İSİM

       mount - dosya sistemi bağlar

KULLANIM

       mount [-h|-V]
       mount [-l] [-t ds-türü]
       mount -a [-fFnrsvw] [-t ds-türü] [-O seçenek-listesi]
       mount [-fFnrsvw] [-o seçenekler] {aygıt|bağlama-noktası}
       mount [-fFnrsvw] [-t ds-türü] [-o seçenekler] aygıt bağlama-noktası
       mount {--bind|--rbind|--move} eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası
       mount --make-[shared |slave |private |unbindable |rshared |rslave |rprivate |runbindable] bağlama-noktası

AÇIKLAMA

       Bir  Unix  sisteminde  erişilebilen  bütün  dosyalar,  / dizinini kök kabul eden büyük bir ağaca benzeyen
       hiyerarşik bir yapı içerisinde düzenlenir. Bu dosyalar,  çeşitli  aygıtlara  yayılabilir.  mount  komutu,
       çeşitli  aygıtlarda  bulunan dosya sistemlerini, bu ağaç yapısına ekler. Bunun tam karşıtı olan umount(8)
       ise eklenmiş dosya sistemini bu yapıdan ayırır. Dosya sistemi, verilerin aygıtta nasıl depolandığını veya
       ağ veya diğer  hizmetler  tarafından  sanal  olarak  nasıl  sağlanacağını  denetim  altında  tutmak  için
       kullanılır.

       mount komutunun standart kullanımı:

           mount -t tür aygıt dizin

       Bu  komut, çekirdeğe, aygıt üzerinde bulunan, tür türündeki dosya sistemini dizine bağlamasını söyler. -t
       tür seçeneğini belirtmek isteğe bağlıdır. mount komutu genelde dosya sistemi türünü  kendi  saptayabilir.
       Bir  dosya  sistemini  bağlayabilmek için normalde root yetkileri gerekir. Bu konuda ayrıntılı bilgi için
       bkz: Dosya sistemlerini bağlayan root olmayabilir. Şayet varsa,  dizindeki  içerik,  sahiplik  ve  kipler
       görünmez  olur.  Dosya sistemi bu dizine bağlı olduğu sürece bu eski içeriğe ulaşmak mümkün olmaz. dizin,
       bağlanan aygıttaki dosya sisteminin kökünü içerir ve dizin artık bir  bağlama-noktası  olur.  mount  bazı
       kullanımlarda  sıradan  bir dizin değil bir bağlama noktası bekler. bağlama-noktası belirten seçeneklerde
       buna dikkat edilmelidir.

       Örneğin, yalnızca aygıt veya dizin belirtilirse:

           mount /dizin

       mount /etc/fstab dosyasında bir bağlama noktası arar (ve bulamazsa bir aygıt arar).  Belirtilen  girdinin
       yorumlanmasındaki  belirsizliklerden  kaçınmak  için  --target  veya --source seçenekleri kullanılabilir.
       Örnek:

           mount --target /hedef-dizin

       Aynı dosya sistemi birden fazla kez bağlanabilir ve bazı durumlarda (örneğin, ağ dosya  sistemleri)  aynı
       dosya  sistemi  aynı bağlama noktasına birden çok kez bağlanabilir. mount komutu, bu davranışı denetlemek
       için herhangi bir ilke uygulamaz. Tüm davranışlar genellikle dosya sistemi sürücüsüne özeldir ve çekirdek
       tarafından denetlenir. Bunun istisnası --all seçeneği olup böyle  bir  durumda  zaten  bağlı  olan  dosya
       sistemleri yok sayılır (daha fazla ayrıntı için aşağıdaki --all seçeneğine bakılabilir).

   Bağlı dosya sistemlerinin listelenmesi
       mount  komutu  hiçbir  seçenek  ve  girdi  belirtmeden kullanıldığında bağlı dosya sistemlerinin tamamını
       listeler. Listeleme kipi yalnızca geriye uyumluluk için vardır.

       Daha sağlam ve özelleştirilebilir çıktılar için özellikle betiklerde findmnt(8) kullanılabilir.  Bağlantı
       noktası adında bulunan denetim karakterlerinin ’?’ ile değiştirildiği unutulmamalıdır.

       Aşağıdaki komut ds-türü türündeki dosya sistemlerinden bağlı olanların tamamını listeler:

           mount [-l] [-t ds-türü]

       -l seçeneği ile etiketler de listeye eklenebilir. Bu konu aşağıda bölümde daha ayrıntılı açıklanmıştır.

   Aygıt ve dosya sisteminin belirtilmesi
       Çoğu aygıt, /dev/sda1 gibi bir blok aygıtının dosya adıyla belirtilir, ancak başka olasılıklar da vardır.
       Örneğin, bir NFS aygıtının bağlanması durumunda, aygıt example.org:/dizin gibi görünebilir.

       Disk  bölümlerinin  aygıt adları kararsızdır; donanımın yeniden yapılandırılması ve bir aygıtın eklenmesi
       veya çıkarılması, adlarda değişikliklere neden olabilir. UUID veya LABEL gibi dosya  sistemi  veya  bölüm
       belirteçlerinin  kullanılmasının  şiddetle  tavsiye  edilme  nedeni  budur.  Şu  anda  desteklenen  bölüm
       belirteçleri (etiketler):

       LABEL=etiket
           İnsancıl dosya sistemi belirteci. Bkz: -L seçeneği.

       UUID=uuid
           Evrensel olarak eşsiz dosya sistemi kimliği. uuid  tire  imleri  ile  ayrılmış  onaltılık  sayılardan
           oluşur. Bkz: -U seçeneği.

           Bilgi:
               mount,   uuid   değerini   dizge  olarak  kullanır.  Komut  satırında  veya  fstab(5)  dosyasında
               belirtilenler de dizge olarak kullanır ve dahili olarak ikil  gösterime  dönüştürülmez.  uuid’nin
               içerdiği onaltılık rakamlardaki harfler küçük harf olmalıdır.

       PARTLABEL=etiket
           İnsancıl  disk  bölümü etiketi. Bu etiket dosya sistemi ile ilgili değildir, bu bakımdan mkfs(8) veya
           mkswap(8) tarafından değiştirilmez. Bu etiketler, örneğin GPT (GUID Partition Tables- Küresel  olarak
           eşsiz kimlikli disk bölümü tabloları) için desteklenmektedir.

       PARTUUID=uuid
           Evrensel  olarak  eşsiz disk bölümü kimliği. Bu kimlik dosya sistemi ile ilgili değildir, bu bakımdan
           mkfs(8) veya mkswap(8) tarafından değiştirilmez. Bu kimlikler, örneğin GPT  (GUID  Partition  Tables-
           Küresel olarak eşsiz kimlikli disk bölümü tabloları) için desteklenmektedir.

       ID=kimlik
           udevd  tarafından  oluşturulan  donanımsal  blok  aygıtı  kimliği. Bu kimlik genellikle WWN’ye (eşsiz
           depolama kimliğine) dayanır ve donanım üreticisine özgü bir kimliktir. Sisteminizde  kullanılabilecek
           kimlikler  için  ls  /dev/disk/by-id  veya  varsa daha iyisi systemd-mount --list komutunun çıktısına
           bakılabilir. Gereken  kesinliği  sağlamadığından,  udev(7)’e,  udev  kurallarına  ve  donanıma  bağlı
           olduğundan, bu kimlik türü genel kullanım için önerilmez.

       lsblk  --fs  komutunun  çıktısında  FSTYPE, LABEL, UUID gibi başlıklar altında mevcut blok aygıtlarındaki
       dosya sistemleri liste halinde görülebilir. blkid -p aygıt komutu,  belirtilen  aygıttaki  dosya  sistemi
       hakkında ayrıntılı bilgi sağlar.

       Özellikle  aygıtı  taşır,  paylaşır veya kopyalarsanız, UUID ve LABEL’lerin gerçekten benzersiz olduğunun
       garantisi olmadığı unutulmamalıdır. UUID’lerin gerçekten benzersiz  olduğunu  doğrulamak  için  lsblk  -o
       +UUID,PARTUUID komutu kullanılabilir.

       Önerilen  yöntem,  /etc/fstab  dosyasında  /dev/disk/by-{label,uuid,id,partuuid,partlabel}  udev sembolik
       bağları  yerine  etiketleri  (örn,  UUID=uuid)  kullanmaktır.  Etiketler   daha   okunaklı,   sağlam   ve
       taşınabilirdir.  mount  dahili olarak udev(7) sembolik bağlarını kullanır, bu nedenle /etc/fstab içindeki
       sembolik bağların etiketlere göre hiçbir üstünlüğü yoktur. Daha fazla ayrıntı için bkz: libblkid(3).

       proc(5) dosya sistemi özel bir aygıtla ilişkili değildir ve sisteme bağlarken, bir aygıt belirtimi yerine
       isteğe bağlı bir anahtar sözcük (örneğin, proc) kullanılabilir. (Herhangi bir başka seçim daha az  şanslı
       değildir:  mount’tan  alınan  ’none  zaten  bağlı’ - veya ’hiçbiri zaten bağlı değil’ - hata iletisi kafa
       karıştırıcı olabilir.)

   /etc/fstab, /etc/mtab ve /proc/mounts dosyaları
       /etc/fstab dosyası (bkz. fstab(5)), hangi  seçenekleri  kullanarak  hangi  aygıtların  genellikle  nereye
       bağlanacağını  açıklayan  satırlar  içerebilir.  fstab(5)  dosyasının  öntanımlı konumu --fstab yol komut
       satırı seçeneğiyle geçersiz kılınabilir (aşağıda daha fazla ayrıntı bulunabilir).

           mount -a [-t ds-türü] [-O seçenek-listesi]

       komut satırı, (genellikle bir başlatma betiğinde  verilir),  fstab  dosyasında  belirtilen  (uygun  türde
       ve/veya  uygun  seçenekleri olan veya olmayan) tüm dosya sistemlerinin noauto anahtar sözcüğünü içerenler
       hariç, belirtildiği gibi bağlanmasını sağlar. -F seçeneğinin eklenmesi,  birden  fazla  dosya  sisteminin
       aynı anda bağlanması için mount çatalı oluşturacaktır.

       fstab  veya  mtab’da belirtilen bir dosya sistemi bağlanırken, komut satırında sadece aygıtın veya sadece
       bağlama dizininin belirtilmesi yeterlidir.

       mount ve umount(8), geleneksel olarak /etc/mtab dosyasında  sisteme  bağlanmış  dosya  sistemlerinin  bir
       listesini  tutar.  Klasik  /etc/mtab  desteği,  derleme  sırasında  öntanımlı  olarak  tamamen devre dışı
       bırakılmıştır, çünkü mevcut Linux sistemlerinde /etc/mtab dosyasını /proc/mounts dosyasına  sembolik  bağ
       yapmak  daha iyidir. Kullanıcı alanında tutulan normal mtab dosyası, isim alanları, kapsayıcılar ve diğer
       gelişmiş Linux özellikleriyle güvenilir bir şekilde çalışamaz. Klasik mtab desteği etkinse, dosyanın yanı
       sıra sembolik bağı da kullanmak mümkündür.

       mount komutu girdisiz çalıştırıldığında bağlı dosya sistemlerini listeler.

       /etc/fstab  dosyasındaki  "bağlama  seçenekleri"ni  geçersiz  kılmak  için  -o  "komut  satırı  seçeneği"
       kullanılmalıdır:

           mount aygıt|dizin -o seçenekler

       Böylece.  komut  satırındaki  bağlama  seçenekleri, /etc/fstab dosyasındaki bağlama seçenekleri listesine
       eklenir. Bu öntanımlı davranış --options-mode komut satırı seçeneği kullanılarak değiştirilebilir.  Genel
       davranış, çelişkili seçenekler olduğunda belirtilen son seçeneğin etkili olmasıdır.

       mount  komutuna  aygıt  (veya LABEL, UUID, ID, PARTUUID, PARTLABEL etiketlerinden biri) ve bağlama dizini
       birlikte girdi olarak belirtilmişse  /etc/fstab  dosyası  okunmaz.  Örnekte,  foo  aygıtı  /dizin  altına
       bağlanmaktadır:

           mount /dev/foo /dizin

       Bu  öntanımlı davranış, yapılandırmanın daima fstabdan okunması için --options-mode komut satırı seçeneği
       kullanılarak değiştirilebilir. Root olmayan kullanıcılar için  mount  her  zaman  fstab  yapılandırmasını
       okur.

   Dosya sistemlerini bağlayan root olmayabilir
       Normalde, dosya sistemlerini yalnızca root kullanıcısı bağlayabilir. Ancak, dosya sisteminin fstab satırı
       user seçeneğini içeriyorsa, o dosya sistemini herkes bağlayabilir. Örneğin,

           /dev/cdrom /media iso9660 ro,user,noauto,unhide

       fstab satırı ile her kullanıcı sürücüye yerleştirilmiş bir CDROM’un üzerindeki iso9660 dosya sistemini

           mount /media

       komutuyla  bağlayabilir. mount’un root olmayan kullanıcılar hakkında çok katı olduğunu ve komut satırında
       belirtilen tüm yolların fstab ayrıştırılmadan veya bir yardımcı araç  çalıştırılmadan  önce  doğrulandığı
       unutulmamalıdır.  Dosya  sistemini  belirtmek  için  geçerli  bir  bağlama  dizini  kullanılması şiddetle
       önerilir, aksi takdirde bağlama başarısız olabilir.  Örneğin,  komut  satırında  NFS  veya  CIFS  kaynağı
       kullanmak kötü bir fikirdir.

       util-linux  2.35’ten beri, libmount’un iç güvenlik kurallarına göre kullanıcı izinleri yetersiz olduğunda
       mount hata verip çıkmaz. Bunun yerine,  suid  izinlerini  düşürür  ve  çalışmasını  normal  root  olmayan
       kullanıcı  olarak sürdürür. Bu davranış, root izinlerinin gerekli olmadığı kullanım durumlarını destekler
       (örneğin, fuse(8) dosya sistemleri, kullanıcı isim alanları, vb.).

       Daha fazla ayrıntı için bkz. fstab(5). Bağlı bir dosya sistemini yalnızca bağlayan kullanıcı  ayırabilir.
       Bütün  kullanıcıların  bağlantıyı ayırabilmesi isteniyorsa, fstab satırında user yerine users seçeneğinin
       kullanılması gerekir. owner (sahibi) seçeneği, user  seçeneğine  benzemekle  birlikte  kullanıcının  özel
       dosyanın  sahibi  olmasını  gerektirir.  Örneğin,  bir  oturum  açma betiği, konsol kullanıcısını /dev/fd
       aygıtının sahibi yapıyorsa bu yararlı olabilir. group seçeneği, kullanıcının özel  dosya  grubunun  üyesi
       olması gerekliliği dışında user seçeneğinin benzeridir.

   Başka bir yere tekrar bağlamak
       Dosya hiyerarşisinin bir bölümü şuna benzer bir komutla başka bir yere tekrar bağlanabilir:

           mount --bind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

       Bunu fstab(5) dosyasında da şöyle bir girdi ile yapmak mümkündür:

           /eski-bağlama-noktası /yeni-bağlama-noktası none bind

       Bu işlemle aynı içerik iki yerden erişilebilir olur.

       bind  seçeneğiyle  çekirdek VFS’sinde herhangi bir ikinci sınıf veya özel düğüm oluşturulmadığını anlamak
       önemlidir. Bu, bir dosya  sistemini  eklemenin  diğer  bir  yoludur.  Dosya  sisteminin  başka  bir  yere
       bağlandığına  dair  hiçbir  yerde saklanan bir bilgi yoktur. eski-bağlama-noktası ve yeni-bağlama-noktası
       bağımsızdır ve eski-bağlama-noktası yenisini etkilemeden ayrılabilir.

