NAZWA

       wget - nieinteraktywny program do pobierania z sieci

SKŁADNIA

       wget [opcja]... [URL]...

OPIS

       GNU Wget jest wolnym programem narzędziowym do pobierania plików z sieci. Obsługuje protokoły HTTP, HTTPS
       i FTP, a także pobieranie poprzez serwery proxy HTTP.

       Wget jest nieinteraktywny, co pozwala mu działać w tle, w czasie gdy użytkownik nie jest zalogowany.
       Dzięki temu użytkownik może rozpocząć pobieranie i rozłączyć się z komputerem, pozwalając Wgetowi na
       zakończenie pracy. Większość przeglądarek WWW wymaga ciągłej obecności człowieka, co staje się uciążliwe
       przy pobieraniu dużej ilości danych.

       Wget potrafi podążać za odnośnikami zawartymi w stronach HMTL, XHTML i CSS oraz tworzyć lokalne wersje
       zdalnych witryn, w pełni odtwarzając strukturę katalogów oryginalnej strony. Jest to czasami nazywane
       "pobieraniem rekurencyjnym". Podczas takiego działania Wget respektuje ustalenia Standardu Robot
       Exclusion (/robots.txt). Możliwe jest poinstruowanie programu, by w pobieranych plikach przekształcał
       odnośniki tak, aby wskazywały na lokalne kopie, do przeglądania bez połączenia.

       Wget został zaprojektowany tak, by działać solidnie również przy powolnych bądź niestabilnych
       połączeniach. Jeżeli pobieranie nie udaje się z powodu problemów z siecią, ponawia próby aż do
       ściągnięcia całości pliku. Jeśli dany serwer obsługuje taką możliwość, Wget nakaże kontynuację pobierania
       od miejsca, w którym przerwano.

OPCJE

   Składnia opcji
       Wget używa GNU getopt do przetwarzania argumentów wiersza poleceń, więc każda opcja ma długi i krótki
       format. Długie opcje są łatwiejsze do zapamiętania, lecz wpisuje się je dłużej. Można dowolnie łączyć oba
       style zapisu lub podać opcje po argumentach wiersza poleceń. Można więc użyć:

               wget -r --tries=10 http://fly.srk.fer.hr/ -o log

       Spacja pomiędzy opcją akceptującą argument i argumentem może być pomięta. Zamiast -o log można wpisać
       -olog.

       Można umieścić kilka opcji, które nie wymagają argumentów razem, tak jak poniżej:

               wget -drc <URL>

       Jest to równoważne zapisowi:

               wget -d -r -c <URL>

       Ponieważ opcje mogą być podane po argumentach, może być konieczne oddzielenie ich za pomocą --. Poniższe
       polecenie spróbuje pobrać URL -x, zapisując niepowodzenie do log:

               wget -o log -- -x

       Opcje, które akceptują listy oddzielone przecinkami, respektują konwencję podania pustej listy, która
       usuwa ich wartosć. Jest to przydatne do wyczyszczenia ustawień .wgetrc np. jeśli .wgetrc użytkownika
       ustawia "exclude_directories" na /cgi-bin, to poniższy przykład najpierw zresetuje wartość, a następnie
       ustawi ją na /~nobody i /~somebody. Można również wyczyścić listę w .wgetrc.

        wget -X "" -X /~nobody,/~somebody

       Większość opcji, która nie akceptuje argumentów są opcjami logicznymi tzn. takimi, których stan można
       opisać zmienną zero-jedynkową ("logiczną"). Na przykład --follow-ftp mówi Wgetowi, aby podążał za linkami
       FTP z plików HTML, a --no-glob nakazuje nieprzeprowadzania rozwijania masek URL-i FTP. Opcje logiczną są
       albo pozytywne, albo negatywne (te zaczynają się od --no). Wszystkie takie opcje mają kilka własności.

       Jeżeli nie zaznaczono inaczej, to przyjmuje się, że domyślne zachowanie jest przeciwne niż to, które
       zapewnia opcja. Na przykład udokumentowane istnienie --follow-ftp wskazuje, że domyślnie nie podąża się
       za linkami FTP ze stron HTML.

       Działanie opcji pozytywnych można odwrócić dodając --no- do ich nazw; analogicznie w przypadku opcji
       negatywnych (wyłączających) - usuwając przedrostek --no-. Może to wyglądać na niepotrzebne -- skoro
       domyślnym działaniem opcji pozytywnych jest nie robienie czegoś, to po co zapewniać metodę jawnego
       wyłączania ich? Wynika to z działania pliku startowego, który może zmienić wartości domyślne.
       Przykładowo, skorzystanie z wpisu follow_ftp = on w pliku .wgetrc powoduje, że Wget domyślnie podąża
       (follow) za dowiązaniami FTP, natomiast opcja --no-follow-ftp jest jedynym sposobem na przywrócenie
       wartości pierwotnie domyślnych z wiersza poleceń.

   Podstawowe opcje uruchamiania
       -V
       --version
           Wyświetla wersję Wgeta.

       -h
       --help
           Wypisuje  komunikat  pomocy,  opisujący  wszystkie  opcje,  jakie  można  przekazać Wgetowi w wierszu
           poleceń.

       -b
       --background
           Przechodzi w tło natychmiast po rozpoczęciu pracy.  Jeśli nie podano pliku wyjściowego za pomocą  -o,
           wyjście jest przekierowywane do wget-log.

       -e polecenie
       --execute polecenie
           Wykonuje polecenie tak, jakby było częścią .wgetrc. Polecenie wywołane w ten sposób zostanie wykonane
           po poleceniach z .wgetrc, więc będzie mieć nad nimi priorytet. Aby podać kilka poleceń wgetrc, należy
           użyć opcji -e wielokrotnie.

   Opcje dziennika i pliku wejściowego
       -o dziennik
       --output-file=dziennik
           Rejestruje  wszystkie  komunikaty  w pliku dziennika.  Normalnie są zgłaszane na standardowym wyjściu
           błędów.

       -a dziennik
       --append-output=dziennik
           Dodaje komunikaty na końcu pliku dziennika.  Jest to to samo, co -o, tyle że  dopisuje  do  dziennika
           zamiast nadpisywać stary. Jeśli plik dziennik nie istnieje, jest tworzony.

       -d
       --debug
           Włącza  wyjście  diagnostyczne, czyli wypisywanie rozmaitych informacji ważnych dla twórców Wget, gdy
           nie działa on poprawnie. Administrator systemu mógł  skompilować  Wget  bez  obsługi  trybu  usuwania
           błędów,  wówczas  -d  nie  będzie działać.  Należy zauważyć, że kompilacja z obsługą diagnostyki jest
           zawsze bezpieczna --  Wget  skompilowany  w  ten  sposób  nie  będzie  wypisywał  żadnych  informacji
           diagnostycznych dopóki nie zażąda się tego opcją -d.

       -q
       --quiet
           Tryb cichy. Wyłącza wyjście Wget.

       -v
       --verbose
           Pełne wyjście, z wszystkimi dostępnymi danymi. Jest to opcja domyślna.

       -nv
       --non-verbose
           Niepełne  wyjście  --  wyłącza  pełne  wyjście,  ale  nie  ucisza  całkowicie (to robi się opcją -q);
           komunikaty o błędach i podstawowe informacje będą nadal wypisywane.

       --report-speed=typ
           Wypisuje przepustowość jako typ. Jedyną akceptowaną wartością są bity (bits).

       -i plik
       --input-file=plik
           Odczytuje URL-e z lokalnego lub zewnętrznego pliku. Jeśli jako plik podano -, to URL-e są czytane  ze
           standardowego wejścia (aby czytać z pliku nazwanego -, należy użyć zapisu ./-).

           Czyta  URL-e  z  pliku  wejściowego  plik, w związku z czym nie trzeba ich podawać w wierszu poleceń.
           Jeśli URL-e podano zarówno w wierszu poleceń, jak i w pliku wejściowym, to pierwsze  zostaną  pobrane
           pliki  wymienione  w  wierszu poleceń.  Jeśli nie podano opcji --force-html, to plik powinien składać
           się z zestawu URL-i - po jednym na wiersz.

           Jednakże jeśli zostanie podana opcja --force-html, to plik będzie traktowany jak dokument html.  Mogą
           się  wówczas  pojawić  kłopoty  z  odnośnikami  względnymi,  które  można  rozwiązać  dodając  "<base
           href="url">" do pliku lub podając --base=url w wierszu poleceń.

           Jeśli plik jest plikiem zewnętrznym, to dokument zostanie potraktowany automatycznie jako html, jeśli
           jego Content-Type pasuje do text/html. Co więcej, położenie pliku zostanie użyte jako href, jeśli nie
           podano innego.

       --input-metalink=plik
           Downloads files covered in local Metalink file. Metalink version 3 and 4 are supported.

       --keep-badhash
           Keeps  downloaded  Metalink's  files  with  a bad hash. It appends .badhash to the name of Metalink's
           files which have a checksum mismatch, except without overwriting existing files.

       --metalink-over-http
           Issues HTTP HEAD request instead of GET and extracts Metalink metadata from response headers. Then it
           switches to Metalink download.  If no valid Metalink metadata is found, it  falls  back  to  ordinary
           HTTP download.  Enables Content-Type: application/metalink4+xml files download/processing.

       --metalink-index=number
           Set  the  Metalink  application/metalink4+xml  metaurl  ordinal NUMBER. From 1 to the total number of
           "application/metalink4+xml" available.  Specify 0 or inf to choose the  first  good  one.   Metaurls,
           such as those from a --metalink-over-http, may have been sorted by priority key's value; keep this in
           mind to choose the right NUMBER.

       --preferred-location
           Set  preferred  location  for  Metalink  resources.  This  has effect if multiple resources with same
           priority are available.

       --xattr
           Enable use of file system's extended attributes to save the original URL and the Referer HTTP  header
           value if used.

           Be aware that the URL might contain private information like access tokens or credentials.

       -F
       --force-html
           Kiedy  wejście  jest  czytane  z  pliku,  wymusza  aby było traktowane jako plik HTML.  Pozwala to na
           pobieranie względnych odnośników z istniejących  plików  HTML  znajdujących  się  na  lokalnym  dysku
           naszego komputera, przez dodanie znacznika "<base href="url">" do pliku HTML lub użycie opcji --base.

       -B URL
       --base=URL
           Przekształca  linki względne używając URL-i jako punktu odniesienia, przy odczytywaniu linków z pliku
           HTML określonego opcją -i/--input-file (razem z --force-html lub gdy plik został  pobrany  z  serwera
           zewnętrznego,  opisującego  go  jako  HTML).  Jest  to  odpowiednik  obecności znacznika BASE w pliku
           wejściowym HTML, z wartością URL jako wartość atrybutu href.

           Na przykład przy podaniu http://foo/bar/a.html do URL i odczytaniu przez Wgeta ../baz/b.html z  pliku
           wejściowego, zostanie on przekształcony do http://foo/baz/b.html.

       --config=plik
           Specify the location of a startup file you wish to use instead of the default one(s). Use --no-config
           to  disable  reading  of  config  files.   If both --config and --no-config are given, --no-config is
           ignored.

       --rejected-log=logfile
           Logs all URL rejections to logfile as comma separated values.   The  values  include  the  reason  of
           rejection, the URL and the parent URL it was found in.

   Opcje pobierania
       --bind-address=adres
           Podczas  tworzenia  klienckich  połączeń  TCP/IP, wiąże z lokalnym komputerem, przez "bind()", zadany
           adres. Adres można podać jako nazwę hosta lub adres IP.  Może się  przydać  jeśli  dany  komputer  ma
           przypisane kilka adresów IP.

       --bind-dns-address=adres
           [libcares only] This address overrides the route for DNS requests. If you ever need to circumvent the
           standard  settings  from  /etc/resolv.conf,  this  option together with --dns-servers is your friend.
           ADDRESS must be specified either as IPv4 or IPv6 address.  Wget needs to be built with  libcares  for
           this option to be available.

       --dns-servers=adres
           [libcares  only] The given address(es) override the standard nameserver addresses, e.g. as configured
           in /etc/resolv.conf.  ADDRESSES may be specified either as IPv4 or IPv6  addresses,  comma-separated.
           Wget needs to be built with libcares for this option to be available.

       -t liczba
       --tries=liczba
           Ustawia  liczbę prób na liczbę. 0 lub inf oznacza próbowanie bez końca. Domyślna wartość wynosi 20, z
           wyjątkiem błędów krytycznych, takich jak "connection refused" (odrzucono połączenie) lub "not  found"
           (nie znaleziono - 404), gdy nie podejmuje się ponownych prób.

       -O plik
       --output-document=plik
           Dokumenty  nie  będą  zapisywane do odpowiednich plików, ale wszystkie zostaną sklejone i zapisane do
           pliku. Jeśli jako plik podano -, dokumenty będą zapisane na standardowe wyjście, wyłączając konwersję
           linków (proszę użyć ./-, aby zapisać do pliku o nazwie -).

           Użycie -O nie jest przeznaczone jako "użyj nazwy pliku zamiast tej z URL-a", lecz jest to odpowiednik
           przekierowania powłoki: wget -O plik http://foo jest  zaprojektowane  do  działania  jak  wget  -O  -
           http://foo > plik; plik zostanie natychmiast przycięty, i cała zawartość pobierania zostanie do niego
           zapisana.

           Z  tego powodu, -N (sprawdzanie znacznika czasowego) nie jest obsługiwane w połączeniu z -O: ponieważ
           plik jest zawsze nowo tworzony, będzie miał on zawsze całkiem nowy znacznik czasowy. Przy użyciu  tej
           kombinacji wyświetlane jest ostrzeżenie.

           Podobnie,  używanie  -r  lub  -p  z  -O  może  nie działać zgodnie z przewidywaniami: Wget nie będzie
           pobierał pierwszego pliku do pliku, a reszty do zwykłych plików; cała zawartość  pobierania  zostanie
           umieszczona  w  pliku.  Zostało to wyłączone w wersji 1.11, lecz powróciło (z ostrzeżeniem) w 1.11.2,
           ponieważ są przypadki, gdzie takie zachowanie może mieć sens.

           A combination with -nc is only accepted if the given output file does not exist.

