Provided by: manpages-pl_4.13-4_all bug

NAZWA

       intro - wprowadzenie do poleceń użytkownika

OPIS

       Sekcja  1.  podręcznika  ekranowego  opisuje polecenia i narzędzia dostępne dla użytkowników, na przykład
       narzędzia obróbki teksów, powłoki, kompilatory, przeglądarki stron www, przeglądarki  plików  i  obrazów,
       edytory itd.

UWAGI

       Linux  jest odmianą systemu UNIX i w zasadzie wszystkie uniksowe polecenia użytkownika działają dokładnie
       tak samo pod Linuksem (oraz pod FreeBSD i na wielu innych systemach uniksopodobnych).

       Pod Linuksem są dostępne różne graficzne  środowiska  użytkownika  (GUI,  graphical  user  interface),  w
       których  można  używać myszki do wykonywania różnych operacji, co pozwala zacząć pracę bez wcześniejszego
       przebijania się przez tony dokumentacji. Jednakże tradycyjnym środowiskiem Uniksa  jest  interfejs  linii
       poleceń (CLI,  command line interface), w którym wpisuje się polecenia, aby powiedzieć komputerowi, co ma
       zrobić.  Jest  to  szybsze i ma większe możliwości, ale wymaga sprawdzenia, jakie te komendy są.  Poniżej
       przedstawiono podstawowe minimum, tak na początek.

   Logowanie
       Aby zacząć pracę, najprawdopodobniej trzeba najpierw otworzyć sesję,  wprowadzając  nazwę  użytkownika  i
       hasło.  Program  login(1)  uruchamia  powłokę  (interpreter poleceń). W przypadku środowiska graficznego,
       wyświetlony zostanie ekran z menu lub ikonkami i powłokę będzie można uruchomić kliknięciem myszy.  Patrz
       także xterm(1).

   Powłoka (shell)
       Polecenia  są  wydawane powłoce, czyli interpreterowi poleceń. Jest to zwykły program i można go zmienić.
       Każdy ma swoją ulubioną powłokę. Ta standardowa nazywa się sh. Patrz  także:  ash(1),  bash(1),  chsh(1),
       csh(1), dash(1), ksh(1), zsh(1).

       Przykładowa sesja może wyglądać tak:

           knuth login: aeb
           Password: ********
           $ date
           Tue Aug  6 23:50:44 CEST 2002
           $ cal
                August 2002
           Su Mo Tu We Th Fr Sa
                        1  2  3
            4  5  6  7  8  9 10
           11 12 13 14 15 16 17
           18 19 20 21 22 23 24
           25 26 27 28 29 30 31

           $ ls
           bin  tel
           $ ls -l
           total 2
           drwxrwxr-x   2 aeb       1024 Aug  6 23:51 bin
           -rw-rw-r--   1 aeb         37 Aug  6 23:52 tel
           $ cat tel
           maja    0501-1136285
           peter   0136-7399214
           $ cp tel tel2
           $ ls -l
           total 3
           drwxr-xr-x   2 aeb       1024 Aug  6 23:51 bin
           -rw-r--r--   1 aeb         37 Aug  6 23:52 tel
           -rw-r--r--   1 aeb         37 Aug  6 23:53 tel2
           $ mv tel tel1
           $ ls -l
           total 3
           drwxr-xr-x   2 aeb       1024 Aug  6 23:51 bin
           -rw-r--r--   1 aeb         37 Aug  6 23:52 tel1
           -rw-r--r--   1 aeb         37 Aug  6 23:53 tel2
           $ diff tel1 tel2
           $ rm tel1
           $ grep maja tel2
           maja    0501-1136285
           $

       Użycie kombinacji klawiszy Control-D zakończyło sesję.

       .  Znak  $  był  znakiem  zachęty — jest to sposób oznajmiania przez powłokę, że jest gotowa na przyjęcie
       kolejnego polecenia. Znak zachęty może być skonfigurowany na wiele sposobów, można w nim  umieścić  takie
       rzeczy,  jak  nazwa  użytkownika, nazwa komputera, bieżący katalog, czas, itd. Przypisanie PS1="Co dalej,
       mistrzu? " zmieni znak zachęty na właśnie taki, jak podano.

       Widzieliśmy, że istnieją polecenia date (wyświetla datę i czas) oraz cal (pokazuje kalendarz).

       Polecenie ls listuje zawartość bieżącego katalogu — mówi, jakie  pliki znajdują się w katalogu.  Z  opcją
       -l  wyświetla  długą  listę, która zawiera właściciela, rozmiar i datę pliku oraz uprawnienia do czytania
       i/lub zmieniania pliku. Na przykład plik "tel" ma 37 bajtów, jego właścicielem jest aeb i właściciel może
       czytać z pliku i do niego zapisywać, inni mogą tylko czytać.  Właściciela  i  uprawnienia  można  zmienić
       poleceniami chown i chmod.

       Polecenie  cat wyświetla zawartość pliku. (Nazwa pochodzi od "concatenate and print" ("scal i wydrukuj"):
       wszystkie pliki podane jako parametry są łączone a następnie  wysyłane  na  "standardowe  wyjście"  (zob.
       stdout(3)), w tym przypadku ekran terminalu).

       Polecenie cp (od "copy" — ang. kopiuj) kopiuje plik.

       Polecenie mv (od "move" — ang. "przenieś") tylko zmieni mu nazwę.

       Polecenie  diff wyświetla różnice między dwoma plikami. Tutaj nie było żadnego wyjścia, ponieważ nie było
       różnic.

       Polecenie rm (od "remove" — ang. "usuń") usuwa plik i — bądź ostrożny! — plik nieodwołalnie znika. Nie ma
       kosza ani nic w tym rodzaju. Usunięcie oznacza utracenie pliku.

