Provided by: manpages-pl_4.27.0-1_all 
NAZWA
file — określa typ pliku
SKŁADNIA
file [-bcdEhiklLNnprsSvzZ0] [--apple] [--exclude-quiet] [--extension] [--mime-encoding] [--mime-type]
[-e nazwa-testu] [-F separator] [-f nazwa-pliku] [-m pliki-magiczne] [-P nazwa=wartość] file ... file -C
[-m pliki-magiczne] file [--help]
OPIS
Niniejsza strona podręcznika dokumentuje wersję 5.46 polecenia .
file sprawdza każdy ze swoich argumentów, próbując go sklasyfikować. Istnieją trzy zestawy testów, które
są wykonywane w następującej kolejności: testy systemu plików, testy liczb magicznych i testy języka.
Pierwszy test zakończony powodzeniem powoduje wypisanie typu pliku.
Wypisany typ będzie zwykle zawierał jedno ze słów text (plik zawiera tylko znaki drukowalne i kilka
spośród znaków sterujących oraz prawdopodobnie można go bezpiecznie czytać na terminalu ASCII),
executable (wykonywalny -- plik zawiera wyniki kompilacji w formacie zrozumiałym dla jądra pewnego Uniksa
lub innego systemu) lub data (dane) oznaczające cokolwiek innego (zwykle jest to binarny, niedrukowalny
plik). Wyjątkami są ogólnie znane formaty plików (pliki core, archiwa tar), o których wiadomo, że
zawierają dane binarne. Podczas modyfikacji plików magicznych lub samego programu, proszę zachować te
słowa kluczowe. Wielu polega na tym, że dla wszystkich czytelnych plików wypisywane jest słowo „text”.
Nie należy więc robić tego, co zrobiono w Berkeley - zmieniono tam „shell commands text” na „shell
script”.
Testy systemu plików są oparte o sprawdzanie wartości zwracanej przez funkcję systemową stat(2). Program
sprawdza, czy plik jest pusty oraz czy jest jakiegoś rodzaju plikiem specjalnym. Powinno się dać
rozpoznać wszystkie rodzaje plików występujące w danym systemie (gniazda, dowiązania symboliczne lub
nazwane potoki (FIFO), w systemach które je zaimplementowały), o ile te rodzaje plików będą zdefiniowane
w systemowym pliku nagłówkowym <sys/stat.h.>
Testy liczb magicznych służą do sprawdzania plików, które zawierają dane w określonym formacie.
Dobrym tego przykładem jest wykonywalny plik binarny (skompilowany program) a.out, którego format jest
zdefiniowany w <elf.h,> <a.out.h> i prawdopodobnie <exec.h> w standardowym katalogu plików nagłówkowych.
Pliki te zawierają „liczby magiczne” w określonym miejscu, w pobliżu początku pliku. Liczby te informują
uniksowy system operacyjny o tym, że plik jest wykonywalnym plikiem binarnym oraz który z możliwych typów
reprezentuje. Koncepcja „liczb magicznych” została jako rozszerzenie zastosowana również do plików z
danymi. Można tak opisać każdy plik posiadający niezmienny identyfikator przy małym i określonym
przesunięciu względem początku pliku. Informacje identyfikujące te pliki są odczytywane ze skompilowanego
pliku liczb magicznych /usr/share/misc/magic.mgc lub z katalogu /usr/share/misc/magic, gdy skompilowany
plik nie istnieje. Dodatkowo, pliki $HOME/.magic.mgc lub $HOME/.magic, jeśli będą istniały, zostaną użyte
z pierwszeństwem w stosunku do systemowych plików magicznych.