           Proszę zauważyć, że kombinacja z -k jest dozwolona  tylko  przy  pobieraniu  pojedynczego  dokumentu,
           ponieważ w takim przypadku, wszystkie relatywne URI zostaną przekształcone w URI zewnętrzne. Opcja -k
           nie  ma  sensu  przy  wielu  URI, które zostały pobrane do pojedynczego pliku, stąd -k może być użyte
           tylko, jeśli wyjściem jest zwykły plik.

       -nc
       --no-clobber
           Jeśli plik jest pobierany więcej niż raz do tego samego katalogu, zachowanie Wgeta  zależy  od  kilku
           opcji,  między  innymi  -nc.   W  pewnych  przypadkach  istniejący  lokalny plik będzie nadpisany lub
           przebity (ang. clobbered), przy powtórzeniu ściągania.  W innych przypadkach zostanie zachowany.

           Przy uruchomieniu Wget bez opcji -N, -nc, -r lub  -p  pobranie  tego  samego  pliku  do  tego  samego
           katalogu  spowoduje pozostawienie pierwotnego egzemplarza pliku i nadanie drugiemu nazwy plik.1.  Gdy
           plik będzie ściągany kolejny raz, trzeci egzemplarz otrzyma nazwę  file.2,  i  tak  dalej  (jest  tak
           również  z opcją -nd, nawet jeśli działa równocześnie -r lub -p).  Przy podanej opcji -nc, zachowanie
           takie jest wstrzymywane, a Wget odmawia pobrania nowszych kopii pliku.  Dlatego też, "no-clobbe" jest
           w rzeczywistości złą nazwą dla tego trybu -- nie chroni on przed nadpisywaniem (gdyż temu zapobiegają
           już numeryczne przyrostki), ale przed zachowywaniem wielu wersji pliku.

           Przy uruchomieniu Wget z -r lub -p, ale bez -N, -nd czy -nc, ponowne ściągnięcie pliku  powoduje,  że
           nowa  kopia  po  prostu nadpisuje starą.  Dodanie -nc zapobiega takiemu zachowaniu, skutkując zamiast
           tego zachowaniem pierwotnej wersji i ignorowaniem ewentualnych nowych kopii z serwera.

           Przy uruchomieniu Wget z -N, z opcją -r lub -p albo bez niej, decyzja, czy ściągać nową wersję  pliku
           czy  też  nie,  zależy  od znaczników czasu (dat modyfikacji) i rozmiarów lokalnego i zdalnego pliku.
           -nc nie można podawać równocześnie z -N.

           A combination with -O/--output-document is only accepted if the given output file does not exist.

           Proszę zauważyć, że jeśli podano -nc, pliki z przyrostkami .html lub .htm będą odczytywane z dysku  i
           przetwarzane tak, jakby zostały pobrane z sieci.

       --backups=kopia-zapasowa
           Przed  nadpisaniem  pliku,  istniejący  jest  zachowywany poprzez dodanie przyrostka .1 (_1 w VMS) do
           nazwy pliku. Przy kolejnym przebiegu kolejne kopie zapasowe mają nazwy zmieniane na .2, .3  itd.,  aż
           do osiągnięcia liczby kopii-zapasowych (gdy ją przekroczą są usuwane).

       --no-netrc
           Do not try to obtain credentials from .netrc file. By default .netrc file is searched for credentials
           in case none have been passed on command line and authentication is required.

       -c
       --continue
           Kontynuuje  pobieranie  częściowo  ściągniętego  pliku.   Przydatne,  gdy  chcemy dokończyć ściąganie
           rozpoczęte w poprzednim przebiegu Wgeta lub przez inny program. Przykład:

                   wget -c ftp://sunsite.doc.ic.ac.uk/ls-lR.Z

           Jeśli w bieżącym katalogu istnieje plik ls-lR.Z,  Wget  przyjmie,  że  jest  to  początkowy  fragment
           zdalnego  pliku i zażąda od serwera kontynuacji pobierania od przesunięcia równego długości lokalnego
           pliku.

           Proszę zauważyć, że nie ma potrzeby podawania tej opcji jeśli chcemy  tylko,  by  aktualnie  wywołany
           Wget  ponownie  próbował  ściągać  plik,  w  połowie  którego  zostało  zerwane  połączenie.  Jest to
           zachowanie domyślne.  Opcja -c wpływa tylko na wznawianie pobrań zaczętych przed bieżącym  wywołaniem
           Wget i tylko dla tych plików, których lokalne kopie nadal istnieją.

           Bez -c, polecenie z poprzedniego przykładu pobrałby po prostu zdalny plik do ls-lR.Z.1, zostawiając w
           spokoju obcięty plik ls-lR.Z.

           If  you  use -c on a non-empty file, and the server does not support continued downloading, Wget will
           restart the download from scratch and overwrite the existing file entirely.

           Począwszy od Wget 1.7, jeśli użyjemy -c dla pliku, którego rozmiar jest taki sam, jak na serwerze, to
           Wget odmówi ściągnięcia pliku i wypisze komunikat objaśniający.  Tak samo dzieje się, gdy  plik  jest
           mniejszy  na  serwerze niż lokalnie (prawdopodobnie dlatego, że został zmieniony na serwerze od czasu
           naszej ostatniej  próby  ściągania)  --  ponieważ  "kontynuacja"  jest  bezsensowna,  pobieranie  nie
           zachodzi.

           Z  drugiej strony, przy stosowaniu -c, każdy plik, który jest większy na serwerze niż lokalnie będzie
           uważany za nie w pełni ściągnięty.  Wówczas  pobranych  i  doczepionych  na  koniec  pliku  lokalnego
           zostanie  tylko  "(wielkość(zdalny)  -  wielkośc(lokalny))"  bajtów.   W  pewnych  przypadkach  takie
           zachowanie jest pożądane -- na przykład, można skorzystać z wget -c do ściągnięcia tylko nowej porcji
           danych, dopisanej na końcu zbioru danych czy pliku dziennika.

           Jednakże, jeśli plik na serwerze jest większy dlatego, że został zmieniony, a nie tylko doklejono  do
           niego  dane, to w efekcie otrzymamy zniekształcony plik.  Wget w żaden sposób nie może sprawdzić, czy
           lokalny plik jest poprawną częścią początkową zdalnego.  Należy na to szczególnie uważać stosując  -c
           w połączeniu z -r, gdyż każdy plik będzie uważany za kandydata na "nieukończone ściąganie".

           Inną sytuacja, w której przy korzystaniu z -c uzyskuje się zniekształcony plik, zachodzi, gdy mamy do
           czynienia  z  ułomnym  serwerami pośredniczącymi HTTP, wstawiającym łańcuch "transfer interrupted" do
           lokalnego pliku.  W przyszłości będzie może dodana opcja "rollback", obsługująca ten przypadek.

           Proszę zauważyć, że -c działa tylko z serwerami FTP i HTTP, które obsługują nagłówek "Range".

       --start-pos=OFFSET
           Start downloading at zero-based position OFFSET.  Offset may be expressed in  bytes,  kilobytes  with
           the `k' suffix, or megabytes with the `m' suffix, etc.

           --start-pos  has  higher  precedence  over  --continue.   When  --start-pos  and  --continue are both
           specified, wget will emit a warning then proceed as if --continue was absent.

           Server support for continued download is required, otherwise --start-pos cannot  help.   See  -c  for
           details.

       --progress=typ
           Umożliwia wskazanie typu wskaźnika postępu. Dozwolonymi rodzajami wskaźnika są "dot" (kropka) i "bar"
           (pasek).

           Domyślnie  stosowany  jest  wskaźnik  "bar".   Rysowany  jest wówczas pasek postępu złożony ze znaków
           graficznych ASCII (zwany czasem wskaźnikiem  "termometrowym"),  wskazujący  stan  pobierania.  Jeżeli
           wyjściem programu nie jest TTY, to domyślnie zostanie użyty wskaźnik typu "dot".

           Aby  przełączyć się na zapis kropkowy należy użyć opcji --progres=dot. Śledzi on pobieranie wypisując
           kropki, a każda oznacza określoną ilość pobranych danych.

           The progress type can also take one or more parameters.   The  parameters  vary  based  on  the  type
           selected.   Parameters  to type are passed by appending them to the type sperated by a colon (:) like
           this: --progress=type:parameter1:parameter2.

           When using the dotted retrieval, you  may  set  the  style  by  specifying  the  type  as  dot:style.
           Different  styles  assign different meaning to one dot.  With the "default" style each dot represents
           1K, there are ten dots in a cluster  and  50  dots  in  a  line.   The  "binary"  style  has  a  more
           "computer"-like  orientation---8K  dots,  16-dots clusters and 48 dots per line (which makes for 384K
           lines).  The "mega"  style  is  suitable  for  downloading  large  files---each  dot  represents  64K
           retrieved,  there  are  eight dots in a cluster, and 48 dots on each line (so each line contains 3M).
           If "mega" is not enough then you can use the "giga" style---each dot represents 1M  retrieved,  there
           are eight dots in a cluster, and 32 dots on each line (so each line contains 32M).

           With --progress=bar, there are currently two possible parameters, force and noscroll.

           When the output is not a TTY, the progress bar always falls back to "dot", even if --progress=bar was
           passed  to  Wget  during  invocation. This behaviour can be overridden and the "bar" output forced by
           using the "force" parameter as --progress=bar:force.

           By default, the bar style progress bar scroll the name of the file from left to right  for  the  file
           being  downloaded  if  the  filename exceeds the maximum length allotted for its display.  In certain
           cases, such as with --progress=bar:force, one may not want the scrolling  filename  in  the  progress
           bar.   By  passing the "noscroll" parameter, Wget can be forced to display as much of the filename as
           possible without scrolling through it.

           Note that you can set the default style using the "progress" command in .wgetrc.  That setting may be
           overridden from the command line.  For example, to  force  the  bar  output  without  scrolling,  use
           --progress=bar:force:noscroll.

       --show-progress
           Force wget to display the progress bar in any verbosity.

           By  default,  wget  only  displays  the  progress bar in verbose mode.  One may however, want wget to
           display the progress bar on screen in conjunction with any other verbosity modes like --no-verbose or
           --quiet.  This is often a desired a property when  invoking  wget  to  download  several  small/large
           files.  In such a case, wget could simply be invoked with this parameter to get a much cleaner output
           on the screen.

           This  option  will  also  force  the  progress  bar  to  be printed to stderr when used alongside the
           --output-file option.

       -N
       --timestamping
           Włącza stosowanie znaczników czasu (time-stamping).

       --no-if-modified-since
           Do not send If-Modified-Since header in -N mode. Send preliminary HEAD request instead. This has only
           effect in -N mode.

       --no-use-server-timestamps
           Nie ustawia znacznika czasu pliku lokalnego na podstawie znacznika z serwera.

           Domyślnie, gdy plik jest pobierany, używany jest znacznik czasu pliku zdalnego. Pozwala to na  użycie
           opcji --timestamping w kolejnych wywołaniach wgeta. Czasem korzystniej jest ustawić znacznik czasu na
           podstawie rzeczywistego czasu pobierania; w tym celu powstała opcja --no-use-server-timestamps.

       -S
       --server-response
           Wypisuje nagłówki wysyłane przez serwery HTTP i odpowiedzi wysyłane przez serwery FTP.

       --spider
           Wywołany  z  tą  opcją, Wget będzie zachowywał się jak sieciowy pająk (Web spider), to znaczy, że nie
           będzie pobierał stron, a jedynie sprawdzał, czy tam są.  Można to wykorzystać to sprawdzenia zakładek
           (bookmarks), na przykład tak:

                   wget --spider --force-html -i bookmarks.html

           Ta funkcja wymaga jeszcze wiele pracy, by Wget osiągnął możliwości zbliżone  do  prawdziwych  pająków
           WWW.

       -T seconds
       --timeout=sekundy
           Ustawia  sieciowy  czas  oczekiwania  na  sekundy  sekund.  Jest to odpowiednik jednoczesnego podania
           --dns-timeout, --connect-timeout i --read-timeout.

           Podczas interakcji z siecią, Wget może sprawdzić czas oczekiwania i przerwać  operację,  gdy  zabiera
           zbyt  dużo  czasu.  Zapobiega  to takim anomaliom jak zawieszenie odczytu i niekończące się łączenie.
           Jedynym domyślnym czasem oczekiwania jest  900  sekundowe  oczekiwanie  na  odczyt.  Ustawienie  "0",
           wyłączy go. Nie poleca się zmian domyślnych ustawień, chyba że wie się, co się robi.

           Wszystkie  opcje  związane z czasami oczekiwania akceptują wartości dziesiętne oraz ułamki sekundowe,
           np. 0.1 jest poprawną (choć bezsensowną) wartością czasu oczekiwania. Wartości mniejsze od sekundy są
           przydatne do sprawdzania czasu odpowiedzi serwera lub w celu testowania opóźnienia sieciowego.

       --dns-timeout=sekundy
           Ustawia czas translacji adresów DNS na sekundy sekund. Jeśli translacja DNS nie zostanie ukończona  w
           podanym czasie, zakończy się błędem. Domyślnie, nie ma ograniczeń czasowych innych niż wynikających z
           implementacji bibliotek systemowych.

       --connect-timeout=sekundy
           Ustawia  czas oczekiwania połączenia na sekundy sekund. Połączenia TCP, które potrzebują więcej czasu
           do poprawnego  nawiązania,  zostaną  przerwane.  Domyślnie,  czas  oczekiwania  połączenia  nie  jest
           zdefiniowany, z wyłączeniem rozwiązań zaimplementowanych w bibliotekach systemowych.

       --read-timeout=sekundy
           Ustawia  czasy  oczekiwania  odczytu  (i  zapisu)  na  sekundy  sekund. "Czas" odnosi się tu do czasu
           bezczynności, tzn. jeśli w dowolnej chwili pobierania, dane  nie  są  otrzymywane  przez  więcej  niż
           podana  liczba  sekund,  to  odczyt  zwraca błąd, a pobieranie jest restartowane. Opcja ta nie wpływa
           bezpośrednio na czas trwania samego pobierania.

           Zdalny serwer może oczywiście przerwać połączenie wcześniej, niż  wynika  to  z  wymagań  tej  opcji.
           Domyślny czas oczekiwania odczytu wynosi 900 sekund.

