Ubuntu Manpage: printf, fprintf, dprintf, sprintf, snprintf, vprintf, vfprintf, vdprintf, vsprintf, vsnprintf -

NAAM

       printf,  fprintf,  dprintf,  sprintf,  snprintf,  vprintf,  vfprintf,  vdprintf,  vsprintf,  vsnprintf  -
       geformateerde uitvoer conversie

SAMENVATTING

       #include <stdio.h>

       int printf(const char *opmaak, ...);
       int fprintf(FILE *stroom, const char *opmaak, ...);
       int dprintf(int fd, const char *opmaak, ...);
       int sprintf(char *str, const char *opmaak, ...);
       int snprintf(char *str, size_t grootte, const char *opmaak, ...);

       #include <stdarg.h>

       int vprintf(const char *opmaak, va_list ap);
       int vfprintf(FILE *stroom, const char *opmaak, va_list ap);
       int vdprintf(int fd, const char *opmaak, va_list ap);
       int vsprintf(char *str, const char *opmaak, va_list ap);
       int vsnprintf(char *str, size_t grootte, const char *opmaak, va_list ap);

   Test Macro´s in glibc (zie feature_test_macros(7)):

       snprintf(), vsnprintf():
           _XOPEN_SOURCE >= 500 || _ISOC99_SOURCE ||
               || /* Glibc versies <= 2.19: */ _BSD_SOURCE

       dprintf(), vdprintf():
           Vanaf glibc 2.10:
               _POSIX_C_SOURCE >= 200809L
           Vóór glibc 2.10:
               _GNU_SOURCE

BESCHRIJVING

De functies in de printf familie produceren uitvoer volgens een opmaak zoals onder beschreven. De
functies printf en vprintf schrijven uitvoer naar stdout, de standaard uitvoer stroom; fprintf en
vfprintf schrijven uitvoer naar de gegeven uitvoer stroom; sprintf, snprintf, vsprintf en vsnprintf
schrijven naar de karakter string str.

De functie dprintf() is hetzelfde als fprintf() behalve dat het uitvoert naar een bestandsbeschrijving,
fd, in plaats van naar de stdio stroom.

De functies snprintf() en vsnprintf() schrijven maximaal size bytes (inclusief het afsluitende null
byte ('\0')) naar str.

De functies vprintf(), vfprintf(), vdprintf(), vsprintf(), vsnprintf() zijn equivalent aan de functies
printf(), fprintf(), dprintf(), sprintf(), snprintf(), respectievelijk, behalve dat ze worden aangeroepen
met een va_list in plaats van een variabel aantal argumenten.. Deze functies roepen de macro va_end niet
aan. Omdat ze de va_arg macro gebruiken, de waarde van ap is ongedefinieerd na de aanroep. Zie
stdarg(3).

Al deze functies schrijven de uitvoer bepaald door een formaat tekenreeks die specificeert hoe
achtereenvolgende argumenten (of argumenten benaderd via een argument met variabele lengte faciliteiten
van strdarg(3)) worden omgezet voor uitvoer.

C99 en POSIX.1-2001 specificeren dat de resultaten ongedefinieerd zijn als de aanroep van sprintf(),
snprintf(), vsprintf(), of vsnprintf() ervoor zou zorgen dat er gekopieerd moet worden tussen
overlappende objecten (b.b.., als de uitvoer tekenreeks tabel en een van de gegeven invoer argumenten
wijzen naar dezelfde buffer). Zie OPMERKINGEN.

Vorm van de formatstring
De formatstring is een karakterstring, beginnend en eindigend in zijn initiële "shift state", als die er
is. De vormstring bestaat uit nul of meer aanwijzingen: normale karakters (niet %), die onveranderd naar
de uitvoer stroom worden gekopiërd; en conversie specificaties, die elk zorgen dat nul of meer
opeenvolgende argumentengepakt worden. Elke conversie specificatie wordt begonnen met het karakter %, en
eindigt met een "conversie specificatie". Daar tussenin mogen (in deze volgorde) nul of meer vlaggen
aanwezig zijn, een optionele minimum veldbreedte, een optionele precisie en een optionele lengte
aanpasser.

