NAZWA

       lsblk - wypisuje urządzenia blokowe

SKŁADNIA

       lsblk [opcje] [urządzenie...]

OPIS

       lsblk wypisuje informacje o wszystkich dostępnych lub podanych urządzeniach blokowych. Polecenie lsblk
       odczytuje system plików sysfs i udev db w celu zebrania informacji. Jeśli baza udev jest niedostępna lub
       skompilowano lsblk bez obsługi udev, stara się on odczytać etykiety, UUID-y i typy systemów plików z
       urządzenia blokowego. W tym przypadku wymagane są uprawnienia roota.

       Domyślnie, polecenie wypisuje informacje o wszystkich urządzeniach (z wyjątkiem dysków RAM). To samo
       urządzenie może pojawić się ponownie w drzewie, jeśli jest związane z innymi urządzeniami. W przypadku
       bardziej skomplikowanych sytuacji, zaleca się korzystanie z opcji --merge, aby łączyć grupy urządzeń i
       opisywać złożone relacje N:M.

       Wyjście w postaci drzewa (lub tablica children[] w wyjściu JSON) jest włączane tylko wtedy, gdy w wyjściu
       obecna jest kolumna NAME albo gdy użyto opcji wiersza polecenia --tree. Zob. też opcje --nodeps i --list,
       sterujące formatowaniem drzewa.

       Domyślny wynik, jak również domyślny wynik z opcji takich jak --fs i --topology może ulec zmianie. Gdy to
       tylko możliwe, należy unikać używania domyślnych wyników w swoich skryptach. Proszę zawsze jawnie
       określać oczekiwane kolumny opcją --output lista-kolumn oraz --list w środowiskach wymagającego
       stabilnego wyniku.

       Wszystkie dostępne kolumny wypisze polecenie lsblk --list-columns.

       Proszę zauważyć, że lsblk może być wykonane w momencie, gdy udev nie ma jeszcze wszystkich informacji o
       ostatnio dodanych lub zmodyfikowanych urządzeniach. W takim przypadku, zaleca się użycie najpierw udevadm
       settle, aby dokonać synchronizacji z udev.

       Relacja pomiędzy urządzeniem blokowym a systemem plików nie zawsze jest jak jeden do jednego. System
       plików może używać więcej urządzeń blokowych lub ten sam system plików może być dostępny w kilku
       lokalizacjach. Jest to powód, dla którego lsblk udostępnia kolumny MOUNTPOINT i MOUNTPOINTS (odpowiednio:
       punkt i punkt*y* montowania). Kolumna MOUNTPOINT wyświetla pojedynczy punkt montowania (zwykle ostatnio
       zamontowany system plików), a kolumna MOUNTPOINTS wyświetla wielowierszową komórkę zawierającą wszystkie
       punkty montowania związane z urządzeniem.

OPCJE

       -A, --noempty
           Nie wypisuje pustych urządzeń.

       -a, --all
           Wyłącza wszelkie wbudowane filtry i wypisuje również wszystkie puste urządzenia oraz dyski RAM.

       -b, --bytes
           Wypisuje rozmiary w bajtach, zamiast w formacie czytelnym dla ludzi.

           Domyślnie jednostką w której pokazywane są rozmiary jest bajt, a przedrostki jednostek są
           wielokrotnościami 2^10 (1024). Symbole jednostek są pokazywane w skróconej formie, aby poprawić
           czytelność, poprzez pokazanie jedynie pierwszej litery np. "1 KiB" i "1 MiB" stają się odpowiednio:
           "1 K" i "1 M", tj. cząstka "iB", będąca częścią nazw jednostek, jest celowo pomijana.

       -H, --list-columns
           Wypisuje dostępne kolumny, w połączeniu z --json lub --raw daje wynik w formacie czytelnym maszynowo.

       -D, --discard
           Wypisuje informacje o funkcjach "discard" (TRIM, UNMAP) przy każdym urządzeniu.

       -d, --nodeps
           Nie wypisuje urządzeń nadrzędnych ani podrzędnych. Przykładowo lsblk --nodeps /dev/sda wypisze
           informacje tylko o urządzeniu sda.