       Ayrıca, bu seçenekle tek bir dosya (tek bir dosyanın üzerine) yeniden bağlanabilir. Bir  dosya  sistemini
       başka  bir  yere  tekrar  bağlamak  suretiyle, sıradan bir dizinden bir bağlantı noktası oluşturulabilir.
       Örneğin,

           mount --bind foo foo

       komutu yalnızca dosya sisteminin kendisini bağlar, onun  altında  bağlı  olanları  değil.  Altında  bağlı
       olanlarla  birlikte  (ardışık  olarak;  recursive  bind)  dosya  sisteminin  bütünü  başka bir yere şöyle
       bağlanabilir:

           mount --rbind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

       Çekirdek tarafından sağlanan bağlama seçeneklerinden eski bağlama noktasında geçerli olanlar yeni bağlama
       noktasında korunur. Kullanıcı alanına ait bağlama seçenekleri ise (_netdev gibi) korunmaz, bunların komut
       satırından açıkça belirtilmesi gerekir.

       util-linux 2.27’den beri mount  bağlama  seçeneklerinin  --bind  ile  aktarılarak  değiştirilmesine  izin
       verilmektedir. Örnek:

           mount -o bind,ro foo foo

       Bu özellik çekirdek tarafından desteklenmez; ek bir mount(2) yeniden bağlama sistem çağrısı ile kullanıcı
       alanında gerçeklenir. Çözüm atomik değildir.

       Salt-okunur-yeniden-bağlamanın  çekirdek  tarafından  desteklenen  (klasik) yolu, "remount,bind" işlemini
       kullanmaktır. Örnek:

           mount --bind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

           mount -o remount,bind,ro eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

       Salt-okunur-yeniden-bağlama-işlemi, salt okunur bir bağlama noktası (VFS girdisi) oluşturur,  ancak  eski
       bağlama  noktasından  özgün  dosya  sistemi  süper  bloğu hala yazılabilir durumdadır, yani eski-bağlama-
       noktası yazılabilir, yeni-bağlama-noktası salt-okunur olur.

       nosuid,  nodev,  noexec,  noatime,  nodiratime,  relatime  ve  nosymfollow  VFS  girdi  seçeneklerini  de
       "remount,bind"  işlemi  ile  değiştirmek  mümkündür.  Diğer  seçenekler  (örneğin  dosya  sistemine  özgü
       seçenekler) sessizce yok  sayılır.  Bağlama  seçeneklerini  dosya  sistemini  ardışık-başka-yere-yeniden-
       bağlama (rbind) yoluyla ardışık değiştirmek (örneğin, -o rbind,ro- ile) imkansızdır.

       util-linux  2.31’den  beri,  mount  yeniden  bağlama işleminde (komut satırında -o remount belirtilmişse)
       /etc/fstab dosyasındaki bind seçeneğini yok sayar. Bu, komut satırından -o remount ile yeniden  bağlamada
       bağlama  seçeneklerini  tam  olarak  denetim altında tutmak için gereklidir. Önceki sürümlerde /etc/fstab
       dosyasındaki bind seçeneği  her  zaman  uygulanırdı  ve  /etc/fstab  dosyasındaki  bind  seçenekleri  ile
       etkileşmeden  bağlama  seçeneklerini komut satırında yeniden tanımlamak imkansızdı. Bu bağlama davranışı,
       /etc/fstab dosyasında "remount,bind" ile belirtilen durumları kapsamaz.

   Başka yere taşımak
       Bağlı bir ağaç başka bir yere (atomik olarak) şuna benzer bir komutla taşınabilir:

           mount --move eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

       Böylece, eski-bağlama-noktası altında görünen  içerik  artık  yeni-bağlama-noktası  altında  erişilebilir
       olur.  Dosyaların  fiziksel  konumlarında  değişiklik  olmaz.  eski-bağlama-noktası  ile belirtilen dizin
       geçerli bir bağlama noktası olmalıdır (herhangi bir dizin değil).

       Ayrıca, paylaşımlı bir bağlantının taşınması  da  geçersizdir  ve  desteklenmemektedir.  Geçerli  yayılım
       seçeneklerini görmek için findmnt -o TARGET,PROPAGATION komutu kullanılabilir.

   Alt ağacın paylaşılması (yayılım)
       Linux  2.6.15’ten  beri,  bir  bağlantıyı ve onun alt bağlantılarını paylaşımlı (shared), özel (private),
       köle (slave) veya kopyalanamaz  (unbindable)  olarak  işaretlemek  mümkündür.  Paylaşımlı  bağlantı,  bir
       bağlantının  yansılarını  oluşturma yeteneği sağlar. Böylece bir bağlantıda bir yansının alt bağlantıları
       ayrıldığında  bu  değişiklik  diğer  yansılara  da  yansıtılır.  Köle  bağlantı  değişiklikleri  yalnızca
       efendisinden   alır,   tersi  olmaz.  Özel  bağlantı  hiçbir  yansı,  köle,  efendi  almaz  veya  vermez.
       Kopyalanamayan  bağlantı,  başka  yere  tekrar  bağlanamaz.  Ayrıntılar,   çekirdek   kaynak   ağacındaki
       Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt dosyasında belgelenmiştir; ayrıca bkz. mount-namespaces(7).

       Desteklenen işlemler:

           mount --make-shared bağlama-noktası
           mount --make-slave bağlama-noktası
           mount --make-private bağlama-noktası
           mount --make-unbindable bağlama-noktası

       Aşağıdaki   komutlarla,  belirtilen  bağlama-noktası  altındaki  tüm  bağlamaların  türü  ardışık  olarak
       değiştirilebilir:

           mount --make-rshared bağlama-noktası
           mount --make-rslave bağlama-noktası
           mount --make-rprivate bağlama-noktası
           mount --make-runbindable bağlama-noktası

       mount bir --make-* seçeneği belirtildiğinde fstab(5) dosyasını  okumaz.  Gerekli  bilgi  komut  satırında
       belirtilmelidir.  Yayılım  seçeneklerini  (private,  slave, share, unbindable, rprivate, rslave, rshared,
       runbindable) fstab(5) dosyasında bağlama seçenekleri olarak belirtmek de mümkündür.

       Linux çekirdeğinin tek bir mount(2) sistem çağrısı ile birden çok  yayılım  seçeneğinin  değiştirilmesine
       izin   vermediği   ve   yayılım   seçeneklerinin  diğer  bağlama  seçenekleri  ve  işlemleriyle  birlikte
       kullanılamayacağı unutulmamalıdır.

       util-linux 2.23’ten beri mount komutu, bir mount(2) sistem çağrısı  ile  daha  fazla  yayılım  (topoloji)
       değişikliği  yapmak  ve  bunu üstelik, diğer bağlama işlemleriyle birlikte yapmak için de kullanılabilir.
       Yayılım seçenekleri, önceki bağlama işlemleri başarılı olduğunda ek mount(2) sistem çağrıları  ile  teker
       teker uygulanır. Bu kullanım durumunun atomik olmadığı unutulmamalıdır. Örneğin,

           mount --make-private --make-unbindable /dev/sda1 /foo

       komutu ile aşağıdaki komutlar aynı işlemi gerçekleştirir:

           mount /dev/sda1 /foo
           mount --make-private /foo
           mount --make-unbindable /foo

KOMUT SATIRI SEÇENEKLERİ

       mount  komutu,  önce  varsa  fstab(5) dosyasındaki dosya sistemi bağlama seçeneklerini, ardından varsa -o
       komut satırı seçeneğinde belirtilen bağlama seçeneklerini elde edip bunları uyguladıktan sonra son olarak
       varsa -r veya -w komut satırı seçeneğini uygular.

       mount komutu /sbin/mount.ds-türü dışsal bağlama araçlarına komut satırı seçeneklerinin tamamını aktarmaz.
       mount ile dışsal bağlama  araçları  arasındaki  arayüz  aşağıdaki  YARDIMCI  BAĞLAMA  ARAÇLARI  bölümünde
       açıklanmıştır.

       mount komutu için kullanılabilen komut satırı seçenekleri:

       -a, --all
           Komut   satırında   (varsa)  ds-türü  belirtilen  dosya  sistemlerinden,  belirtilmemişse  tüm  dosya
           sistemlerinden fstab(5) dosyasında belirtilenleri (noauto anahtar sözcüğünü içerenler hariç)  bağlar.
           Dosya  sistemleri,  fstab(5)  dosyasında  sıraya göre bağlanır. mount komutu, önceden bağlanmış dosya
           sistemlerini algılamak için dosya sistemi kaynağını, hedefini (ve klonlama veya btrfs(5)  için  dosya
           sistemi kök dizinini) karşılaştırır. Zaten bağlı olan dosya sistemlerinin çekirdekteki tablosu, mount
           --all sırasında önbelleğe alınır. Yani, fstab(5) girdisi olan tüm dosya sistemleri bağlanmış olur.

           Doğru  işlevsellik  /proc’a  (zaten  bağlı  dosya sistemlerini algılamak için) ve /sys’ye (UUID= veya
           LABEL= gibi dosya sistemi etiketlerini değerlendirmek için)  bağlıdır.  mount  --all  çalıştırılmadan
           önce  /proc  ve  /sys  dosya  sistemlerinin sisteme bağlanması veya /proc ve /sys’nin fstab(5)’ın ilk
           satırlarında tutulması şiddetle önerilir.

           --all seçeneğini yeniden bağlama işlemlerinde de kullanmak mümkündür. Bu durumda tüm süzgeçler (-t ve
           -O) zaten bağlı dosya sistemleri tablosuna uygulanır.

           Util-linux  2.35  sürümünden  itibaren,  -o  seçeneği  kullanılarak  fstab(5)  dosyasındaki   bağlama
           seçeneklerini değiştirmek mümkündür (ayrıca bkz: --options-mode).

           Bilgi:
               --all  seçeneğinin  fstab(5)  sınaması  için  kullanılması  kötü  bir uygulamadır. Önerilen çözüm
               findmnt --verify komutunun kullanılmasıdır.

       -B, --bind
           Bir alt ağacı başka bir yere yeniden bağlar (böylece alt ağacın içeriği iki  yerden  de  erişilebilir
           olur). Bu seçenek yukarıda Başka bir yere tekrar bağlamak bölümü altında ayrıntılı açıklanmıştır.

       -c, --no-canonicalize
           Dosya  yolunun  bileşenlerinde  yer alan sembolik bağların ardışık olarak izlenmesi işlemi stat(2) ve
           readlink(2) çağrıları ile yapılır ve bu  seçenekle  bu  çağrılar  yapılmaz.  mount  komutu,  sembolik
           bağların  ardışık olarak izlenmesi işlemini öntanımlı olarak tüm dosya yollarına uygular. Bu seçenek,
           zaten sembolik bağ içermeyen mutlak yollar için -f seçeneği ile birlikte kullanılabilir. Bu  seçenek,
           mount  -i  çağrısı  yapan  dışsal araçlar için tasarlanmıştır. Normal bağlama işlemleri için bu komut
           satırı seçeneğinin asla kullanılmaması önerilir.

           mount   komutunun   bu   seçeneği   /sbin/mount.ds-türü   dışsal   bağlama   araçlarına   aktarmadığı
           unutulmamalıdır.

       -F, --fork
           (-a  ile  birlikte  kullanılır.) Her bir aygıt için mount komutunun yeni bir kopyasını çalıştırır. Bu
           sayede değişik aygıtlar veya NFS sunucular aynı anda bağlanabilir. Bu yöntem hızlı olmasının yanında,
           NFS zaman aşımlarının da aynı anda kullanılmasını sağlar. Olumsuz tarafı  ise,  bağlama  işlemlerinin
           bilinmeyen bir sırada yapılacak olmasıdır. Bu nedenle, örneğin, hem /usr hem de /usr/spool sistemleri
           bağlanmak isteniyorsa, bu seçenek kullanılamaz.

       -f, --fake
           Gerçek  sistem  çağrısı  hariç  yapılması  gereken  herşeyi yapar. Tabir yerindeyse, dosya sisteminin
           bağlanmasını  taklit  eder.  mount  komutunun  ne  yapmaya  çalıştığını  izleyebilmek  açısından   -v
           seçeneğiyle  birlikte  kullanıldığında  daha  yararlıdır.  Bu  ayrıca,  -n  seçeneği ile daha önceden
           bağlanmış aygıtlara yeni girdiler eklemek için de kullanılabilir.  -f  seçeneği  /proc/mounts  içinde
           dosya  sistemi  için  kayıt olup olmadığına bakar ve kayıt zaten mevcutsa başarısız olur (bu denetim,
           sahte olmayan normal bir bağlama ile çekirdek tarafından yapılır).

       -i, --internal-only
           /sbin/mount.ds-türü dışsal bağlama aracı mevcut olsa bile çağrılmaz.

       -L, --label etiket
           etiketi belirtilen bölümü bağlar.

       -l, --show-labels
           mount çıktısına etiketleri ekler. Bunun için, mount komutunun disk  aygıtlarını  okuma  iznine  sahip
           olması  gerekir  (kullanıcı  kimliği root olmalı). Dosya sistemlerine, ext2 veya ext3 için e2label(8)
           komutunu kullanarak, XFS için xfs_admin(8), reiserfs için ise reiserfstune(8) ile  böyle  bir  etiket
           atanabilir.

       -M, --move
           Alt  ağacı  başka  bir  yere  taşır.  Bu seçenek yukarıda Başka yere taşımak bölümü altında ayrıntılı
           açıklanmıştır.

       -m, --mkdir[=kip]
           Hedef dizin (bağlama noktası) yoksa oluşturulur. "-o X-mount.mkdir[=kip]" için kısa yoldur. Öntanımlı
           kip 0755’tir. Ayrıntılı bilgi X-mount.mkdir bağlama seçeneğinde bulunabilir.

       -n, --no-mtab
           /etc/mtab dosyasına kaydedilmeden dosya sisteminin bağlanmasını sağlar. Bu  seçenek  /etc  gibi  salt
           okunur dosya sistemlerinin bağlanmasında faydalı olabilir.

       -N, --namespace isimalanı
           Bağlama  işlemi  belirtilen  bağlama  isimalanında  gerçekleştirilir.  isimalanı, ya bu isim alanında
           çalışan sürecin kimliği ya da alanı temsil eden özel dosyanın ismi olabilir.

           mount, /etc/fstab dosyasını okuduğunda, /proc/mounts dosyasına veya  /run/mount  dizinine  yazdığında
           mount(2)  çağrısı yaparak belirtilen isimalanı geçer, aksi takdirde özgün isim alanında kalmaya devam
           eder. Yani, hedef isimalanının mount(2) çağrısı için gereken kütüphaneleri veya diğer  gereksinimleri
           içermesi gerekmez.

           Daha ayrıntılı bilgi mount_namespaces(7) kılavuz sayfasında bulunabilir.

       -O, --test-opts seçenekler
           -a  seçeneğinin  geçerli  olduğu dosya sistemleri kümesini sınırlar. Bu bakımdan -t seçeneği gibidir,
           ancak -a ile birlikte belirtilmezse işe yaramaz. Örneğin,

               mount -a -O no_netdev

           komutu, /etc/fstab dosyasındaki dosya sistemlerinden bağlama seçenekleri  alanında  _netdev  seçeneği
           belirtilenler dışındakileri bağlar.

           Her seçeneğin tam olarak eşleşmesinin gerekliliği bakımından -t seçeneğinden farklıdır; bir seçeneğin
           başına eklenen olumsuzlama eki, diğer seçenekleri etkilemez.

           -t ve -O ile belirtilen bağlama seçenekleri birlikte uygulanır; örneğin

               mount -a -t ext2 -O  _netdev

           komutu,  sadece  ext2  veya  sadece  _netdev  seçenekli  dosya  sistemlerini  değil,  tüm  ext2 dosya
           sistemlerini _netdev seçeneğiyle bağlar.

