika,
       jak i systemowych. Procesy uruchamiane z konsoli są procesami pierwszoplanowymi, a pozostałe są procesami
       działającymi  w  tle.   Polecenie ps pokazuje, jakie procesy są aktywne i jakie numery zostały przypisane
       tym  procesom.  Polecenie  kill  pozwala  na  pozbycie  się  procesów.  Bez  żadnej  opcji  wysyła  tylko
       przyjacielskie żądanie: proszę się zakończyć. A "kill -9", po którym następuje numer procesu, natychmiast
       zabije proces. Procesy pierwszoplanowe mogą często zostać zabite przez naciśnięcie Control-C.

   Wyszukiwanie informacji
       Istnieją  tysiące  poleceń,  każde mające wiele opcji. Tradycyjnie polecenia są udokumentowane w stronach
       podręcznika ekranowego (takich, jak  ta),  tak  więc  polecenie  "man  kill"  dokumentuje  sposób  użycia
       polecenia  "kill"  (a  "man  man" wyświetla dokumentację programu "man").  Program man wyświetla tekst za
       pomocą pagera, którym zazwyczaj jest less.  Naciśnij  klawisz  spacji,  aby  wyświetlić  kolejną  stronę,
       naciśnij q, aby zakończyć.

       Wszelka dokumentacja zwyczajowo odwołuje się do stron podręcznika ekranowego przez podanie nazwy i numeru
       sekcji,  jak na przykład man(1). Strony podręcznika są zwięzłe i pozwalają na szybkie wyszukanie jakiegoś
       zapomnianego szczegółu. Dla nowych użytkowników  użyteczny  jest  tekst  wprowadzenia  z  większą  liczbą
       przykładów i wyjaśnień.

       Z  wieloma programami GNU/FSF są dostarczane pliki info.  Polecenie "info info" wyświetli wprowadzenie na
       temat użycia programu info.

       Specjalne   tematy   są   często   omawiane   w   dokumentach   HOWTO.   Sprawdź    zawartość    katalogu
       /usr/share/doc/howto/pl  lub /usr/share/doc/howto/en i użyj przeglądarki www, jeżeli znajdziesz tam pliki
       HTML.

ZOBACZ TAKŻE

       ash(1), bash(1), chsh(1),  csh(1),  dash(1),  ksh(1),  locate(1),  login(1),  man(1),  xterm(1),  zsh(1),
       wait(2), stdout(3), man-pages(7), standards(7)

TŁUMACZENIE

       Autorami  polskiego  tłumaczenia  niniejszej  strony  podręcznika  są: Adam Byrtek <alpha@irc.pl>, Robert
       Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając   się   z   GNU General Public License w wersji 3   lub  nowszej.  Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej  manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

Linux man-pages 6.03                            5 lutego 2023 r.                                        intro(1)