       -E, --dedup kolumna
           Kolumna jest kluczem deduplikującym, służącym do usunięcia duplikatów z wynikowego drzewa. Jeśli dla
           urządzenia nie jest dostępny klucz, lub urządzenie jest partycją, a nadrzędne urządzenie zawierające
           cały dysk udostępnia ten sam klucz, to urządzenie zawsze zostanie wyświetlone.

           Typowym zastosowaniem jest uniknięcie duplikatów w systemach z urządzeniami dostępnymi w wielu
           ścieżkach, np. za pomocą opcji -E WWN.

       -e, --exclude lista
           Pomija urządzenia podane w liście urządzeń, określone głównymi numerami urządzeń i oddzielone
           przecinkami. Domyślnie pomijane są dyski RAM (główny numer urządzenia równy 1), jeśli nie podano
           opcji --all. Filtr ma zastosowanie jedynie do urządzeń najwyższego poziomu. Może być to mylące, w
           przypadku formatu wynikowego --list, w którym hierarchia urządzeń nie jest oczywista.

       -f, --fs
           Wypisuje informacje o systemach plików. Jest to odpowiednik -o
           NAME,FSTYPE,FSVER,LABEL,UUID,FSAVAIL,FSUSE%,MOUNTPOINTS. Pełne informacje o systemach plików i
           macierzach RAID są udostępniane przez polecenie blkid(8).

       --hyperlink[=tryb]
           Wypisuje ścieżki punktów montowań jako odnośniki na terminalu. Tryb można ustawić na "always"
           (zawsze), "never" (nigdy) lub "auto". Opcjonalny argument kiedy można ustawić na "auto", "never" lub
           "always". Jeśli pominie się argument kiedy, to domyślnie przyjmuje wartość "auto". Ustawienie "auto"
           oznacza, że odnośniki będą używane tylko wtedy, gdy wyjściem jest terminal.

       -I, --include lista
           Obejmuje urządzenia podane w liście urządzeń, określone głównymi numerami urządzeń i oddzielone
           przecinkami. Filtr ma zastosowanie jedynie do urządzeń najwyższego poziomu. Może być to mylące w
           przypadku formatu wynikowego --list, w którym hierarchia urządzeń nie jest oczywista.

       -i, --ascii
           Do formatowania drzewa używa znaków ASCII.

       -J, --json
           Używa formatu wyjściowego JSON. Zdecydowanie zaleca się używanie opcji --output oraz -tree, jeśli są
           potrzebne. Proszę zauważyć, że children[] jest używane tylko, gdy korzysta się z opcji --tree lub
           kolumny NAME.

       -l, --list
           Wypisuje wynik w postaci listy. Brak w nim informacji o powiązaniach pomiędzy urządzeniami, a od
           wersji 2.34 każde urządzenie jest pokazane tylko raz, o ile nie podano opcji --pairs lub --raw
           (wyniki nadające się do automatycznego przetwarzania są wstecznie kompatybilne).

       -M, --merge
           Grupuje urządzenia nadrzędne dla poddrzew, aby uczynić wynik czytelniejszym w przypadku urządzeń RAID
           i urządzeń o wielu ścieżkach. Wymagany jest wynik w postaci drzewa.

       -m, --perms
           Wypisuje informacje o posiadaczu, grupie i trybie urządzenia. Jest to odpowiednik -o
           NAME,SIZE,OWNER,GROUP,MODE.

       -N, --nvme
           Wypisuje informacje tylko o urządzeniach NVMe.

       -v, --virtio
           Wypisuje informacje tylko o urządzeniach virtio.

       -n, --noheadings
           Nie wypisuje nagłówka.

       -o, --output lista
           Określa wypisywane kolumny. Listę obsługiwanych kolumn można poznać podając opcję --list-columns.
           Kolumny mogą mieć wpływ na wynik w postaci drzewa. Domyślnie drzewo jest używane do kolumny "NAME"
           (zob. też --tree).

           Domyślną listę kolumn można rozszerzyć, jeśli listę poda się w formacie +lista (np. lsblk -o +UUID).

       -O, --output-all
           Wypisuje wszystkie dostępne kolumny.

       -P, --pairs
           Tworzy wynik w formie par klucz="wartość". Wynikowe wiersze są wciąż posortowane wg powiązań między
           urządzeniami. Wszystkie potencjalnie niebezpieczne wartości znaków są cytowane szesnastkowo
           (\x<kod>). Zob. też opcję --shell.