       -o, --options seçenekler
           Belirtilen bağlama seçenekleri  uygulanır.  Bağlama  seçenekleri  virgül  ayraçlı  bir  liste  olarak
           belirtilir. Örnek:

               mount LABEL=mydisk -o noatime,nodev,nosuid

           Ayrıntılı  bilgi  DOSYA  SİSTEMİNDEN  BAĞIMSIZ  BAĞLAMA  SEÇENEKLERİ  ve DOSYA SİSTEMİNE ÖZGÜ BAĞLAMA
           SEÇENEKLERİ bölümlerinde bulunabilir.

       --options-mode kip
           fstab ve mtab dosyalarındaki bağlama seçeneklerinin komut satırındaki  bağlama  seçenekleriyle  nasıl
           birleştirileceğini  belirler.  kip  olarak  ignore (yok say), append (sona ekle), prepend (başa ekle)
           veya replace (değiştir)  değerlerinden  biri  belirtilebilir.  Örneğin,  append,  fstab  dosyasındaki
           bağlama  seçeneklerinin  komut  satırındaki  bağlama seçeneklerinin ardına ekleneceği anlamına gelir.
           prepend  öntanımlı  olup  fstab  dosyasındaki   bağlama   seçenekleri   komut   satırındaki   bağlama
           seçeneklerinden   önce   değerlendirilir.   Çakışan   seçenekler   varsa,  son  seçeneğin  kazanacağı
           unutulmamalıdır.

       --options-source kaynak
           Öntanımlı bağlama seçeneklerinin kaynağı. kaynak fstab, mtab veya disable  değerleri  virgül  ayraçlı
           olarak  belirtilebilir.  disable  diğer  ikisini  devre  dışı  bırakır;  fstab  ve  mtab örtük olarak
           --options-source-force seçeneğini uygular. fstab,mtab öntanımlı değerdir.

       --options-source-force
           aygıt ve bağlama-noktası belirtilse bile bağlama seçenekleri fstab veya mtab dosyasından okunur.

       -R, --rbind
           Bir alt ağaç ve olası tüm alt ağaçlar başka bir yere tekrar bağlanabilir (böylece bu içerik  her  iki
           yerden   de   erişilebilir  olur).  Bu  konu  yukarıda  Başka  bir  yere  tekrar  bağlamak  bölümünde
           açıklanmıştır.

       -r, --read-only
           Dosya sistemini salt okunur bağlar. -o ro ile eşanlamlıdır.

           Dosya  sistemi  türüne,  duruma  ve  çekirdek  davranışına  bağlı  olarak  sistemin  yine  de  aygıta
           yazabileceği  unutulmamalıdır.  Örneğin,  ext3  ve  ext4,  dosya  sistemi  kirliyse  günlüğü  yeniden
           yürütülür. Bu tür yazma erişimini önlemek için, bir ext3 veya ext4 dosya sistemini ro,noload  bağlama
           seçenekleriyle  bağlamak  veya  blok aygıtının kendisini salt okunur kipe ayarlamak gerekebilir, bkz.
           blockdev(8) komutu.

       -s  Uyduruk mount seçeneklerinde hata verilip işlemin yarıda kalmasını önler. Bu seçenek sayesinde, dosya
           sisteminde desteklenmeyen seçenekler gözardı edilir. Bütün dosya sistemleri bu seçeneği  desteklemez.
           Şimdilik yalnızca, mount.nfs(8) için desteklenmektedir.

       --source aygıt
           mount komutu için yalnızca bir girdi verilirse, bu hedef (bağlama-noktası) veya kaynak (aygıt) olarak
           yorumlanabilir. Bu seçenek kaynağın açıkça tanımlanmasını sağlar.

       --target bağlama-noktası
           mount komutu için yalnızca bir girdi verilirse, bu hedef (bağlama-noktası) veya kaynak (aygıt) olarak
           yorumlanabilir. Bu seçenek hedefin açıkça tanımlanmasını sağlar.

       --target-prefix dizin
           Belirtilen  dizini  tüm  bağlama  hedeflerinin  başına  ekler.  Bu  seçenek  fstab’ı takip etmek için
           kullanılabilir, ancak bağlama işlemleri başka bir yerde yapılır, örneğin:

               mount --all --target-prefix /chroot -o X-mount.mkdir

           sistem fstab’ındaki herşeyi /chroot altında bağlar,  tüm  eksik  bağlama  noktaları  oluşturulur  (X-
           mount.mkdir  nedeniyle).  Sistem  fstab’ı  yerine  başka  bir  fstab kullanmak için aşağıdaki --fstab
           seçeneği kullanılabilir.

       -T, --fstab yol
           Sistem fstab’ı yerine kullanılacak fstab dosyasının  yolunu  belirler.  yol  bir  dizinse,  dizindeki
           dosyalar  strverscmp(3)’e göre sıralanır; "." ile başlayan dosyalar ve .fstab uzantısı olmayanlar yok
           sayılır.  Seçenek   birden   fazla   belirtilebilir.   Bu   seçenek   çoğunlukla,   standart   sistem
           yapılandırmasının  ötesinde  ek  yapılandırmanın  belirtildiği  initramfs  veya chroot betikleri için
           tasarlanmıştır.

           mount komutu --fstab  seçeneğini  /sbin/mount.ds-türü  yardımcılarına  aktarmaz,  bu  da  yeni  fstab
           dosyalarının  yardımcılar  için  görünmez  olacağı  anlamına  gelir.  Bu normal bağlamalar için sorun
           değildir, ancak bağlayan root olmayınca, kullanıcı haklarını doğrulamak için her zaman fstab gerekir.

       -t ds-türü
           ds-türü ile bağlanacak dosya sisteminin türü belirtilir. Desteklenen dosya  sistemi  türleri  çalışan
           çekirdeğe  bağlı olup en bilinenleri şunlardır: ext2, ext3, ext4, xfs, btrfs, vfat, sysfs, proc, nfs,
           cifs.  Desteklenen  dosya  sistemlerinin  tam  listesi  /proc/filesystems   ve   /lib/modules/$(uname
           -r)/kernel/fs dosyalarında bulunabilir.

           mount ve umount(8) komutları dosya sistemi alt türlerini destekler. Alt tür, bir ’.alttür’ soneki ile
           tanımlanır.  Örnek:  ’fuse.sshfs’.  Bağlanacak  kaynağa  bir önek eklemek yerine alt tür gösteriminin
           kullanılması önerilir (örneğin ’sshfs#example.com’ kullanımdan kaldırılmıştır).

           Şayet –t seçeneği belirtilmemişse veya auto türü tanımlı ise, dosya  sistemi  türü  mount  tarafından
           libblkid(3)  kütüphanesi  kullanılarak  algılanmaya  çalışılır.  Şayet  bu algılamadan bir sonuç elde
           edilemezse;  mount,  /etc/filesystems  dosyasını  okumaya  çalışır.   Şayet   bu   dosya   da   yoksa
           /proc/filesystems  dosyasını  arar. “nodev” etiketli olanlar (örn, devpts, proc ve nfs) hariç, burada
           listelenen bütün dosya sistemleri denenir./etc/filesystems dosyası bir satırda * ile bitiyorsa  mount
           daha sonra /proc/filesystems dosyasını da okur. Denemeler sırasında tüm dosya sistemi türleri silent.
           bağlama seçeneği ile bağlanır.

           Kullanıcılar  tarafından  bağlanan  disketler  için  auto  türü  faydalı  olabilir. Algılama sırasını
           değiştirmek için, bir /etc/filesystems dosyası oluşturmak  (bu  sayede  vfat’i  msdos’tan  önce  veya
           ext3’ü  ext2’den  önce  denemek  mümkün  olur)  veya çekirdek modülü olarak bir özdevinimli yükleyici
           kullanmak faydalı olacaktır.

           –t seçeneğinde veya /etc/fstab girdisinde birden fazla dosya sistemi türü, virgül ayraçlı  bir  liste
           olarak  belirtilebilir.  Bağlanması  istenmeyen  dosya  sistemi türlerinin isimlerinden önce no öneki
           konulabilir. /etc/fstab girdilerinde no öneki etkisisizdir.

           no öneki –a seçeneği ile anlamlıdır. Örneğin,

               mount -a -t nomsdos,nosmbfs

           komutuyla msdos ve smbfs türleri hariç bütün dosya sistemleri bağlanacaktır.

           Çoğu dosya sistemi türü için, mount komutunun tek yapması gereken basit bir mount(2)  sistem  çağrısı
           yapmaktır  ve dosya sistemi türü hakkında ayrıntılı bilgi gerekmez. Ancak birkaç tür için (nfs, nfs4,
           cifs, smbfs, ncpfs gibi) türe özgü kod gerekir. nfs, nfs4, cifs, smbfs ve ncpfs  dosya  sistemlerinin
           ayrı bir bağlama aracı vardır. Tüm türleri aynı yöntemle ele almayı mümkün kılmak için mount, ds-türü
           belirtilerek  çalıştırıldığında  varsa  /sbin/mount.ds-türü  yardımcı  aracını  çalıştırır.  smbmount
           uygulamasının farklı sürümlerinin farklı çağrı kuralları  olduğundan,  /sbin/mount.smbfs’nin  istenen
           çağrıyı ayarlayan bir kabuk betiği olması gerekebilir.

       -U, --uuid uuid
           uuid ile evrensel tek kimliği belirtilen dosya sistemini bağlar.

       -v, --verbose
           Ayrıntı kipi.

       -w, --rw, --read-write
           Dosya  sistemini  oku/yaz  bağlar.  Oku/yaz  bağlamak  çekirdek  öntanımlısıdır. mount için ise yazma
           korumalı aygıtlarda oku/yaz mount(2) sistem çağrısı  başarısız  olursa  dosya  sistemini  salt-okunur
           olarak bağlamayı denemek öntanımlıdır.

           -o rw ile eşanlamlıdır.

           Komut  satırında  -w belirtilmesinin mount’u yazmaya karşı korumalı aygıtlarda veya önceden bağlanmış
           salt-okunur  dosya   sistemlerinde   salt-okunur   bağlamayı   asla   denememesi   için   zorlayacağı
           unutulmamalıdır.

       -h, --help
           Yardım metnini gösterir ve çıkar.

       -V, --version
           Sürüm bilgilerini gösterir ve çıkar.

DOSYA SİSTEMİNDEN BAĞIMSIZ BAĞLAMA SEÇENEKLERİ

       Bu seçeneklerden bazıları yalnızca /etc/fstab dosyasında göründüklerinde kullanışlıdır.

       Bu  seçeneklerden  bazıları  sistem  çekirdeğinde  öntanımlı  olarak  etkinleştirilebilir veya devre dışı
       bırakılabilir. Geçerli  yapılandırma  /proc/mounts  içindeki  bağlama  seçenekleriyle  belirlenir.  Dosya
       sistemlerinin  ayrıca dosya sistemine özgü öntanımlı bağlama seçenekleri olduğu unutulmamalıdır (örneğin,
       extN dosya sistemleri için tune2fs -l çıktısına bakılabilir).

       Aşağıdaki seçenekler, bağlanmakta olan herhangi bir dosya sistemi için geçerlidir  (ancak,  bazıları  her
       dosya  sisteminde  dikkate  alınmaz - örneğin, sync seçeneği yalnızca ext2, ext3, ext4, fat, vfat, ufs ve
       xfs için etkilidir):

       async
           Dosya sistemine tüm G/Ç eşzamansız yapılır. (Ayrıca bkz: sync seçeneği)

       atime
           noatime özelliği kullanılmaz, yani dosya düğümü erişim zamanı öntanımlı  olarak  çekirdek  tarafından
           denetlenir. Ayrıca, relatime ve strictatime bağlama seçeneklerinin açıklamalarına da bakılabilir.

       noatime
           Dosya  sistemi  üzerinde,  dosya  düğümü  erişim zamanı güncellenmez (Örneğin, haber kuyruğuna erişim
           çabuklaştırılarak  haber  sunucuları  hızlandırılabilir).  Tüm  dosya   düğümü   türlerinde   çalışır
           (dizinlerde de), örtük olarak nodiratime seçeneği de uygulanır.

       auto
           -a seçeneği ile bağlanabilir.

       noauto
           Dosya sistemi -a seçeneği ile bağlanmaz, bu dosya sistemi doğrudan açıkça belirtilerek bağlanabilir.

       context=bağlam
       fscontext=bağlam
       defcontext=bağlam
       rootcontext=bağlam
           context=  seçeneği,  VFAT  ile  biçimlendirilmiş  disket, sabit disk gibi genişletilmiş öznitelikleri
           desteklemeyen dosya sistemlerini veya SELinux olmayan bir diskten normalde SELinux altında çalışmayan
           ext3 veya ext4 gibi sistemleri bağlarken kullanışlıdır. Ayrıca, context= disket gibi güvenilmez dosya
           sistemlerinde de kullanılabilir. Ayrıca önceki  2.4.x  çekirdek  sürümlerinde  xattr  destekli  dosya
           sistemleriyle  uyumluluğa  yardımcı  olur. xattr destekli dosya sistemlerinde bile, tüm diske tek bir
           güvenlik bağlamı atanarak her dosyayı etiketlemek zorunda kalmadan zamandan tasarruf edilebilir.

           Çıkarılabilir medya için context="system_u:object_r:removable_t" seçeneğinin kullanımı yaygındır.

           fscontext= seçeneği, xattr desteğinden bağımsız olarak tüm dosya  sistemlerinde  çalışır.  fscontext=
           seçeneği,  belirli  bir  güvenlik  bağlamına  kapsayıcı  bir dosya sistemi etiketi tanımlar. Bu dosya
           sistemi etiketi, dosyalardaki tek tek etiketlerden ayrıdır. Bağlama veya dosya oluşturma gibi belirli
           türdeki izin denetimleri için tüm  dosya  sistemini  temsil  eder.  Bireysel  dosya  etiketleri  hala
           dosyaların  kendilerindeki  xattr’lerden  elde edilir. context= seçeneği, her dosya için aynı etiketi
           sağlamanın yanısıra, aslında fscontext=’in sağladığı toplu bağlamı da buna ekler.

           defcontext=  seçeneği  kullanılarak  etiketlenmemiş  dosyalar   için   öntanımlı   güvenlik   bağlamı
           tanımlanabilir. Bunun için xattr etiketlerini destekleyen bir dosya sistemi gerekir ve etiketlenmemiş
           dosyalar için tanımlanmış değeri geçersiz kılar.

           rootcontext=  seçeneği,  bir  dosya sisteminin veya kök düğümünün sisteme bağlanmadan önce, kullanıcı
           alanında görünür hale gelmeden açıkça etiketlenmesine olanak tanır. Bunun durumsuz Linux gibi  şeyler
           için yararlı olduğu görülmüştür.

           Çekirdeğin,  bağlam  seçeneğini  içeren  herhangi  bir yeniden bağlama isteğini, geçerli bağlamdakini
           değiştirmese bile reddettiği unutulmamalıdır.