Jeśli plik nie pasuje do żadnego z wpisów w pliku liczb magicznych, dokonywane jest sprawdzenie czy jest
to plik tekstowy. Rozpoznawane są zestawy znaków: ASCII, ISO-8859-x, 8-bitowe rozszerzenia ASCII
niezgodne z ISO (używane w systemach Macintosh i IBM PC), Unicode w kodowaniu UTF-8, Unicode w kodowaniu
UTF-16 oraz EBCDIC. Sprawdzane są zakresy i ciągi bajtów, które stanowią drukowalny tekst w każdym z tych
zestawów znaków. Jeśli plik przejdzie któryś z tych testów, zgłaszany jest odpowiadający mu zestaw
znaków. Pliki w ASCII, ISO-8859-x, UTF-8 oraz w rozszerzeniach ASCII są identyfikowane jako „text”, gdyż
mogą być one na ogół czytane na dowolnym terminalu; pliki w UTF-16 i EBCDIC stanowią jedynie „character
data” (dane znakowe), gdyż jeśli zawierają one tekst, tekst ten wymaga przed przeczytaniem konwersji.
Dodatkowo, file będzie próbował określić inne charakterystyki plików tekstowych. Jeśli wiersze są
zakończone znakami CR, CRLF lub NEL, zamiast standardowego uniksowego LF, zostanie to zgłoszone. Zostaną
również zidentyfikowane pliki zawierające wbudowane sekwencje unikowe lub wielokrotnego drukowania.
Po określeniu przez file zestawu znaków używanego w pliku tekstowym, spróbuje on odgadnąć w jakim języku
plik został napisany. Testy językowe składają się z poszukiwań określonych łańcuchów znakowych (por.
<names.h)> , które mogą pojawić się gdziekolwiek w kilku pierwszych blokach pliku. Na przykład słowo
kluczowe .br wskazuje, że plik jest najprawdopodobniej plikiem wejściowym dla programu troff(1) podobnie,
jak struct wskazuje na program w C. Testy te są mniej godne zaufania niż poprzednie dwie grupy, więc są
wykonywane na końcu. Testy językowe testują również niektóre pliki zbiorcze (jak archiwa tar(1), pliki
JSON).
Plik, który nie może zostać określony jako jako zapisany w jednym z powyższych zestawów znaków, jest po
prostu określany jako „data” (dane).
OPCJE
--apple
Powoduje, że polecenie file wypisuje typ pliku i kod twórcy zgodnie z zapisem używanym w
starszych wersjach MacOS. Kod składa się z ośmiu liter, pierwsza opisuje typ pliku, ostatnia
twórcę. Opcja ta działa poprawnie jedynie dla formatów plików ze wyjściem zdefiniowanym w
niniejszym zapisie.
-b, --brief
Nie podaje nazw plików na początku wierszy wynikowych (tryb skrócony).
-C, --compile
Zapisuje plik wynikowy magic.mgc, który zawiera wstępnie przetworzoną wersję pliku lub katalogu.
-c, --checking-printout
Powoduje sprawdzenie wydruku przetworzonej postaci pliku magicznego. Jest to zwykle używane w
połączeniu z opcją -m, aby odpluskwić nowy plik liczb magicznych przed jego zainstalowaniem.
-d Wypisuje wewnętrzne informacje debugowania na standardowe wyjście błędów.
-E W przypadku błędów systemu plików (np. nie znaleziono pliku) nie obsługuje błędu jako normalnego
wyniku i nie kontynuuje działania, jak wymaga norma POSIX, lecz wyświetla błąd i wychodzi.
-e, --exclude nazwa-testu
Wyłącza test o nazwie nazwa-testu z listy testów, przeprowadzanych w celu określenia typu pliku.
Poprawne nazwy testów to:
apptype Typ aplikacji EMX (tylko na EMX).
ascii Różne typy plików tekstowych (ten test stara się odgadnąć kodowanie tekstu, niezależnie
od opcji „encoding”).
encoding Różne kodowania tekstowe do testów magicznych soft.
tokens Ignorowane w celu zachowania kompatybilności wstecznej.
cdf Wypisuje szczegóły plików Compound Document File.
compress Wyszukuje i zagłębia się w pliki skompresowane.
csv Wyszukuje plików z wartościami rozdzielonymi przecinkiem (ang. Comma Separated Value -
CSV)
elf Wypisuje szczegóły pliku ELF, zakładając że włączone są testy magiczne soft i odszukano
magiczne elf.
json Sprawdza pliki JSON (RFC-7159) pod kątem poprawności.
soft Sprawdza z plikami magicznymi.
simh Sprawdza pliki taśm SIMH.
tar Sprawdza pliki tar weryfikując sumę kontrolną 512-bajtowego nagłówka archiwum.