       --limit-rate=wielkość
           Ogranicza  prędkość  pobierania  do wielkość bajtów na sekundę. Wielkość może być wyrażona w bajtach,
           kilobajtach (z przyrostkiem k  lub  megabajtach  (z  przyrostkiem  m.  Na  przykład  --limit-rate=20k
           ograniczy  prędkość  pobierania  do  20  KB/s.  Jest to przydatne, gdy z jakiegoś powodu nie chce się
           pozwolić Wgetowi na zajęcie całej przepustowości łącza.

           Opcja wymaga liczb dziesiętnych, połączonych z reguły z odpowiednim przyrostkiem; poprawną  wartością
           jest na przykład --limit-rate=2.5k.

           Proszę zauważyć, że implementację Wgeta jest wstrzymywanie transferu na pewny czas po tym, gdy odczyt
           sieciowy  zabiera  mniej  czasu  niż  wynikałoby  to  z żądanej przepustowości. Ta strategia skutkuje
           ostatecznie  spowolnieniem  transferu  TCP  do  wartości   przybliżonej   do   podanej.   Osiągnięcie
           zbalansowanego  poziomu  może  chwilę  potrwać,  dlatego  proszę  się  nie  dziwić,  że  ograniczanie
           przepustowości nie działa zbyt dobrze w przypadku bardzo małych plików.

       -w sekundy
       --wait=sekundy
           Odczekuje zadaną liczbę sekund pomiędzy kolejnymi pobraniami.  Zaleca się używanie  tej  opcji,  gdyż
           zmniejsza  obciążenie  serwera  dzięki  rzadszym  żądaniom.  Czas, zamiast w sekundach, można podać w
           minutach dodając przyrostek "m", w godzinach - dodając "h" lub w dniach - dodając "d".

           Określanie dużej wartości tej opcji przydaje się jeśli  sieć  lub  komputer  docelowa  są  wyłączone.
           Wówczas  Wget  może odczekać wystarczająco długo, by rozsądnie spodziewać się, że przed ponowną próbą
           błąd sieci został naprawiony. Na czas oczekiwania określony przez tę opcję wpływa --random-wait.

       --waitretry=sekundy
           Opcję tę stosujemy jeśli nie chcemy, by Wget czekał  pomiędzy  każdym  pobraniem,  a  tylko  pomiędzy
           ponawianymi  próbami  nieudanych  pobrań.   Wget  zastosuje  odczekiwanie  liniowe  (linear backoff),
           czekając 1 sekundę po pierwszym  niepowodzeniu  z  danym  plikiem,  następnie  2  sekundy  po  drugim
           niepowodzeniu  z  tym  plikiem,  aż  do  maksymalnej  liczby  sekund, jaką podano.  Zatem, wartość 10
           faktycznie spowoduje, że Wget będzie odczekiwał łącznie do (1 + 2 + ... + 10) = 55  sekund  na  każdy
           plik.

           Domyślna wartość jaka zostanie przyjęta, wynosi 10 sekund.

       --random-wait
           W  niektórych  z ośrodków wykonywana jest analiza plików dziennikowych (tzw. logów), która ma na celu
           zidentyfikowanie programów do pobierania, takich jak Wget. Polega ona na  wyszukiwaniu  statystycznie
           znaczących  podobieństw  między różnicami czasu, jaki upłynął pomiędzy kolejnymi żądaniami.  Ta opcja
           powoduje, że dla zamaskowania przed takimi analizami obecności Wgeta czas pomiędzy  żądaniami  będzie
           się wahać od 0,5 do 1,5 * sekundy, gdzie sekundy podano opcją --wait (-w).

           W  artykule  z  2001,  w  pewnej  publikacji  poświęconej  rozwijaniu  oprogramowania  na popularnych
           platformach klienckich, podano kod wykonujący taką analizę na bieżąco. Autor sugerował blokowanie  na
           poziomie  adresu  klasy C, co ma gwarantować, że programy pobierające zostaną zablokowane niezależnie
           od zmiany adresów przedzielanych przez DHCP.

           Opcja --random-wait powstała z powodu tej właśnie nierozważnej porady, zalecającej  blokowanie  wielu
           postronnych użytkowników ośrodka z powodu działań jednego z nich.

       --no-proxy
           Wyłącza  używanie serwerów pośredniczących, nawet jeśli zdefiniowano odpowiednią zmienną środowiskową
           *_proxy.

       -Q wielkość
       --quota=wielkość
           Określa ograniczenie wielkości pobieranych danych przy ściąganiu automatycznym. Limit podawany jest w
           bajtach (domyślnie), kilobajtach (z przyrostkiem k) lub megabajtach (z przyrostkiem m).

           Note that quota will never  affect  downloading  a  single  file.   So  if  you  specify  wget  -Q10k
           https://example.com/ls-lR.gz,  all  of  the  ls-lR.gz  will  be  downloaded.  The same goes even when
           several URLs are specified on the command-line.  The quota  is  checked  only  at  the  end  of  each
           downloaded  file,  so  it  will never result in a partially downloaded file. Thus you may safely type
           wget -Q2m -i sites---download will be aborted after the file that exhausts the  quota  is  completely
           downloaded.

           Ustawienie limitu na 0 lub na inf znosi ograniczenie pobierania.

       --no-dns-cache
           Wyłącza  buforowanie  translacji  DNS. Wget zwykle zapamiętuje przetłumaczone adresy IP z DNS, dzięki
           czemu nie musi odpytywać ponownie serwera DNS w sprawie tego samego (zwykle małego) zestawu hostów, z
           których następuje pobieranie. Bufor istnieje wyłącznie w pamięci; nowa kopia  Wgeta  ponownie  odpyta
           serwery DNS.

           W  niektórych  przypadkach zostało zgłoszone, że buforowanie nazw hostów nie jest pożądane nawet, gdy
           trwa to tylko tyle, ile działanie Wgeta. Po użyciu tej opcji, Wget wysyła nowe żądanie translacji DNS
           (bardziej precyzyjnie: nowe wywołanie gethostbyname lub getaddrinfo) przy każdym  zestawianiu  nowego
           połączenia.  Proszę  zauważyć, że opcja ta nie wpływa na buforowanie, które może być wykonywane przez
           odpowiednią bibliotekę lub w zewnętrznej warstwie buforowania, takiej jak NSCD.

           Jeśli przeznaczenie tej  opcji  nie  jest  całkowicie  jasne,  prawdopodobnie  nie  ma  potrzeby  jej
           stosowania.

       --restrict-file-names=tryby
           Zmienia  znaki,  które  mają być cytowane w odnośnikach zewnętrznych podczas tworzenia lokalnych nazw
           plików. Znaki, które są ograniczone przez tę opcję, są cytowane - tzn. zastępowane przez  %HH,  gdzie
           HH  jest  liczbą szesnastkową odpowiadającą ograniczonemu znakowi. Opcję można wykorzystać również do
           wymuszenia określonej wielkości liter.

           Domyślnie, Wget cytuje znaki, które nie są prawidłowe lub bezpieczne jako część nazwy pliku  w  danym
           systemie  operacyjnym,  jak  również  znaki  kontrolne,  które  zwykle nie są wyświetlane. Opcja jest
           przydatna do zmiany wartości domyślnych, np. ponieważ plik został pobrany na partycję nienatywną, aby
           wyłączyć cytowanie znaków kontrolnych lub aby jeszcze bardziej ograniczyć zestaw znaków, do  wartości
           ASCII.

           Tryby  są zestawem wartości tekstowych, oddzielonych przecinkiem. Akceptowanymi wartościami są: unix,
           windows, nocontrol, ascii, lowercase i uppercase. Wartości unix  i  windows  są  wzajemnie  sprzeczne
           (jedna   przesłoni  drugą),  podobnie  jak  lowercase  i  uppercase.  Dwie  ostatnie  są  wartościami
           specjalnymi, ponieważ nie zmieniają one zestawu znaków do cytowania, lecz  wymuszają  przekształcenie
           ścieżek plików lokalnych na, odpowiednio, małe litery i duże litery.

           Jeśli  użyje  się trybu unix, to Wget będzie cytował znak / oraz znaki kontrolne z przedziałów 0-31 i
           128-159. Jest to domyślne zachowanie w systemach uniksowych.

           Przy podaniu trybu windows, Wget cytuje znaki \, |, /, :, ?, ",  *,  <,  >  oraz  znaki  kontrolne  w
           przedziałach  0-31  i  128-159.  Dodatkowo,  w  lokalnych  nazwach  plików, w trybie windowsowym Wget
           oddziela nazwę komputera i port znakiem + zamiast :, oraz używa @ zamiast  ?  do  oddzielenia  części
           zapytania  w  nazwie  pliku  od reszty. Dlatego, URL który w trybie uniksowym zostałby zachowany jako
           www.xemacs.org:4300/search.pl?input=blah,   w   trybie    windowsowym    zostanie    zapisany    jako
           www.xemacs.org+4300/search.pl@input=blah. Jest to domyślny tryb w systemie Windows.

           Tryb  nocontrol  wyłącza  cytowanie  znaków  kontrolnych.  Opcja  ta  ma sens, gdy pobierane są URL-e
           zawierające znaki UTF-8 w systemie, który może zapisywać i wyświetlać nazwy  plików  w  UTF-8  (część
           możliwych  wartości  bajtów  używanych w sekwencjach UTF-8 mieści się w zakresie wartości opisywanych
           przez Wgeta jako "kontrolne".

           Tryb ascii cytuje wszystkie bajty spoza zakresu znaków ASCII (czyli większe niż 127). Przydatne,  gdy
           kodowanie nazw plików nie pasuje do tego używanego lokalnie.

       -4
       --inet4-only
       -6
       --inet6-only
           Wymusza  połączenia z adresami IPv4 lub IPv6. Z opcją --inet4-only lub -4, Wget połączy się wyłącznie
           z adresami IPv4, ignorując rekordy AAAA w DNS i odmawiając połączenia  z  adresami  IPv6  podanymi  w
           URL-u.  Analogicznie,  opcja  --inet6-only  lub -6 spowoduje łączenie się wyłącznie z adresami IPv6 i
           ignorowanie rekordów A i adresów IPv4.

           Nie powinno się zwykle używać żadnej z tych opcji. Domyślnie, Wget  obsługujący  adresy  IPv6  będzie
           używał rodziny adresów określonych przez rekord DNS hosta. Jeśli DNS odpowie zarówno adresem IPv4 jak
           i  IPv6,  to  Wget  spróbuje  połączyć  się z nimi po kolei, dopóki mu się to nie uda (zob. też opcja
           --prefer-family opisana poniżej).

           Opcje te mogą posłużyć do celowego wymuszenia użycia rodzin adresów  IPv4  lub  IPv6  w  systemach  o
           podwójnej  rodzinie  adresów,  zwykle  w  celu  pomocy  w  debugowaniu  lub do obsługi nieprawidłowej
           konfiguracji sieci. W tym samym czasie można użyć tylko jednej z opcji --inet6-only  i  --inet4-only.
           Żadna z nich nie jest dostępna we Wgecie skompilowanym bez obsługi IPv6.

       --prefer-family=none/IPv4/IPv6
           Gdy  do  wyboru  będzie  kilka  adresów,  łączy  się najpierw z adresami z podanej rodziny. Kolejność
           adresów zwrócona przez DNS domyślnie jest używana bez zmian.

           Zapobiega się w ten sposób fałszywym błędom  i  próbom  łączenia  przy  dostępnie  do  hostów,  które
           obsługują  zarówno  adresy  IPv6  jak  i  IPv4 z sieci IPv4. Na przykład www.kame.net tłumaczy się na
           2001:200:0:8002:203:47ff:fea5:3085 i 203.178.141.194.  Jeśli preferowaną rodziną adresów jest "IPv4",
           to  one  są  używane  jako  pierwsze;  jeśli  preferowaną  rodziną  jest  "IPv6",  adresy  IPv6  mają
           pierwszeństwo.  Jeśli  podaną wartością jest "none", to używana jest kolejność adresów zwracana przez
           DNS.

           W przeciwieństwie do opcji -4 i -6, ta opcja nie  wyklucza  dostępu  do  którejś  rodziny  adresów  -
           zmienia  jedynie  kolejność  wykorzystania  adresów.  Proszę  również  zauważyć, że zmiana kolejności
           wykonywana za pomocą tej opcji jest stabilna - nie dotyka kolejności adresów w  tej  samej  rodzinie.
           Oznacza  to,  że  względna kolejność adresów IPv4 i adresów IPv6, we wszystkich przypadkach pozostaje
           bez zmian.

       --retry-connrefused
           Uznaje "odrzucenie połączenia" za błąd przejściowy i próbuje ponownie.  Zwykle  Wget  poddaje  się  w
           przypadku  URL-i,  przy  których  nie  może  się  połączyć,  ponieważ taki błąd uznawany jest za znak
           całkowitego niedziałania serwera i ponowne  próby  zwykle  nie  przyniosłyby  rezultatu.  Opcja  jest
           przeznaczona do tworzenia kopii lustrzanych stron na niestabilnych serwerach, które mają tendencję do
           znikania na krótki czas z sieci.

       --user=użytkownik
       --password=hasło
           Określa  użytkownika  użytkownik  i  hasło  hasło  do  pobierania  plików za pomocą FTP i HTTP. Można
           przesłonić te parametry za pomocą opcji --ftp-user i --ftp-password w  przypadku  połączeń  FTP  oraz
           --http-user i --http-password w przypadku połączeń HTTP.

       --ask-password
           Pyta  o  hasło  po  zestawieniu  każdego  połączenia. Nie można użyć tej opcji z --password, ponieważ
           wzajemnie się wykluczają.

       --use-askpass=polecenie
           Prompt for a user and password using the specified command.  If no  command  is  specified  then  the
           command  in  the  environment  variable  WGET_ASKPASS  is  used.  If WGET_ASKPASS is not set then the
           command in the environment variable SSH_ASKPASS is used.

           You can set the default command for use-askpass in the .wgetrc.  That setting may be overridden  from
           the command line.

       --no-iri
           Wyłącza  obsługę  URI  ze znakami narodowymi (IRI). Opcja --iri włącza ją. Obsługa IRI jest domyślnie
           włączona.