           Uyarı:
               bağlam değeri virgül içerebilir, bu durumda değerin uygun şekilde tırnak içine alınması  gerekir,
               aksi  takdirde  mount  virgülü  bağlama seçenekleri arasında bir ayırıcı olarak yorumlar. Kabuğun
               tırnak ayıklaması yaptığı  bu  nedenle  çifte  tırnaklama  yapılması  gerektiği  unutulmamalıdır.
               Örneğin,

                   mount -t tmpfs none /mnt -o \
                   ’context="system_u:object_r:tmp_t:s0:c127,c456",noexec’

               Ayrıntılar için, bkz: selinux(8)

       defaults
           Öntanımlı seçenekler kullanır: rw, suid, dev, exec, auto, nouser, async

           Kullanılan  sistemdeki  tüm  öntanımlı bağlama seçeneklerinin çekirdeğe ve dosya sistemi türüne bağlı
           olduğu unutulmamalıdır. Bu bölümün başlangıcında daha fazla ayrıntı bulunabilir.

       dev Dosya sistemi üzerindeki karakter ve özel blok aygıtları yorumlanır.

       nodev
           Dosya sistemi üzerindeki karakter ve özel blok aygıtları yorumlanmaz.

       diratime
           Bu dosya sistemi üzerinde dizin  düğümü  erişim  zamanları  güncellenir.  (noatime  belirtilmişse  bu
           seçenek yok sayılır.)

       nodiratime
           Bu  dosya  sistemi  üzerinde dizin düğümü erişim zamanları güncellenmez. (noatime belirtilmişse örtük
           olarak bu seçenek de uygulanır.)

       dirsync
           Dosya sistemi içinde tüm dizin güncellemeleri eşzamanlı gerçekleştirilir. Etkilenen sistem çağrıları:
           creat(2), link(2), unlink(2), symlink(2)), mkdir(2), rmdir(2), mknod(2) ve rename(2).

       exec
           Çalıştırılabilir dosyaların çalıştırılmasına izin verilir.

       noexec
           Çalıştırılabilir dosyaların çalıştırılmasına izin  verilmez.  Bu  seçenek  farklı  bir  mimariye  ait
           çalıştırılabilir dosyaların bulunduğu bir dosya sistemi için yararlıdır.

       group
           Sıradan  bir  kullanıcının,  bu  kullanıcının  gruplarından  biri  aygıtın grubuyla eşleşiyorsa dosya
           sistemini bağlamasına izin verir. Bu seçenek, örtük olarak (seçenek satırında, sonraki group,dev,suid
           gibi seçeneklerle geçersiz kılınmadıkça) nosuid ve nodev seçeneklerini de uygular.

       iversion
           Dosya düğümünün her güncellenişinde i_version dosya düğümü alanı bir arttırır.

       noiversion
           i_version dosya düğümü alanı arttırılmaz.

       mand
           Bu dosya sisteminde zorunlu kilitlere izin  verilir.  Bkz:  fcntl(2).  Bu  seçeneğin  Linux  üzerinde
           kullanımı önerilmemektedir.

       nomand
           Bu dosya sisteminde zorunlu kilitlere izin verilmez.

       _netdev
           Dosya   sisteminin,   ağ   erişimi   gerektiren   bir   aygıtta  bulunduğunu  belirtir  (ağ  sistemde
           etkinleştirilene kadar sistemin bu dosya sistemlerini bağlamaya çalışmasını önlemek için kullanılır).

       nofail
           Aygıt yoksa hatalar bildirilmez.

       relatime
           Dosya düğümü erişim zamanlarını değişiklik zamanına veya değişikliğe göreli günceller. Erişim zamanı,
           yalnızca önceki erişim zamanı, geçerli değişiklikten veya değişiklik zamanından önceyse  güncellenir.
           (noatime’a  benzer,  ancak  bir  dosyanın  son değişiklikten beri okunup okunmadığını bilmesi gereken
           mutt(1) gibi diğer uygulamaları etkilemez.)

           Linux 2.6.30’dan beri, (noatime belirtilmediyse) çekirdek ön tanımlı  olarak  bu  seçenek  tarafından
           sağlanan  davranışı  kullanmakta  olup geleneksel davranışı elde etmek için strictatime seçeneğini de
           gerektirir. Ayrıca Linux 2.6.30’dan  beri  dosyanın  son  erişim  zamanı  1  günden  eskiyse  mutlaka
           güncellenmektedir.

       norelatime
           relatime özelliği kullanılmaz. Ayrıca, bkz: strictatime

       strictatime
           Tüm  erişim  zamanı güncellemelerini açıkça istemeye izin verir. Bu, çekirdekte relatime veya noatime
           özelliğinin ön tanımlı olmasını sağlar, ancak yine de kullanıcı alanının bunu geçersiz kılmasına izin
           verir. Ön tanımlı sistem bağlama seçenekleri hakkında daha fazla ayrıntı için /proc/mounts  dosyasına
           bakılabilir.

       nostrictatime
           Dosya düğümü erişim zamanı güncellemeleri için çekirdeğin ön tanımlı davranışı kullanılır.

       lazytime
           Zamanları (atime, mtime, ctime) yalnızca dosya düğümün bellekteki sürümünde günceller.

           Bu  bağlama  seçeneği,  ön  tahsisli  dosyalara  sıklıkla  rastgele yazan iş yükleri için dosya düğüm
           tablosuna yazma işlemlerini önemli ölçüde azaltır.

           Disk üzerindeki zaman damgaları yalnızca şu durumlarda güncellenir:

            •  Dosya zaman damgalarıyla ilgisi olmayan bazı değişiklikler  için  dosya  düğümünün  güncellenmesi
               gerekmiştir.

            •  Bir uygulama fsync(2), syncfs(2)) veya sync(2) çağrılarını kullanıyordur.

            •  Silinmemiş bir dosya düğümü bellekten çıkarılmıştır,

            •  Dosya düğümünün diske yazılmasından beri 24 saatten fazla zaman geçmiştir.

       nolazytime
           lazytime özelliği kullanılmaz.

       suid
           Bu  dosya  sisteminde  uygulama  çalıştırılırken  dosya  yetenekleri  veya kullanıcı ve grup belirtme
           bitleri önemsenir.

       nosuid
           Bu dosya sisteminde uygulama çalıştırılırken  dosya  yetenekleri  veya  kullanıcı  ve  grup  belirtme
           bitleri  önemsenmez.  Ek  olarak, SELinux alan geçişlerinde nnp_nosuid_transition ilke yeteneğinin de
           etkin olmasını gerektiren nosuid_transition izni de gerekir.

       silent
           Sessizlik kipi.

       loud
           Sessizlik kipi kapatılır.

       owner
           Kullanıcının aygıtın sahibi olması koşuluyla sıradan bir  kullanıcının  dosya  sistemini  bağlamasına
           izin  verir.  Bu  seçenek  örtük  olarak nosuid ve nodev seçeneklerini de uygular (seçenek satırında,
           sonraki owner,dev,suid gibi seçeneklerle geçersiz kılınmadıkça).

       remount
           Bağlı olan bir dosya sistemini tekrar bağlamaya  çalışır.  Buna  genellikle,  bağlama  özelliklerinin
           değiştirilmesi  gereken  durumlarda başvurulur. Mesela, oku-yaz kipinde bağlanmış bir dosya sistemini
           salt-okunur yapmak için kullanılabilir. Aygıt ya da bağlantı noktasını değiştirmez.

           "remount,bind" işlemlerinin özel bir  anlamı  vardır.  Ayrıntılar  yukarıda  Başka  bir  yere  tekrar
           bağlamak bölümünde açıklanmıştır.

           Yeniden  bağlama işlevi, mount komutunun fstab’daki seçeneklerle çalıştığı standart yolu izler. Yani,
           aygıt ve bağlama-noktası birlikte belirtildiğinde fstab (veya mtab) okunmaz.

               mount -o remount,rw /dev/foo /dir

           Bu çağrıdan sonra tüm eski bağlama seçenekleri geçersiz olur ve mount komutu tarafından dahili olarak
           gerçeklenen loop= seçeneği dışında fstab (veya mtab) dosyasındaki bağlama seçenekleri yok sayılır.

               mount -o remount,rw /dir

           Bu çağrıdan sonra mount, fstab’ı okur ve bu seçenekleri komut satırındaki (-o) bağlama seçenekleriyle
           birleştirir. fstab’da bağlama  noktası  bulunamazsa,  kaynak  belirtilmeyen  yeniden  bağlamaya  izin
           verilir.

           mount,  belirtilen  süzgeç  (-O  ve  -t) ile eşleşen önceden bağlanmış tüm dosya sistemlerini yeniden
           bağlamak için --all seçeneğinin kullanılmasına izin verir. Örnek:

               mount --all -o remount,ro -t vfat

           komutu ile evvelce bağlanmış tüm vfat dosya sistemleri salt-okunur  olarak  yeniden  bağlanır.  Dosya
           sistemlerinin  her biri mount -o remount,ro /bağlama-noktası kalıbı ile yeniden bağlanır. Yani, mount
           komutu fstab veya mtab’ı okuyup bu seçenekleri komut satırındaki seçeneklerle birleştirir.

       ro  Dosya sistemini salt okunur kipte bağlar.

       rw  Dosya sistemini oku-yaz kipinde bağlar.

       sync
           Dosya sistemine bütün G/Ç’lar eşzamanlı yapılır. Ömrü yazma sayısıyla sınırlanmış ortamlarda (örneğin
           bazı flash sürücüleri, SSD gibi) eşzamanlama (tamponsuz,  doğrudan  diskle  çalışma),  aygıt  ömrünün
           kısalmasına neden olabilir.

       user
           Sıradan  (root  olmayan)  kullanıcıların  dosya  sistemini bağlamasına izin verilir. Sistemi bağlayan
           kullanıcının  adı  mtab’a  (veya  mtab  bulunmayan  sistemlerde  /run/mount  içindeki  özel  libmount
           dosyasına)  yazılır,  böylece bu kullanıcı dosya sistemini daha sonra ayırabilir. Bu seçenek, noexec,
           nosuid ve nodev seçeneklerini örtük olarak uygular (seçenek satırındaki user, exec,  dev,  suid  gibi
           sonraki seçenekler tarafından gözardı edilmedikleri sürece).

       nouser
           Sıradan  (root  olmayan)  kullanıcıların  dosya  sistemini  bağlamasına  izin  verilmez.  Bu  seçenek
           öntanımlıdır; örtük olarak hiçbir seçenek uygulanmaz.

       users
           Bütün kullanıcılara mount ve umount komutunu kullanma yetkisi verir. Bu seçenek,  noexec,  nosuid  ve
           nodev  seçeneklerini  örtük  olarak  uygular (seçenek satırındaki users, exec, dev, suid gibi sonraki
           seçenekler tarafından gözardı edilmedikleri sürece).

       X-* "X-" ön ekine sahip tüm seçenekler,  yorumlar  veya  uygulamaya  özgü  kullanıcı  seçenekleri  olarak
           yorumlanır.  Bu  seçenekler  kullanıcı  alanında (örn., mtab dosyası) saklanmaz, mountds-türü bağlama
           yardımcılarına veya mount(2) sistem çağrısına gönderilmez. Önerilen biçim X-uygulama.seçenek’tir.

       x-* X- seçenekleri gibidir, ancak kullanıcı alanında kalıcı olarak saklanır. Bu,  seçeneklerin  umount(8)
           veya  diğer  işlemler için de geçerli olduğu anlamına gelir. Kullanıcı alanında bağlama seçeneklerini
           gerçeklemenin zor olduğu unutulmamalıdır, çünkü libmount tabanlı  araçları  kullanmak  gereklidir  ve
           seçeneklerin  her  zaman  kullanılabilir  kalacağının garantisi yoktur (örneğin, bir bağlantıyı başka
           yere taşıma işleminden sonra veya paylaşımsız isim alanında).

           Util-linux v2.30’dan önce x-* seçeneklerinin libmount tarafından korunmadığı  ve  kullanıcı  alanında
           saklanmadığı  (işlevsellik  o  zamanlar  X-* ile aynıydı), ancak artan kullanım senaryoları nedeniyle
           (initrd, systemd vb.) işlevselliğin, mevcut fstab yapılandırmalarını herhangi bir değişiklik  olmadan
           kullanılabilir durumda tutmak üzere genişletildiği unutulmamalıdır.

       X-mount.mkdir[=kip]
           Henüz  mevcut  değilse,  bir  hedef dizin (bağlama noktası) oluşturmaya izin verir. İsteğe bağlı kip,
           sekizli gösterimde mkdir(2) için kullanılan dosya  sistemi  erişim  kipini  belirler.  Öntanımlı  kip
           0755’tir.   Bu  işlevsellik  yalnızca  root  kullanıcılar  için  veya  mount  suid  izinleri  olmadan
           çalıştırıldığında desteklenir. Seçenek ayrıca x-mount.mkdir olarak da  desteklenir,  ancak  v2.30’dan
           beri bu gösterimin kullanımı önerilmemektedir. Ayrıca bkz: --mkdir

       X-mount.subdir[=dizin]
           Bağlı  olmayan  bir  dosya  sistemini  geçici  olarak  bağlayıp onun bir alt dizinine bağlı bir dosya
           sistemini başka bir yere kopyalamak için kullanılabilir. Şimdilik, bu özellik, paylaşılmamış  bir  ad
           alanındaki geçici bir dosya sistemi kök dizinini bağladıktan sonra, belirtilen alt dizine son bağlama
           noktasını   kopyalayıp   (remount   değil   bind)   dosya   sistemi  kök  dizinini  ayırmak  şeklinde
           gerçeklenmektedir. Böyle bir alt dizin bağlaması,  birden  çok  mount(2)  sistem  çağrısı  tarafından
           gerçeklenmesine  rağmen,  sistemin  geri  kalanı  için  tek  bir  çağrı  olarak  görünür.  Bu özellik
           DENEYSELDİR.

       nosymfollow
           Dosya yolları çözümlenirken sembolik bağlar izlenmez. Sembolik  bağlar  yine  de  oluşturulabilir  ve
           readlink(1), readlink(2), realpath(1) ve realpath(3)hala düzgün şekilde çalışır.

DOSYA SİSTEMİNE ÖZGÜ BAĞLAMA SEÇENEKLERİ

       Aşağıdaki  seçenekler,  sadece  belirli  dosya sistemlerinde geçerlidir. Bunlar dosya sistemi çeşitlerine
       göre sıralanmıştır. Mümkün olduğunca, ayrıntılar için  önce  dosya  sistemine  özel  kılavuz  sayfalarına
       başvurulmalıdır. Bu sayfalardan bazıları aşağıdaki tabloda listelenmiştir.

       Dosya sistemi    Kılavuz Sayfası
       btrfs            btrfs(5)
       cifs             mount.cifs(8)
       ext2, ext3, ext4 ext4(5)
       fuse             fuse(8)
       nfs              nfs(5)
       tmpfs            tmpfs(5)
       xfs              xfs(5)

       Yukarıda   listelenen  bazı  sayfaların  yalnızca  ilgili  kullanıcı  alanı  araçları  kurulduktan  sonra
       kullanılabilir olacağı unutulmamalıdır.

       Aşağıdaki seçenekler yalnızca belirli dosya sistemleri için geçerlidir.  Bunlar  dosya  sisteminin  adına
       göre  abecesel  sıralanmıştır.  Tüm seçenekler bağlama seçeneği olup yalnızca -o komut satırı seçeneğinde
       belirtilebilir.