Wyłączenie tego testu może dać bardziej szczegółowy opis zawartości, przy użyciu metody
soft.
text Synonim „ascii”.
--exclude-quiet
Podobnie jak --exclude lecz ignoruje testy, których nie zna . Zapewnia to kompatybilność ze
starszymi wersjami programu .
--extension
Wyświetla listę prawidłowych rozszerzeń dla znalezionego typu pliku, rozdzielonych ukośnikiem.
-F, --separator separator
Używa podanego łańcucha jako separatora między nazwą pliku a zwróconym wynikiem pliku. Domyślnie
jest to „:”.
-f, --pliki-od nazwa-pliku
Odczytuje nazwy testowanych plików z nazwa-pliku (po jednym w wierszu) przed listą argumentów.
Obecna musi być albo nazwa-pliku albo przynajmniej jeden argument będący nazwą pliku; aby
testować standardowe wejście, należy użyć argumentu „-” jako nazwy pliku. Proszę zauważyć, że
nazwa-pliku nie jest rozwijana, a nazwy plików są przetwarzane przy wystąpieniu tej opcji przed
wszystkimi innymi opcjami. Pozwala to na przetworzenie wielu list plików z różnymi argumentami
wiersza polecenia, w tym samym wywołaniu . Z tego powodu, jeśli chce się ustawić ogranicznik,
konieczne jest zrobienie tego przed podaniem listy plików, np. „ -F @ -f nazwa-pliku ”, zamiast:
„ -f nazwa-pliku -F @ ”.
-h, --no-dereference
Opcja powoduje, że nie zachodzi podążanie za dowiązaniami symbolicznymi (w systemach, które
obsługują dowiązania symboliczne). Jest to domyślne zachowanie, jeśli nie zdefiniowano zmiennej
środowiskowej POSIXLY_CORRECT.
-i, --mime
Powoduje, że polecenie file wypisuje łańcuchy typów mime, zamiast tradycyjnych nazw czytelnych
dla użytkownika. Stąd, pojawić się może „text/plain; charset=us-ascii”, zamiast „ASCII text”.
--mime-type, --mime-encoding
Jak -i, lecz wypisuje jedynie określone element(y).
-k, --keep-going
Nie zatrzymuje się po pierwszym dopasowaniu. Kolejne dopasowania będą poprzedzone łańcuchem
„\012- ” (aby osiągnąć znak nowego wiersza, proszę skorzystać z opcji -r). Wygrywa najsilniejszy
wzór magiczny (patrz opcja -l).
-l, --list
Pokazuje listę wzorców i ich siłę posortowanych malejącą według siły magic(5), która jest używana
do dopasowania (zobacz też opcję -k).
-L, --dereference
Opcja powoduje, że program podąża za dowiązaniami symbolicznymi, tak jak w przypadku opcji ls(1)
(w systemach obsługujących dowiązania symboliczne) o identycznej nazwie. Jest to domyślne
zachowanie, jeśli zdefiniowano zmienną środowiskową POSIXLY_CORRECT.
-m, --plik-magiczny pliki-magiczne
Podaje alternatywną listę plików i katalogów zawierających magię. Może być to pojedynczy plik lub
rozdzielona dwukropkami lista plików. Jeśli razem z plikiem lub katalogiem zostanie znaleziony
skompilowany plik magiczny, zostanie użyty zamiast pliku lub katalogu.
-N, --no-pad
Nie wyrównuje nazw plików tak, aby wynik wyglądał lepiej.
-n, --no-buffer
Wymusza opróżnienie standardowego wyjścia po sprawdzeniu każdego pliku. Jest to przydatne
wyłącznie przy sprawdzaniu listy plików. Opcja jest przeznaczona do programów oczekujących wyniku
z typem plików, pozyskanego z potoku.