           Można ustawić domyślną wartość obsługi IRI  za  pomocą  polecenia  iri  w  .wgetrc,  które  może  być
           przesłonięte z wiersza poleceń.

       --local-encoding=kodowanie
           Wymusza  użycie  kodowania  jako  domyślnego  kodowania systemowego. Wpływa to na sposób, w jaki Wget
           przekształca URL-e podane jako argumenty do kodowania UTF-8, w celu obsługi IRI.

           Wget używa funkcji nl_langinfo(),  a  następnie  zmiennej  środowiskowej  CHARSET  w  celu  ustalenia
           kodowania. Jeśli nie powiedzie się to, używane jest ASCII.

           Można ustawić domyślne kodowanie lokalne za pomocą polecenia local_encoding w .wgetrc, które może być
           przesłonięte z wiersza poleceń.

       --remote-encoding=kodowanie
           Wymusza  użycie kodowania jako domyślnego kodowania serwera zdalnego. Wpływa to na sposób tłumaczenia
           URI znajdowanych w plikach, z kodowania zdalnego na  UTF-8  podczas  pobierania  rekurencyjnego.Opcja
           jest przydatna tylko do obsługi IRI, w celu interpretacji znaków spoza ASCII.

           W  przypadku  HTTP,  kodowanie  zdalne  można  znaleźć w nagłówku HTTP Content-Type i w metaznaczniku
           Content-Type http-equiv.

           Można ustawić domyślne kodowanie za  pomocą  polecenia  remoteencoding  w  .wgetrc,  które  może  być
           przesłonięte z wiersza poleceń.

       --unlink
           Wymusza  wykonywanie unlink na plikach, zamiast przebijania plików istniejących. Opcja jest przydatna
           w przypadku pobierania do katalogu zawierającego dowiązania zwykłe (twarde).

   Opcje katalogów
       -nd
       --no-directories
           Nie tworzy hierarchii katalogów przy pobieraniu rekurencyjnym.   Po  włączeniu  tej  opcji  wszystkie
           pliki  będą  zapisywane do bieżącego katalogu bez przebijania (jeśli nazwa pojawi się więcej niż raz,
           nazwy plików otrzymają rozszerzenie .n).

       -x
       --force-directories
           Przeciwieństwo -nd. Wymusza utworzenie hierarchii katalogów nawet jeśli nie  miałaby  być  stworzona.
           Np. wget -x http://fly.srk.fer.hr/robots.txt zapisze ściągnięty plik jako fly.srk.fer.hr/robots.txt.

       -nH
       --no-host-directories
           Wyłącza  tworzenie  katalogów  z nazwą hosta jako przedrostkiem. Domyślnie, -r http://fly.srk.fer.hr/
           spowoduje utworzenie struktury katalogów  zaczynającej  się  od  fly.srk.fer.hr/,  gdzie  trafi  cała
           reszta. Ta opcja wyłącza takie zachowanie.

       --protocol-directories
           Używa  nazwy  protokołu jako części nazwy katalogu plików lokalnych. Na przykład, po użyciu tej opcji
           wget -r http://host zostanie zapisane do katalogu http/host/... zamiast do host/....

       --cut-dirs=liczba
           Ignoruje podaną liczbę składowych katalogu.   Przydatne  do  precyzyjnego  sterowania  katalogami,  w
           których będą składowane pliki z pobierania rekurencyjnego.

           Weźmy, na przykład, katalog ftp://ftp.xemacs.org/pub/xemacs/.  Jeżeli pobierzemy go z -r, to lokalnie
           zostanie  zachowany  jako  ftp.xemacs.org/pub/xemacs/.  Mimo że opcja -nH pozwala na usunięcie części
           ftp.xemacs.org/, nadal utkniemy z pub/xemacs.  Tu właśnie z pomocą przychodzi --cut-dirs.   Powoduje,
           że  Wget "nie widzi" zadanej liczby składowych zdalnego katalogu.  Oto kilka przykładów pokazujących,
           jak działa opcja --cut-dirs.

                   Brak opcji -> ftp.xemacs.org/pub/xemacs/        -nH ->
           pub/xemacs/        -nH --cut-dirs=1 -> xemacs/        -nH
           --cut-dirs=2 -> .        --cut-dirs=1 -> ftp.xemacs.org/xemacs/
            ...

           Jeśli chcemy po prostu pozbyć się struktury katalogów, to opcja ta jest podobna do kombinacji  -nd  i
           -P.  Jednak  --cut-dirs,  w przeciwieństwie do -nd, nie pozbywa się podkatalogów -- na przykład, przy
           -nH --cut-dirs=1, podkatalog beta/ będzie, zgodnie z oczekiwaniami, umieszczony w xemacs/beta.

       -P prefiks
       --directory-prefix=prefiks
           Ustawia przedrostek katalogów na prefiks. Przedrostek katalogów  oznacza  katalog,  zostaną  zapisane
           wszystkie inne pliki i katalogi, tzn. wierzchołek drzewa pobierania.  Domyślnym przedrostkiem jest .,
           katalog bieżący.

   Opcje HTTP
       --default-page=nazwa
           Używa nazwy jako domyślnej nazwy pliku, gdy nie jest ona znana (np. w przypadku URL-ów kończących się
           ukośnikiem), zamiast index.html.

       -E
       --adjust-extension
           Jeśli  pobierany  jest  plik  typu  application/xhtml+xml  lub  text/html  a  jego URL nie kończy się
           wyrażeniem regularnym \.[Hh][Tt][Mm][Ll]?, to opcja ta spowoduje dodanie przyrostka .html do lokalnej
           nazwy pliku. Przydatne, na przykład, gdy tworzymy kopię lustrzaną witryny, która  używa  stron  .asp,
           ale chcemy, by pozyskane strony dawały się przeglądać za pomocą własnego serwera Apache. Innym dobrym
           zastosowaniem    jest    pobieranie    wyjścia    generowanego    przez   skrypty   CGI.   URL   typu
           http://site.com/article.cgi?25 zostanie zachowany jako article.cgi?25.html.

           Proszę zauważyć, że pliki o zmienionych w ten sposób nazwach będą ponownie pobierane za każdym  razem
           gdy będziemy odświeżać kopię lustrzaną witryny. Dzieje się tak, ponieważ Wget nie potrafi stwierdzić,
           że  lokalny  plik  X.html  odpowiada zdalnemu URL-owi X (gdyż nie wie, że ten URL tworzy wyjście typu
           text/html lub application/xhtml+xml).

           Wget upewni się też (stan na wersję 1.12), że pobierane pliki typu text/css kończą  się  przyrostkiem
           .css.  Zmieniono nazwę tej opcji z --html-extension, aby lepiej oddać to nowe zachowanie. Stara nazwa
           opcji jest wciąż akceptowana, ale jest przestarzała.

           As of version 1.19.2, Wget will also ensure that any downloaded files with  a  "Content-Encoding"  of
           br, compress, deflate or gzip end in the suffix .br, .Z, .zlib and .gz respectively.

           W  przyszłości, opcja może zostać poszerzona, aby objąć również przyrostki innych typów zawartości, w
           tym takich, które nie są przetwarzane przez Wget.

       --http-user=użytkownik
       --http-password=hasło
           Określa nazwę użytkownika i hasło, które  Wget  prześle  serwerowi  HTTP.  W  zależności  od  rodzaju
           protokołu  wezwanie-odpowiedź,  Wget  koduje  je  stosując  albo  uwierzytelnianie podstawowe (basic,
           niechronione), albo w oparciu o skrót (digest) lub też korzystając z metody Windowsa (NTLM).

           Another way to specify username and password is in  the  URL  itself.   Either  method  reveals  your
           password  to  anyone  who  bothers  to  run  "ps".  To prevent the passwords from being seen, use the
           --use-askpass or store them in .wgetrc or .netrc, and make sure to protect  those  files  from  other
           users  with  "chmod".   If the passwords are really important, do not leave them lying in those files
           either---edit the files and delete them after Wget has started the download.

       --no-http-keep-alive
           Wyłącza funkcję "keep-alive" pobierań  HTTP.  Wget  zwykle  prosi  serwer  o  utrzymywanie  otwartego
           połączenia,  dzięki  czemu,  jeśli  pobiera  się  więcej niż jeden dokument z tego samego serwera, są
           przesyłane tym samym połączeniem TCP. Oszczędza to czas i redukuje obciążenie serwera.

           Opcja jest przydatna, gdy połączenia stałe (keep-alive) nie działają poprawnie, np.  z  powodu  błędu
           serwera lub niemożności obsługi takich połączeń przez skrypty po stronie serwera.

       --no-cache
           Disable  server-side  cache.   In  this case, Wget will send the remote server appropriate directives
           (Cache-Control: no-cache and Pragma: no-cache) to get the file from the remote service,  rather  than
           returning  the  cached  version.  This  is  especially useful for retrieving and flushing out-of-date
           documents on proxy servers.

           Domyślnie, buforowanie jest dozwolone.

       --no-cookies
           Wyłącza używanie ciasteczek (cookies). Ciasteczka są mechanizmem do przechowywania stanu  po  stronie
           serwera.    Serwer  przesyła  klientowi  ciasteczko  stosując  nagłówek  Set-Cookie,  a  klient  przy
           późniejszych  żądaniach  odpowiada  tym  samym   ciasteczkiem.    Ponieważ   ciasteczka   umożliwiają
           właścicielom  serwera prowadzenie rejestrów gości i wymianę się tymi informacjami z innymi ośrodkami,
           niektórzy  uważają  je  za  pogwałcenie  prywatności.   Domyślnie  cookies  są  używane,  jednak  ich
           zapisywanie nie jest domyślnie włączone.

       --load-cookies plik
           Przed  pierwszym pobraniem HTTP wczytuje ciasteczka z pliku.  Plik jest plikiem tekstowym w formacie,
           jaki pierwotnie zastosowano dla pliku cookies.txt przeglądarki Netscape.

           Na ogół korzysta  się  z  tej  opcji  przy  tworzeniu  kopii  lustrzanych  tych  ośrodków,  które  do
           skorzystania  z  części  lub  całości  zasobów  wymagają zalogowania się. Proces logowania się zwykle
           polega na tym, że po otrzymaniu od nas informacji uwierzytelniającej i jej zweryfikowaniu serwer  WWW
           wysyła  ciasteczko  HTTP.  Następnie,  gdy  przeglądarka sięga do zasobów, odsyła serwerowi otrzymane
           ciasteczko, potwierdzając w ten sposób naszą tożsamość.

           Utworzenie kopii tego rodzaju witryny wymaga wysyłania przez Wget  takich  samych  ciasteczek,  jakie
           podczas  komunikowania  się  z  tym  ośrodkiem  przesyła  nasza przeglądarka. Osiąga się to za pomocą
           --load-cookies -- wystarczy wskazać programowi lokalizację pliku cookies.txt,  a  on  wyśle  te  same
           ciasteczka,  które w tej samej sytuacji wysłałaby przeglądarka. Poszczególne przeglądarki przechowują
           tekstowe pliki ciasteczek w różnych miejscach:

           "Netscape 4.x."
               Ciasteczka są w ~/.netscape/cookies.txt.

           "Mozilla and Netscape 6.x."
               Plik ciasteczek Mozilli nazywa się również cookies.txt, jest  położony  gdzieś  w  ~/.mozilla,  w
               katalogu  właściwym  dla  profilu użytkownika. Pełna ścieżka zazwyczaj kończy się czymś w rodzaju
               ~/.mozilla/default/coś-dziwnego/cookies.txt.

           "Internet Explorer."
               Ciasteczko, jakiego mógłby użyć Wget, można utworzyć korzystając z menu "Plik" i opcji  "Importuj
               i  Eksportuj", "Eksportuj pliki cookie".  Zostało to przetestowane z Internet Explorerem 5 -- nie
               ma gwarancji, że będzie działać z wcześniejszymi wersjami.

           "Other browsers."
               Jeżeli do tworzenia ciasteczek korzysta się z innej przeglądarki, --load-cookies  będzie  działać
               tylko  wtedy,  gdy  uda  się  je  zlokalizować  lub utworzyć plik ciasteczek w formacie Netscape,
               jakiego oczekuje Wget.

           Jeśli nie można skorzystać z --load-cookies, jest jeszcze inna możliwość. Jeśli używana  przeglądarka
           udostępnia  "menedżera  plików  cookie",  można z niego skorzystać, żeby podglądnąć ciasteczka, jakie
           zostały wykorzystane podczas uzyskiwania dostępu do witryny, której kopię chce się  utworzyć.  Proszę
           zapisać nazwę i wartość ciasteczka, a następnie ręcznie nakazać Wgetowi wysłanie ciasteczka o zadanej
           postaci, obchodząc równocześnie "oficjalny" kod odpowiedzialny za obsługę ciasteczek:

                   wget --no-cookies --header "Cookie:
           I<nazwa>=I<wartość>"

       --save-cookies plik
           Zachowuje  ciasteczka  do  pliku  przed wyjściem. Nie zostaną zapisane ciasteczka przeterminowane lub
           nieposiadające daty ważności (zwane "ciasteczkami sesyjnymi"); por. --keep-session-cookies.

       --keep-session-cookies
           Po podaniu, powoduje że --save-cookies zachowuje również ciasteczka  sesyjne,  które  zwykle  nie  są
           zapisywane,  ponieważ  są  przeznaczone  do  zachowania  w  pamięci  i usunięcia z niej po zamknięciu
           przeglądarki. Zachowywanie  ich  może  być  przydatne  na  stronach,  które  wymagają  logowania  lub
           odwiedzenia  strony  głównej  przed  uzyskaniem dostępu do innych stron. Po skorzystaniu z tej opcji,
           różne przebiegi Wgeta mogą być traktowane jako jedna  sesja  przeglądarki,  w  zależności  od  strony
           internetowej.

           Ponieważ  format  pliku  ciasteczek  nie  przechowuje  zwykle  ciasteczek  sesyjnych, Wget oznacza je
           znacznikiem czasowym przedawnienia równym 0.  Opcja  --load-cookies  rozpoznaje  je  jako  ciasteczka
           sesyjne,  lecz  może  to zmylić inne przeglądarki. Proszę zwrócić uwagę, że tak załadowane ciasteczka
           będą traktowane jak inne ciasteczka sesji, co oznacza, że trzeba  użyć  opcji  --keep-session-cookies
           ponownie, aby zachować je za pomocą opcji --save-cookies.