       Hangi seçeneklerin destekleneceği biraz da çalışan çekirdeğe bağlıdır. Daha fazla bilgi, çekirdek  kaynak
       paketinin Documentation/filesystems alt dizinindeki dosya sistemine özgü dosyalarda bulunabilir.

   adfs için bağlama seçenekleri
       uid=değer ve gid=değer
           Dosya  sistemindeki  dosyaların  kullanıcı  ve grup kimliklerini tanımlar. Öntanımlı olarak uid=gid=0
           dır.

       ownmask=değer ve othmask=değer
           Sırası ile adfs için “sahibinin” izinlerini ve “diğerlerinin” izinlerini ayarlar. (öntanımlı  olarak:
           sırası ile 0700 ve 0077 dir). Ayrıca bkz: /usr/src/linux/Documentation/filesystems/adfs.rst

   affs için bağlama seçenekleri
       uid=değer ve gid=değer
           Dosya  sistemi  kökünün kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak uid=gid=0 dır. Fakat
           uid ve gid seçeneklerine değer belirtilmediği durumlarda, geçerli sürecin değerleri atanır.

       setuid=değer ve setgid=değer
           Bütün dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar.

       mode=değer
           Asıl değerleri yok sayarak, bütün dosyaların erişim izinlerini değer & 0777 olarak değiştirir.  Okuma
           iznine sahip dizinlere arama izni ekler. değer sekizlik tabanda belirtilir.

       protect
           Dosya sistemindeki koruma bitlerinde herhangi bir değişiklik yapılmasına izin vermez.

       usemp
           Dosya sistemi kökünün kullanıcı ve grup kimliklerini, ilk sync veya umount sonrası bağlama noktasının
           kullanıcı ve grup kimliklerine ayarlar ve sonra da bu seçenek temizlenir. Tuhaf...

       verbose
           Her başarılı bağlama için, ekrana bilgilendirici bir ileti basar.

       prefix=dizge
           Bir bağı izlerken ds birim isminden önce kullanılan önek.

       volume=dizge
           Bir sembolik bağı izlerken / öncesinde kullanılan önek (en fazla 30 karakterlik).

       reserved=değer
           Aygıtın başlangıcındaki kullanılmamış blok sayısı (öntanımlı: 2).

       root=değer
           Kök bloğunun kesin yeri belirtilir.

       bs=değer
           Blok boyu belirtilir. Kullanılabilecek değerler: 512, 1024, 2048, 4096.

       grpquota
       noquota
       quota
       usrquota
           Bu   seçenekler  geçerlidir  ama  yoksayılır  (bununla  birlikte,  bu  seçenekler  /etc/fstab  içinde
           kullanılırsa kota araçları tepki verebilir).

   debugfs için bağlama seçenekleri
       debugfs dosya sistemi, geleneksel  olarak  /sys/kernel/debug  altına  bağlanan  sözde  dosya  sistemidir.
       Çekirdek 3.4 sürümünden beri, debugfs için aşağıdaki seçenekleri desteklemektedir:

       uid=değer ve gid=değer
           Bağlama noktasının sahip ve grubunu tanımlar.

       mode=kip
           Bağlama noktasının kipini tanımlar.

   devpts için bağlama seçenekleri
       devpts  dosya  sistemi  sözde  dosya  sistemidir,  geleneksel  olarak /dev/pts altına bağlanır. Bir sözde
       uçbirim elde edebilmek için, bir süreç /dev/ptmx’i açar; daha  sonra  bu  uçbirimin  numarası  bu  sürece
       bildirilir ve yardımcı sözde uçbirime /dev/pts/<numara> şeklinde erişilebilir.

       uid=değer ve gid=değer
           Yeni  oluşturulan  PTY’lerin  kullanıcı  ve grup kimliklerini ayarlar. Hiçbir şey belirtilmemişse, bu
           değerlere, uçbirimi oluşturan sürecin değerleri atanır. Örneğin: Grup kimliği 5 olan  bir  tty  grubu
           varsa, gid=5 ile yeni açılan PTY bu gruba dahil edilir.

       mode=kip
           Yeni  oluşturulan  PTY’lerin kipini belirler. Öntanımlı kip 0600’dür. mode=620 ve gid=5 değerleri ile
           yeni açılan PTYler için “mesg y” öntanımlı olur.

       newinstance
           devpts dosya sisteminin özel bir örneğini oluşturur, böylece bu  yeni  örnekte  tahsis  edilen  sözde
           terminaller, diğer devpts örneklerinde oluşturulanlardan bağımsız olur.

           newinstance  seçeneği  olmayan  tüm  devptsler, aynı sözde uçbirim indisleri kümesini paylaşır (yani,
           eski kipi). newinstance seçeneği olanların indis kümesi ise, kendilerine özel, diğerlerinden bağımsız
           olur.

           Bu seçenek esas olarak Linux çekirdeğindeki kapsayıcıları desteklemek için kullanılır. 2.6.29 ve üstü
           Linux  çekirdek  sürümlerinde  gerçeklenmiştir.  Ayrıca,  bu  bağlama  seçeneği  yalnızca,   çekirdek
           yapılandırmasında CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES etkinleştirildiğinde geçerli olur.

           Bu seçeneği etkin şekilde kullanmak için /dev/ptmx, pts/ptmx’e sembolik bir bağ olmalıdır. Daha fazla
           bilgi, çekirdek kaynak paketinindeki Documentation/filesystems/devpts.txt dosyasında bulunabilir.

       ptmxmode=kip
           devpts dosya sisteminde yeni ptmx aygıt düğümünün kipini belirler.

           Birden  çok  devpts  örneği  desteğiyle,  her  örneğin (bkz: newinstance) devpts dosya sisteminin kök
           dizininde özel bir ptmx düğümü bulunur (genel olarak /dev/pts/ptmx).

           Çekirdeğin eski sürümleriyle uyumluluk için, yeni ptmx düğümünün öntanımlı kipi 0000’dır. Bu  seçenek
           ile  ptmx düğümü için daha kullanışlı bir kip belirtilebilir. newinstance seçeneği belirtildiğinde bu
           seçeneğin de kullanılması şiddetle önerilir.

           2.6.29 ve üstü Linux çekirdek sürümlerinde gerçeklenmiştir. Ayrıca,  bu  seçenek  yalnızca,  çekirdek
           yapılandırmasında CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES etkinleştirildiğinde geçerli olur.

   fat için bağlama seçenekleri
       Bilgi:
           fat bağımsız bir dosya sistemi değildir ama msdos, umsdos ve vfat dosya sistemlerinin ana parçasıdır.

       blocksize=512
       blocksize=1024
       blocksize=2048
           Blok boyunu belirler (öntanımlı: 512). Bu seçenek artık kullanılmıyor.

       uid=değer ve gid=değer
           Tüm dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini tanımlar. Öntanımlı olarak geçerli sürecin kullanıcı ve
           grup kimlikleri kullanılır.

       umask=maske
           umask’ı  (verilmeyecek  izinlerin  bit  maskesi)  belirler.  Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı
           kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

       dmask=maske
           umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) yalnızca dizinler için ayarlar. Öntanımlı olarak, o anki
           sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

       fmask=maske
           umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit  maskesi)  yalnızca  sıradan  dosyalar  için  ayarlar.  Öntanımlı
           olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

       allow_utime=değer
           Değişiklik ve erişim zamanını değiştirme izinlerini belirler.

           20  Geçerli süreç, dosyanın grubundaysa, zaman damgasını değiştirebilir.

           2   Zaman damgasını herkes değiştirebilir.

           umask’ın (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) yalnızca dizinler için ayarlanması öntanımlıdır. (Dizin
           yazılabilir ise utime(2) çağrısına da izin verilir. örnek: ~dmask & 022)

           Normalde  utime(2),  geçerli sürecin dosyanın sahibi mi yoksa yalnızca CAP_FOWNER yeteneğine mi sahip
           olduğuna bakılır. Ancak FAT dosya sistemlerinde diskte UID/GID yoktur, bu nedenle normal denetim  çok
           esnek değildir ancak bu seçenek ile bu esnetilebilir.

       check=değer
           Üç farklı seçicilik seviyesi seçilebilir:

           r[elaxed]
               Büyük   ve   küçük   harfler   aynı   kabul   edilir   ve   uzun   isimler  kısaltılır  (örneğin;
               epeyuzunisim.filanca, epeyuzun.fil olur), isim ve uzantıda ön ve iç boşluklar korunur.

           n[ormal]
               "relaxed" değerine çok benzer ama pek çok özel karakter kabul edilmez (*, ?, <, boşluk, vs.).  Bu
               seçenek öntanımlıdır.

           s[trict]
               "normal"  değerine  çok  benzer  ama  Linux’ta  bazan  kullanılan  fakat  MS-DOS tarafından kabul
               edilmeyen özel karakterler ve uzun isimler reddedilir (+, =, boşluk, vs.).

       codepage=değer
           FAT ve VFAT dosya sistemlerinde, kısa isim  karakterlerine  dönüşüm  için  kullanılacak  kod  sayfası
           belirtilir. Öntanımlı: 437.

       conv=kip
           Bu seçenek artık kullanılmadığından başarısız olabilir veya yok sayılabilir.

       cvf_format=modül
           Sürücü  olarak  kullanılacak CVF (Compressed Volume File - Sıkıştırılmış Oylum Dosyası) modülü olarak
           otomatik saptanan modül yerine modül modülünü kullanmaya zorlar. Şayet çekirdek kmod destekli ise  bu
           seçenek, istendiğinde CVF modülü yüklemesini de denetler.

       cvf_option=seçenek
           seçenek CVF modülüne aktarılır. Bu seçenek artık kullanılmıyor.

       debug
           Hata  ayıklama  etkinleştirilir.  Bir  sürüm  dizgesi  ve bir dosya sistemi girdileri listesi basılır
           (girdilerin tutarsız göründüğü durumlarda da basılır).

       discard
           Belirtilirse, bloklar serbest bırakıldığında blok  aygıtında  yoket/kırp  işlemlerinin  uygulanmasına
           neden olur. Bu, SSD’ler ve seyrek/ince olarak sağlanan LUN’lar için kullanışlıdır.

       dos1xfloppy
           Belirtilirse,  yedekleme  aygıtı  boyutuna  göre  belirlenen  bir  son  çare  öntanımlısı olarak BIOS
           Girdileri Bloğu yapılandırması kullanılır. Bu statik girdiler 160 kiB, 180 kiB, 320 kiB  ve  360  kiB
           disketler ve disket imgeleri için DOS 1.x tarafından kabul edilen öntanımlı değerlerle eşleştirilir.

       errors=panic
       errors=continue
       errors=remount-ro
           Önemli  hatalar  için  FAT davranışını belirler: panic (panikle), continue (hiçbir şey yapmadan devam
           et) veya remount-ro (bölümü salt okunur yeniden bağla - öntanımlıdır).

       fat=12
       fat=16
       fat=32
           12, 16 veya 32 bitlik fat sistemi belirtir. Bu seçeneğin belirtildiği durumlarda  otomatik  FAT  türü
           saptaması yoksayılır. Kullanırken DİKKATLİ OLUN!

       iocharset=küme
           8  bitlik  karakterlerle,  16  bitlik  Unicode  karakterler arasında dönüşüm işlemi için kullanılacak
           karakter kümesini belirler. Öntanımlı küme iso8859-1’dir. Uzun dosya isimleri disk  üzerinde  Unicode
           biçiminde saklanır.

       nfs=stale_rw
       nfs=nostale_ro
           Yalnızca FAT dosya sistemi NFS üzerinden dışa aktarılmak isteniyorsa etkinleştirilmelidir.

           nfs=stale_rw:  Bu  seçenek,  aramaları  iyileştirmek  için  nfs  ile ilgili kod tarafından kullanılan
           dizinlerin  dosya  düğümlerini  tamponlamakta  kullanılır  .  NFS  üzerinden  tüm   dosya   işlemleri
           (okuma/yazma) desteklenir, ancak NFS sunucusundaki bir önbellek tahliyesinin, yapay ESTALE hatalarına
           neden olma olasılığı vardır.

           nfs=nostale_ro:  Bu  seçenek, dosya düğümü indisini ve dosya tanıtıcısını FAT dizini girdisindeki bir
           dosyanın disk üzerindeki konumuna dayandırır. Bir dosya, bulunduğu dizinin dosya  düğümü  tamponundan
           çıkarıldıktan  sonra ESTALE hatasının oluşmamasını sağlar. Ancak bu, yeniden adlandırma, oluşturma ve
           bağ kaldırma gibi işlemlerin dosya tanıtıcılarının artık farklı bir  dosyayı  göstermesine  ve  büyük
           olasılıkla veri bozulmasına neden olabileceği anlamına gelir. Bunun ortaya çıkmaması için, bu seçenek
           ek olarak dosya sistemini salt okunur olarak bağlar.

           Geriye dönük uyumluluğu korumak için, stale_rw öntanımlı olduğu takdirde -o nfs de kabul edilir.

       tz=UTC
           Bu  seçenek,  yerel  saat (FAT üzerinde Windows tarafından kullanıldığı gibi) ve UTC (Linux’un dahili
           olarak kullandığı) arasındaki zaman damgalarının  dönüştürülmesini  devre  dışı  bırakır.  Bu,  yerel
           saatin  olumsuzluklarından  kaçınmak  için  UTC’ye  ayarlanmış  aygıtları  (sayısal  kameralar  gibi)
           bağlarken özellikle kullanışlıdır.

       time_offset=fark
           Zaman damgalarının FAT tarafından kullanılan yerel saatten UTC’ye dönüştürülmesi  için  saat  farkını
           belirler.  Yani,  Linux  tarafından  dahili  olarak  kullanılan  UTC’ye  dönüştürmek  için  her zaman
           damgasından fark dakika çıkarılır. Bu, çekirdekte settimeofday(2) aracılığıyla ayarlanan saat  dilimi
           dosya  sistemi tarafından kullanılan saat dilimi olmadığında kullanışlıdır. Yaz saati uygulamalarında
           bu seçeneğin doğru zaman damgaları sağlamadığı unutulmamalıdır - yaz  saatinin  uygulandığı  saatlere
           bağlı olarak zaman damgaları bir saat farklı olacaktır.

       quiet
           Sessiz  kip etkinleştirilir. Dosyaların sahiplik ve kipleri değiştirilirken başarısızlık halinde hata
           döndürülmez. DİKKATLİ kullanılmalıdır!

       rodir
           FAT dosya sisteminde, ATTR_RO (salt okunur) özniteliği vardır. Windows’ta, dizinler için ATTR_RO  yok
           sayılır   ve   bir  seçenek  olarak  yalnızca  uygulamalar  tarafından  kullanılır  (örneğin,  dizini
           özelleştirmek için).

           ATTR_RO özniteliği,  dizinleri  bile  salt  okunur  yapmak  için  kullanılmak  istenirse  bu  seçenek
           belirtilmelidir.

       showexec
           Belirtilirse,  dosyanın  çalıştırma  izni  bitlerine yalnızca dosya uzantısı .EXE, .COM veya .BAT ise
           izin verilir. Öntanımlı olarak etkin değildir.

       sys_immutable
           Belirtilirse, FAT  dosya  sisteminin  ATTR_SYS  özniteliği  Linux  üzerinde  IMMUTABLE  seçeneği  ile
           gerçeklenir. Öntanımlı olarak etkin değildir.

       flush
           Belirtilirse,  dosya  sistemi  bellekten diske normalden daha erken boşaltılmaya çalışılır. Öntanımlı
           olarak etkin değildir.

       usefree
           Belirtilirse, FSINFO’da  saklanan  "free  clusters"  ("serbest  kümeler")  değeri  kullanılır.  Diski
           taramadan boş küme sayısını belirlemek için kullanılır. Ancak öntanımlı olarak kullanılmaz, çünkü son
           Windows  sürümlerinde bazı durumlarda doğru şekilde güncellenmemektedir. FSINFO’daki bu değerin doğru
           olduğundan emin olunması durumunda, bu seçenekle disk taramasını önlenebilir.

       dots
       nodots
       dotsOK=[yes|no]
           Unix veya DOS kurallarını bir FAT  dosya  sisteminde  zorlamak  için  yanlış  yönlendirilmiş  çeşitli
           girişimler.

   hfs için bağlama seçenekleri
       creator=değer, type=değer
           Yeni  dosyalar  oluşturmak  için  MacOS  bulucu  tarafından  kullanılan  creator/type için belirtilen
           değerler tanımlanır. ’????’ öntanımlıdır.

       uid=değer, gid=değer
           Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak o anki sürecin
           kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

       dir_umask=değer, file_umask=değer, umask=değer
           Tüm dizinler, tüm normal dosyalar  veya  tüm  dosyal  ve  dizinler  için  kullanılan  umask  değerini
           belirler. Geçerli sürecin umask’ı öntanımlıdır.

       session=değer
           Bağlanacak  CDROM  oturumunu  seçmek  için  kullanılır.  Öntanımlı  olarak  bu karar CDROM sürücüsüne
           bırakılır. Bu seçenek, CDROM dışında herhangi bir aygıtta başarısız olur.

       part=N
           Aygıtın  Ninci  disk  bölümünü  seçer.  Yalnızca  CDROM’lar  için  anlamlıdır.  Bölüm  tablosunu  hiç
           araştırmamak öntanımlıdır.

       quiet
           Geçersiz bağlama seçenekleri sessizce yok sayılır.

   hpfs için bağlama seçenekleri
       uid=değer ve gid=değer
           Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak o anki sürecin
           kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

       umask=değer
           umask’ı  ayarlar  (verilmeyecek  izinlerin  bit  maskesi).  Öntanımlı  olarak, o anki sürecin umask’ı
           kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

       case=lower, case=asis
           Bütün dosya isimlerini ya küçük harfe dönüştürür veya oldukları gibi bırakır.  Öntanımlı:  case=lower
           (küçük harfe dönüştür).

       conv=kip
           Bu   seçeneğin   kullanımı  önerilmemekte  olup  kullanımı  durumunda  başarısız  olabilir  veya  yok
           sayılabilir.

       nocheck
           Tutarlılık denetimleri yapılırken hata verirse, bağlama işlemini yarıda kesmez.

   iso9660 için bağlama seçenekleri
       ISO 9660 CD-ROM’larda kullanılan dosya sistemi yapısını  açıklayan  bir  standarttır.  Bu  dosya  sistemi
       ayrıca bazı DVD’lerde de görülmektedir. Ayrıca bkz: udf dosya sistemi.