De argumenten moeten correct overeenkomen (na type promotie) met de conversie specificatie. Standaard
worden de argumenten in de gegeven volgorde gebruikt, waarbij elke '*' (zie Veldbreedte en Precisie) en
elke conversie specificatie vraagt om het volgende argument (en het is een fout als een onvoldoende
aantal argumentenzijn gegeven). Men kan ook expliciet opgeven welk argument genomen zal worden, op elke
plaats waar een argument vereist is, door "%m$" te schrijven inplaats van '%' en "*m$" inplaats van '*',
waar het decimale hele getal m de positie in de argumenten lijst van het gewenst argument bepaald,
genummerd vanaf 1. Dus,

printf("%*d", width, num);

printf("%2$*1$d", width, num);

zijn gelijk. De tweede stijl laat herhaaldelijke referenties naar hetzelfde argument toe. De C99
standaard specificeert de '$' stijl niet; die komt van de Single Unix Specification. Als de '$' stijl
wordt gebruikt, dan moet die gebruikt worden voor alle conversies die een argument meekrijgen en alle
breedte en precisie argumenten. De stijl mag echter gemengd worden met "%%" vormen die geen argument
gebruiken. Er mogen geen gaten zitten in de nummering van de argumenten die met '$'; gespecificeerd
worden; bijvoorbeeld, alsargumenten 1 en 3 gespecificeerd zijn, dan moet ook argument 2 ergens in de
formatstring gespecificeerd zijn.

Voor sommige numerieke conversies wordt een breuk-karakter ("decimale komma") of
duizendtallen-scheidingskarakter gebruikt. Het feitelijk gebruikte karakter hangt af van het LC_NUMERIC
deel van de "localiteit" (zie setlocale(3)). De POSIX localiteit gebruikt '.' als breuk-karakter, en
heeft geen duizendtallen-scheidingskarakter. Dus:

printf("%'.2f", 1234567.89);

resulteert in "1234567.89" in de POSIX localiteit, in "1234567,89" in de nl_NL localiteit, en in
"1.234.567,89" in de da_DK localiteit.

De vlag karakters
Het karakter % wordt gevolgd door nul of meer van de volgende vlaggen:

# De waarde moet omgezet worden naar een "alternatieve vorm". Voor o conversies betekent dat dat het
eerste karakter van de uitvoerstring nul wordt (door een 0 ervoor te zetten als het niet al nul
was). Voor x en X conversies, heeft een niet-nul resultaat de string "0x" (of "0X" voor X
conversies) ervoor gezet. Voor a, A, e, E, f, F, g en G omzettingen zal het resultaat altijd een
decimale punt hebben, zelfs als er geen cijfers op volgen (gewoonlijk verschijnt een decimale punt
alleen in de resultaten van deze conversies als er een cijfer op volgt). Voor g en G conversies
worden nakomende nullen niet verwijderd van het resultaat, wat anders wel het geval zou zijn. Voor
andere omzettingen is het resultaat onbepaald.

0 De waarde moet met nullen aangevuld worden. Voor d, i, o, u, x, X, a, A, e, E, f, F, g en G
omzettingen wordt de geconverteerde waarde links met nullen aangevuld, in plaats van met
witruimte. Als de 0 and - vlaggen allebei gezet zijn, dan wordt de 0 vlag genegeerd. Als een
precisie gegeven is met een numerieke omzetting (d, i, o, u, x en X) dan wordt de 0 vlag
genegeerd. Voor andere conversies is het gedrag onbepaald.

- De geconverteerde waarde wordt links uitgelijnd op de veldgrens. (Normaal wordt rechts
uitgelijnd.) De geconverteerde waarde wordt aan de rechterkant aangevuld met witruimte, in plaats
van linksmet witruimte of nullen. Een - heeft voorrang op een 0 als beide gegeven zijn.

' ' (een spatie) Een spatie gaat vooraf aan een positief getal (of lege string) dat gegeven wordt na
een conversie met teken.

+ Een teken (+ of -) wordt altijd geplaatst voor een getal dat door een conversie met teken gegeven
wordt. Normaal gesproken wordt een teken alleen gebruikt voor negatieve getallen. Een + heeft
voorrang op een spatie als beiden gebruikt worden.