-p, --preserve-date
W systemach obsługujących utime(3) lub utimes(2), stara się zachować czas dostępu analizowanych
plików, aby udać, że file nigdy ich nie odczytało.
-P, --parameter nazwa=wartość
Ustawia różne limity parametrów.
Nazwa Domyślnie Opis
bytes 1M maks. liczba bajtów do odczytu z pliku
elf_notes 256 maks. liczba przetw. węzłów ELF
elf_phnum 2K maks. liczba przetw. sekcji programu ELF
elf_shnum 32K maks. liczba przetw. sekcji ELF
elf_shsize 128MB maks. liczba przetw. rozm. sekcji ELF
encoding 65K maks. liczba bajtów do rozpozn. kodowania
indir 50 limit rekurencji dla magii niebezpośr.
name 100 limit dla name/use magii
regex 8K limit długości dla przeszukiwań wyr. reg.
-r, --raw
Nie tłumaczy niedrukowalnych znaków na \ooo. Zwykle file tłumaczy znaki niedrukowalne na ich
postać ósemkową.
-s, --pliki-specjalne
Normalnie, file próbuje czytać i określać rodzaj pliku jedynie dla tych argumentów, które są
plikami zgłoszonymi przez stat(2) jako zwykłe pliki. Pozwala to uniknąć problemów, gdyż czytanie
plików specjalnych może mieć nieprzyjemne konsekwencje. Podanie opcji -s powoduje, że file czyta
również argumenty będące plikami specjalnymi urządzeń blokowych i znakowych. Jest to przydatne
do określania rodzaju systemu plików w przypadku danych na surowych partycjach dysków,
stanowiących pliki specjalne urządzeń blokowych. Opcja ta powoduje również, że file nie zważa na
zgłaszany przez stat(2) rozmiar pliku, gdyż w niektórych systemach funkcja ta zgłasza zero dla
surowych partycji dysków.
-S, --no-sandbox
W systemach, w których dostępna jest biblioteka libseccomp
(https://github.com/seccomp/libseccomp), opcja -S wyłącza piaskownicę, która domyślnie jest
włączona. Opcja ta jest wymagana, aby file wykonywał zewnętrzne programy dekompresujące tj. gdy
poda się opcję -z, a wbudowane dekompresory są niedostępne. W systemach, w których piaskownica
jest niedostępna, opcja ta nie ma znaczenia.
Uwaga: Ta wersja pliku z Debiana została zbudowana bez obsługi seccomp, dlatego niniejsza opcja
nie działa.
-v, --version
Wyświetla informacje o wersji i kończy działanie.
-z, --uncompress
Próbuje zaglądać do plików skompresowanych.
-Z, --uncompress-noreport
Próbuje zaglądać do plików skompresowanych, ale informuje tylko o zawartości, nie o kompresji.
-0, --print0
Wypisuje znak null „\0” po końcu nazwy plików. Przydatne do zastosowania cut(1) na wyniku. Opcja
nie wpływa na separator, który jest w dalszym ciągu wypisywany.
Jeśli opcję tę poda się więcej niż raz, file wypisze dla każdego wpisu jedynie: nazwę pliku,
następnie NUL, następnie opis (lub tekst ERROR:), następnie drugi NUL.
--help Wyświetla komunikat pomocy i wychodzi.
ŚRODOWISKO
Zmienna środowiskowa MAGIC może być wykorzystana do ustawienia domyślnej nazwy pliku magicznego. Jeśli
zmienna ta jest ustawiona, to file nie próbuje otworzyć $HOME/.magic. file dodaje „.mgc” do wartości tej
zmiennej, jeśli to konieczne. Zmienna środowiskowa POSIXLY_CORRECT kontroluje (w systemach, które
obsługuję dowiązania środowiskowe), czy file będzie próbował podążać za dowiązaniami symbolicznymi. Jeśli
jest ustawiona, to file podąża za nimi, w przeciwnym wypadku - nie. Za dowiązania odpowiadają również
opcje -L i -h.