       Normal  bir  iso9660 dosyası 8.3 şeklinde (tıpkı DOS’daki dosya ismi kısıtlamasında olduğu gibi) ve bütün
       karakterleri büyük harfli görünür.  Dosya  sahibi,  koruma,  bağ  sayısı,  blok/karakter  aygıtları  için
       hazırlık ve benzer şeyler için ayrıca alanlar bulunmaz.

       Rock  Ridge, iso9660’a bu unixvari özellikleri eklemeye yarayan bir genişletmedir. Basitçe, ek bilgilerin
       tamamının kaydı için her bir dizin kaydında genişletmeler vardır.  Rock  Ridge  kullanıldığı  durumlarda,
       dosya  sistemi  normal  bir Unix dosya sisteminde farksızdır. Elbette, arada bir fark vardır: CD-ROM salt
       okunurdur.

       norock
           Rock Ridge genişletmesinin, kullanmak mümkün olsa bile,  kullanılmasını  önler.  Bkz:  Aşağıdaki  map
           seçeneği

       nojoliet
           Microsoft  Joliet  genişletmesinin,  kullanmak mümkün olsa bile, kullanılmasını önler. Bkz: Aşağıdaki
           map seçeneği

       check=r[elaxed]
       check=s[trict]
           check=r[elaxed] seçeneği ile, dosyalar listelenmeden önce dosya ismi  küçük  harfe  dönüştürülür.  Bu
           işlem, sadece norock ve map=normal seçenekleri ile birlikte kullanılırsa, bir anlam ifade etmektedir.
           Öntanımlı olarak check=s[trict] kullanılmaktadır.

       uid=değer ve gid=değer
           Muhtemelen,  Rock  Ridge  genişletmesinde  belirtilen bilgileri önemsenmeden dosya sistemindeki bütün
           dosyaların sahiplik veya grup iyeliklerini belirtilen değerlere çevirir. Öntanımlı  olarak  uid=0  ve
           gid=0 kullanılmaktadır.

       map=n[ormal]
       map=o[ff]
       map=a[corn]
           Rock  Ridge  olmayan  bölümler  için, normal isim dönüşümü ile büyük harflar küçük harflere çevrilir,
           isimlerin sonundaki ‘;1’ler düşer ve ‘;’ler ‘.’ya  çevirir.  map=o[ff]  seçeneği  ile  isim  dönüşümü
           yapılmaz.  Öntanımlı  olarak  map=n[ormal] kullanılır. map=a[corn] seçeneği, map=n[ormal] ile aynıdır
           ama fazladan Acorn genişletmesini de ekler (tabii varsa).

       mode=değer
           Rock Ridge olmayan bölümler için, bütün  dosyalara  belirtilen  kipi  verir.  Herkes  için  okuma  ve
           çalıştırma izni öntanımlıdır. Sekizlik taban 0 ile başlatılarak gösterilir.

       unhide
           Gizli  ve  kısıtlı  haklara  sahip  dosyaları  da  gösterir.  (Sıradan dosyalar ve gizli veya kısıtlı
           dosyalar aynı dosya isimlerine sahipse, bu sıradan dosyaları da erişilmez kılabilir.)

       block={512|1024|2048}
           Blok boyutlarını belirtilen değere göre ayarlar. block=1024 öntanımlıdır.

       conv=kip
           Bu  seçeneğin  kullanımı  önerilmemekte  olup  kullanımı  durumunda  başarısız  olabilir   veya   yok
           sayılabilir.

       cruft
           Şayet dosya uzunluğunun en kıymetli baytı bozuksa, dosya uzunluğunun en kıymetli bitlerini yok saymak
           için bu seçenek atanabilir. Bu seçenek ile dosya boyutları 16 MB ile sınırlandırılır.

       session=x
           Çoklu oturumlu CDlerde oturum seçer.

       sbsector=xxx
           xxx. sektörden başlayan oturumu seçer.

       Aşağıdaki  seçenekler  vfat  ile  aynıdır  ve bunları belirtmek yalnızca Microsoft’un Joliet genişletmesi
       kullanılarak kodlanmış diskleri kullanırken anlamlıdır.

       iocharset[=değer]
           CD’deki 16 bitlik Unicode karakterlerin 8 bitlik karakterlere dönüştürülmesinde kullanılacak karakter
           kümesini belirler. iso8859-1 öntanımlıdır.

       utf8
           CD’deki 16 bitlik Unicode karakterleri UTF-8’e dönüştürür.

   jfs için bağlama seçenekleri
       iocharset=değer
           Unicode karakterlerin ASCII karakterlere dönüştürülmesinde kullanılacak karakter  kümesini  belirler.
           Dönüşüm  yapılmaması  öntanımlıdır.  Çekirdek  yapılandırma  dosyasında  CONFIG_NLS_UTF8  seçeneğinin
           tanımlanmasını gerektirir.

       resize=sayı
           Birimi belirtilen blok sayısına  göre  yeniden  boyutlandırır.  JFS,  bir  birimi  küçültmeyi  değil,
           yalnızca  büyütmeyi  destekler.  Bu  seçenek,  yalnızca  birim  oku-yaz  olarak  yeniden  bağlanırken
           geçerlidir. Seçenek  sayı  belirtilmeksizin  kullanılırsa  birim  disk  bölümünün  tam  boyuna  kadar
           genişletilir.

       nointegrity
           Günlüğe  yazılmaz.  Bu  seçeneğin  birincil  kullanım  amacı,  bir  birimi  yedekleme ortamından geri
           yüklerken daha yüksek başarım elde etmektir. Sistem normal  kapanmamışsa  birimin  bütünlüğü  garanti
           edilmez.

       integrity
           Öntanımlıdır.  Meta  veri  değişiklikleri günlüğe yazılır. Evvelce nointegrity seçeneği ile bağlanmış
           bir dosya sistemini normal davranışına geri döndürmek için yeniden bağlarken kullanılır.

       errors={continue|remount-ro|panic}
           Hatalara rastlandığında davranışı belirler: continue (dosya sistemini im koy ve devam et), remount-ro
           (bölümü salt okunur yeniden bağla), panic (panikle ve sistemi durdur).

       noquota|quota|usrquota|grpquota
           Bu seçenekler kabul edilir ancak yok sayılır.

   msdos için bağlama seçenekleri
       fat dosya sistemi seçeneklerine bakınız. Şayet msdos dosya sisteminde bir  tutarsızlık  tespit  edilirse,
       hata  raporu  verir  ve  dosya sistemini salt okunur bağlar. Dosya sistemini yazılabilir hale dönüştürmek
       için tekrar bağlamak gerekir.

   ncpfs için bağlama seçenekleri
       Tıpkı nfs gibi, ncpfs uygulaması da mount(2) sistem çağrısına  bir  ikil  değer  (struct  ncp_mount_data)
       bekler.  Bu değer ncpmount(8) tarafından oluşturulmakta ama mount’un geçerli sürümü (2.12) ncpfs hakkında
       hiçbir şey bilmemektedir.

   ntfs için bağlama seçenekleri
       iocharset=isim
           Dosya  isimleri  döndürülürken  kullanılacak  karakter  kümesidir.  VFAT’den  farklı   olarak,   NTFS
           dönüştürülemeyen karakterleri içeren isimleri gizler. Kullanımı önerilmiyor.

       nls=isim
           iocharset seçeneğinin yeni ismi.

       utf8
           Dosya isimlerini dönüştürmek için UTF-8 kullanılır.

       uni_xlate=[0|1|2]
           0  (veya  ‘no’  ya  da  ‘false’) için, bilinmeyen Unicode karakterler için önceleme yapılmaz. 1 (veya
           ‘yes’ ya da ‘true’) veya 2 için, vfat türünde “:” ile başlayan 4 baytlık öncelem  kullanılır.  Burada
           karakter  kodlamasının  bayt  sırası  olarak, 2 için küçük sonlu (little-endian), 1 için ise bayt yer
           değiştirmeli büyük sonlu (byteswapped big-endian) sıralama kullanılır.

       posix=[0|1]
           Şayet etkin ise (posix=1), dosya sistemi büyük/küçük harf  ayrımı  yapar.  Dosyaların  8.3’lük  diğer
           isimleri ise gizlenmek yerine sabit bağlar ile temsil edilir. Bu seçeneğin kullanımı önerilmiyor.

       uid=değer, gid=değer ve umask=değer
           Dosya  sistemindeki  dosya izinlerini düzenler. Öntanımlı olarak, dosyalar root kullanıcıya aittir ve
           başkaları tarafından okunamaz.

   Katmanlı dosya sistemi için bağlama seçenekleri
       Linux 3.18’den beri, katmanlı sözde dosya sistemi  (overlayfs),  diğer  dosya  sistemleri  için  birlikte
       bağlama olanağı sağlar.

       Bir  katmanlı  dosya  sistemi,  iki  dosya sistemini üst ve alt dosya sistemi olarak birleştirir. Her iki
       dosya sisteminin de adı varsa, alt dosya sistemindeki nesne gizliyken veya dizinler söz konusu  olduğunda
       üst nesneyle birleştirilirken üst dosya sistemindeki nesne görünür olur.

       Alt dosya sistemi, Linux tarafından desteklenen herhangi bir dosya sistemi olabilir ve yazılabilir olması
       gerekmez.  Alt  dosya  sistemi başka bir katmanlı dosya sistemi bile olabilir. Üst dosya sistemi normalde
       yazılabilir  olacaktır  ve  eğer  öyleyse,  trusted.*  genişletilmiş   özniteliklerinin   oluşturulmasını
       desteklemesi  ve readdir(3) yanıtlarında geçerli bir d_type alanı sağlaması gerekir, bu nedenle NFS uygun
       değildir.

       İki salt okunur dosya sisteminden oluşan bir salt okunur katmanlı  sistem,  herhangi  bir  dosya  sistemi
       türünü kullanabilir. lowerdir ve upperdir seçenekleri, aşağıdaki gibi kullanılarak /alt ve /ust dizinleri
       /birlesik dizini altında birleştirilebilir:

           mount -t overlay  overlay  \
           -olowerdir=/alt,upperdir=/ust,workdir=/calisma  /birlesik

       lowerdir=dizin
           lowerdir yazılabilir olması gerekmeyen dosya sistemidir.

       upperdir=dizin
           upperdir normalde yazılabilir olması gereken dosya sistemidir.

       workdir=dizin
           workdir, upperdir dosya sistemi üzerinde boş bir dizin gerektirir.

       userxattr
           xattr  isim  alanı  olarak  "trusted.overlay."  yerine  "user.overlay."  kullanılır.  Katmanlı  dosya
           sisteminin ayrıcalıksız bağlanması için yararlıdır.

       redirect_dir={on|off|follow|nofollow}
           redirect_dir özelliği etkin olursa dizin kopyalanır (ama  içeriği  değil).  Ardından  katmanlı  dosya
           sisteminin  kök  dizinindeki  özgün  konum  yoluna  "{trusted|user}.overlay.redirect"  ek  özniteliği
           tanımlanır. Son olarak dizin yeni yerine taşınır

           on  Yönlendirmeler etkinleştirilir.

           off Yönlendirmeler oluşturulmaz ve çekirdek/modül yapılandırmasında "redirect_always_follow" özelliği
               etkinse yalnızca izlenir.

           follow
               Yönlendirmeler oluşturulmaz, ancak izlenir.

           nofollow
               Yönlendirmeler     oluşturulmaz      ve      izlenmez      (çekirdek/modül      yapılandırmasında
               "redirect_always_follow" özelliği etkinse "redirect_dir=off" seçeneğine eşdeğerdir).

       index={on|off}
           Dosya  düğümü  indisi.  index=off  durumunda  birden fazla sabit bağı olan bir dosya kopyalanırsa, bu
           bağlar "koparılır". Değişiklikler, aynı dosya  düğümüne  atıfta  bulunan  diğer  sabit  bağ  adlarına
           yansıtılmaz.

       uuid={on|off}
           Dosya  tanıtıcılarındaki  temel dosya sisteminin UUID’sini null ile değiştirmek ve UUID denetimlerini
           etkin şekilde devre dışı bırakmak  için  kullanılabilir.  Bu,  diskin  kopyalanması  ve  bu  kopyanın
           UUID’sinin değişmesi durumunda faydalı olabilir. Bu, yalnızca tüm lowerdir/upperdir/workdir dizinleri
           aynı dosya sistemindeyse geçerlidir, aksi takdirde normal davranışa dönülür.

       nfs_export={on|off}
           NFS  dışa  aktarımını  destekleyen bir dosya sisteminde nfs_export=on seçeneği ile katmanlı bir dosya
           sistemi NFS’ye aktarılabilir.

           Bilgi:
               index=off,nfs_export=on bağlama seçenekleri oku-yaz bir bağlantı ile  çeliştiğinden  bir  hatayla
               sonuçlanabilir.

           Bu             seçeneğin             ayrıntılı             açıklaması            için            bkz:
           https://www.kernel.org/doc/html/latest/filesystems/overlayfs.html?highlight=overlayfs

       xino={on|off|auto}
           xino özelliği, gerçek nesne st_ino özelliğindeki  benzersiz  bir  nesne  tanıtıcısı  ve  ilgili  fsid
           dizininden oluşur. xino özelliği, fsid için dosya düğüm indisinin yüksek bitlerini kullanır, çünkü bu
           dosya sistemleri nadiren bu bitleri kullanır. İlgili düğümün bitlerinin yüksek xino bitlerine taşması
           durumunda, katmanlı dosya sistemi o düğüm için xino özelliği olmayan davranışa geri dönecektir.

           Bu         seçeneğin         etkisinin         ayrıntılı         açıklaması         için         bkz:
           https://www.kernel.org/doc/html/latest/filesystems/overlayfs.html?highlight=overlayfs

       metacopy={on|off}
           Yalnızca meta veri kopyalama özelliği etkinleştirildiğinde ve chown/chmod gibi meta veriye  özel  bir
           işlem  gerçekleştirildiğinde,  overlayfs  yalnızca meta verileri kopyalar (tüm dosyanın aksine). Daha
           sonra dosya YAZ işlemi için açıldığında dosyanın tamamı kopyalanacaktır.

           Başka bir deyişle, bu gecikmeli  veri  kopyalama  işlemidir  ve  verilerin  gerçekten  değiştirilmesi
           gerektiğinde veriler kopyalanır.

       volatile
           Uçucu  (volatile)  bağlamaların  bir çökmeden kurtulma garantisi yoktur. Uçucu bağlamaların, katmanlı
           dosya sistemine yazılan veriler yalnızca önemli bir çaba  sarf  etmeden  yeniden  oluşturulabiliyorsa
           kullanılması şiddetle önerilir.

           volatile  seçeneğiyle  bağlamanın  getirisi, üst dosya sistemine yapılan tüm eşzamanlama çağrılarının
           atlanmasıdır.