       -p, --paths
           Wypisuje pełne ścieżki urządzeń.

       -Q*, --filter wyrażenie
           Wypisuje jedynie urządzenia, które spełniają warunki podane w wyrażeniu. Filtr jest stosowany przed
           zebraniem danych do wszystkich kolumn wyjściowych przez lsblk. Z systemu pobierane są jedynie dane,
           konieczne do leniwego sprawdzenia wyrażenia. Takie podejście może poprawić wydajność w porównaniu do
           późniejszego filtrowania, które często jest dokonywane narzędziami takimi jak grep(1).

           Funkcja ta jest EKSPERYMENTALNA. Zob. też scols-filter(5). Oto przykład wyłączający sda i sdb, lecz
           wypisujący wszystko inne ("!~" jest operatorem wyrażenia regularnego, dopasowującym odwrotność):

              lsblk --filter 'NAME !~ "sd[ab]"'

       --highlight wyrażenie
           Koloruje wiersze pasujące do wyrażenia. Funkcja ta jest EKSPERYMENTALNA. Zob. też scols-filter(5).

       --ct nazwa [: parametr [: funkcja ]]
           Definiuje własny licznik. Liczniki są wypisywane po standardowych wynikach. Nazwa jest własną nazwą
           licznika, opcjonalny parametr jest nazwą zliczanej kolumny, a opcjonalna funkcja określa funkcję
           zliczającą, jedną z obsługiwanych: count, min, max lub sum. Domyślną jest count.

           Jeśli nie poda się parametru, licznik zliczy liczbę wierszy. Funkcja ta jest EKSPERYMENTALNA. Zob.
           też --ct-filter.

           Na przykład --ct MójLicznik:SIZE:sum zsumuje wielkości rozmiaru (SIZE) ze wszystkich wierszy;
           natomiast aby zliczyć liczbę dysków SATA można użyć:

              lsblk --ct-filter 'TYPE=="disk" && TRAN=="sata"' --ct "Liczba urządzeń SATA"

       --ct-filter wyrażenie
           Definiuje ograniczenia dla kolejnego licznika. Funkcja ta jest EKSPERYMENTALNA. Zob. też --ct i
           scols-filter(5). Na przykład, aby zsumować rozmiary urządzeń według typu:

              lsblk --ct-filter 'TYPE=="part"' --ct Partycje:SIZE:sum \
                    --ct-filter 'TYPE=="disk"' --ct CałeDyski:SIZE:sum

       -r, --raw
           Wypisuje wynik w formacie surowym. Wynikowe wiersze są wciąż posortowane wg powiązań między
           urządzeniami. Wszystkie potencjalnie niebezpieczne znaki są cytowane szesnastkowo (\x<kod>) w
           kolumnach NAME, KNAME, LABEL, PARTLABEL i MOUNTPOINT.

       -S, --scsi
           Wypisuje informacje jedynie o urządzeniach SCSI. Wszystkie partycje, urządzenia podrzędne i kieszenie
           na urządzenia są ignorowane.

       -s, --inverse
           Wypisuje zależności w odwróconej kolejności. Jeśli zażądano formatu --list, to wiersze są wciąż
           posortowane wg powiązań między urządzeniami.

       -T, --tree[=kolumna]
           Wymusza format w postaci drzewa. Jeśli podano kolumnę, to drzewo jest wyświetlone w danej kolumnie.
           Domyślnie jest to kolumna NAME.

       -t, --topology
           Wypisuje informacje o topologii urządzenia blokowego. Jest to odpowiednik

           -o NAME,ALIGNMENT,MIN-IO,OPT-IO,PHY-SEC,LOG-SEC,ROTA,SCHED,RQ-SIZE,RA,WSAME.

       -w, --width liczba
           Określa szerokość wyjścia jako liczbę znaków. Domyślnie jest to liczba kolumn terminala, a jeśli
           polecenie nie jest wykonywane w terminalu, to szerokość nie jest domyślnie limitowana. Opcja wymusza
           również przyjęcie przez lsblk, że znaki kontrolne terminala i niebezpieczne znaki nie są dozwolone.
           Zakładanym zastosowaniem tej opcji jest np. użycie lsblk przez polecenie watch(1).