De vijf vlag tekens hier boven zijn gedefinieerd in de C99 standaard. De Single UNIX Specification
specificeert een vlag additioneel teken.

' Voor decimale conversie (i, d, u, f, F, g, G) moet de uitvoer gegroepeerd worden met duizendtallen
scheidingstekens, als het taalgebied die aan geeft (zie setlocale(3)). Merk op dat veel versies
van gcc(1) deze optie niet kunnen lezen, en een waarschuwing zullen geven. (SUSv2 bevatte %'F
niet, maar SUSv3 voegde het toe.

glibc 2.2 voegde nog een vlag teken toe.

I Voor decimale integer conversie (i, d, u) gebruikt de uitvoer de alternatieve uitvoer cijfers van
het taalgebied, als die er is. Bijvoorbeeld, vanaf glibc 2.2.3 resulteert dit in
Arabisch-Indische cijfers in het Perzische ("fa_IR") taalgebied.

Veldbreedte
Een optionele decimaal cijfer reeks (met het eerste cijfer niet-nul) dat een minimale veldbreedte
opgeeft. Als de geconverteerde waarde minder tekens dan de veldbreedte heeft, dan wordt die links
aangevuld met spaties (of rechts, als de links-uitlijnen vlag gegeven is). In plaats van een decimale
cijfer reeks kan men ook "*" of "*m$" schrijven (voor een decimaal geheel getal m) op aan te geven dat de
veldbreedte gegeven is in het volgende argument, of in het m-de argument, respectievelijk, dat van type
int moet zijn. Een negatieve veldbreedte wordt gelezen als een '-' vlag, gevolgd door een positieve
veldbreedte. In geen geval leidt een niet-bestaande of kleine veldbreedte tot afkappen van een veld; als
het resultaat van een conversie breder is dan de veldbreedte, dan wordt het veld breder gemaakt om het
resultaat te kunnen bevatten.

Precisie
Een optionele precisie, in de vorm van een punt ('.') gevolgd door een optionele decimale cijfer reeks.
In plaats van een decimale cijfer reeks kan men "*" of "*m$" schrijven (waarbij m een decimaal geheel
getal is) om aan te geven dat de precisie gegeven is in respectievelijk het volgende argument of het m-de
argument, wat van type int moet zijn. Als de precisie gegeven is als slechts '.', of als de precisie
negatief is, dan wordt dit gelezen als nul. Dit bepaalt het minimum aantal cijfers dat voor d, i, o, u, x
en X conversies moet komen, het aantal cijfers dat na het radix karakter moet komen voor a, A, e, E, f en
F conversies, het maximum aantal significante cijfers voor g en G conversies, of het maximum aantal
karakters dat afgedrukt moet worden van een string voor s en S conversies.

Lengteaanpasser
Met "integer conversie" wordt hier d, i, o, u, x of X conversie bedoeld.

hh Een volgende integer conversie correspondeert met een signed char of unsigned char argument, of
een volgende n conversie correspondeert met een pointer naar een signed char argument.

h Een volgende integer conversie correspondeert met een short of unsigned short argument, of een
volgende n conversie correspondeert met een pointer naar een short argument.

l (el) Een volgende integer conversie correspondeert met een long of unsigned long argument, of een
volgende n conversie correspondeert met een pointer naar een long argument, of een volgende c
conversie correspondeert met een wint_t argument, of een volgende s conversie correspondeert met
een pointer naar een wchar_t argument.

ll (el-el). Een volgende integer conversie correspondeert met een long longof unsigned long long
argument, of een volgende n conversie correspondeert met een pointer naar een long long argument.

q Een synoniem for ll. Dit is een niet-standaard uitbreiding, afgeleid van BSD; vermijd het gebruik
hiervan in nieuwe code.

L Een volgende a, A, e, E, f, F, g of G conversie correspondeert met een long double argument. (%LF
wordt toegestaan door C99, maar niet door SUSv2.)

j Een volgende integer conversie correspondeert met een intmax_t of uintmax_t argument, of een
volgende n conversie komt overeen met een wijzer naar een intmax_t argument.

z Een volgende integer conversie correspondeert met een size_t of ssize_t argument, of een volgende
n conversie komt overeen met een wijzen naar een size_t argument.