           Yanlış bir güvenlik hissi vermekten kaçınmak için,  geçici  bağlamaların  eşzamanlanması  (fsync(2)),
           VFS’nin  geri  kalanından  biraz  farklıdır.  Geçici bir bağlama gerçekleştikten sonra upperdir dosya
           sisteminde herhangi bir geri yazma hatası oluşursa,  tüm  eşzamanlama  işlevleri  hata  döndürür.  Bu
           durumda,  dosya  sistemi  kurtarılmayacak  ve  upperdir, son eşzamanlama çağrısından bu yana yeni bir
           hatayla karşılaşmamış olsa bile, sonraki her eşzamanlama çağrısı bir hata döndürecektir.

           Katmanlı dosya sistemi volatile seçeneği ile bağlandığında  "$workdir/work/incompat/volatile"  dizini
           oluşturulur.  Bir  sonraki  bağlama  sırasında,  bu  dizin  denetlenir ve bağlama zaten varsa bağlama
           reddedilir. Bu, kullanıcının upperdir ve workdir dizinlerini atması  ve  yeni  bir  tane  oluşturması
           gerektiğinin  güçlü  bir  göstergesidir.  Kullanıcının  sistemin  çökmediğini  ve upperdir içeriğinin
           bozulmadığını bildiği çok sınırlı durumlarda, uçucu (volatile) dizin kaldırılabilir.

   reiserfs için bağlama seçenekleri
       reiserfs günlükleme yapan bir dosya sistemidir.

       Uyarı:
           reiserfs  dosya  sisteminin  geliştiricisi  kalmadığından  Linux  5.18  sürümünden   beri   kullanımı
           önerilmemekte    olup    muhtemelen    2025’te    çekirdek    desteği   sonlandırılacaktır   (Kaynak:
           https://git.kernel.org/pub/scm/linux/kernel/git/torvalds/linux.git/commit/
           ?id=eb103a51640ee32ab01c51e13bf8fca211f25f61).

       conv
           3.6 sürümü reiserfs yazılımının,  3.5  sürümü  bir  reiserfs  dosya  sistemini  bağlamasını  ve  yeni
           oluşturulan  nesneler  için  3.6 biçiminin kullanılmasını sağlar. Bu dosya sistemi artık reiserfs 3.5
           sürümü araçlarla uyumlu olmayacaktır.

       hash={rupasov|tea|r5|detect}
           reiserfs’nin  dizinler  içindeki  dosyaları  bulması  için  kullanılacak  aş  işlevini  seçmek   için
           kullanılır.

           rupasov
               Yury  Yu. Rupasov tarafından bulunmuş bir aş yöntemi. Oldukça hızlı ve yerel ayarları koruyan bir
               yöntemdir, sözlüğe bağlı  kalarak  dosya  isimlerini  yakın  aş  değerlerine  eşler.  Bu  seçenek
               kullanılmamalıdır, oldukça yüksek bir ihtimalle aş karmaşasına yol açabilir.

           tea Jeremy  Fitzhardinge  tarafından  gerçeklenen  bir  Davis-Meyer işlevi. İsimlerde, aş permütasyon
               bitlerini kullanır. Yüksek rastlantısallığa ve düşük olasılıkla, bir miktar  işlemci  gücüne  mal
               olacak,  aş uyumsuzluklarına sebep olabilir. R5 aş ile EHASHCOLLISION hatalarında uzmanlaşılmışsa
               bu seçenek kullanılabilir.

           r5  Rupasov aşının geliştirilmiş bir sürümü. Çok büyük dizinler yoksa ve tuhaf dosya ismi  şablonları
               mevcut değilse kullanılacak en iyi seçenektir. Öntanımlıdır.

           detect
               Bağlanmış  dosya  sisteminde  kullanılan  aş  işlevini tespit etmeye ve bu bilgiyi reiserfs süper
               bloğuna yazmayı sağlar. Bu seçenek sadece,  eski  türdeki  dosya  sistemlerinde  ve  ilk  bağlama
               esnasında faydalı olabilir.

       hashed_relocation
           Blok tahsisçileri ayarlar. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

       no_unhashed_relocation
           Blok tahsisçileri ayarlar. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

       noborder
           Yury  Yu.  Rupasov’un  icadı  olan  sınır  tahsisçi algoritmasını iptal eder. Bazı durumlarda başarım
           artışı sağlayabilir.

       nolog
           Günlüklemeyi (journalling) kapatır. Herhangi bir çökme durumunda hızlı kurtarma seçeneğinden vazgeçme
           pahasına, bir miktar başarım artışı sağlayabilir. Aslında, bu seçeneğin kullanılması  durumunda  bile
           reiserfs  günlükleme  işlemlerine  devam edecektir ve geçerli verileri günlükleme alanına yazacaktır.
           nolog genişletmesi halen geliştirilmektedir.

       notail
           Öntanımlı olarak, reiserfs, küçük dosyaları ve dosya artıklarını doğrudan ağaç yapısına kaydeder.  Bu
           lilo(8)  gibi  bazı  uygulamalarda  karışıklığa  sebep  olur.  Bu  seçenek,  dosyaların  ağacın içine
           paketlenmesini iptal eder. (Burada dosya artıkları, bir dosyanın tam bir bloktan  artan  ancak  artan
           kısmın bir bloğu dolduramayacak kısmıdır.)

       replayonly
           Günlüklemedeki  işlemleri  tekrarlar  fakat  gerçekte  dosya  sistemini  bağlamaz. Temelde reiserfsck
           tarafından kullanılır.

       resize=sayı
           reiserfs  disk  bölümünün  çevrimiçi  genişlemesine  izin  veren  bir  tekrar  bağlama   seçeneğidir.
           reiserfs’ye,  aygıtın  sayı  bloka sahip olduğu talimatını verir. Bu seçenek, mantıksal birim yönetim
           sistemi (LVM) kullanan aygıtlar için tasarlanmıştır.

       user_xattr
           Genişletilmiş kullanıcı öznitelikleri etkinleştirilir. Bkz: chattr(1)

       acl POSIX Erişim denetim listeleri etkinleştirilir. Bkz: acl(5)

       barrier=none|barrier=flush
           Günlükleme kodunda yazma engellerinin kullanımı barrier=none ile devre dışı bırakılır,  barrier=flush
           ile  etkinleştirilir  (öntanımlıdır).  Bu  aynı  zamanda yazma engellerini destekleyen bir G/Ç yığıtı
           gerektirir ve reiserfs yazarken bir engelleme hatası alırsa, bir uyarı  ile  engelleri  tekrar  devre
           dışı  bırakır.  Yazma engelleri, günlüğe yazma işlemlerinin disk üzerinde uygun şekilde sıralanmasını
           zorlayarak, geçici disk yazma önbelleklerini bazı başarım düşmelerinde güvenli hale getirir.  Batarya
           ile  beslenen  disklerin  varlığında,  engelleri  devre  dışı  bırakmak  başarımı güvenli bir şekilde
           artırabilir.

   ubitfs için bağlama seçenekleri
       UBIFS, UBI birimlerinin üzerinde çalışan bir flash dosya sistemidir. Erişim zamanının desteklenmediği  ve
       her zaman kapalı olduğu unutulmamalıdır.

       Aygıt adı şöyle belirtilebilir:

       ubiX_Y
           UBI aygıt numarası X, birim numarası Y

       ubiY
           UBI aygıt numarası 0, birim numarası Y

       ubiX:AD
           UBI aygıt numarası X, birim adı AD

       ubi:AD
           UBI aygıt numarası 0, birim adı AD

       Ayraç olarak : yerine ! imi de kulllanılabilir.

       Bağlama seçenekleri:

       bulk_read
           Toplu  okuma  etkinleştirilir.  Dosya  sistemini  yavaşlattığı  için  VFS  ileri  okuması  devre dışı
           bırakılır. Toplu okuma, dahili bir en iyilemedir. Veriler birkaç  okuma  isteği  yerine  tek  seferde
           okunursa  bazı  katı  hal  diskler  daha hızlı okunabilir. Örneğin, OneNAND birden fazla NAND sayfası
           okuyorsa "yüklerken-oku" işlemi yapabilir.

       no_bulk_read
           Toplu okuma yapılmaz. Öntanımlıdır.

       chk_data_crc
           Verilerin CRC-32 sağlama toplamlarına bakılır. Öntanımlıdır.

       no_chk_data_crc
           Verilerin CRC-32 sağlama toplamlarına bakılmaz. Bu seçenekle, dosya sistemi veri için CRC-32  sağlama
           toplamına  bakmaz,  ancak  dahili  indisleme  bilgisi  için bakar. Bu seçenek sadece okumayı etkiler,
           yazmayı değil. Veriler yazılırken CRC-32 her zaman hesaplanır.

       compr={none|lzo|zlib}
           Yeni dosyalar yazılırken kullanılacak öntanımlı sıkıştırıcıyı belirler.  Bağlama  none  seçeneği  ile
           yapılmışsa, sıkıştırılmış dosyaları okumak hala mümkündür.

   udf için bağlama seçenekleri
       UDF,  Optik  Depolama  Teknolojisi  Derneği  olan OSTA tarafından tanımlanan "Evrensel Disk Biçimi" dosya
       sistemidir ve genellikle  DVD-ROM’lar  için,  sıklıkla  UDF/ISO-9660  melezi  bir  dosya  sistemi  olarak
       kullanılır.  Bununla  birlikte,  disk  sürücülerinde, flash sürücülerde ve diğer blok aygıtlarında da tek
       başına mükemmel bir şekilde kullanılabilir. Ayrıca bkz. iso9660

       uid=kullanıcı|forget
           Dosya sistemindeki tüm dosyaların sahibi belirtilen kullanıcı olur. uid=kullanıcı’dan bağımsız olarak
           (veya genellikle ek  olarak)  uid=forget  belirtilebilir.  Bu  durumda  kullanıcı  kimliklerini  disk
           ortamına  kaydedilmez.  Aslında  kaydedilen  kullanıcı kimliği, UDF standardında tanımlandığı gibi 32
           bitlik taşma kullanıcı kimliği -1’dir. Seçeneğe değer  olarak  kullanıcının  adı,  sayısal  kullanıcı
           kimliği veya özel bir kullanım olarak forget sözcüğü belirtilebilir.

       gid=grup|forget
           Dosya  sistemindeki  tüm  dosyaların  sahibi belirtilen grup olur. gid=grup’dan bağımsız olarak (veya
           genellikle  ek  olarak)  gid=forget  belirtilebilir.  Bu  durumda  grup  kimliklerini  disk  ortamına
           kaydedilmez. Aslında kaydedilen grup kimliği, UDF standardında tanımlandığı gibi 32 bitlik taşma grup
           kimliği  -1’dir.  Seçeneğe  değer olarak grup adı, sayısal grup kimliği veya özel bir kullanım olarak
           forget sözcüğü belirtilebilir.

       umask=
           umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) belirler.  Öntanımlı  olarak,  o  anki  sürecin  umask’ı
           kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

       mode=kip
           Belirtilirse,  dosya  sisteminden  okunan  tüm  dizin  dışı  düğümlerin  izinlerine kip atanır. Değer
           sekizlik tabanda verilir.

       dmode=kip
           Belirtilirse, dosya sisteminden okunan tüm dizin düğümlerin izinlerine kip atanır.

       bs=değer
           Blok boyunu belirler. 2.6.30 öncesi çekirdek sürümlerinde 2048 öntanımlı değerdi. 2.6.30  sonrası  ve
           4.11 öncesi çekirdeklerde, 2048 değerinin son çare olarak kullanıldığı mantıksal blok boyu değeriydi.
           dönüşlü  mantıksal aygıt blok boyutuydu. 4.11’den beri, mantıksal aygıt blok boyu ile 4096 arasındaki
           geçerli blok boyutunun son çare olduğu mantıksal blok boyudur.

           Diğer ayrıntılar için mkudffs(8)  2.0+  kılavuz  sayfasının  UYUMLULUK  ve  BLOK  BOYUTU  bölümlerine
           bakılabilir.

       unhide
           Gizli dosyaları gösterir.

       undelete
           Silinmiş dosyaları listeler.

       adinicb
           Veriyi dosya düğümüne gömer (öntanımlı).

       noadinicb
           Veriyi dosya düğümüne gömmez.

       shortad
           Kısa UDF adres tanıtıcıları kullanılır (öntanımlı).

       longad
           Uzun UDF adres tanıtıcıları kullanılır.

       nostrict
           Kesin uyumluluk kaldırılır.

       iocharset
           Yerel karakter kümesi etkin olur. Çekirdeğin CONFIG_UDF_NLS seçeneği ile derlenmesini gerektirir.

       utf8
           UTF-8 karakter kümesi etkin olur.

   Hata ayıklama ve olağanüstü durumda kurtarma için bağlama seçenekleri
       novrs
           Birim Tanıma Sırası yoksayılır ve bağlama yine de denenir.

       session=
           Çok oturumlu kayıtlı optik ortam için oturum numarasını belirler, sonuncusu öntanımlıdır.

       anchor=
           Standart konum 256 geçersiz kılınır.

       lastblock=
           Dosya sisteminin son bloğunu belirler.

   Karşılaşılabilecek ve kaldırılması gereken artık kullanılmayan eskimiş bağlama seçenekleri
       uid=ignore
           Yok sayılır, yerine uid=kullanıcı kullanılmalıdır.

       gid=ignore
           Yok sayılır, yerine gid=grup kullanılmalıdır.

       volume=
       partition=
       fileset=
       rootdir=
           Gerçeklenmedi. Yok sayılır.

   ufs için bağlama seçenekleri
       ufstype=değer
           UFS  değişik işletim sistemlerinde geniş çapta kullanılan bir dosya sistemidir. Sorun, gerçeklenimler
           arası farklılıklardadır. Bazı gerçeklenim özellikleri belgelenmemiştir,  bu  nedenle  ufs’nin  türünü
           otomatik  olarak  tanımak  çok  zordur.  Bu  yüzden, kullanıcılar bağlama işlemi esnasında ufs türünü
           belirtmek zorundadır. Muhtemel değerler şunlardır:

           old ufs’nin eski biçimi, salt okunurdur ve öntanımlıdır. (-r seçeneğinin belirtilmesi gerekir.)

           44bsd
               BSD benzeri sistemler(NetBSD, FreeBSD, OpenBSD) tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir.

           ufs2
               Oku-yaz desteğiye FreeBSD 5.x’te kullanılmıştır.

           5xbsd
               ufs2 ile eşanlamlı.

           sun Sparc üzerinde sunOS veya Solaris tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir.

           sunx86
               x86 üzerinde Solaris tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir.

           hp  HP-UX tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir.

           nextstep
               NeXTStep tarafından (NeXT istasyonları üzerinde) oluşturulmuş dosya  sistemleri  içindir  (şu  an
               salt okunurdur).

           nextstep-cd
               NextStep CDROMlar (block_size == 2048) içindir, salt okunurdur.

           openstep
               OpenStep  tarafından  oluşturulmuş  dosya  sistemleri  içindir (şu an salt okunurdur). Aynı dosya
               sistemi türü macOS tarafından da kullanılır.

       onerror=değer
           Hata durumundaki davranışı belirler:

           panic
               Bir hata durumunda çekirdek paniğine sebep olur, sistem durdurulur.

