Provided by: manpages-pl_4.26.0-1_all bug

NAZWA

       PPM - format obrazu kolorowego Netpbm

OPIS

       Program jest częścią Netpbm(1).

       Jest to prosty format PPM przeznaczony do obrazów kolorowych.

       Należy  zauważyć,  że  ten  format  jest  strasznie  niewydajny.  Jest  bardzo  rozwlekły i zawiera wiele
       informacji, których ludzkie oko nie jest w stanie dostrzec. Co więcej, oprócz podstawowych kolorów format
       nie dostarcza więcej innych informacji, co oznacza, że oprócz pliku w tym formacie trzeba w innym miejscu
       przechowywać pozostałe informacje, tak żeby można było z tego  sensownie  korzystać.  Jednakże  w  bardzo
       łatwy sposób można napisać i analizować programy przetwarzające ten format - i to jest główna zaleta.

       Należy  także  zauważyć,  że  często  pliki  są  zgodne  z  tym formatem pod każdym względem, z wyjątkiem
       precyzyjnego znaczenia wartości próbek. Pliki te są użyteczne z powodu sposobu, w jakim PPM jest  używany
       jako  format  pośredni.  Nieformalnie  są  nazywane  plikami  PPM,  ale  żeby  być absolutnie precyzyjnym
       należałoby je nazywać wariantami prawdziwego PPM. Na przykład „PPM używający takich  kolorów  czerwonego,
       zielonego i niebieskiego, których używa dany skaner”.

       Nazwa  „PPM”  jest  akronimem słów „Przenośna Mapa Pikseli” („Portable Pixel Map”). Obrazy w tym formacie
       (lub jego poprzednikach) były niegdyś zwane również „przenośnymi pixmapami”.

FORMAT

       Definicja formatu jest jak następuje. Można skorzystać z biblioteki podprogramu C libnetpbm(1), aby łatwo
       i dokładnie odczytywać i interpretować format.

       Plik PPM składa się z sekwencji jednego lub więcej obrazów PPM. Nie występują żadne inne dane, separatory
       i wyrównania przed obrazami, po nich ani między nimi.

       W skład każdego obrazu PPM wchodzą:

       •      "Numer magiczny", określający rodzaj pliku. Numerem magicznym ppm są dwa znaki: "P6".

       •      Biała spacja (spacje, tabulacje, CR, LF).

       •      Szerokość, sformatowana jako dziesiętne znaki ASCII.

       •      Biała spacja.

       •      Wysokość, sformatowana jako dziesiętne znaki ASCII.

       •      Biała spacja.

       •      Maksymalna wartość komponentu kolorowego (maxval), znów jako dziesiętne ASCII. Musi  być  mniejsza
              od 65536 i większa od zera.

       •      Pojedynczy znak białej spacji (zwykle znak nowego wiersza).

       •      Raster  o  rozmiarze  Wysokości  wierszy,  w kolejności od góry do dołu. Każdy wiersz składa się z
              Szerokości pikseli, od lewej do prawej. Każdy piksel jest trójką kolorów czerwonego,  zielonego  i
              niebieskiego,  w  tej właśnie kolejności. Każda próbka jest reprezentowana binarnie albo na jednym
              bajcie albo na dwóch bajtach. Jeśli wartość maksymalna jest mniejsza  niż  256,  będzie  to  jeden
              bajt. W przeciwnym wypadku są używane dwa bajty. Najbardziej znaczący bajt jest podawany pierwszy.

              Wiersz jest poziomy. Kolumna jest pionowa. Piksele w obrazie są kwadratowe i ciągłe.

              W  rastrze  wartości  próbek  są „nieliniowe”. Są proporcjonalne do natężenia ITU-R Recommendation
              BT.709 kolorów czerwonego, zielonego i niebieskiego w pikselu, wyrównanego przez funkcję transferu
              gamma BT.709. (Ta funkcja transferu określa numer gamma jako 2.2 i ma liniową sekcję  dla  niskich
              intensywności).  Maksymalna  wartość  tych  trzech  próbek  reprezentuje  kolor  biały  CIE  D65 i
              najbardziej intensywny kolor w uniwersum  kolorów,  którego  częścią  jest  ten  obraz  (uniwersum
              kolorów  oznacza  wszystkie  możliwe  kolory  we  wszystkich obrazach, z którymi można by porównać
              bieżący obraz).

              Zakres BT.709 wartości kanałów (16-240) jest bez znaczenia w PPM.

              ITU-R Recommendation BT.709 jest zmienioną nazwą wcześniejszej CCIR Recommendation 709.  Gdy  CCIR
              została  wchłonięta  w  swoją  organizację  nadrzędną,  ITU,  około  roku  2000,  standard  został
              przemianowany. Ten dokument odnosił się niegdyś do tego standardu jako CIE Rec. 709, lecz nie jest
              obecnie jasne, czy był to w ogóle standard CIE.