       --ignore-length
           Niestety,  niektóre  serwery  HTTP  (dokładniej  mówiąc,  programy  CGI)   wysyłają  błędne  nagłówki
           Content-Length, co powoduje, że Wget głupieje, sądząc,  że  nie  została  pobrana  całość  dokumentu.
           Syndrom  ten  można  uchwycić,  gdy  Wget  próbuje w kółko pobierać ten sam dokument, za każdym razem
           twierdząc, że (inaczej niż zwykle) połączenie zostało zamknięte na dokładnie tym samym bajcie.

           Wywołany z tą opcją, Wget będzie ignorował nagłówek Content-Length, tak jakby nie istniał.

       --header=wiersz-nagłówka
           Wysyła wiersz-nagłówka razem z pozostałą częścią nagłówka w każdym żądaniu HTTP. Podany nagłówek jest
           wysyłany bez zmian, tak więc musi zawierać nazwę i wartość (po dwukropku) i nie może  zawierać  znaku
           nowego wiersza.

           Możliwe  jest  określenie  więcej  niż  jednego  dodatkowego nagłówka przez kilkakrotne podanie opcji
           --header.

                   wget --header='Accept-Charset: iso-8859-2' \
           --header='Accept-Language: hr' \         http://fly.srk.fer.hr/

           Podanie pustego łańcucha jako nagłówka kasuje  wszystkie  uprzednio  zdefiniowane  przez  użytkownika
           nagłówki.

           Od  Wgeta  1.10,  można  użyć  tej  opcji  do  przesłonięcia  nagłówków,  które  byłyby  wygenerowane
           automatycznie. Oto przykład nakazania  Wgetowi  połączenie  z  komputerem  lokalnym,  jednak  podając
           foo.bar w nagłówku Host:

                   wget --header="Host: foo.bar" http://localhost/

           W wersjach poniżej 1.10, takie użycie opcji --header powodowało wysyłanie zduplikowanych nagłówków.

       --compression=typ
           Choose the type of compression to be used.  Legal values are auto, gzip and none.

           If  auto  or gzip are specified, Wget asks the server to compress the file using the gzip compression
           format. If the server compresses the file and responds with the "Content-Encoding" header  field  set
           appropriately, the file will be decompressed automatically.

           If  none  is specified, wget will not ask the server to compress the file and will not decompress any
           server responses. This is the default.

           Compression support is currently experimental. In case it is turned on, please  report  any  bugs  to
           "bug-wget@gnu.org".

       --max-redirect=liczba
           Określa  maksymalną  liczbę  przekierowań  w  celu  dotarcia  do  zasobu. Domyślnie jest to 20, czyli
           znaczniej więcej niż z reguły potrzeba. Opcja może się przydać, jeśli zajdzie potrzeba pozwolenia  na
           więcej (lub mniej) przekierowań.

       --proxy-user=użytkownik
       --proxy-passwd=hasło
           Określają   nazwę   użytkownika   i   hasło,  które  zostaną  użyte  do  uwierzytelnianiana  serwerze
           pośredniczącym. Wget koduje je stosując podstawowy (basic) schemat uwierzytelniania.

           Odnoszą  się  do  tego  podobne  zagadnienia  związane  z  bezpieczeństwem,  jak  w  przypadku  opcji
           --http-password.

       --referer=url
           Zamieszcza  nagłówek  "Referer:  url"  w  żądaniu  HTTP.   Przydatne do pobierania dokumentów z takim
           przetwarzaniem po stronie serwera, które zakłada, że  są  one  zawsze  pobierane  przez  interaktywne
           przeglądarki  internetowe  i uznawane za poprawne tylko wtedy, gdy Referer jest ustawione na jedną ze
           stron, które na nie wskazują.

       --save-headers
           Zapisuje nagłówki wysyłane przez serwer HTTP do pliku, przed właściwą zawartością, z pustym  wierszem
           jako separatorem.

       -U nazwa-agenta
       --user-agent=nazwa-agenta
           Serwerowi HTTP przedstawia się jako agent o podanej nazwie.

           Protokół  HTTP  pozwala  klientom  na  podanie, za pomocą pola User-Agent nagłówka swojej tożsamości.
           Umożliwia to rozróżnianie oprogramowania WWW, zwykle do celów statystycznych lub  śledzenia  naruszeń
           protokołu.  Wget  normalnie  przedstawia  się  jako  Wget/wersja, gdzie wersja jest aktualnym numerem
           wersji programu.

           Znane są jednak pewne witryny narzucające  politykę  przykrawania  wyników  stosownie  do  informacji
           dostarczonej  im  w  polu  User-Agent.  Mimo  iż koncepcyjnie nie jest to taki zły pomysł, zaczął być
           nadużywany przez serwery odmawiające informacji klientom innym niż (kiedyś) Netscape  lub,  częściej,
           Internet  Explorer. Ta opcja umożliwia zmianę linii User-Agent wysyłanej przez Wget. Nie zachęcamy do
           używania tej opcji, chyba że z pełną świadomością.

           Podanie pustego łańcucha za pomocą --user-agent="" powoduje, że  Wget  nie  będzie  wysyłał  nagłówka
           User-Agent w żądaniach HTTP.

       --post-data=łańcuch
       --post-file=plik
           Używa  metody  POST do wszystkich żądań HTTP i wysyła podane dane w ciele żądania. --post-data wysyła
           łańcuch jako dane, podczas gdy --post-file  wysyła  zawartość  pliku.  W  pozostałych  aspektach  ich
           działanie   jest   identyczne.   W   szczególności   obie   opcje   oczekują   zawartości  w  postaci
           klucz=wartość&klucz2=wartość2, kodowaniem znaków specjalnych w postaci  procentowej;  jedyną  różnicą
           jest,  że  jedna  oczekuje zawartości jako parametru wiersza polecenia, a druga akceptuje swą treść z
           pliku. W szczególności, --post-file nie przysyła plików w postaci załączników, muszą być  to  dane  w
           postaci  klucz=wartość  (z  właściwym  kodowaniem  "procentowym"),  jak  zaznaczono  wyżej.  Wget nie
           obsługuje    obecnie    multipart/form-data    przy    przesyłaniu    danych    POST,    a    jedynie
           application/x-www-form-urlencoded. Proszę użyć jedynie jednej z opcji --post-data i --post-file.

           Proszę  zauważyć,  że  wget nie wymaga aby zawartość była w postaci "klucz1=wartość1&klucz2=wartość2"
           ani nie sprawdza tego. Wget przesyła takie dane, jakie mu dostarczono.  Większość  serwerów  oczekuje
           jednak, aby dane POST występowały w powyższej postaci przy przetwarzaniu formularzy HTML.

           When  sending  a POST request using the --post-file option, Wget treats the file as a binary file and
           will send every character in  the  POST  request  without  stripping  trailing  newline  or  formfeed
           characters. Any other control characters in the text will also be sent as-is in the POST request.

           Proszę  zwrócić  uwagę,  że Wget musi znać rozmiar danych POST z góry. W związku z tym, argumentem do
           opcji --post-file musi być zwykły plik; przekazanie potoku FIFO lub czegoś takiego jak /dev/stdin nie
           zadziała. Nie jest do końca jasne, jak obejść to  ograniczenie  wpisane  w  protokół  HTTP/1.0.  Choć
           HTTP/1.1  wprowadza  transfer  fragmentaryczny, który nie wymaga wiedzy o długości żądania z góry, to
           klient nie może go używać, dopóki nie wie, że komunikuje się  z  serwerem  HTTP/1.1.  Nie  może  tego
           wiedzieć, dopóki nie otrzyma odpowiedzi, która wymaga pełnego żądania...

           Uwaga:  Według  stanu  na  wersję  1.15  przy  przekierowaniu  Wgeta  po sfinalizowaniu żądania POST,
           zachowanie programu będzie zależało od kodu zwróconego  przez  serwer.  Jeśli  będzie  to  301  Moved
           Permanently,  302  Moved  Temporarily  lub  307  Temporary Redirect, Wget, zgodnie z RFC2616,, będzie
           kontynuował  wysyłanie  żądania  POST.  Jeśli  serwer  chce  zmienić  metodę   żądań   klienta   przy
           przekierowaniu powinien wysłać kod 303 See Other.

           Przykład  pokazuje,  jak zalogować się do serwera używającego POST, a następnie przejść do pobierania
           żądanych stron, dostępnych prawdopodobnie tylko dla użytkowników uwierzytelnionych:

                   # Logowanie do serwera. Można to zrobić tylko raz.         wget
           --save-cookies cookies.txt \         --post-data 'user=foo&password=bar'
           \         http://example.com/auth.php         # Teraz przechwytujemy
           stronę lub strony o które nam chodzi.         wget --load-cookies
           cookies.txt \         -p http://example.com/interesting/article.php

           Jeśli serwer używa ciasteczek sesji do śledzenia uwierzytelnienia użytkownika, to  powyższy  przykład
           nie zadziała, ponieważ --save-cookies nie zachowa ich (podobnie jak przeglądarki), a plik cookies.txt
           będzie pusty. W takim przypadku, oprócz --save-cookies należy użyć również --keep-session-cookies.

       --method=metoda-HTTP
           Do  skryptów  "restowych" (RESTfull, gdzie REST oznacza Representational State Transfer) Wget pozwala
           na  wysłanie  innych  metod  HTTP  bez  konieczności  jawnego  ustawiania  ich  przy   pomocy   opcji
           --header=Header-Line.  Wget  użyje takiego łańcucha, jaki jest mu podany po --method jako metoda HTTP
           do serwera.

       --body-data=łańcuch-danych
       --body-file=plik-danych
           Opcja musi być ustawiona gdy konieczne jest wysłanie dodatkowych danych do serwera przy użyciu metody
           podanej w --method. --body-data wysyła łańcuch-danych  jako  dane,  a  --body-file  wysyła  zawartość
           pliku-danych. Poza tym obie opcje działają tak samo.

           Obecnie  --body-file  nie  służy  do  transmisji plików jako całości. Wget nie obsługuje w tej chwili
           "multipart/form-data"  do  transmisji  danych,  a  jedynie   "application/x-www-form-urlencoded".   W
           przyszłości  może  się  to zmienić tak, aby wget wysyłał --body-file jako cały plik zamiast wysyłania
           jego zawartości na serwer. Proszę zauważyć, że Wget musi znać wpierw zawartość danych  BODY,  dlatego
           argument  do  opcji --body-file powinien być zwykłym plikiem. Więcej szczegółów znajduje się w opisie
           opcji --post-file. Powinno się podawać albo opcję --body-data albo --body-file.

           Jeśli Wget zostanie przekierowany po sfinalizowaniu żądania, wznowi bieżącą metodę i  będzie  wysyłał
           żądanie  GET  aż do zakończenia przekierowania. Jest tak w przypadku wszystkich kodów z wyjątkiem 307
           Temporary Redirect, który służy do bezpośredniego wskazania, ze metoda nie powinna się zmienić.  Inny
           wyjątek  ma  miejsce  gdy  metoda  jest ustawiona na "POST", ponieważ wówczas przestrzegane są zasady
           określone przez --post-data.

       --content-disposition
           Opcja włącza  eksperymentalną  (niepełną)  obsługę  nagłówka  Content-Disposition.  Może  to  obecnie
           spowodować dodatkowe kluczenie serwera związane z żądaniami HEAD, znane jest również kilka błędów, co
           powoduje, że opcja ta domyślnie nie jest włączona.

           Opcja   jest   przydatna   niektórym  programom  CGI  pobierającym  pliki,  które  używają  nagłówków
           Content-Disposition do opisania nazwy pobieranego pliku.

           When   combined    with    --metalink-over-http    and    --trust-server-names,    a    Content-Type:
           application/metalink4+xml file is named using the "Content-Disposition" filename field, if available.

       --content-on-error
           Jeśli  ta opcja jest włączona, to wget nie będzie pomijał zawartości gdy serwer odpowie kodem statusu
           http wskazującym na błąd.

       --trust-server-names
           If this is set, on a redirect, the local file name will be based on the redirection URL.  By  default
           the local file name is based on the original URL. When doing recursive retrieving this can be helpful
           because in many web sites redirected URLs correspond to an underlying file structure, while link URLs
           do not.

       --auth-no-challenge
           Jeśli  opcja jest podana, Wget będzie wysyłał proste (Basic) informacje uwierzytelniające HTTP (nazwa
           użytkownika i hasło w jawnym tekście) przy wszystkich żądaniach, tak jak domyślnie robił  to  Wget  w
           wersjach 1.10.2 i wcześniejszych.

           Używanie  tej  opcji  nie  jest  zalecane, jako że została przeznaczona jedynie do obsługiwania kilku
           zapomnianych serwerów, które nigdy  nie  wysyłają  pytań  o  uwierzytelnienie  HTTP,  lecz  akceptują
           nieżądane informacje uwierzytelniające, oprócz uwierzytelnienia opartego na formularzu.

       --retry-on-host-error
           Consider host errors, such as "Temporary failure in name resolution", as non-fatal, transient errors.

       --retry-on-http-error=code[,code,...]
           Consider  given HTTP response codes as non-fatal, transient errors.  Supply a comma-separated list of
           3-digit HTTP response codes as argument. Useful to work around special  circumstances  where  retries
           are  required,  but  the server responds with an error code normally not retried by Wget. Such errors
           might be 503 (Service Unavailable) and 429 (Too Many Requests). Retries enabled by  this  option  are
           performed subject to the normal retry timing and retry count limitations of Wget.

           Using  this option is intended to support special use cases only and is generally not recommended, as
           it can force retries even in cases where the server is actually trying to decrease its  load.  Please
           use wisely and only if you know what you are doing.

   Opcje (SSL/TLS) HTTPS
       To  support  encrypted  HTTP  (HTTPS)  downloads, Wget must be compiled with an external SSL library. The
       current default is GnuTLS.  In addition, Wget also supports HSTS (HTTP Strict  Transport  Security).   If
       Wget is compiled without SSL support, none of these options are available.