PLIKI
/usr/share/misc/magic.mgc Domyślna skompilowana lista liczb magicznych.
/usr/share/misc/magic Katalog zawierający domyślne pliki magiczne.
STATUS ZAKOŃCZENIA
file wyjdzie z 0, jeśli operacja była pomyślna lub >0, gdy wystąpił błąd. Następujące błędy powodują
wyświetlenie komunikatów diagnostycznych, jednak nie zmieniają kodu zakończenia programu (jak wymaga tego
POSIX), chyba że podano -E:
• Nie można odnaleźć pliku
• Brak uprawnień do odczytu pliku
• Nie można rozpoznać typu pliku
PRZYKŁADY
$ file file.c file /dev/{wd0a,hda}
file.c: C program text
file: ELF 32-bit LSB executable, Intel 80386, version 1 (SYSV),
dynamically linked (uses shared libs), stripped
/dev/wd0a: block special (0/0)
/dev/hda: block special (3/0)
$ file -s /dev/wd0{b,d}
/dev/wd0b: data
/dev/wd0d: x86 boot sector
$ file -s /dev/hda{,1,2,3,4,5,6,7,8,9,10}
/dev/hda: x86 boot sector
/dev/hda1: Linux/i386 ext2 filesystem
/dev/hda2: x86 boot sector
/dev/hda3: x86 boot sector, extended partition table
/dev/hda4: Linux/i386 ext2 filesystem
/dev/hda5: Linux/i386 swap file
/dev/hda6: Linux/i386 swap file
/dev/hda7: Linux/i386 swap file
/dev/hda8: Linux/i386 swap file
/dev/hda9: empty
/dev/hda10: empty
$ file -i file.c file /dev/{wd0a,hda}
file.c: text/x-c
file: application/x-executable
/dev/hda: application/x-not-regular-file
/dev/wd0a: application/x-not-regular-file
ZOBACZ TAKŻE
hexdump(1), od(1), strings(1), magic(5)
ZGODNOŚĆ ZE STANDARDAMI
Program ten prawdopodobnie wykracza poza definicję FILE(CMD) z definicji interfejsu Systemu V (System V
Interface Definition). Wydaje się tak przynajmniej z tego, co można zrozumieć z tamtejszego niejasnego
języka... Zachowanie programu jest w większości zgodne z zachowaniem programu z Systemu V o tej samej
nazwie. Wersja niniejsza zna więcej magii, więc będzie dawała w wielu wypadkach inne (dokładniejsze)
wyniki.
Jedną z istotnych różnic między tą wersją i wersją z Systemu V, jest to, że niniejsza wersja traktuje
białe znaki jako separatory, więc spacje w łańcuchach wzorców muszą być chronione. Na przykład,
>10 string language impress (imPRESS data)
w istniejącym pliku magicznym będzie musiało być zamienione na
>10 string language\ impress (imPRESS data)
Dodatkowo, w tej wersji, jeśli łańcuch wzorca zawiera odwrotny ukośnik, to musi być on chroniony. Na
przykład
0 string \begindata Andrew Toolkit document
w istniejącym pliku magicznym będzie musiało być zamienione na
0 string \\begindata Andrew Toolkit document
Wersja 3.2 SunOS i późniejsze pochodzące z Sun Microsystems zawierają polecenie file, wywodzące się z
polecenia z System V, lecz z pewnymi rozszerzeniami. Ta wersja różni się od Sun-owskiej tylko małymi
szczegółami. Zawiera ona rozszerzenie operatora „&”, używanego jako np.
>16 long&0x7fffffff >0 not stripped
BEZPIECZEŃSTWO
W systemach, w których dostępna jest biblioteka libseccomp (https://github.com/seccomp/libseccomp), file
ogranicza wywołania systemowe tylko do ściśle niezbędnych do działania programu. Gdy file ma rozpakować
pliki wejściowe za pomocą zewnętrznych programów, po podaniu opcji -z, to ograniczenie nie daje żadnych
korzyści związanych z bezpieczeństwem. Aby pozwolić na wykonywanie zewnętrznych dekompresorów, konieczne
jest wyłączenie piaskownicy za pomocą opcji -S.