       Polecenie grep (od "g/re/p") szuka wystąpień podanego łańcucha znaków w jednym lub więcej plikach.  Tutaj
       znalazło numer telefonu Mai.

   Ścieżki i katalog bieżący
       Pliki  znajdują  się  w rozległym drzewie, hierarchii plików. Każda ma nazwę ścieżki, opisującą ścieżkę z
       korzenia drzewa  (który  jest  nazywany  /)  do  pliku.  Na  przykład  taką  pełną  ścieżką  mogłoby  być
       /home/aeb/tel.  Ponieważ  podawanie  pełnych  ścieżek  za  każdym razem nie byłoby zbyt wygodne, więc dla
       plików znajdujących się w bieżącym katalogu można podać  tylko  ostatni  komponent  ścieżki.  To  dlatego
       /home/eb/tel można skrócić do tel, jeżeli bieżącym katalogiem jest /home/aeb.

       Polecenie pwd wyświetla nazwę bieżącego katalogu.

       Polecenie cd zmienia bieżący katalog.

       Porównaj polecenia cd i pwd i poznaj zastosowania cd: "cd", "cd .", "cd ..", "cd /" i "cd ~".

   Katalogi
       Polecenie mkdir tworzy nowy katalog.

       Polecenie rmdir usuwa katalog, jeżeli jest pusty, lub zgłasza błąd w przeciwnym wypadku.

       Polecenie  find  (z  raczej  rozbudowaną składnią) wyszuka pliki o danej nazwie lub innej właściwości. Na
       przykład "find . -name tel" znalazłoby wszystkie pliki tel, zaczynając wyszukiwanie od obecnego  katalogu
       (który  jest  nazywany .). A "find / -name tel" zrobiłoby to samo, ale zaczęłoby wyszukiwanie od korzenia
       drzewa. Ponieważ przeszukiwanie wielogigabajtowego dysku może zająć sporo czasu, czasami lepszym pomysłem
       może być użycie polecenia locate(1).

   Dyski i systemy plików
       Polecenie mount dołącza system plików znaleziony na  jakimś  dysku  (lub  dyskietce,  CDROM-ie  itp.)  do
       hierarchii  systemu  plików.  A  umount  z  powrotem  go  odłącza. Polecenie df mówi, ile wolnego miejsca
       pozostało na dysku.

   Procesy
       W systemach uniksowych może jednocześnie działać wiele procesów, zarówno uruchomionych przez użytkownika,
       jak i systemowych. Procesy uruchamiane z konsoli są procesami pierwszoplanowymi, a pozostałe są procesami
       działającymi w tle.  Polecenie ps pokazuje, jakie procesy są aktywne i jakie  numery  zostały  przypisane
       tym  procesom.  Polecenie  kill  pozwala  na  pozbycie  się  procesów.  Bez  żadnej  opcji  wysyła  tylko
       przyjacielskie żądanie: proszę się zakończyć. A "kill -9", po którym następuje numer procesu, natychmiast
       zabije proces. Procesy pierwszoplanowe mogą często zostać zabite przez naciśnięcie Control-C.

   Wyszukiwanie informacji
       Istnieją tysiące poleceń, każde mające wiele opcji. Tradycyjnie polecenia są  udokumentowane  w  stronach
       podręcznika  ekranowego  (takich,  jak  ta),  tak  więc  polecenie  "man  kill" dokumentuje sposób użycia
       polecenia "kill" (a "man man" wyświetla dokumentację programu "man").  Program  man  wyświetla  tekst  za
       pomocą  pagera,  którym  zazwyczaj  jest  less.   Naciśnij klawisz spacji, aby wyświetlić kolejną stronę,
       naciśnij q, aby zakończyć.

       Wszelka dokumentacja zwyczajowo odwołuje się do stron podręcznika ekranowego przez podanie nazwy i numeru
       sekcji, jak na przykład man(1). Strony podręcznika są zwięzłe i pozwalają na szybkie wyszukanie  jakiegoś
       zapomnianego  szczegółu.  Dla  nowych  użytkowników  użyteczny  jest  tekst wprowadzenia z większą liczbą
       przykładów i wyjaśnień.

       Z wieloma programami GNU/FSF są dostarczane pliki info.  Polecenie "info info" wyświetli wprowadzenie  na
       temat użycia programu info.

       Specjalne    tematy    są   często   omawiane   w   dokumentach   HOWTO.   Sprawdź   zawartość   katalogu
       /usr/share/doc/howto/pl lub /usr/share/doc/howto/en i użyj przeglądarki www, jeżeli znajdziesz tam  pliki
       HTML.

ZOBACZ TAKŻE

       ash(1),  bash(1),  chsh(1),  csh(1),  dash(1),  ksh(1),  locate(1),  login(1),  man(1), xterm(1), zsh(1),
       wait(2), stdout(3), man-pages(7), standards(7)

O STRONIE

       Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 5.10 projektu Linux man-pages. Opis  projektu,  informacje
       dotyczące   zgłaszania   błędów   oraz   najnowszą   wersję   oryginału   można   znaleźć   pod   adresem
       https://www.kernel.org/doc/man-pages/.

T◈UMACZENIE

       Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony  podręcznika  są:  Adam  Byrtek  <alpha@irc.pl>,  Robert
       Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze  tłumaczenie  jest  wolną  dokumentacją.  Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać
       zapoznając  się  z  GNU General Public License w wersji 3  lub  nowszej.   Nie   przyjmuje   się   ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy  w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

Linux                                          13 sierpnia 2020 r.                                      INTRO(1)