Z Een niet-standaard synoniem voor z die voor af ging aan het verschijnen van z. Gebruik dit niet
in nieuwe code.

t Een volgende integer conversie correspondeert met een ptrdiff_t argument, of een volgende n
conversie overeenkomende met een wijzer naar een ptrdiff_t argument.

SUSv3 specificeert alles zoals hierboven, behalve voor die extra toetsen die expliciet gegeven zijn als
zijnde niet-standaard uitbreidingen. SUSv2 specificeerde alleen de lengte van de extra toetsen h (in hd,
hi, ho, hx, hX, hn) en l (in ld, li, lo, lx, lX, ln, lc, ls) en L (in Le, LE, Lf, Lg, LG).

Zijnde een niet-standaard uitbreiding behandelen de GNU implementaties ll en L als synoniemen, daarom kan
men, bijvoorbeeld ll schrijven (als een synoniem voor de aan de standaard voldoende Lg) en Ld (als
synoniem voor de aan de standaard voldoende lld. Dit gebruik is niet overdraagbaar.

De conversie specificator
Een karakter dat aangeeft welk type van conversie moet worden toegepast. De conversie specificatoren en
hun betekenis zijn:

d, i Het int argument wordt geconverteerd naar decimale notatie met teken. De precisie, als die er is,
geeft het minimum aantal cijfers dat moet voorkomen; als de geconverteerde waarde minder cijfers
nodig heeft, dan wordt het links met nullen aangevuld. De standaard precisie is 1. Als 0 wordt
afgedrukt met een expliciete precisie 0, dan is de uitvoer leeg.

o, u, x, X
Het unsigned int argument wordt geconverteerd naar octaal zonder teken. "" (u), of hexadecimaal
zonder teken "" (x en X) notatie. De letters abcdef worden gebruikt voor x conversies; de letters
ABCDEF worden gebruikt voor X conversies. De precisie, als die er is, geeft het minimum aantal
cijfers dat moet verschijnen; als de geconverteerde waarde minder cijfers nodig heeft, dan wordt
deze links met nullen aangevuld. De standaard precisie is 1. Als 0 wordt afgedrukt met een
expliciete precisie 0, dan is de uitvoer leeg.

e, E Het double argument wordt afgerond en geconverteerd in de stijl [-]d.ddde±dd waar er één cijfer
voor het decimale-punt karakter is, en het aantal cijfers erna gelijk is aan de precisie; als de
precisie ontbreekt, dan wordt die als 6 genomen; als de precisie nul is, dan verschijnt er geen
decimale-punt karakter. Een E conversie gebruikt de letter E (in plaats van e) om de exponent aan
te geven. De exponent bevat altijd ten minste twee cijfers; als de waarde nul is, dan is de
exponent 00.

f, F Het double argument wordt afgerond en geconverteerd naar decimale notatie in de stijl [-]ddd.ddd,
waar het aantal cijfers na het decimale-punt karakter gelijk is aan de precisie specificatie. Als
de precisie ontbreekt, dan wordt die als 6 genomen; als de precisie expliciet nul is, dan
verschijnt er geen decimale-punt karakter. Als er een decimale punt verschijnt, dan komt er
tenminste één cijfer vóór.

(SUSv2 kent geen F en zegt dat tekenreeks representaties voor oneindig en NaN beschikbaar zouden
kunnen komen. SYSv3 voegde een specificatie voor F toe. De C99 standaard specificeert "[-]inf" of
"[-]infinity" voor oneindig, en een tekenreeks, beginnend met "nan" voor NaN, in het geval van f
conversie, en "[-]INF" of "[-]INFINITY" of "NAN*" in het geval van F conversie.)