KATALOG MAGICZNY
Wpisy w pliku liczb magicznych pochodzą z wielu źródeł, głównie z USENET-u i zgłoszone przez różnych
autorów. Christos Zoulas (adres poniżej) będzie zbierał dodatkowe lub poprawione wpisy pliku liczb
magicznych. Zebrane wpisy będą okresowo dystrybuowane.
Kolejność wpisów w pliku magicznym jest istotna. Zależnie od używanego systemu, kolejność, w której są
ułożone, może być nieprawidłowa.
HISTORIA
Polecenie file istniało w każdym systemie UNIX od przynajmniej wersji Research Version 4 (strona
podręcznika man z listopada 1973). Wersja z Systemu V wprowadziła jedną istotną główną zmianę: zewnętrzną
listę typów liczb magicznych. Spowolniło to trochę program, lecz uczyniło go bardziej elastycznym.
Program ten, oparty na wersji z Systemu V, został napisany przez Iana Darwina ⟨ian@darwinsys.com⟩ bez
zaglądania do innych źródeł.
John Gilmore przerobił mocno ten kod, czyniąc go lepszym niż pierwsza wersja. Geoff Collyer znalazł kilka
nietrafności i dostarczył trochę wpisów w pliku liczb magicznych. Zmiana obsługi operatora „&” przez Roba
McMahona, ⟨cudcv@warwick.ac.uk⟩, w 1989.
Guy Harris, guy@netapp.com, wykonał wiele zmian w okresie od 1993 do dzisiaj.
Podstawowy rozwój i konserwację w okresie od 1990 do dzisiaj prowadzi Christos Zoulas (
⟨christos@astron.com⟩).
Zmodyfikowany przez Chrisa Lowtha, ⟨chris@lowth.com⟩, w 2000: Obsługa opcji -i powodującej wyprowadzanie
łańcuchów typów MIME oraz korzystającej z alternatywnego pliku liczb magicznych i wbudowanej logiki.
Zmodyfikowany przez Erica Fischera ( ⟨enf@pobox.com⟩), w lipcu 2000, aby rozpoznawał kody znaków i
próbował zidentyfikować język plików nie-ASCII.
Zmodyfikowany przez Reubena Thomasa ⟨rrt@sc3d.org⟩, w latach 2007-2011, w celu poprawy obsługi MIME,
połączenia magii MIME i nie MIME, obsługi zarówno katalogów jak i plików magicznych, zaaplikowania wielu
poprawek błędów, zaktualizowania i poprawienia sporej części magii, poprawienia systemu budowania,
dokumentacji i przepisania podpięć Pythona w czystym Pythonie.
Lista osób, które wniosły wkład do katalogu „magic” (pliki magiczne) jest za długa, aby ją tu przytaczać.
Wiecie kim jesteście; dziękujemy. Wiele osób jest wspomnianych w plikach źródłowych.
NOTKA PRAWNA
Copyright (c) Ian F. Darwin, Toronto, Canada, 1986-1999. Na standardowej licencji Berkeley Software
Distribution, znajduje się ona w pliku COPYING, w katalogu źródeł.
Pliki tar.h i is_tar.c zostały napisane przez Johna Gilmore'a, a pochodzą z jego ogólnie dostępnego
programu tar(1) i nie podlegają powyższej licencji.
USTERKI
Proszę zgłaszać błędy i wysyłać łatki do systemu śledzenia błędów pod adresem http://bugs.astron.com/ lub
na listę dyskusyjną ⟨file@astron.com⟩ (najpierw proszę się zapisać na
https://mailman.astron.com/mailman/listinfo/file).