       -x, --sort kolumna
           Sortuje wynik według kolumny. Opcja ta włącza domyślnie format wyjściowy --list. Można również
           połączyć ją z opcją --tree, aby wymusić format w postaci drzewa; wówczas jego gałęzie są posortowane
           według kolumny.

       -y, --shell
           Nazwy kolumn można zmodyfikować, aby zawierały jedynie znaki dozwolone do identyfikatorów zmiennych
           powłoki, np. MIN_IO i FSUSE_PCT, zamiast MIN-IO i FSUSE%. Przydaje się to np. z opcją --pairs. Proszę
           zauważyć, że funkcja ta była automatycznie włączona z opcją --pairs w wersji 2.37, lecz ze względu na
           problemy z kompatybilnością, teraz konieczne jest zażądanie takiego zachowania opcją --shell.

       -z, --zoned
           Wypisuje informacje związane ze strefą dla każdego urządzenia.

       --sysroot katalog
           Pozyskuje dane dla systemu Linux innego niż ten, z którego uruchomiono lsblk. Podany katalog jest
           korzeniem systemu Linux, który ma być sprawdzony. Rzeczywiste węzły urządzenia w katalogu docelowym
           można zastąpić plikami tekstowymi z atrybutami udev.

       --properties-by lista
           Opcja określa metody używane przez lsblk do zebrania informacji o systemach plików i tablicach
           partycji. Listą jest listą nazw metod, rozdzielonych przecinkiem. Domyślne ustawienie to
           "file,udev,blkid". Obsługiwane są następujące metody:

           udev
               Odczytuje dane z bazy danych udev. Jeśli się to nie powiedzie, przechodzi do następnej metody.

           blkid
               Odczytuje dane bezpośrednio z urządzenia za pomocą libblkid. Jeśli się to nie powiedzie,
               przechodzi do następnej metody.

           file
               Odczytuje dane z pliku. Metoda ta jest wykorzystywana tylko, jeśli podano opcję --sysroot. Metoda
               ta zawsze zatrzymuje dalsze odpytywanie.

           none
               Wcale nie odpytuje. Metoda ta zawsze zatrzymuje dalsze odpytywanie.

       -h, --help
           Wyświetla ten tekst i wychodzi.

       -V, --version
           Wyświetla wersję i wychodzi.

STATUS ZAKOŃCZENIA

       0
           sukces

       1
           niepowodzenie

       32
           nie znaleziono żadnych podanych urządzeń

       64
           znaleziono jedynie część podanych urządzeń

ŚRODOWISKO

       LSBLK_DEBUG=all
           włącza wyjście debugowania lsblk.

       LIBBLKID_DEBUG=all
           włącza wyjście debugowania libblkid.

       LIBMOUNT_DEBUG=all
           włącza wyjście debugowania libmount.

       LIBSMARTCOLS_DEBUG=all
           włącza wyjście debugowania libsmartcols.

       LIBSMARTCOLS_DEBUG_PADDING=on
           używa widocznych znaków wypełnienia.

UWAGI

       W przypadku partycji, część informacji (np. atrybuty kolejki), jest dziedziczona z urządzenia
       nadrzędnego.

       Polecenie lsblk musi być w stanie odszukać każde urządzenie blokowe przez nr-główny:nr-poboczny
       (major:minor), co jest dokonywane za pomocą /sys/dev/block. Ten katalog urządzeń blokowych sysfs pojawił
       się w wersji jądra 2.6.27 (październik 2008). Jeśli z tak odpowiednio nowym jądrem występują problemy,
       proszę sprawdzić, czy jądro zbudowano z włączoną opcją CONFIG_SYSFS.

AUTORZY

       Milan Broz <gmazyland@gmail.com>, Karel Zak <kzak@redhat.com>

ZOBACZ TAKŻE

       blkid(8), findmnt(8) ls(1), scols-filter(5)

ZGŁASZANIE BŁĘDÓW

       Problemy należy zgłaszać w systemie śledzenia błędów <https://github.com/util-linux/util-linux/issues>.

DOSTĘPNOŚĆ

       Polecenie lsblk jest częścią pakietu util-linux, który można pobrać ze strony Archiwum jądra Linux
       <https://www.kernel.org/pub/linux/utils/util-linux/>.

util-linux 2.41                                    2025-07-02                                           LSBLK(8)