g, G Het double argument wordt geconverteerd in stijl f of e (of F of E voor G conversies). De
precisie specificeert het aantal significante cijfers. Als de precisie ontbreekt, dat worden 6
cijfers gegeven; als de precisie nul is, dan wordt het behandeld als 1. Stijl e wordt gebruikt
als de exponent van de conversie minder dan -4 is of groter dan of gelijk aan de precisie. Nullen
aan het eind worden verwijderd van het fractionele deel van het resultaat; een decimale punt
verschijnt alleen als die gevolgd wordt door ten minste één cijfer.

a, A (C99; niet in SUSv2) Voor a conversie, wordt het double argument geconverteerd naar hexadecimale
notatie (gebruikmakend van de letters abcdef) in de stijl [-]0xh.hhhhp±; voor A conversie wordt de
prefix 0X, de letters ABCDEF, en de exponent scheider P gebruikt. Er is één hexadecimaal cijfer
voor de decimale punt, en het aantal cijfers erna is gelijk aan de precisie. De standaard precisie
is genoeg voor een exacte representatie van de waarde als een exacte binaire representatie
bestaat; anderzijds is die groot genoeg om waarden van type double te kunnen onderscheiden. Het
cijfer voor de decimale punt is onbepaald voor niet-genormaliseerde getallen, en niet-nul maar
verder onbepaald voor genormaliseerde getallen.

c Als er geen l aanpasser is, dan wordt het int argument geconverteerd naar een unsigned char; het
resulterende teken wordt dan geschreven. Als er een l aanpasser is, dan wordt het wint_t (breed
karakter) argument geconverteerd naar een multibyte rij door een aanroep van de wcrtomb(3)
functie, met een conversie status in de initiële status; de resulterende multibyte tekenreeks
wordt dan geschreven.

s Als er geen l aanpasser is: Het const char * argument wordt aangenomen een wijzer naar een rij van
character type (wijzer naar een tekenreeks) te zijn. Tekens van de rij worden geschreven tot aan
(en zonder) een afsluitend NULL teken; als een precisie gegeven is, dan worden er niet meer dan
het aangegeven aantal geschreven. Als een precisie gegeven is, dan hoeft er geen NULL teken te
zijn; als de precisie niet gegeven is, of groter is dan de lengte van de rij, dan moet de rij een
afsluitend NULL teken bevatten.

Als er een l aanpasser is: Van het const wchar_t * wordt aangenomen dat het een wijzer naar een
rij van brede karakters is. Brede karakters van de rij worden geconverteerd naar multibyte
karakters (ieder door een aanroep van de wcrtomb functie, met een conversie status beginnend in de
initiële status vóór het eerste brede teken), tot aan en met een afsluitend null breed karakter.
De resulterende multibyte tekens worden geschreven tot aan (en zonder) de afsluitende null byte.
Als een precisie gegeven is, dan worden niet meer bytes dan het aangegeven aantal geschreven;
echter, er worden geen gedeeltelijke multibyte karakters geschreven. Merk op dat de precisie het
aantal geschreven bytes bepaald, niet het aantal brede karakters of screen positions. De rij moet
een afsluitend null breed teken bevatten, tenzij een precisie gegeven is, en de rij zo kort is dat
het aantal geschreven bytes er over heen gaat voordat het einde van de rij bereikt is.

C (Niet in C99, wel in SUSv2, SUSv3 en SUSv4.) Synoniem voor lc. Niet gebruiken.

S (Niet in C99 of C11, wel in SUSv2, SUSv3 en SUSv4.) Synoniem voor ls. Niet gebruiken.

p Het void * pointer argument is afgedrukt in hexadecimaal (net als bij %#x of %#lx).

n Het aantal tot nog toe geschreven tekens wordt opgeslagen in het gehele getal aanwezen door het
overeenkomende wijzer argument. Dat argument zal een int zijn, of een variant waarvan de grootte
overeenkomt met het (optioneel) opgegeven gehele getal. Het argument wordt niet geconverteerd.
(Deze specificatie wordt niet ondersteund door de bionic C bibliotheek.) Het gedrag is
ongedefinieerd als de conversie specificatie een vlag, een veld breedte of een precisie bevat.

m (glibc uitbreiding; ondersteund door uClibc en musl.) Toon uitvoer van strerror(errno). Geen
argument is vereist.

% Een '%' wordt geschreven. Er wordt geen argument geconverteerd. De volledige conversie
specificatie is '%%'.