           [lock|umount|repair]
               Bugün için, bu seçenekler bir işe yaramaz; bir hata durumunda sadece bir konsol iletisi basılır.

   umsdos için bağlama seçenekleri
       dotsOK seçeneği kabul edilmez. Bkz: msdos için bağlama seçenekleri

   usbfs için bağlama seçenekleri
       devuid=değer, devgid=değer, devmode=kip
           Usbfs dosya  sistemindeki  aygıt  dosyalarının  sahibini,  grubunu  ve  kipini  belirler  (uid=gid=0,
           mode=0644 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

       busuid=değer, busgid=değer, busmode=kip
           Usbfs  dosya  sistemindeki  veriyolu  dizinlerinin  sahibini,  grubunu ve kipini belirler (uid=gid=0,
           mode=0555 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

       listuid=değer, listgid=değer, listmode=kip
           Usbfs dosya  sistemindeki  dosya  aygıtlarının  sahibini,  grubunu  ve  kipini  belirler  (uid=gid=0,
           mode=0444 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

   vfat için bağlama seçenekleri
       Her  şeyden  önce,  fat için bağlama seçenekleri, vfat içinde geçerlidir. dotsOK seçeneği vfat tarafından
       kabul edilmez. Bunların yanında şu seçenekler de mevcuttur:

       uni_xlate
           Elde  edilemeyen  Unicode  karakterlerini  önceleme  dizgesine  çevirir.  Böylece,   içinde   Unicode
           karakterler  olan  dosya  isimleriyle yedekleme ve tekrar yükleme şansına sahip olursunuz. Bu seçenek
           olmaksızın, çevirinin mümkün olmadığı hallerde, bir ‘?’ işareti kullanılır. Önceleme dizgesi ‘:’ dir,
           çünkü aksi durumda vfat sistemlerde geçersiz olur. Kullanılan önceleme dizgesi, u  Unicode  karakteri
           temsil etmek üzere: ’:’, (u & 0x3f), ((u>>6) & 0x3f), (u>>12).

       posix
           Harf büyüklükleri farklı iki aynı isme izin verir. Bu seçenek kullanılmamalıdır.

       nonumtail
           isim~num.uzt ismini denemeden önce sıra numarasız kısa bir isim oluşturmayı dener.

       utf8
           UTF-8,  konsol tarafından kullanılan dosya sistemleri için güvenli 8 bitlik bir Unicode kodlamasıdır.
           Bu seçenekle etkinleştirilir, utf8=0,  utf8=no  veya  utf8=false  ile  devre  dışı  bırakılır.  Şayet
           uni_xlate kullanılmışsa, utf8 iptal edilir.

       shortname=kip
           8.3  gösterimine  uyan  kısa dosya adlarının oluşturulması ve görüntülenmesi için davranışı tanımlar.
           Bir dosya için uzun bir ad varsa, görüntüleme için her zaman tercih edilen uzun  ad  olacaktır.  Dört
           kip vardır:

           lower
               Kısa  ad  küçük  harfe dönüştürülerek gösterilir; kısa adın tamamı büyük harf olmadığında uzun ad
               saklanır.

           win95
               Kısa ad büyük harfe dönüştürülerek gösterilir; kısa adın tamamı büyük harf  olmadığında  uzun  ad
               saklanır.

           winnt
               Kısa ad olduğu gibi gösterilir; kısa adın tamamı büyük veya tamamı küçük harf olmadığında uzun ad
               saklanır.

           mixed
               Kısa  ad  olduğu gibi gösterilir; kısa adın tamamı büyük harf olmadığında uzun ad saklanır. Linux
               2.6.32’den beri bu kip öntanımlıdır.

AYGIT EŞLEMCİ DOĞRULUĞU (DM-VERİTY) DESTEĞİ

       Aygıt eşleyici doğrulama hedefi, çekirdek şifreleme  API’sini  kullanan  blok  aygıtlarının  salt  okunur
       şeffaf  bütünlük  denetimini  sağlar.  mount komutu, dm-verity aygıtını açabilir ve aygıt dosya sistemini
       bağlamadan önce bütünlük doğrulamasını yapabilir. libmount ve  libcryptsetup  kütüphanelerini  gerektirir
       (isteğe  bağlı  olarak  dlopen(3) aracılığıyla). libcryptsetup, önceden bağlanmış bir aygıtının kök aşını
       çıkartmayı destekliyorsa, eşleşme durumunda mevcut aygıtlar otomatik olarak yeniden kullanılacaktır.  dm-
       verity için bağlama seçenekleri:

       verity.hashdevice=yol
           dm-verity’ye aktarılacak kaynak birim ile ilişkili aş ağacı aygıtının yolunu belirler.

       verity.roothash=aş
           verity.hashdevice kökünün onaltılık tabanda aş değeri. verity.roothashfile ile birlikte kullanılamaz.

       verity.roothashfile=yol
           verity.hashdevice  kökünün  onaltılık  tabanda aşını içeren dosyanın yolunu belirler. verity.roothash
           ile birlikte kullanılamaz.

       verity.hashoffset=konum
           Aş ağacı aygıtı, kaynak birime gömülüyse, ağaca ulaşmak için dm-verity tarafından kullanılacak konumu
           belirler (0 öntanımlıdır).

       verity.fecdevice=yol
           dm-verity’a aktarılacak kaynak birim ile ilişkili Aktarım öncesi Hata Düzeltme (FEC) aygıtının yolunu
           belirler. İsteğe bağlıdır. CONFIG_DM_VERITY_FEC seçeneği ile derlenmiş çekirdek gerektirir.

       verity.fecoffset=konum
           Aktarım öncesi Hata Düzeltme (FEC) aygıtı, kaynak birime gömülüyse,  FEC  alanına  ulaşmak  için  dm-
           verity tarafından kullanılacak konumu belirler (0 öntanımlıdır). İsteğe bağlıdır.

       verity.fecroots=değer
           FEC için eşlik baytı sayısı (2 öntanımlıdır). İsteğe bağlıdır.

       verity.roothashsig=yol
           Kök aşının onaltılık tabandaki dizgesinin pkcs7(1ssl) imzasını içeren dosyanın yolunu belirler. Linux
           çekirdeğinin  CONFIG_DM_VERITY_VERIFY_ROOTHASH_SIG  seçeneği  ile derlenmiş olmasını ve libcryptsetup
           kütüphanesinin crypt_activate_by_signed_key() işlevini gerektirir. Aygıtın  yeniden  kullanımı  için,
           imzaların  ya  aygıtın  tüm  bağlamalarında kullanılmış olması ya da hiçbiri tarafından kullanılmamış
           olması gerekir. İsteğe bağlıdır. İsteğe bağlıdır.

       verity.oncorruption=ignore|restart|panic
           Çekirdeğe,  bozulma  algılandığında  yok  saymasını  (ignore),  yeniden  başlatmasını(restart)   veya
           paniklemesini  (panic)  söyler.  Öntanımlı  olarak  G/Ç işlemi başarısız olur. Linux 4.1 veya üstü ve
           libcrypsetup 2.3.4 veya üstü sürüm gerektirir.

       util-linux paketinin 2.35 sürümünden beri desteklenmektedir. Örneğin,

           mksquashfs /etc /tmp/etc.squashfs

           dd if=/dev/zero of=/tmp/etc.hash bs=1M count=10

           veritysetup format /tmp/etc.squashfs /tmp/etc.hash

           openssl smime -sign -in aş -nocerts -inkey private.key \
           -signer private.crt -noattr -binary -outform der -out /tmp/etc.p7

           mount -o verity.hashdevice=/tmp/etc.hash,verity.roothash=aş,\
           verity.roothashsig=/tmp/etc.p7 /tmp/etc.squashfs /mnt

       komutları, /etc dizininin squashfs imgesini oluşturur, aş aygıtını doğrular ve doğrulanmış dosya  sistemi
       imgesini   /mnt   altına   bağlar.   Çekirdek,   verity.roothashsig  kullanıyorsa,  kök  aşının  çekirdek
       anahtarlığındaki bir anahtar tarafından imzalandığını doğrulayacaktır.

DÖNÜŞ AYGITI DESTEĞİ

       Olası bağlama türlerinden biri de dönüş (dev/loop) aygıtları üzerinden yapılandır. Örnek:

           mount /tmp/disk.img /mnt -t vfat -o loop=/dev/loop3

       /dev/loop3 aygıtını karşılık gelen /tmp/disk.img aygıt imgesini oluşturacak ve daha sonra bu aygıtı  /mnt
       altına bağlayacaktır.

       Şayet   aygıt   dosyası  açıkça  belirtilmemişse  (fakat  -o  loop  seçeneği  verilmişse),  mount  komutu
       kullanılmayan bir dönüş aygıtı arar ve onu kullanır. Örnek:

           mount /tmp/disk.img /mnt -o loop

       Bir dosya sistemi türü belirtilmemişse veya dosya sistemi libblkid tarafından biliniyorsa,  mount  komutu
       normal bir dosyadan otomatik olarak bir dönüş aygıtı oluşturur. Örnek:

           mount /tmp/disk.img /mnt

           mount -t ext4 /tmp/disk.img /mnt

       Bu  tür  bağlama loop, offset ve encryption isimleriyle belirtilen üç seçenekle yapılır (sırasıyla aygıt,
       konum ve şifreleme). Aslında bunlar losetup(8)’a aktarılan seçeneklerdir. (Bu seçenekler,  dosya  sistemi
       türüne özgü olan bağlama seçeneklerine ek olarak kullanılabilir.)

       Linux 2.6.25’den beri dönüş aygıtlarının otomatik imhası desteklenmektedir. Yani, mount tarafından tahsis
       edilen   bir   dönüş   aygıtı   artık   /etc/mtab’dan   bağımsız   olarak  umount(8)  tarafından  serbest
       bırakılabilmektedir.

       losetup -d veya umount -d kullanılarak bir dönüş aygıtı elle de serbest bırakılabilir.

       util-linux v2.29’dan beri, belirtilen dosya aynı konum ve boyut sınırına  sahip  bir  dönüş  aygıtı  için
       zaten  kullanımdaysa,  mount  yeni bir aygıtı başlatmak yerine dönüş aygıtını yeniden kullanır. Bu, olası
       bir dosya sistemi bozulmasını önlemek için gereklidir.

ÇIKIŞ DURUMU

       mount komutu aşağıdaki bitsel VEYAlanabilir değerlerle çıkar:

       0   başarılı

       1   kullanım ve izinler hatalı

       2   sistem hatası (bellek yetersiz, çatallanamıyor, başka dönüş aygıtı kalmadı)

       4   dahili yazılım hatası

       8   kullanıcı kesmesi

       16  /etc/mtab dosyasına yazma veya kilitleme hatası

       32  bağlama başarısız

       64  bağlama kısmen başarılı

       mount -a komutu 0 (tamamen başarılı), 32 (tamamen başarısız) veya 64 (kısmen başarılı) ile çıkar.

YARDIMCI BAĞLAMA ARAÇLARI

       Dışsal bağlama araçları için sözdizimi:

           /sbin/mount.ds-türü belirtim dizin [-sfnv] [-N isimuzayı] [-o seçenekler] [-t tür.alttür]

       Burada, ds-türü dosya sistemi türü olup -sfnvoN seçenekleri normal  mount  seçenekleri  ile  aynıdır.  -t
       seçeneği alt tür desteği olan dosya sistemleri için kullanılır. Örnek:

           /sbin/mount.fuse -t fuse.sshfs

       mount  komutu, mount.ds-türü dışsal araçlarına unbindable, runbindable, private, rprivate, slave, rslave,
       shared, rshared, auto, noauto, comment, x-*, loop, offset ve sizelimit  bağlama  seçeneklerini  aktarmaz.
       Diğer tüm seçenekler, -o seçeneğine virgül ayraçlı bir liste olarak belirtilebilir.

ORTAM DEĞİŞKENLERİ

       LIBMOUNT_FSTAB=yol
           fstab dosyasının öntanımlı yerini geçersiz kılar (suid için yok sayılır)

       LIBMOUNT_MTAB=yol
           mstab dosyasının öntanımlı yerini geçersiz kılar (suid için yok sayılır)

       LIBMOUNT_DEBUG=all
           libmount hata ayıklama çıktısı etkin olur

       LIBBLKID_DEBUG=all
           libblkid hata ayıklama çıktısı etkin olur

       LOOPDEV_DEBUG=all
           Dönüş aygıtı ile ilgili hata ayıklama çıktısı etkin olur

İLGİLİ DOSYALAR

       Ayrıca, /etc/fstab, /etc/mtab ve /proc/mounts dosyaları bölümüne de bakınız.

       /etc/fstab
           dosya sistemleri tablosu

       /run/mount
           libmount’a özel çalışma dizini

       /etc/mtab
           bağlı dosya sistemleri tablosu veya /proc/mounts dosyasına sembolik bağ

       /etc/mtab~
           kilit dosyası (mtab sembolik bağı bulunan sistemlerde kullanılmaz)

       /etc/mtab.tmp
           geçici dosya (mtab sembolik bağı bulunan sistemlerde kullanılmaz)

       /etc/filesystems
           denenecek dosya sistemi türlerinin listesi

TARİHÇE

       AT&T UNIX sürüm 5 bir mount komutu içeriyordu.

YAZILIM HATALARI

       Bozulmuş bir dosya sisteminin çökmeye sebep olma olasılığı vardır.

       Bazı  Linux  dosya  sistemleri  -o  sync  ve  -o dirsync desteklemez (ext2, ext3, ext4, fat ve vfat dosya
       sistemleri sync seçeneği ile bağlandıklarında eşzamanlı güncellemeleri (BSD tarzı) destekler).

       -o remount seçeneği mount bağlama seçeneklerini değiştiremeyebilir (örneğin, sb hariç bütün ext2fs’e özgü
       bağlama  seçenekleri  tekrar  bağlama  durumunda  değiştirilebilir,  fakat  fat   için   gid   ve   umask
       değiştirilemez.)

       Normal mtab dosyasına sahip sistemlerde /etc/mtab ve /proc/mounts dosyalarının eşleşmemesi mümkündür. İlk
       dosya  yalnızca  mount  komut  seçeneklerine  dayanır,  ancak  ikinci dosyanın içeriği çekirdeğe ve diğer
       ayarlara da bağlıdır (örn. bir NFS sunucusu üzerinde bazı durumlarda mount komutu NFS  bağlama  noktaları
       hakkında  güvenilir  olmayan  bilgiler  bildirebilirken  /proc/mounts  dosyası  genellikle daha güvenilir
       bilgiler içerir.) Bu, mtab dosyasını /proc/mounts dosyasına sembolik bağ yapmak için nedenlerden biridir.

       NFS dosya sistemlerinde dosyaların dosya  tanıtıcıları  (yani  fcntl(2)  çağrıları  ve  ioctl(2)  ailesi)
       üzerinden  denetlenmesi,  noacl  bağlama seçeneği kullanılsa bile çekirdekte tutarlılık denetimi olmaması
       nedeniyle tutarsız sonuçlar verebilir.

       Eski çekirdekler kullanılırken, mount komutu blok  aygıtı  boyutunun  istendiği  gibi  yapılandırıldığını
       doğrulamıyorsa,  loop  seçeneği,  kullanılan  offset veya sizelimit seçenekleriyle başarısız olabilir. Bu
       sorun, mount yapılandırılmış  dönüş  aygıtıyla  çağrılmadan  önce  losetup(8)  komutu  elle  kullanılarak
       çözülebilir.

YAZAN

       Karel Zak tarafından yazılmıştır.

İLGİLİ BELGELER

       mount(2), umount(2), filesystems(5), fstab(5), nfs(5), xfs(5), mount_namespaces(7), xattr(7), e2label(8),
       findmnt(8),  losetup(8),  lsblk(8),  mke2fs(8),  mountd(8),  nfsd(8),  swapon(8),  tune2fs(8), umount(8),
       xfs_admin(8)

GERİBİLDİRİM

       Hata  bildirimleri  için  https://github.com/util-linux/util-linux/issues   adresindeki   hata   izleyici
       kullanılabilir.

YARARLANIM

       mount   komutu   util-linux   paketinin   bir  parçası  olup  Linux  Çekirdek  Arşivinden  indirilebilir:
       <https://www.kernel.org/pub/linux/utils/util-linux/>.

ÇEVİREN

       © 2004 Yalçın Kolukısa
       © 2022 Nilgün Belma Bugüner
       Bu çeviri özgür yazılımdır: Yasaların izin verdiği ölçüde HİÇBİR GARANTİ YOKTUR.
       Lütfen, çeviri ile ilgili bildirimde bulunmak veya çeviri yapmak  için  https://github.com/TLBP/manpages-
       tr/issues adresinde "New Issue" düğmesine tıklayıp yeni bir konu açınız ve isteğinizi belirtiniz.

util-linux 2.38                                   17 Şubat 2022                                         MOUNT(8)