       --secure-protocol=protokół
           Choose the secure protocol to be used.  Legal values are auto, SSLv2, SSLv3, TLSv1, TLSv1_1, TLSv1_2,
           TLSv1_3  and  PFS.  If auto is used, the SSL library is given the liberty of choosing the appropriate
           protocol automatically, which is achieved by sending a TLSv1 greeting. This is the default.

           Podanie SSLv2, SSLv3, TLSv1, TLSv1_1, TLSv1_2 lub TLSv1_3  wymusza  użycie  odpowiedniego  protokołu.
           Jest  to  przydatne  przy  komunikacji  ze  starymi i błędnymi implementacjami SSL serwera, które nie
           pozwalają na łatwy wybór poprawnej wersji protokołu przez bibliotekę SSL. Na szczęście, takie serwery
           są rzadkością.

           Specifying PFS enforces the use of the so-called Perfect Forward Security cipher  suites.  In  short,
           PFS adds security by creating a one-time key for each SSL connection. It has a bit more CPU impact on
           client  and  server.  We use known to be secure ciphers (e.g. no MD4) and the TLS protocol. This mode
           also explicitly excludes non-PFS key exchange methods, such as RSA.

       --https-only
           W trybie rekurencyjnym podąża wyłącznie za odnośnikami HTTPS.

       --ciphers
           Set the cipher list string. Typically this string sets the cipher suites and  other  SSL/TLS  options
           that  the user wish should be used, in a set order of preference (GnuTLS calls it 'priority string').
           This string will be fed verbatim to the SSL/TLS engine (OpenSSL or GnuTLS) and hence its  format  and
           syntax  is dependent on that. Wget will not process or manipulate it in any way. Refer to the OpenSSL
           or GnuTLS documentation for more information.

       --no-check-certificate
           Nie sprawdza certyfikatu serwera pod kątem dostępnego ośrodka certyfikacji. Nie wymaga również  tego,
           aby nazwa hosta URL-a pasowała do nazwy ogólnej w certyfikacie.

           Od  wersji  1.10,  Wget  domyślnie  weryfikuje  certyfikat  serwera w odniesieniu do znanych ośrodków
           certyfikacji,  przerywając  nawiązanie  połączenia  SSL  (handshaking)  i  pobieranie  pliku,   jeśli
           weryfikacja  się  nie  powiedzie.  Choć  zwiększa  się w ten sposób bezpieczeństwo pobierań, zrywa to
           jednak kompatybilność z niektórymi stronami, które działały z poprzednimi wersjami Wgeta, szczególnie
           korzystającymi z podpisanych przez siebie, wygasłych lub niepoprawnych z innego powodu  certyfikatów.
           Opcja  ta  wymusza  "niebezpieczny"  tryb  działania,  który zmienia błędy weryfikacji certyfikatów w
           ostrzeżenia i pozwala kontynuować.

           If you encounter "certificate verification" errors or ones saying that  "common  name  doesn't  match
           requested  host  name",  you  can  use  this  option  to bypass the verification and proceed with the
           download.  Only use this option if you are otherwise convinced of the site's authenticity, or if  you
           really  don't care about the validity of its certificate. It is almost always a bad idea not to check
           the  certificates  when  transmitting  confidential  or  important  data.   For  self-signed/internal
           certificates,  you  should  download  the certificate and verify against that instead of forcing this
           insecure mode.  If you are really sure of not desiring any certificate verification, you can  specify
           --check-certificate=quiet to tell wget to not print any warning about invalid certificates, albeit in
           most cases this is the wrong thing to do.

       --certificate=plik
           Używa  certyfikatu  klienta z pliku. Jest to konieczne w przypadku serwerów wymagających certyfikatów
           od klientów, którzy się z nimi łączą. Zwykle taki certyfikat nie jest  wymagany,  a  ten  przełącznik
           jest opcjonalny.

       --certificate-type=typ
           Określa  typ  certyfikatu  klienta.  Poprawnymi wartościami są PEM (zakładany domyślnie) i DER, znany
           również jako ASN1.

       --private-key=plik
           Odczytuje klucz prywatny z pliku. Pozwala to  na  dostarczenie  klucza  prywatnego  w  oddzielnym  od
           certyfikatu pliku.

       --private-key-type=typ
           Określa typ klucza prywatnego. Akceptowanymi wartościami są PEM (domyślnie) i DER.

       --ca-certificate=plik
           Używa  pliku  jako  pliku  z  zestawem  ośrodków  certyfikacji  ("CA")  do  weryfikacji  pośredników.
           Certyfikaty muszą być w formacie PEM.

           Bez tej opcji, Wget szuka certyfikatów CA  w  lokalizacji  systemowej,  wybranej  podczas  instalacji
           OpenSSL.

       --ca-directory=katalog
           Określa  katalog zawierający certyfikaty CA w formacie PEM. Każdy plik zawiera certyfikat CA, a nazwa
           pliku jest oparta o wartości skrótu wyliczonego na podstawie certyfikatu. Osiąga się to przetwarzając
           katalog  certyfikatów  narzędziem  rehash  pochodzącego  z  OpenSSL.  Używanie  --ca-directory   jest
           efektywniejsze od --ca-certificate w przypadku, gdy zainstalowanych jest wiele certyfikatów, ponieważ
           pozwala Wgetowi pobierać certyfikaty na żądanie.

           Bez  tej  opcji,  Wget  szuka  certyfikatów  CA w lokalizacji systemowej, wybranej podczas instalacji
           OpenSSL.

       --crl-file=plik
           Specifies a CRL file in file.  This is needed for certificates that have been revocated by the CAs.

       --pinnedpubkey=file/hashes
           Tells wget to use the specified public key file (or hashes) to verify the peer.  This can be  a  path
           to  a  file  which contains a single public key in PEM or DER format, or any number of base64 encoded
           sha256 hashes preceded by "sha256//" and separated by ";"

           When negotiating a TLS or SSL connection, the server sends a certificate indicating its  identity.  A
           public  key  is  extracted  from  this certificate and if it does not exactly match the public key(s)
           provided to this option, wget will abort the connection before sending or receiving any data.

       --random-file=plik
           [OpenSSL and LibreSSL only] Use file as the source of  random  data  for  seeding  the  pseudo-random
           number generator on systems without /dev/urandom.

           W takich systemach biblioteka SSL wymaga zewnętrznego źródła losowości do rozpoczęcia pracy. Może być
           EGD  (por. --egd-file poniżej) lub odczyt z zewnętrznego źródła podanego przez użytkownika. Jeśli nie
           poda się tej opcji, Wget poszuka losowych danych w $RANDFILE lub, jeśli zmienna nie jest ustawiona, w
           $HOME/.rnd.

           Pojawienie się błędu "Could not seed OpenSSL PRNG; disabling SSL." oznacza, że należy zapewnić losowe
           dane korzystając z jednej z powyższych metod.

       --egd-file=plik
           [OpenSSL only] Use file as the EGD socket.  EGD stands for Entropy  Gathering  Daemon,  a  user-space
           program  that collects data from various unpredictable system sources and makes it available to other
           programs that might need it.  Encryption  software,  such  as  the  SSL  library,  needs  sources  of
           non-repeating randomness to seed the random number generator used to produce cryptographically strong
           keys.

           OpenSSL pozwala użytkownikowi podać swoje źródło entropii za pomocą zmiennej środowiskowej RAND_FILE.
           Jeśli  pozostanie  ona  nieustawiona  lub  podany  plik  nie tworzy wystarczającej losowości, OpenSSL
           odczyta dane losowe z gniazda EGD podanego za pomocą opisywanej opcji.

           Jeśli nie poda się tej opcji (ani nie użyje się równoważnego polecenia uruchomieniowego),  EGD  nigdy
           nie   zostanie  użyte.  Mechanizm  ten  nie  jest  potrzebny  w  nowoczesnych  systemach  uniksowych,
           obsługujących /dev/urandom.

       --no-hsts
           Wget supports HSTS (HTTP Strict Transport Security, RFC 6797) by default.  Use --no-hsts to make Wget
           act   as   a   non-HSTS-compliant   UA.   As   a   consequence,   Wget   would   ignore    all    the
           "Strict-Transport-Security" headers, and would not enforce any existing HSTS policy.

       --hsts-file=plik
           By default, Wget stores its HSTS database in ~/.wget-hsts.  You can use --hsts-file to override this.
           Wget  will  use  the  supplied  file as the HSTS database. Such file must conform to the correct HSTS
           database format used by Wget. If Wget cannot parse the provided file, the behaviour is unspecified.

           The Wget's HSTS database is a plain text file. Each line contains an HSTS entry (ie. a site that  has
           issued  a  "Strict-Transport-Security" header and that therefore has specified a concrete HSTS policy
           to be applied). Lines starting with a dash ("#") are ignored by Wget. Please note that  in  spite  of
           this convenient human-readability hand-hacking the HSTS database is generally not a good idea.

           An HSTS entry line consists of several fields separated by one or more whitespace:

           "<hostname> SP [<port>] SP <include subdomains> SP <created> SP <max-age>"

           The  hostname  and port fields indicate the hostname and port to which the given HSTS policy applies.
           The port field may be zero, and it will, in most of the cases. That means that the port  number  will
           not be taken into account when deciding whether such HSTS policy should be applied on a given request
           (only  the  hostname will be evaluated). When port is different to zero, both the target hostname and
           the port will be evaluated and the HSTS policy will only be applied  if  both  of  them  match.  This
           feature  has  been  included for testing/development purposes only.  The Wget testsuite (in testenv/)
           creates HSTS databases with explicit ports with the purpose of  ensuring  Wget's  correct  behaviour.
           Applying  HSTS policies to ports other than the default ones is discouraged by RFC 6797 (see Appendix
           B "Differences between HSTS Policy and Same-Origin Policy"). Thus, this functionality should  not  be
           used  in  production environments and port will typically be zero. The last three fields do what they
           are expected to. The field include_subdomains can either be  1  or  0  and  it  signals  whether  the
           subdomains  of  the  target  domain  should be part of the given HSTS policy as well. The created and
           max-age fields hold the timestamp values of when such entry was created (first seen by Wget) and  the
           HSTS-defined  value  'max-age', which states how long should that HSTS policy remain active, measured
           in seconds elapsed since the timestamp stored in created. Once that time has passed, that HSTS policy
           will no longer be valid and will eventually be removed from the database.

           If you supply your own HSTS database via --hsts-file, be aware that Wget may modify the provided file
           if any change occurs between the HSTS policies requested by the remote servers and those in the file.
           When Wget exits, it effectively updates the HSTS database by rewriting the database file with the new
           entries.

           If the supplied file does not exist, Wget will create one.  This  file  will  contain  the  new  HSTS
           entries.  If  no HSTS entries were generated (no "Strict-Transport-Security" headers were sent by any
           of the servers) then no file will be created, not even an empty one. This behaviour  applies  to  the
           default  database  file  (~/.wget-hsts) as well: it will not be created until some server enforces an
           HSTS policy.

           Care is taken not to override possible changes made by other Wget processes at the same time over the
           HSTS database. Before dumping the updated HSTS entries on the file, Wget will re-read  it  and  merge
           the changes.

           Using  a  custom HSTS database and/or modifying an existing one is discouraged.  For more information
           about  the  potential  security  threats  arose  from  such  practice,  see  section   14   "Security
           Considerations" of RFC 6797, specially section 14.9 "Creative Manipulation of HSTS Policy Store".

       --warc-file=plik
           Używa pliku jako celu pliku WARC.

       --warc-header=łańcuch
           Używa łańcucha jako rekordu warcinfo.

       --warc-max-size=rozmiar
           Ustawia maksymalny rozmiar plików WARC na rozmiar.

       --warc-cdx
           Zapisuje pliku indeksu CDX.

       --warc-dedup=pliku
           Nie przechowuje rekordów wyszczególnionych w danym pliku CDX.

       --no-warc-compression
           Nie kompresuje plików WARC za pomocą GZIP.

       --no-warc-digests
           Nie oblicza sum SHA1.

       --no-warc-keep-log
           Nie przechowuje pliku dziennika w rekordzie WARC.

       --warc-tempdir=katalog
           Określa położenie plików tymczasowych tworzonych przy zapisie WARC.

   Opcje FTP
       --ftp-user=użytkownik
       --ftp-password=hasło
           Określa  nazwę  użytkownika  i hasło serwera FTP. Bez tej opcji (i równoważnej opcji uruchomieniowej)
           używane jest domyślne hasło -wget@, używane zwykle do anonimowych FTP.

           Inną metodę podania nazwy i hasła użytkownika jest wyszczególnienie  ich  w  samym  URL-u.   Obie  te
           metody  ujawniają  hasło  każdemu, kto zechce uruchomić ps.  Żeby uchronić hasła przed podpatrzeniem,
           należy przechowywać je w pliku .wgetrc lub .netrc i, za pomocą chmod,  zapewnić  tym  plikom  ochronę
           przed innymi użytkownikami. Jeżeli hasła są naprawdę ważne, w tych plikach też nie należy trzymać ich
           na stałe -- proszę usunąć je z plików zaraz po rozpoczęciu pobierania przez Wgeta.

       --no-remove-listing
           Nie usuwa tymczasowych plików .listing generowanych przez odczyty FTP.  Normalnie, pliki te zawierają
           nieprzetworzone  listingi  katalogów otrzymane z serwerów FTP.  Pozostawienie ich może się przydać do
           celów  diagnostycznych  lub  łatwego  sprawdzenia  zawartości  katalogów  zdalnego  serwera  (np.  do
           sprawdzenia, że tworzona kopia lustrzana jest kompletna).

           Proszę  zauważyć,  że  mimo  iż  Wget  zapisuje w tym przypadku do pliku o znanej nazwie, nie jest to
           dziura w zabezpieczeniach w sytuacji, gdy użytkownik stworzy .listing jako dowiązanie symboliczne  do
           /etc/passwd  czy  innego pliku i poprosi superużytkownika (roota) o uruchomienie Wget w tym katalogu.
           W zależności od użytych opcji, Wget albo  odmówi  zapisu  do  .listing  (co  spowoduje  niepowodzenie
           operacji  na  maskach,  rekurencyjnej  czy zależnej od znaczników czasu), albo dowiązanie symboliczne
           zostanie usunięte i zastąpione faktycznym plikiem .listing, albo też  listing  zostanie  zapisany  do
           pliku .listing.numer.