EIND WAARDE

       Bij succesvolle terugkeer, retourneren deze functie het aantal tekens dat afgedrukt werd  (exclusief  het
       NULL byte gebruikt aan het einde van de tekenreeks).

       De functies snprintf()  en vsnprintf() schrijven niet meer dan size bytes (inclusief het afsluitende NULL
       byte   ('\0'))).  Als  de uitvoer werd afgekapt vanwege deze limiet, dan is de teruggegeven waarde gelijk
       aan het aantal tekens (exclusief het afsluitende NULL byte)  dat  zou  zijn  geschreven  naar  de  finale
       tekenreeks als er genoeg plaats zou zijn geweest. Dus, een terugkeer waarde van size of meer betekent dat
       de uitvoer werd afgekapt. (Zie hieronder bij OPMERKINGEN.)

       Als er een uitvoer fout werd vastgesteld, dan wordt een negatieve waarde teruggegeven.

ATTRIBUTEN

       Voor een uitleg van de termen in deze sectie, zie attributes(7).
       ┌─────────────────────────┬───────────────────┬────────────────────┐
       │ Interface               │ Attribuut         │ Waarde             │
       ├─────────────────────────┼───────────────────┼────────────────────┤
       │ printf(), fprintf(),    │ Thread veiligheid │ MT-Safe taalgebied │
       │ sprintf(), snprintf(),  │                   │                    │
       │ vprintf(), vfprintf(),  │                   │                    │
       │ vsprintf(), vsnprintf() │                   │                    │
       └─────────────────────────┴───────────────────┴────────────────────┘

VOLDOET AAN

       fprintf(), printf(), sprintf(), vprintf(), vfprintf(), vsprintf(): POSIX.1-2001, POSIX.1-2008, C89, C99.

       snprintf(), vsnprintf(): POSIX.1-2001, POSIX.1-2008, C99.

       De   dprintf()    en   vdprintf()   functies  waren  oorspronkelijk  GNU  uitbreidingen  die  later  zijn
       gestandaardiseerd in POSIX.1-2008.

       Betreffende de uitvoer waarde van  snprintf(),  zijn  SUSv2  en  C99  tegengesteld:als  snprintf()   werd
       aangeroepen  met  size=0 dan bepaalt SUSv2 een  ongedefinieerde uitvoer waarde kleiner dan 1, terwijl C99
       toe staat  str NULL te zijn  in dit geval, en geeft een uitvoer waarde  terug  (zoals  altijd)   als  het
       aantal  tekens  dat  zou  zijn  geschreven  indien  de  uitvoer tekenreeks groot genoeg zou zijn geweest.
       POSIX.1-2001 en later pasten hun specificatie van snprintf() aan op C99.

       glibc 2.1 voegt lengte aanpassingen hh, j, t, en z en conversie tekens a en A toe.

       glibc 2.2 voegt het conversie teken F met C99 semantiek, en het  vlag teken I toe.

OPMERKINGEN

       Sommige programma´s vertrouwen onvoorzichtig op code zoals de volgende

           sprintf(buf, "%s some further text", buf);

       om tekst aan buf toe te voegen. Hoewel de standaard expliciet zegt dat de resultaten ongedefinieerd  zijn
       als  bron  een bestemming buffers overlappen bij het aanroepen van  sprintf(), snprintf(), vsprintf(), en
       vsnprintf(). Afhankelijk van de gebruikte versie van gcc(1), en de  toegepaste  compiler  opties,  zullen
       aanroepen als die hierboven  niet het verwachtte resultaat opleveren.

       De  glibc  implementatie  van  de  functies  snprintf()  en vsnprintf() voldoen aan de C99 standaard, dat
       betekent, gedraagt zich zoals boven beschreven, sinds  glibc versie 2.1.  Tot glibc  2.0.6,  zou  dit  -1
       terug geven als de uitvoer werd afgekapt.