DO ZROBIENIA
Naprawić wyjście, dzięki czemu testy flag MIME i APPLE nie będą potrzebne wszędzie, a rzeczywiste wyjście
byłoby tworzone tylko raz w jednym miejscu. Wymaga odpowiedniego projektu. Sugestia: wypychaj
prawdopodobne wyniki na listę i użyj ostatniej wartości z listy (powinna być najdokładniejsza) lub użyj
wartości domyślnej, jeśli lista jest pusta. Nie powinno to spowolnić obliczeń.
Obsługa MAGIC_CONTINUE i wypisywanie \012- pomiędzy pozycjami jest niezręczne i skomplikowane: dokonać
refaktoryzacji i centralizacji.
Część logiki kodowania jest zapisana na sztywno w encoding.c i mogłaby być przeniesiona do plików
magicznych, gdyby istniała notacja !:zestaw-znaków.
Kontynuować likwidację wszystkich błędów. System BTS Debiana jest tu dobrym źródłem.
Przechowywać dowolnie długie łańcuchy, np. dla %s wzorców, dzięki czemu mogłyby być wypisywane. Naprawia
błąd Debiana #271672. Można to zrobić przydzielając łańcuchy do puli łańcuchów, przechowując pulę
łańcuchów na końcu pliku magicznego i konwertując wszystkie wskaźniki łańcuchów na względne przesunięcia
z puli łańcuchów.
Dodać składnię do względnych przesunięć po bieżącym poziomie (bug Debiana #466037).
Sprawić, by działała opcja -ki, tzn. podawanie wielu typów MIME.
Dodać bibliotekę zip do zagłębienia się w dokumenty Office2007, co umożliwiłoby wypisanie większej ilości
szczegółów na temat ich zawartości.
Dodać opcję do wypisywania URL-i źródeł opisów plików.
Połączyć przeszukiwania skryptów i dodać metodę na powiązanie nazw plików wykonywalnych z typami MIME
(wartość magiczna do !:mime która spowodowałaby wyszukanie wynikowego łańcucha w tabeli). Dzięki temu
uniknęłoby się dodawanie tych samych wartości magicznych dla każdego nowego interpretera hash-bang.
Gdy dostępny jest deskryptor plików, można by było pominąć i dostosować bufor, zamiast dokonywać
prowizorycznego zarządzania buforem, jak ma to miejsce obecnie.
Naprawić „name” i „use” aby pilnowały spójności w chwili kompilacji (zduplikowane „name”, „use”
wskazujące na niezdefiniowaną „name”). „name” / „use” powinny być efektywniejsze poprzez utrzymywanie
posortowanej listy nazw. Wdrożyć i udokumentować ^ jako specjalny przypadek do zmieniania kolejności
bajtów w parserze, dzięki czemu nie wymagałoby to cytowania.
Jeśli przesunięcia określone wewnętrznie w pliku wykraczają poza rozmiar bufora (zmienna HOWMANY w
file.h), nie należy próbować tego przesuwania, lecz należy zaniechać operacji. Działałoby to lepiej,
gdyby zarządzanie buforem było dokonywane, gdy dostępny jest deskryptor pliku, dzięki czemu można by
przemieszczać się po pliku. Należy być jednak ostrożnym, ponieważ niesie to pewne konsekwencje dotyczące
wydajności, a co za tym idzie bezpieczeństwa, ponieważ można spowolnić działanie dokonując powtarzającego
się przemieszczania.
Obecnie istnieje obsługa utrzymywania oddzielnych buforów oraz przesunięć z końca pliku, lecz wewnętrzne
zarządzanie buforem wciąż wymaga przeprojektowania.
DOSTĘPNOŚĆ
Najnowszą oryginalną wersję programu tego autora można pobrać z anonimowego ftp z ftp.astron.com, z
katalogu /pub/file/file-X.YZ.tar.gz.
TŁUMACZENIE
Tłumaczenie niniejszej strony podręcznika: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>, Andrzej Krzysztofowicz
<ankry@green.mf.pg.gda.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>
Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać
zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3: https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html lub
nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.
Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej
manpages-pl-list@lists.sourceforge.net .
Debian 7 kwietnia 2024 r. FILE(1)