           Choć  ta  sytuacja  nie  stwarza  kłopotów, jednak root nie powinien nigdy uruchamiać Wget w katalogu
           niezaufanego użytkownika.  Użytkownik taki mógłby na przykład dowiązać index.html  do  /etc/passwd  i
           poprosić "root"a o uruchomienie Wget z opcjami -N lub -r, tak że plik ten zostałby nadpisany.

       --no-glob
           Wyłącza  obsługę  masek  w przypadku FTP.  Obsługa masek oznacza, że można używać znaków specjalnych,
           uogólniających (wieloznaczników), takich jak *, ?, [ i ], do pobrania większej liczby plików  z  tego
           samego katalogu naraz, np.

                   wget ftp://gnjilux.srk.fer.hr/*.msg

           Domyślnie obsługa masek będzie włączona jeśli URL zawiera znaki uogólniające. Tej opcji można użyć do
           włączenia bądź wyłączenia obsługi masek na stałe.

           Może zajść potrzeba ujęcia URL-a w znaki cudzysłowu, by uchronić go przed rozwinięciem przez powłokę.
           Obsługa masek powoduje, że Wget oczekuje listingu katalogu, którego postać jest zależna od systemu. Z
           tego  powodu  obecnie  działa  tylko  z  uniksowymi  serwerami FTP (i z tymi, które potrafią emulować
           wyjście uniksowego ls).

       --no-passive-ftp
           Wyłącza użycie pasywnego trybu transferu FTP. Pasywny FTP nakazuje klientowi łączącemu się z serwerem
           zestawić połączenie, zamiast wykorzystywać inne rozwiązania.

           Jeśli komputer ma bezpośrednie połączenie z Internetem, to zarówno pasywne jak i aktywne FTP  powinny
           działać  tak  samo dobrze. Za większością zapór sieciowych i konfiguracji NAT, pasywny FTP ma większą
           szansę działania. Jednak w niektórych rzadkich konfiguracjach zapór, aktywny FTP  działa,  a  pasywny
           FTP  nie.  Jeśli zachodzi prawdopodobieństwo, że ma miejsce ta sytuacja, proszę użyć opisywanej opcji
           lub ustawić w swym pliku konfiguracyjnym passive_ftp=off.

       --preserve-permissions
           Zachowuje uprawnienia zdalnych plików zamiast uprawnień wynikających z umask.

       --retr-symlinks
           By default, when retrieving FTP directories recursively and  a  symbolic  link  is  encountered,  the
           symbolic link is traversed and the pointed-to files are retrieved.  Currently, Wget does not traverse
           symbolic  links  to directories to download them recursively, though this feature may be added in the
           future.

           When --retr-symlinks=no is specified, the linked-to file is  not  downloaded.   Instead,  a  matching
           symbolic  link  is created on the local filesystem.  The pointed-to file will not be retrieved unless
           this recursive retrieval would have encountered it separately and downloaded it anyway.  This  option
           poses  a  security  risk where a malicious FTP Server may cause Wget to write to files outside of the
           intended directories through a specially crafted .LISTING file.

           Proszę zauważyć, że  przy  pobieraniu  pliku  (nie  katalogu)  podanego  w  wierszu  poleceń,  a  nie
           osiągniętego  z  powodu pobierania rekurencyjnego, opcja nie odnosi skutku. W takich przypadkach plik
           docelowy dowiązania jest zawsze pobierany.

   Opcje FTPS
       --ftps-implicit
           This option tells Wget to use FTPS implicitly. Implicit FTPS consists of  initializing  SSL/TLS  from
           the  very  beginning  of  the control connection. This option does not send an "AUTH TLS" command: it
           assumes the server speaks FTPS  and  directly  starts  an  SSL/TLS  connection.  If  the  attempt  is
           successful,  the  session  continues  just  like  regular  FTPS  ("PBSZ"  and "PROT" are sent, etc.).
           Implicit FTPS is no longer a requirement for FTPS implementations, and  thus  many  servers  may  not
           support  it. If --ftps-implicit is passed and no explicit port number specified, the default port for
           implicit FTPS, 990, will be used, instead of the default port for the "normal" (explicit) FTPS  which
           is the same as that of FTP, 21.

       --no-ftps-resume-ssl
           Do not resume the SSL/TLS session in the data channel. When starting a data connection, Wget tries to
           resume  the SSL/TLS session previously started in the control connection.  SSL/TLS session resumption
           avoids performing an entirely new handshake by reusing the SSL/TLS parameters of a previous  session.
           Typically,  the FTPS servers want it that way, so Wget does this by default. Under rare circumstances
           however, one might want to start an entirely new SSL/TLS session in every data connection.   This  is
           what --no-ftps-resume-ssl is for.

       --ftps-clear-data-connection
           All  the  data  connections will be in plain text. Only the control connection will be under SSL/TLS.
           Wget will send a "PROT C" command to achieve this, which must be approved by the server.

       --ftps-fallback-to-ftp
           Fall back to FTP if FTPS is not supported by the target server. For security reasons, this option  is
           not  asserted  by  default.  The  default  behaviour  is to exit with an error.  If a server does not
           successfully reply to the initial "AUTH TLS" command, or in the case of implicit FTPS, if the initial
           SSL/TLS connection attempt is rejected, it is considered that such server does not support FTPS.

   Opcje pobierania rekurencyjnego
       -r
       --recursive
           Włącza pobieranie rekurencyjne. Domyślny maksymalny poziom wynosi 5.

       -l głębokość
       --level=głębokość
           Set the maximum number of subdirectories that Wget will recurse into to depth.  In order  to  prevent
           one from accidentally downloading very large websites when using recursion this is limited to a depth
           of  5  by  default, i.e., it will traverse at most 5 directories deep starting from the provided URL.
           Set -l 0 or -l inf for infinite recursion depth.

                   wget -r -l 0 http://I<strona>/1.html

           Ideally, one would expect this to download just 1.html.  but unfortunately  this  is  not  the  case,
           because  -l  0 is equivalent to -l inf---that is, infinite recursion.  To download a single HTML page
           (or a handful of them), specify them all on the command line and leave away -r and  -l.  To  download
           the essential items to view a single HTML page, see page requisites.

       --delete-after
           Ta  opcja  nakazuje  Wget  usunięcie  każdego  z  plików, jaki pobiera, po wykonaniu ściągania.  Jest
           przydatna do pobierania wstępnego (prefetching) popularnych stron poprzez serwer pośredniczący, np.:

                   wget -r -nd --delete-after http://whatever.com/~popular/page/

           Opcja -r nakazuje pobieranie rekurencyjne, a -nd nietworzenie katalogów.

           Proszę zauważyć, że --delete-after usuwa pliki z lokalnego komputera. Nie wydaje polecenia  DELE,  na
           przykład zdalnym ośrodkom FTP. Także jeśli podano --delete-after, to --convert-links jest ignorowane,
           więc przede wszystkim pliki .orig po prostu nie są tworzone.

       -k
       --convert-links
           Po  zakończeniu  pobierania  konwertuje  odnośniki  w  dokumencie  tak,  by nadawały się do lokalnego
           przeglądania. Dotyczy  to  nie  tylko  widzialnych  odnośników  hipertekstowych,  ale  każdej  części
           dokumentu,  która  prowadzi  do  zewnętrznych  materiałów, jak osadzone obrazki, odnośniki do arkuszy
           stylów, odnośniki hipertekstowe do zawartości innej niż HTML, itp.

           Każdy odnośnik będzie zmieniony na jeden z dwu sposobów:

           •   Odnośniki do plików, które zostały ściągnięte przez Wget zostaną zmienione tak, by odwoływały się
               do pliku, na jaki wskazują, jako odnośniki względne.

               Przykład:  jeśli  ściągnięty  plik  /foo/doc.html  jest  powiązany  z  z  /bar/img.gif,   również
               ściągniętym,  to odnośnik w doc.html zostanie zmieniony tak, by wskazywał na ../bar/img.gif.  Ten
               rodzaj przekształcenia działa bezproblemowo dla dowolnej kombinacji katalogów.

           •   Odnośniki do plików, które nie zostały ściągnięte przez Wget zostaną zmienione tak, by  zawierały
               nazwę hosta i ścieżkę bezwzględną miejsca, na które wskazują.

               Przykład:   jeśli   ściągnięty  plik  /foo/doc.html  jest  powiązany  z  z  /bar/img.gif  (lub  z
               ../bar/img.gif),  to  odnośnik   w   doc.html   zostanie   zmieniony   tak,   by   wskazywał   na
               http://hostname/bar/img.gif.

           Z  tego  powodu,  przeglądanie  lokalne  działa  niezawodnie: jeśli powiązany plik był ściągnięty, to
           odnośnik wskazuje na jego lokalną nazwę, jeśli nie był --  to  na  pełny  adres  internetowy,  a  nie
           pojawia  się  popsuty  odnośnik.  Konwersja pierwotnych odnośników na odnośniki względne zapewnia nam
           możliwość przesuwania pobranej hierarchii katalogów do innego katalogu.

           Proszę zauważyć, że dopiero na samym końcu pobierania Wget może rozpoznać,  które  odnośniki  zostały
           ściągnięte.  Z tego powodu, opcja -k wykonuje swoją pracę po zakończeniu wszystkich pobrań.

       --convert-file-only
           This option converts only the filename part of the URLs, leaving the rest of the URLs untouched. This
           filename  part  is sometimes referred to as the "basename", although we avoid that term here in order
           not to cause confusion.

           It works particularly well in conjunction with --adjust-extension,  although  this  coupling  is  not
           enforced. It proves useful to populate Internet caches with files downloaded from different hosts.

           Example:  if some link points to //foo.com/bar.cgi?xyz with --adjust-extension asserted and its local
           destination is intended to  be  ./foo.com/bar.cgi?xyz.css,  then  the  link  would  be  converted  to
           //foo.com/bar.cgi?xyz.css.  Note  that  only the filename part has been modified. The rest of the URL
           has been left untouched, including the net path ("//") which would otherwise be processed by Wget and
           converted to the effective scheme (ie. "http://").

       -K
       --backup-converted
           Podczas konwersji pliku zachowuje kopię zapasową pierwotnej wersji z przyrostkiem .orig.   Wpływa  na
           zachowanie opcji -N.

       -m
       --mirror
           Włącza  opcje  odpowiednie  do  tworzenia  kopii lustrzanych.  Ta opcja włącza rekurencję, stosowanie
           znaczników czasu, ustawia nieograniczony poziom rekurencji i zachowuje wypisania zawartości katalogów
           FTP.  Obecnie jest równoważna użyciu -r -N -l inf --no-remove-listing.

       -p
       --page-requisites
           Opcja powoduje, że Wget ściągnie wszystkie pliki niezbędne do poprawnego  wyświetlenia  danej  strony
           HTML.  Obejmuje to takie rzeczy jak grafikę, dźwięki i powiązane arkusze stylów.

           Przy  zwykłym  trybie  pracy,  podczas  pobierania  pojedynczej  strony  HTML,  ewentualne  powiązane
           dokumenty, które mogą być potrzebne do poprawnego jej wyświetlenia,  nie  są  pobierane.  Pomóc  może
           użycie opcji -r z -l, ale ponieważ Wget normalnie nie odróżnia dokumentów zewnętrznych od włączonych,
           na   ogół   pozostaje   się   z   "oskubanymi  dokumentami",  którym  brakuje  potrzebnych  elementów
           towarzyszących.

           Na przykład, powiedzmy, że dokument 1.html zawiera znacznik <IMG> odnoszący się do 1.gif  i  znacznik
           <A>  wskazujący  na  zewnętrzny  dokument  2.html.  Powiedzmy,  że 2.html jest podobny, tyle, że jego
           obrazkiem jest 2.gif a odnośnik wskazuje na 3.html.  Załóżmy, że kontynuujemy takie zależności aż  do
           jakiejś dowolnie dużej liczby.

           Jeśli wykona się polecenie:

                   wget -r -l 2 http://I<strona>/1.html

           to  zostaną  pobrane  1.html,  1.gif,  2.html,  2.gif  i  3.html.   Jak  widać,  3.html  nie  posiada
           towarzyszącego mu elementu, gdyż Wget w celu określenia miejsca, gdzie powinien  przerwać  rekurencję
           po prostu zlicza liczbę skoków (aż do 2) od początkowego 1.html.  Jednak przy takim poleceniu:

                   wget -r -l 2 -p http://I<strona>/1.html

           zostaną ściągnięte wszystkie powyższe pliki oraz wymagany przez 3.html plik 3.gif.  Podobnie,

                   wget -r -l 1 -p http://<strona>/1.html

           spowoduje pobranie 1.html, 1.gif, 2.html i 2.gif.  Można by sądzić, że:

                   wget -r -l 0 -p http://I<strona>/1.html

           pobrałoby  tylko  1.html  i 1.gif, ale niestety tak nie jest, gdyż -l 0 jest równoważnikiem -l inf --
           czyli nieskończonej rekurencji.  Do pobrania pojedynczej  strony  HTML  (lub  ich  grupy,  wszystkich
           podanych  w wierszu poleceń lub w pliku wejściowym URL-i -i) i towarzyszących jej (lub im) elementów,
           wystarczy pominąć -r i -l:

                   wget -p http://<strona>/1.html

           Proszę zauważyć, że Wget zachowa  się  tak,  jakby  podano  opcję  -r,  ale  zostanie  pobrana  tylko
           pojedyncza  strona  i  jej  elementy.  Program  nie  będzie  podążał  za  odnośnikami z tej strony do
           zewnętrznych dokumentów.  Faktycznie, do ściągania pojedynczej strony i wszystkich towarzyszących jej
           elementów (nawet jeśli leżą one na odrębnych serwerach WWW) i  upewnienia  się,  że  całość  lokalnie
           poprawnie się wyświetla, autor oprócz -p korzysta z kilku dodatkowych opcji:

                   wget -E -H -k -K -p http://<strona>/<dokument>

           Kończąc  ten  temat,  warto  wiedzieć,  że Wget uważa za odnośnik do dokumentu zewnętrznego każdy URL
           podany w znaczniku <A>, <AREA> lub <LINK>, oprócz <LINK REL="stylesheet">.