BUGS

       Omdat  sprintf()   en  vsprintf()   uitgaan  van  een  arbitrair  lange  teken  reeks,  aanroepers moeten
       voorzichtig zijn de beschikbare ruimte niet te overlopen, hetgeen  vaak   onmogelijk  is  te  verzekeren.
       Merk  op  dat  de  lengte  van  geproduceerde de teken reeksen  is taalgebied afhankelijk aan moeilijk te
       voorspellen.  Gebruik snprintf()  en vsnprintf()  in plaats van (of asprintf(3)  en vasprintf(3)).

       Code zoals printf(foo); duid vaak op een bug, omdat foo een  % teken kan bevatten.  Als foo afkomstig  is
       van  een  niet  vertrouwde gebruiker invoer kan het %n bevatten, er voor zorgende dat de printf() aanroep
       naar geheugen schrijft daarbij een veiligheid gat creëert.

VOORBEELDEN

       Om Pi af te drukken in vijf decimalen:

           #include <math.h>
           #include <stdio.h>
           fprintf(stdout, "pi = %.5f\n", 4 * atan(1.0));

       Om een datum en tijd in de vorm van "Sunday, July 3, 10:02" af te drukken, waar weekday en month  wijzers
       naar tekenreeksen zijn:

           #include <stdio.h>
           fprintf(stdout, "%s, %s %d, %.2d:%.2d\n",
                   weekday, month, day, hour, min);

       In  veel landen wordt de dag-maand-jaar volgorde gebruikt.  Daarom moet een geïnternationaliseerde versie
       de argumenten af kunnen drukken in een volgorde die gespecificeerd wordt door het format:

           #include <stdio.h>
           fprintf(stdout, format,
                   weekday, month, day, hour, min);

       waar format afhangt van taalgebied, en de argumenten zou kunnen permuteren.  Met de waarde

           "%1$s, %3$d. %2$s, %4$d:%5$.2d\n"

       zou men "Sonntag, 3. Juli, 10:02" kunnen verkrijgen.

       Om een voldoende grote string toe te wijzen en ernaar af te drukken (correcte code voor zowel  glibc  2.0
       als glibc 2.1):

       #include <stdio.h>
       #include <stdlib.h>
       #include <stdarg.h>

       char *
       make_message(const char *fmt, ...)
       {
           int n = 0;
           size_t size = 0;
           char *p = NULL;
           va_list ap;

           /* Bepaal benodigde grootte */

           va_start(ap, fmt);
           n = vsnprintf(p, size, fmt, ap);
           va_end(ap);

           if (n < 0)
               return NULL;

           /* Een extra byte voor '\0' */

           size = (size_t) n + 1;
           p = malloc(size);
           if (p == NULL)
               return NULL;

           va_start(ap, fmt);
           n = vsnprintf(p, size, fmt, ap);
           va_end(ap);

           if (n < 0) {
               free(p);
               return NULL;
           }

           return p;
       }

       Als  afbreken  optreedt  in glibc versies ouder dan 2.0.6, dan wordt dit behandeld als een fout in plaats
       van dat het elegant wordt afgehandeld.

ZIE OOK

       printf(1), asprintf(3), puts(3), scanf(3), setlocale(3), strfromd(3), wcrtomb(3), wprintf(3), locale(5)

COLOFON

       Deze pagina is onderdeel van release 5.10 van het  Linux  man-pages-project.  Een  beschrijving  van  het
       project,  informatie  over  het  melden  van  bugs  en  de  nieuwste  versie  van  deze  pagina  zijn  op
       https://www.kernel.org/doc/man-pages/ te vinden.

VERTALING

       De Nederlandse vertaling van deze handleiding is geschreven door Jos  Boersema  <joshb@xs4all.nl>,  Joost
       van  Baal  <joostv-manpages-nl-2398@mdcc.cx>,  Mario  Blättermann  <mario.blaettermann@gmail.com>  en Luc
       Castermans <luc.castermans@gmail.com>

       Deze vertaling is vrije documentatie; lees  de  GNU General Public License Version 3  of  later  over  de
       Copyright-voorwaarden. Er is geen AANSPRAKELIJKHEID.

       Indien  U  fouten  in  de  vertaling  van deze handleiding zou vinden, stuur een e-mail naar debian-l10n-
       dutch@lists.debian.org.

GNU                                              1 november 2020                                       PRINTF(3)