              Proszę zauważyć, że inną popularną przestrzenią barw jest nowsza sRGB. Częstym wariantem PPM  jest
              taki,  w którym przestrzeń kolorów jest przez nią zastępowana. Można korzystać z programu pnmgamma
              do przekształceń pomiędzy tym wariantem a prawdziwym PPM.

              Proszę zauważyć, że zwyczajową wariacją formatu PPM jest „liniowe”  wymienianie  wartości  próbek,
              tj.  tak jak podano powyżej, z wyjątkiem braku wyrównania gamma. pnmgamma potrafi przyjąć plik PPM
              w takim wariancie na wejściu i wyprodukować prawdziwy plik PPM na wyjściu.

       Łańcuchy zaczynające się od znaku „#” mogą być komentarzami, tak samo jak w PBM(1).

       Note that you can use pamdepth to convert between the format with 1 byte per sample and the  one  with  2
       bytes per sample.

       Wszystkie znaki, o których tu mowa są zakodowane w ASCII. Znak nowego wiersza, odnosi się do znaku nowego
       wiersza ASCII (LF). Biały znak to spacja, powrót karetki (CR), znak nowego wiersza (LF), tabulator (TAB),
       tabulator  pionowy  (VT)  lub  wysuw  strony  (FF) — tj. to, co funkcja isspace() standardu C ANSI nazywa
       białym znakiem.

   Prosty PPM
       There is actually another version of the PPM format that is fairly rare: "plain" PPM format.  The  format
       above,  which  generally  considered the normal one, is known as the "raw" PPM format.  See pbm (1)   for
       some commentary on how plain and raw formats relate to one another and how to use them.

       Różnice w prostym formacie są następujące:

       •      Plik zawiera dokładnie jeden obraz.

       •      „Magiczny numer” to „P3” zamiast „P6”.

       •      Każda próbka w rastrze jest reprezentowana jako numer dziesiętny ASCII (dowolnego rozmiaru).

       •      Każda próbka w rastrze ma biały znak przed i po. Pomiędzy dwoma dowolnymi próbkami musi występować
              przynajmniej jeden biały znak, ale nie ma górnego ograniczenia na liczbę białych  znaków.  Piksele
              nie  są od siebie rozdzielane w jakiś szczególny sposób — wystarczy obowiązkowa separacja pomiędzy
              próbką białą jednego piksela a próbką czerwoną kolejnego piksela.

       •      Linia nie powinna być dłuższa niż 70 znaków.

       Oto przykład małego obrazu w tym formacie:
       P3
       # feep.ppm
       4 4
       15
        0  0  0    0  0  0    0  0  0   15  0 15
        0  0  0    0 15  7    0  0  0    0  0  0
        0  0  0    0  0  0    0 15  7    0  0  0
       15  0 15    0  0  0    0  0  0    0  0  0

       Na końcu każdego wiersza znajduje się znak nowego wiersza.

       Programy, które odczytują ten format, powinny być jak najwyrozumialsze, akceptując wszystko, co z  daleka
       wygląda na obraz PPM.

IDENTYFIKATOR INTERNETOWY (MIME)

       Dla  formatu  PPM  nie  zarejestrowano internetowego identyfikatora formatu danych (Internet Media Type —
       MIME) w IANA, lecz konwencjonalna jest wartość image/x-portable-pixmap.

       Proszę zauważyć, że image/x-portable-anymap dotyczy też PNM.

NAZWA PLIKU

       Nie ma wymagań odnośnie nazwy pliku PPM,  lecz  przyjęło  się  rozszerzenie  „ppm”.  Konwencjonalne  jest
       również „pnm” w przypadkach, gdy nie jest wygodne rozróżnianie pomiędzy danymi podformatami PNM.

ZGODNOŚĆ

       Przed  kwietniem  2000  roku, plik w surowym formacie PPM nie mógł mieć maksymalnej wartości większej niż
       255. Dlatego nie mógł przechowywać więcej niż jednego bajtu  na  próbkę.  Stare  programy  mogą  od  tego
       zależeć.

       Przed  lipcem  2000  roku  plik  PPM  mógł  zawierać  tylko jeden obraz. W wyniku tego większość narzędzi
       przetwarzających pliki PPM ignoruje (nie czyta) danych po pierwszym obrazie.

ZOBACZ TAKŻE

       pnm(1), pgm(1), pbm(1), pam(1); programy, które przetwarzają PPM

ŹRÓDŁO DOKUMENTU

       Niniejszą stronę podręcznika wygenerowano za pomocą narzędzia Netpbm „makeman”  ze  źródeł  HTML.  Główna
       dokumentacja jest dostępna pod adresem

              http://netpbm.sourceforge.net/doc/ppm.html

TŁUMACZENIE

       Autorami  polskiego  tłumaczenia  niniejszej  strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>,
       Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając   się   z   GNU General Public License w wersji 3   lub  nowszej.  Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej  manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

dokumentacja netpbm                           9 października 2016 r                  Dokumentacja formatu PPM(5)