       --strict-comments
           Włącza ścisłe przetwarzanie  komentarzy  HTML.  Domyślnie,  komentarze  są  przerywane  po  pierwszym
           wystąpieniu -->.

           Zgodnie ze specyfikacją, komentarze HTML są wyrażone jako deklaracje SGML. Deklaracja jest specjalnym
           znacznikiem,  rozpoczynającym  się  <!  i  kończącym  się  >, np. <!DOCTYPE ...>, która może zawierać
           dodatkowe komentarze, między parą ograniczników --. Komentarze HTML są  "pustymi  deklaracjami",  bez
           tekstu  niebędącego  komentarzem.  Stąd  <!--foo--> jest poprawnym komentarzem, jak również <!--one--
           --two-->, lecz <!--1--2--> nim nie jest.

           Z drugiej strony, większość piszącym HTML nie odczytuje komentarzy jako cokolwiek innego poza tekstem
           ograniczonym <!-- i -->, co nie jest tym samym.  Np.  coś  takiego:  <!------------>  jest  poprawnym
           komentarzem  o ile liczba minusów jest wielokrotnością czterech (sic!). Jeśli tak nie jest, to ściśle
           mówiąc komentarz kończy się dopiero po następnym wystąpieniu --, które może  nastąpić  np.  na  końcu
           dokumentu.   Z   tego  powodu,  wiele  popularnych  przeglądarek  internetowych  całkowicie  ignoruje
           specyfikację i implementuje coś, czego użytkownicy mogą się spodziewać: komentarze ograniczone <!-- i
           -->.

           Do wersji 1.9 Wget interpretował komentarze w sposób ścisły, co powodowało wybrakowanie wielu  linków
           w stronach internetowych wyświetlających się poprawnie w przeglądarkach, lecz mających nieszczęście w
           postaci  niezgodnych  z  normą  komentarzy.  Począwszy od wersji 1.9, Wget dołączył do grona klientów
           implementujących "naiwne" komentarze, zamykając każdy komentarz po pierwszym wystąpieniu -->.

           Jeśli zajdzie potrzeba ścisłego parsowania komentarzy, ta opcja je włączy.

   Opcje rekurencyjnego akceptowania/odrzucania
       -A lista-akc --accept lista-akc
       -R lista-odrz --reject lista-odrz
           Określa  oddzieloną  przecinkami  listę  przyrostków  lub  wzorców  nazw  plików   do,   odpowiednio,
           zaakceptowania  lub  odrzucenia. Proszę pamiętać, że maski (wieloznaczniki) tzn. *, ?, [ lub ], które
           pojawią się jako element   listy-akc  lub  listy-odrz,  zostaną  potraktowane  jako  wzorzec,  a  nie
           przyrostek.  W  takim  przypadku,  aby  uniknąć rozwinięcia nazwy przez powłokę należy ująć wzorzec w
           cudzysłowy, jak w przykładach -A "*.mp3" lub -A '*.mp3'.

       --accept-regex url-wyr-reg
       --reject-regex url-wyr-reg
           Określa wyrażenie regularne do zaakceptowania lub odrzucenia całego URL-a.

       --regex-type typ-wyr-reg
           Określa typ wyrażenia regularnego. Dozwolonymi wartościami są posix i pcre.  Proszę  zauważyć,  że  w
           celu użycia typu pcre wget musi mieć wkompilowaną obsługę libpcre.

       -D lista-domen
       --domains=lista-domen
           Ustala  domeny,  do  których program może przechodzić. Lista-domen jest listą separowaną przecinkami.
           Proszę zauważyć, że ta opcja nie włącza -H.

       --exclude-domains lista-domen
           Podaje domeny, do których program ma nie przechodzić.

       --follow-ftp
           Podąża za odnośnikami FTP z dokumentów HTML.  Bez tej opcji Wget będzie ignorował wszelkie  odnośniki
           do FTP.

       --follow-tags=lista
           Wget  ma  wewnętrzną  tablicę  par:  znacznik  HTML/atrybut,  którą  posługuje  się przy poszukiwaniu
           powiązanych dokumentów podczas pobierania rekurencyjnego.  Aby  brany  był  pod  uwagę  tylko  pewien
           podzbiór tych znaczników, należy użyć tej opcji, podając je w postaci listy separowanej przecinkami.

       --ignore-tags=lista
           Jest   to  przeciwieństwo  opcji  --follow-tags.   Dzięki  podaniu  listy  rozdzielonych  przecinkami
           znaczników HTML można pominąć je podczas rekurencyjnego szukania dokumentów do pobrania.

           Niegdyś, ta opcja była najlepszym wyborem do ściągania pojedynczej strony  razem  z  jej  elementami,
           użyta w wierszu poleceń:

                   wget --ignore-tags=a,area -H -k -K -r
           http://<strona>/<dokument>

           Jednak  autor  tej  opcji  przeszedł  przez  stronę  ze znacznikami typu <LINK REL="home" HREF="/"> i
           uświadomił sobie, że -G nie wystarcza.  Nie można po prostu nakazać  Wget  ignorowania  <LINK>,  gdyż
           wówczas  nie będą ściągane arkusze stylów.  Obecnie najlepszym sposobem pobierania pojedynczej strony
           razem z jej elementami jest specjalnie przeznaczona do tego opcja --page-requisites.

       --ignore-case
           Ignoruje wielkość znaków przy dopasowywaniu plików i katalogów. Wpływa to na zachowanie opcji -R, -A,
           -I i -X, podobnie jak przy stosowaniu masek przy pobieraniu stron FTP. Na przykład,  po  zastosowaniu
           tej  opcji  -A  "*.txt"  dopasuje  plik1.txt,  lecz  również  plik.TXT,  plik3.TxT  itd. Cudzysłowy w
           przykładzie powodują, że powłoka nie rozwija wzorca.

       -H
       --span-hosts
           Włącza przechodzenie pomiędzy hostami przy pobieraniu rekurencyjnym.

       -L
       --relative
           Podąża tylko za odnośnikami  względnymi.  Przydatne  do  pobierania  konkretnej  strony  bez  żadnych
           odwracających uwagę dodatków, nawet z tego samego hosta.

       -I lista
       --include-directories=lista
           Określa  listę  rozdzielonych  przecinkami  katalogów,  do  których  ma  przechodzić  program podczas
           pobierania. Elementy listy mogą zawierać znaki uogólniające (maski).

       -X lista
       --exclude-directories=lista
           Określa listę rozdzielonych przecinkami katalogów, które  chcemy  wykluczyć  z  pobierania.  Elementy
           listy mogą zawierać znaki uogólniające (maski).

       -np
       --no-parent
           Powoduje, że Wget przy pobieraniu rekurencyjnym nigdy nie wchodzi do katalogu nadrzędnego.  Przydatna
           opcja, gdyż gwarantuje, że ściągane będą tylko pliki poniżej pewnego poziomu.

ŚRODOWISKO

       Wget obsługuje serwery pośredniczące do pobierań przez HTTP i FTP. Standardową metodą podawania położenia
       serwera pośredniczącego w przypadku Wgeta, są poniższe zmienne środowiskowe:

       http_proxy
       https_proxy
           Gdy  ustawione,  zmienne  http_proxy i https_proxy powinny zawierać URL-e serwerów pośredniczących w,
           odpowiednio, połączeniach HTTP i HTTPS.

       ftp_proxy
           Zmienna powinna zawierać URL serwera pośredniczącego w połączeniach  FTP.  Dość  często  spotyka  się
           sytuację, gdy http_proxy i ftp_proxy zawierają ten sam URL.

       no_proxy
           Zmienna  powinna  zawierać  listę  rozszerzeń domen (separatorem jest przecinek), do których nie będą
           stosowane serwery pośredniczące. Jeśli na przykład  wartość  no_proxy  wynosi  .mit.edu,  to  serwery
           pośredniczące nie będą stosowane do pobierania dokumentów z MIT.

KOD ZAKOŃCZENIA

       W przypadku wystąpienia problemów Wget może zwrócić jeden z poniższych kodów zakończenia.

       0   Nie wystąpiły żadne problemy.

       1   Podstawowy kod błędu.

       2   Błąd przetwarzania danych -- np. przy przetwarzaniu opcji wiersza polecenia, .wgetrc lub .netrc...

       3   Błąd wejścia/wyjścia pliku.

       4   Błąd sieci.

       5   Błąd weryfikacji SSL.

       6   Błąd uwierzytelnienia nazwy użytkownika/hasła.

       7   Błędy protokołów.

       8   Serwer zwrócił błędną odpowiedź.

       Oprócz  kodów  0  i 1, kody zakończenia o mniejszej wartości liczbowej mają pierwszeństwo w sytuacji, gdy
       wystąpi wiele typów błędów.

       W wersjach Wgeta do 1.12, kody zakończenia były niespójne  i  niezbyt  pomocne.  Pobierania  rekurencyjne
       zawsze zwracały 0 (powodzenie) bez względu na wystąpienie ewentualnych błędów, a nierekurencyjne zwracały
       zawsze kod zakończenia odpowiadający ostatniej próbie pobierania.

PLIKI

       /etc/wgetrc
           Domyślne położenie globalnego pliku startowego.

       .wgetrc
           Plik startowy użytkownika.

BŁĘDY

       You    are    welcome    to    submit    bug    reports    via    the   GNU   Wget   bug   tracker   (see
       <https://savannah.gnu.org/bugs/?func=additem&group=wget>) or to our mailing list <bug-wget@gnu.org>.

       Visit  <https://lists.gnu.org/mailman/listinfo/bug-wget>  to  get  more  info  (how  to  subscribe,  list
       archives, ...).

       Przed  faktycznym  przedłożeniem  zgłoszenia  błędu,  proszę  spróbować  zastosować się do kilku prostych
       wskazówek.

       1.  Proszę upewnić się, że obserwowane zachowanie jest rzeczywiście błędem.  Jeśli Wget się wywala,  jest
           to  błąd.   Jeśli  nie zachowuje się zgodnie z dokumentacją, jest to błąd.  Jeśli coś działa dziwnie,
           ale nie ma pewności jak powinno to wyglądać, również może być to błąd, ale proszę dwa razy  sprawdzić
           dokumentację i listy dyskusyjne.

       2.  Proszę  spróbować powtórzyć ten błąd w możliwie najprostszych warunkach.  Np. jeśli Wget pada podczas
           ściągania wget -rl0 -kKE -t5 -Y0 http://example.com -o /tmp/log, należy spróbować sprawdzić,  czy  to
           wywalanie się jest powtarzalne i czy pojawia się przy prostszym zestawie opcji. Można nawet spróbować
           zacząć  pobieranie  od strony, przy której wystąpiła awaria i sprawdzić, czy to nie ta strona w jakiś
           sposób ją powoduje.

           Ponadto, choć  co  prawda  prawdopodobnie  autor  będzie  zainteresowany  zawartością  pliku  .wgetrc
           użytkownika,  zwykłe skopiowanie go do wiadomości o błędzie jest raczej złym pomysłem.  Zamiast tego,
           należy najpierw sprawdzić, czy błąd powtarza się przy .wgetrc przeniesionym w  inne  miejsce.  Proszę
           przesłać  odpowiednie  fragmenty  tego  pliku  tylko wtedy, gdy okaże się, że błąd zależy od ustawień
           .wgetrc.

       3.  Proszę uruchomić Wget z opcją -d i przesłać uzyskany wynik  (lub  związane  z  błędem  jego  części).
           Jeśli  Wget został skompilowany bez obsługi debugowania, proszę go przekompilować.  Dużo łatwiej jest
           śledzić błędy z udostępnioną diagnostyką.

           Uwaga: proszę  upewnić  się,  że  usunęło  się  wszystkie  potencjalnie  prywatne  dane  z  dziennika
           debugowania,  przed  wysłaniem  go  na adres zgłoszeń błędów. Opcja -d nie będzie starała się zbierać
           danych prywatnych, lecz dziennik będzie zawierał dość kompletny zapis komunikacji Wgeta  z  serwerem,
           co  może  obejmować  także  hasła  i  część  pobranych  danych.  Zgłoszenia  błędów  są archiwizowane
           publicznie, tak więc należy uznać, że zgłoszenia błędów są również dostępne publicznie.

       4.  Jeśli Wget się wywala, proszę uruchomić go w debuggerze, np.  gdb `which wget` core i  wpisać  where,
           by otrzymać stos wywołania (backtrace). Może się to nie powieść, jeśli administrator systemu wyłączył
           pliki core, ale zawsze można spróbować.

ZOBACZ TAKŻE

       Nie  jest  to  kompletny  podręcznik GNU Wgeta. Więcej informacji, w tym pełniejszy opis niektórych opcji
       oraz wiele poleceń możliwych do zastosowania w plikach .wgetrc i z opcją -e znajduje się we wpisie wget w
       GNU Info.

       Also see wget2(1), the updated version of GNU Wget with even better support for recursive downloading and
       modern protocols like HTTP/2.

AUTOR

       Originally  written  by  Hrvoje  Nikšić  <hniksic@xemacs.org>.   Currently  maintained  by  Darshit  Shah
       <darnir@gnu.org> and Tim Rühsen <tim.ruehsen@gmx.de>.

PRAWA AUTORSKIE

       Copyright (c) 1996--2011, 2015, 2018--2021 Free Software Foundation, Inc.

       Zezwala  się  na  kopiowanie,  rozpowszechnianie i/lub modyfikowanie tego dokumentu na warunkach Licencji
       Wolnej Dokumentacji GNU (GNU Free Documentation License) w wersji 1.3 lub  jakiejkolwiek  nowszej  wersji
       opublikowanej  przez  Fundację  Wolnego  Oprogramowania,  przy czym Sekcjami niezmiennymi są "GNU General
       Public License" i "GNU Free Documentation License", bez  treści  przedniej  lub  tylnej  strony  okładki.
       Egzemplarz licencji zamieszczono w sekcji zatytułowanej "GNU Free Documentation License".

T◈UMACZENIE

       Autorami  polskiego  tłumaczenia  niniejszej  strony  podręcznika są: Wojtek Kotwica <wkotwica@post.pl> i
       Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając   się   z   GNU General Public License w wersji 3   lub  nowszej.  Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej  manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

GNU Wget 1.21.2                              17 października 2021 r.                                     WGET(1)